فایل ورد کامل پیشینه تحقیق زندگی نامه فضل الله بن روزبهان خنجی و سبک شناسی اثر مهمان نامه ی بخارا ۲۸ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل پیشینه تحقیق زندگی نامه فضل الله بن روزبهان خنجی و سبک شناسی اثر مهمان نامه ی بخارا ۲۸ صفحه در word دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل ورد فایل ورد کامل پیشینه تحقیق زندگی نامه فضل الله بن روزبهان خنجی و سبک شناسی اثر مهمان نامه ی بخارا ۲۸ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل پیشینه تحقیق زندگی نامه فضل الله بن روزبهان خنجی و سبک شناسی اثر مهمان نامه ی بخارا ۲۸ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل پیشینه تحقیق زندگی نامه فضل الله بن روزبهان خنجی و سبک شناسی اثر مهمان نامه ی بخارا ۲۸ صفحه در word :

بخشی از فهرست مطالب فایل ورد کامل پیشینه تحقیق زندگی نامه فضل الله بن روزبهان خنجی و سبک شناسی اثر مهمان نامه ی بخارا ۲۸ صفحه در word

زندگی نامه و آثار    
۲-۱- زندگی نامه    
۲-۲- آثار    
۲-۳- سبک شناسی اثر    
۲-۳-۱ ویژگی های زبانی    
۲-۳- ۲ ویژگی های فکری    
۲-۳-۳- ویژگی های ادبی    
فهرست منابع و مآخذ    

بخشی از منابع و مراجع فایل ورد کامل پیشینه تحقیق زندگی نامه فضل الله بن روزبهان خنجی و سبک شناسی اثر مهمان نامه ی بخارا ۲۸ صفحه در word

 صفا ، ذبیح الله (۱۳۳۵) . تاریخ ادبیات ایران . ج ۱و۲و۳ . تهران : ابن سینا

اقتداری ، احمد (۱۳۳۴) . لارستان کهن . تهران : جهان معاصر

خنجی ، فضل الله بن روزبهان (۱۳۸۲) . تاریخ عالم آرای امینی . تصحیح محمد اکبر عشیق . تهران : میراث مکتوب

________________(۱۳۶۲) . سلوک الملوک . به کوشش محمد علی موحّد . تهران : انتشارات خوارزمی

________________(۱۳۵۵) . مهمان نامه بخارا . به اهتمام منوچهر ستوده . تهران : بنگاه ترجمه و نشر کتاب

خنجی ، محمد امین (۱۳۷۵) . فرهنگ ایران زمین . تهران : طلاییه

بهار ، محمد تقی (۱۳۷۵) . سبک شناسی . تهران : امیر کبیر

النقوی ، السید حامد (۱۴۰۵) . خلاصه عبقات الانوار . طهران : البعثه قم الدراسات الاسلامیه

نوروزی ، جهانبخش (۱۳۷۳) . دستور زبان روان و ساخت زبان فارسی امروزی . شیراز: راهگشا

____________(۱۳۸۰) . میزان سخن پارسی ، معانی و بیان ۱و۲ . شیراز : کوشا مهر

همایی ، جلال الدین (۱۳۸۸) . فنون بلاغت و صناعات ادبی . تهران : هما

خوانساری ، محمد (۱۳۷۶) . فرهنگ اصطلاحات منطقی . تهران : پ‍ژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

حداد عادل ، غلامعلی (۱۳۸۹) . دانشنامه جهان اسلام . تهران : بنیاد دایره المعارف فارسی

 زندگی نامه و آثار

۲-۱- زندگی نامه

« امین الدین ابوالخیر فضل الله فرزند روزبهان خنجی اصفهانی مشهور به « خواجه ملّا» یا «خواجه مولانا» و «امین» ، از دانشمندان و مؤلفان و نویسندگان نامدار قرن نهم است.» (صفا، ۱۳۸۳: ۲۲۵) پدر وی جمال الدین روزبهان نیز از علما و دانشمندان قرن نهم هجری است. « وی در عصر دولت آق قوینلو در زمره ی سران و زعمای اصفهان بوده است». (لارستان کهن، ۱۳۳۴ :۱۸۲) « مادر فضل الله از خاندان « صاعدی» اصفهان بود که خاندانی معتبر و مشوقین شعرایی چون کمال الدین اسماعیل و دیگران اند.» (ستوده ،۱۳۵۵: مقدمه)

