فایل ورد کامل نقش رسانه در تصمیم گیری سیاست خارجی ۵۷ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل نقش رسانه در تصمیم گیری سیاست خارجی ۵۷ صفحه در word دارای ۵۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فایل ورد کامل نقش رسانه در تصمیم گیری سیاست خارجی ۵۷ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل نقش رسانه در تصمیم گیری سیاست خارجی ۵۷ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل نقش رسانه در تصمیم گیری سیاست خارجی ۵۷ صفحه در word :

موضوع : فایل ورد کامل نقش رسانه در تصمیم گیری سیاست خارجی ۵۷ صفحه در word

توضیح : این فایل به صورت ورد و آماده چاپ می باشد

چکیده
نگاهی اجمالی به این مقاله نشان می دهد ؛ رسانه‏ ها در تمام مراحل فرایند شکل‏ گیری سیاست خارجی نقش دارند و رهبران سیاسی رسانه ها را از جنبه‏ های ملی و بین ‏المللی مورد توجه قرار می دهند. بر اساس یافته های این مقاله محیط رسانه ‏ای دوسویه به صورت اساسی در مطبوعات یا در صحنه مدیریت یا در مدیریت ‏رسانه مورد توجه واقع می‏ شود.
نقش رسانه ها در فرایند تصمیم گیری پیچیده است. زمانیکه رویدادی در صحنه بین المللی اتفاق می‏افتد، رهبران سیاسی آن واقعه را از طریق رسانه ها دنبال می‏ کنند. این اطلاعات از طریق ترکیب تصاویر مختلف پردازش می‏شوند و از طریق سیاست یا فرایند ساخت تصمیم دنبال می‏شود. مشاوران رسانه ای و کارشناسان روابط عمومی در این جریانات دخالت کرده و مشارکت می کنند؛ مقامات رسمی با آنها مشورت نموده و نظرات و عقاید آنان را مورد رسیدگی قرار می دهند. در نهایت، زمانیکه آنها سیاستشان را تعریف کرده و آن سیاست‏ها را با ابزارهای رسانه ای مناسب تطبیق می دهند، به اهمیت رسانه ها پی می‏برند.
در مطالعات قبلی از نقش پیچیده رسانه ها در تصمیم گیری سیاست خارجی غفلت شده‏ است. آنها رسانه ها را به عنوان یکی از کانال های اطلاعاتی رهبران از وقایع و رویدادهای بین ‏المللی توصیف می کنند که به مثابه ورودی فرایندِ تصمیم گیری محسوب می‏شد. واقعیتهای مطرح شده نشان دهنده آن است که این دیدگاه ها موضع رسانه را تضعیف کرده و باید از لحاظ نظری بر تحقیقات و مطالعات کاربردی با رویکرد پیچیده نقش قاطع رسانه ها در سیاست خارجی تاکید شود. این مقاله چارچوب تحلیل تصمیم گیری سیاست خارجی را توسعه داده و سعی می‏کند تا بعضی از نواقص و موانع موجود در این گونه مدلها را مرتفع کرده، ترکیب فرایندهای پیچیده رسانه ای را در تصمیم‎‏ گیری وارد کرده و همچنین نقش مطبوعات و تلویزیون را در ساخت سیاست‏گذاری منعکس کند.
کلید واژه: فرمول بندی سیاست خارجی، رسانه ها، محیط رسانه ای دوسویه، مدیریت رسانه، تصمیم سازی
مقدمه
در شب ۲۰ آگوست ۱۹۹۳، یوری ساویر و ابوعلا اصول اعلامیه اسراییل ـ فلسطین را در یکی از اتاقه ای رسمی مهمانسرای نروژ در نزدیکی اُسلو ، امضا کردند. محتوای یکی از این توافقنامه‏ ها به مطبوعات درز کرد و دو روز بعد برای نخستین ‏بار در روزنامه اسراییلیِ یدیوت آهارونوت منتشر شد. انتشار این اخبار، افکار عمومی اسراییل را درباره توافقنامه برانگیخت و باعث واکنش های بین المللی درباره این مساله شد.
مورد مذکور اولین گام دیپلماتیک در “ فرایند صلح اُسلو ” بود، و این نوشته بر آن است تا نشان دهد این یک مورد منحصر به فرد نبوده و دارای کاربردهای نظری نیز می باشد. در این مقاله نشان خواهم داد که مدلهای قراردادی تصمیمات و فرایندهای سیاست خارجی به مطبوعات ، تلویزیون و دیگر رسانه ها و تاثیرات آنها، توجه کافی نمی کنند. رسانه و شاخص‏های آن بایستی با تحلیل این فرایندها ترکیب شده و به ایجاد مطالعات میان‏رشته ‏ای منجر شود. رسانه (با در نظر گرفتن همه جوانب مختلفش) با دارا بودن یک عنصر مهم محیطی باعث می‏شود که تصمیم‏ گیران سیاست خارجی، سیاستهایشان را به عنوان عنصری از نتایج سیاسی و تصمیمات دولتها تداوم بخشند.
بررسی‏های پیشین در خصوص تصمیم گیری سیاست خارجی، رسانه ها را به عنوان یک کانال انتقال پیام در طی فرایند توصیف می‏کند، اما واقعیت دهه‏ های اخیر مبین آن است که کاهش یافتن دیدگاه ها و نقطه‏ نظرات درباره نقش واقعی رسانه ها باعث پیچیده‏ تر شدن این مساله گردیده است. تلویزیون، مطبوعات، رادیو، و فناوریهای چند رسانه ای تنها به مثابه کانال ارتباطی مطرح نیستند، چرا که آنها نقش مهمتری را در فرایندها و جریانات بازی می کنند. رسانه ها نقش تعیین‏ کننده ‏ای در محیط تصمیم گیری سیاست خارجی دارند، محیطی که نباید تنها در مرحله ورودی فرایند مورد نظر قرار گیرد، بلکه باید بیشتر به عنوان بافتی کلی و به مثابه محیطی خروجی که رهبران، خط‏ مشی‏ها را درآن تعیین می کنند در نظرگرفته شود.
نوشته‏ هایی که در این مقاله اساس جنبه‏ های نظری را مطرح می کنند از دو اصل نشات می‏گیرند: نظریات تصمیم گیری سیاست خارجی از یک طرف و نظریه‏ های تاثیر ارتباطات جمعی از طرف دیگر. با استفاده از این منابع یک چارچوب نظری ارائه خواهد شد که نیازمند توصیف پیچیده و ترکیبی الزامات رسانه ای در فرایند تصمیم گیری سیاست خارجی خواهد بود.
این مقاله یک طرح از چارچوب سیاست‏گذاری خارجی را بیان خواهد کرد که کانالهای رسانه های جمعی را به عنوان محیط ورودی و خروجی دو سویه به شمار می‏آورد. منبع تحلیل از نظریه‏ های اصلی تصمیم گیری سیاست خارجی که با نظریه های ارتباطات ترکیب می‏گردد، منشعب می‏شود. این مولفه ‏های رسانه ای در مرحله ورودی چارچوب تصمیم گیری سیاست خارجی جای خواهد گرفت. نظریه های مدیریت رسانه در مرحله خروجی چارچوب قرار می‏گیرد و در پایان، کلیت چارچوب ، ساختار ، نظریه‏ ها و مفاهیم سیاسی آنها مورد بحث قرار خواهد گرفت.
۱.تصمیم ‏گیری سیاست خارجی
از میان مطالب و نوشته‏ های گسترده درباره تصمیم گیری سیاست خارجی، از سه مدل در ایجاد یک مدلِ کلی، استفاده خواهد شد تااز این طریق نقش رسانه ها مشخص می‏شود ، این نوشتار روی مدلهای ترکیبی پویا، تمرکز می‏کند که محیط را به مثابه یک مولفه ورودی اصلی در فرایندهای تصمیم گیری سیاست خارجی در نظر می‏گیرد.