محیط خانوادگی فضل الله محیطی علمی و ادبی بوده و رشته مطالعات او از دّقت در مطالب تاریخی و نقل اشعار فارسی و عربی در آثارش واضح و آشکار است

از لحاظ مذهب « فضل الله به اصول عقاید شافعی معتقد بود و کثرت علاقه واعتقاد او گاهی به سرحد تعصّب می رسید. شاید همین تعصّب مذهبی و تمایل به اهل سنّت و جماعت باعث شد که پدر و جد شاه اسماعیل صفوی، علمدار جنبش شیعی مذهبان را به باد ناسزا بگیرد و با استخفاف و حقیر شمردن آنان این نهضت را ناچیز نشان دهد». (ستوده،۱۳۵۵: مقدمه) و به خاطر همین مطالب تند و زننده، مجبور شد از وطن اصلی خود مهاجرت کرده و به ماوراءالنهر رود و از آنجا به دربار محمد خان شیبانی بپیوندد

« فضل الله در دربار محمدخان پایه ای ارجمند یافت و در طرح و بحث مسائل فقهی و کلامی در پیشگاه خان مقدم بود و در سفر و حضر جلیس وانیس او بود». (ستوده ، ۱۳۵۵ : مقدمه)

اگر تحصیلات و مسافرتهای فضل الله را به طور اجمالی بخواهیم بیان کنیم، باید بگوییم که « تولد او در شیراز بوده و همانجا به تحصیل پرداخته و در ۱۷ سالگی مسافرتی به حجاز نموده در مکه تحصیلاتی کرده است و سپس به شیراز برگشته و به تحصیل علوم عالیه از معقولات و ریاضیات و غیره همت گماشته است. مجدداً در سن ۲۵ سالگی از شیراز به مصر و حجاز رفته و در آن دیار مشغول اکمال تحصیلات شده من جمله صحیح مسلم و بخاری را به طوری که خود می گوید بین المنبر و القبر روضه نبوی بر شیخ خود ابوالخیر شمس الدین محمد سخاوی که اکبر تلامذه ابن حجر بوده خوانده است و باز به مسقط الراس خود شیراز برگشته و به تدریس و افاضه و تصنیف اشتغال جسته است و بنابر استعداد علمی خود و خواهش و تشویق و ترغیب دوستان و فضلا تصنیفات اولیه خود را در این موقع به رشته تحریر در آورده است» (اقتداری، ۱۳۳۴ :۱۸۷)

« سپس برای سومین بار شیراز را به قصد حجاز ترک گفته و ظاهراً دیگر به شیراز برنگشته است چه در همین مسافرت وارد تبریز شده و بعد از آن در خدمت سلطان یعقوب بایندر بسر می برده» (همان :۱۸۸)

« چندی پس از وفات سلطان یعقوب آق قوینلو در اصفهان می زیسته تا غلبه صفویان محرز گشته از آنجا به کاشان رفته و همان جا کتاب نهج الباطل در ردّ بر علامه ی حلی نوشته است که در اثر آن مبغوض و در بدر گشته و تا آخر عمر در بلاد مختلف منتقل بوده ولی همه جا نزد سلاطین و امرای وقت از قبیل سلطان حسین بایقرا در هرات و ملوک شیبانی در سمرقند معزز و محترم می زیسته ».(همان: ۸۹)

« فضل الله روزبهان را از لحاظ ادبی در کشوری که صدها شاعر و نویسنده خوش بیان و پرتوان دارد که کلام را به پایه ی اعجاز رسانیده اند به آسانی می توان نادیده گرفت. اما فضل الله روزبهان مورخ و گزارشگر که برخی از مهم ترین و مؤثرترین جریانهای سیاسی و اجتماعی را در یکی از حساس ترین و در هم ریخته ترین مراحل تاریخی این کشور ثبت کرده و خود نیز در بسیاری از مسائل مورد بحث به موضع گیری پرداخته و نقادانه به داوری برخاسته است ،کسی نیست که بتوان با بی اعتنایی از کنارش گذشت». (موحّد، ۱۳۶۲: مقدمه)