نخستین مدل از این نوع توسط گلن اشنایدر و همکارانش مطرح شد (اشنایدر، ۱۹۶۹). طبق این مدل : “اقدامات و واکنشهای سیاست‏گذاران، به شرایط و عوامل بیرون از دسترسی آنها بستگی دارد و آنها به عنوان بخشی از یک سازمان دولتی محسوب می‏شوند. در این مورد دو جنبه تعیین‏ کننده وجود دارند: خارجی و داخلی . . . هر کدام از این جنبه‏ها شامل مجموعه ای طبقه‏ بندی شده از عوامل و شرایط بالقوه هستند که ممکن است در کارکرد هر یک از آنها تاثیرگذار باشد.” (اشنایدر، ۱۹۶۹)
این مولفان زمینه داخلی را به عنوان یک محیط انسانی مرکب از فرهنگ ، جمعیت و افکارعمومی توصیف می کنند (اشنایدر، ۱۹۶۹). اگر ما به یک دیدگاه دیگری در این زمینه اعتقاد داشته باشیم، ممکن است رسانه به مثابه یک مولفه اصلی در این محیط در نظر گرفته شود. رسانه می‏تواند به عنوان وسیله ‏ای مورد توجه قرار گیرد که که تعابیر و انتظاراتِ غیردولتیِ اعضا یا گروههای مختلف اجتماعی را بیان می‏کند، همان گونه که در مدل اشنایدر در قالب ابزاری برای بیان خط‏ مشی دولتی در رسانه های تحت مالکیت یا تحت سلطه حکومتی، آمده است.
میشل بریچر ساختار یا چارچوب مفصلی را برای تحلیل تصمیم گیری سیاست خارجی گسترانده است و از رسانه ها با عنوان “شبکه ارتباطی درون سیستم سیاسی” یاد می‏کند که “جریان اطلاعات در محیط عملیاتی را به نخبگانِ مسوول” راامکان ‏پذیر می‏سازد (بریچر، ۱۹۷۲). بریچر بر این باور است که : “سیستم سیاست خارجی محیط یا موقعیت را شامل می‏شود ” . . . تعریف محیط عملیاتی نشانگر اتخاذ تصمیمات سیاست خارجی است. مفهوم محیط به مجموعه ‏ای از عوامل و شرایط بالقوه مرتبط بر می‏گردد که ممکن است بر رفتار خارجی حکومت تاثیر بگذارد. محیط عملیاتی پارامترها و محدودیت‏هایی را در برابر اقدامات تصمیم‏گیران، مقرر می‏دارد (بریچر، ۱۹۷۲۹.
اما بریچر مثل دیگر مولفان، رسانه ها را صراحتا به عنوان یکی از متغیرهای ورودی فرایند تصمیم گیری سیاست خارجی در نظر نمی‏گیرد. من از طریق متغیر ورودی بخشی از محیط بین المللی را به عنوان یک عامل خارجی مورد توجه قرار می‏ دهم. درک رسانه ها به عنوان یک متغیر ورودی به معنی آگاهی از نقش آنها در تاثیرگذاری بر سیاست و اجتماع، در برجسته‏ سازی و ساخت واقعیت است. بریچر و دیگر محققان، سیاست خارجی رسانه ها را در یک نگاه محدود به عنوان کانالی که محیط عملیاتی “می‏تواند بر فرایند سیاست‏ خارجی تاثیرگذار باشد” در نظر می‏گیرند. این تاثیر تنها در حدی است که به نخبگان مربوط می‏باشد [در حالی‏که] اطلاعات ممکن است به این متغیرها مرتبط باشد: رسانه های جمعی ـ مطبوعات، کتابها، رادیو و تلویزیون (بریچر، ۱۹۷۲).
بریچر و اشنایدر و بعدها پاپاداکیس و استار رسانه را به عنوان عنصر درونی فرایند و به مثابه کانالی که پیامها را از محیط امنیتی ـ سیاسی ـ دیپلماتیک به رهبران انتقال می‏دهد، توصیف می کنند. چنین رسانه هایی به عنوان کانالهای اطلاعاتی، نقش محدودی در تاثیرگذاری بر روی رهبران و تصمیماتشان دارند.
فایل ورد کامل نقش رسانه در تصمیم گیری سیاست خارجی ۵۷ صفحه در word
فهرست مطالب
عنوان:
چکیده
مقدمه
تصمیم ‏گیری سیاست خارجی
رسانه به مثابه محیط
رسانه به مثابه ایجاد‏کننده محیط سیاست خارجی
رسانه در مقام محیط خارجی
نتیجه گیری
منابع