« نگاه فضل الله در تاریخ، نگاه بی طرفانه ای به معنی مصطلح زمان ما نیست که آنچه را که می بیند و در می یابد بی هیچ ملاحظه ای ثبت کند و به دست آیندگان بسپارد . نه، او خود نیز در این باره هشدار می دهد. او به عنوان یک فقیه و روحانی نامدار نمی تواند به سبک تاریخ نویسان دیگر، سیئات اعمال سلاطین را به صرف آن که وی از خوان نوال آنها برخوردار می گردد به لحنی آمیخته با تحسین و اعجاب ذکر کند. او ترجیح می دهد که قلم خود را به نقل ماجراهای فسق آمیز نیالاید و تا می تواند از ذکر و تکرار مطالبی که شرعاً نکوهیده و قبیح است خودداری نماید». (موحّد، ۱۳۶۲: مقدمه)

تاریخ تولد و وفات فضل الله به طور دقیق مشخص نیست ولی « احتمال دارد که در سال ۸۶۰چشم به جهان گشوده و در سال ۹۲۵ در سن ۶۱ سالگی رخت از جهان بربسته باشد» . (ستوده،۱۳۵۵، مقدمه) و آقای محمد امین خنجی می نویسد: «عاقبت در پنجم ماه جمادی الاولی ۹۲۷ هجری دار فانی را در بخارا وداع کرد ». (خنجی ، ۱۳۳۵،ج۴: ۱۸۰)

۲-۲- آثار

فضل الله روزبهان تألیفات بسیاری از کتب و رسائل وحواشی و تعلیقات از خود بجای گذاشته است . که البته بسیاری از آنها از بین رفته و نشانی از آن نیست

اما آنچه که در کتابهای مرجع ذکر شده و یا خود او از آنها نام برده از این قرار است

۱- مهمان نامه ی بخارا : « که به محمد خان شیبانی ازبک تقدیم شده است. درین کتاب فضل الله گذشته از بحثهای فقهی و کلامی جنگ های محمد خان شیبانی را در سال ۹۱۴ علیه قزاق که در مشرق سیر دریا بودند شرح می دهد، بازگشت او را به سمرقند و آمدن او را به مشهد و طوس بیان می کند. مؤلف در اغلب سفرها همراه خان بود و کتاب را در دارالسلطنه هرات در سال ۹۱۵ به اتمام رساند.» . (ستوده، ۱۳۵۵، مقدمه)

نخستین تاریخی که در این کتاب به آن بر می خوریم « جمعه ای از جمعات شهر ربیع الاول سنه ۹۱۴» است. اگر ابتدای تألیف کتاب در این تاریخ باشد، تقریباً چهارده ماه از وقایع دوران حکومت محمد خان شیبانی را شامل خواهد بود. از پنجاه و چهار مبحث کتاب ، سی و هشت مبحث آن تاریخی، سیزده مبحث آن فقهی و کلامی و دو مبحث آن در شرح احوالات مؤلف و یک مبحث آن شامل خطبه و مقدمه است. مؤلف در ضمن بیان این مباحث۸۵۲ بیت شعر در تنبیه و تحذیر و نصیحت و اندرز، وصف مناظر مختلف طبیعی ، تعریف و تمجید محمد خان شیبانی، توصیف و تشریح مساجد و قصور و سایر ابنیه، و مطالب دیگر سروده و در آخر کتاب درباره اشعار چنین گفته است: « در این تالیف از اشعار سابقیان تلفیقی نموده نشد مگر با اشعار به ذکر قائل او و جواهر نظمش تمامی از معدن خاطر کسیر استخراج یافت.». (ستوده ، ۱۳۵۵: مقدمه)

وجه تسمیه کتاب به درستی مشخص نیست و فضل الله در کتاب تنها به این نکته اشاره کرده که، نام کتاب را محمد خان شیبانی از سفر نامه بخارا به مهمان نامه بخارا تغییر داده است.«و این کتاب اولأ موسوم به« سفر نامه بخارا » بود . چون میل تألیف در خاطر راسخ گشت حقیقت میل در محفل سامی عالی حضرت خلیفه الرحمانی سمت اظهار یافت ، اشارت به اتمام فرمودند و او را کتاب «مهمان نامه ی بخارا» نام فرمودند.» (مهمان نامه: ۶)

اما به نظر می رسد به این علت که مهمانی هایی برای تشکیل مجالس علمی و طرح مسائل دینی ، در منزل بزرگان و عالمان این شهر صورت گرفته نام کتاب «مهمان نامه» نامیده شده است. این مجلس گویی ها گویا در آن زمان کار معمول و رایجی بوده که نویسنده از ذکر وجه تسمیه کتاب خودداری نموده است