فایل ورد کامل تحقیق سبک شناسی اشعار حافظ و محوی ۱۴۱ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق سبک شناسی اشعار حافظ و محوی ۱۴۱ صفحه در word دارای ۱۴۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق سبک شناسی اشعار حافظ و محوی ۱۴۱ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق سبک شناسی اشعار حافظ و محوی ۱۴۱ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق سبک شناسی اشعار حافظ و محوی ۱۴۱ صفحه در word :

بخشی از فهرست مطالب فایل ورد کامل تحقیق سبک شناسی اشعار حافظ و محوی ۱۴۱ صفحه در word

مختصری از شرح حال محوی    
محوی و شعر :    
محوی وشاعران پارسی گوی ایران:    
شعرمحوی وتاریخ:    
محوی ازنگاه شاعران و منتقدان:    
شاعران کرد و زبان فارسی:    
حافظ و شاعران کُرد:    
حافظ و مهلای جزیری:    
پیشین تأثیر وتأثر در ادبیّات    
“سبک شناسی اشعار حافظ و محوی”    
۱-۱-۱)موسیقی بیرونی    
۳)سطح فکری    
فصل اوّل    
سطح زبانی    
۲-۱) سطح زبانی :    
۲ -۱-۱)سطح آوایی یا موسیقایی :    
۲-۱-۱-۱) موسیقی بیرونی    
“بسامد ”    
۲-۱ -۱-۲) موسیقی کناری    
۲-۱-۱-۳) موسیقی درونی    
۱-“سجع متوازی ”    
۲-ازدواج    
۳-واج آرایی    
۴- جناس تام    
۵-جناس مرکّب    
۶)  جناس مذیّل:    
۷-اشتقاق    
۸-سجع متوازن    
۹-سجع مطرّف    
۱۰-تکرار    
۱۱- قلب بعض    
۲-۱-۲) سطح لغوی    
الف:  مفردات (واژه ها )    
ب:  ترکیبات    
پ: انسجام واژگانی در شعر حافظ    
ت : انسجام واژگانی در شعر محوی    
۲-۱ -۳) سطح نحوی    
فصل دوم    
سطـح ادبی    
مقدمه :    
۲-۱)صور خیال    
۲-۱-۳) کنایه :    
۲-۱-۴) مجاز :    
۲-۲) صناعات بدیع معنوی    
۲-۲-۱)ایهام :    
۲-۲-۲)ایهام تناسب:    
۲-۲-۳) حسن تعلیل:    
۲-۲-۴) لف و نشر :    
۲-۲-۵) استخدام :    
۲-۲-۶) پارادوکس:    
۲-۲-۷) حسّ آمیزی :    
۲-۲-۳) قالبهای شعری در دیوان حافظ و محوی    
۲-۲-۳-۱) غزل    
۲-۲-۳-۲) قصیده    
۲-۲-۳-۳) مثنوی    
۲-۲-۳-۴) قطعه:    
۲-۲-۳-۵)رباعی    
فصل سوم    
سطح فکری    
مقدمه :    
حافظ:    
مدّاحی حافظ :    
نگاه حافظ به زندگی :    
بازتاب اوضاع زمانه  در شعر حافظ :    
محوی :    
انسان کامل :    
حقیقت  محمّدی :    
فنا :    
بازتاب اوضاع زمانه در دیوان اشعار محوی    
روح ملّی گرایانه و حس ناسیونالیستی در اشعار محوی    
اصطلاحات عرفانی:    
اندیشه های مشترک در دیوان حافظ ومحوی :    
۱) وحدت وجود :    
۲-اندیشه های اشعری    
۳-اندیشه های ملامتی    
۴-اندیشه‌های فلسفی    
۵- توصیه به اطاعت از مرشد و مراد    
۶- عشق بن مایه فکری آن ها است و هر دو زنده به عشق اند .    
۷- هر دو در برابر معشوق تسلیم محض اند.    
۸- هر دو شاعر حسادت را نکوهش می کنند.    
۹- هر دو از روزگار گله مندند زیرا سفله پروراست .    
۱۰- دنیا را شایسته دل بستگی نمی دانند.    
۱۱- شعر خودر ا ارزشمند می‌دانند و به نوعی شیفت آن هستند.    
۱۲- هر دو از مفهوم قرآنی”امّانت”عشق را در نظر دارند.    
۱۳- هر دو از راز آفرینش و عظمت پروردگار با سؤالهایی فلسفی اظهار شگفتی می کنند.    
۱۴- دید گاه  حافظ و محوی درمورد صوفی،زاهد،شیخ،واعظ:    
فهرست منابع و مآخذ فارسی    
الف: کتب    
ب- مقالات و فصل نامه ها و نشریه های علمی –پژوهشی    
فهرست منابع و مآخذ کُردی    

بخشی از منابع و مراجع فایل ورد کامل تحقیق سبک شناسی اشعار حافظ و محوی ۱۴۱ صفحه در word

غیاثی ، محمّد تقی ، در آمدی بر سبک شناسی ساختاری ، چاپ اول ، شعله اندیشه تهران تهران ۱۳۶۸

شمیسا ، سیروس ، بدیع ، چاپ چهارم ، پیام نور تهران ۱۳۷۱

;;;;;;;;;;;;;;، معانی و بیان ، چاپ چهارم ، پیام نور تهران ۱۳۷۴

;;;;;;;;;;;;.، کلیات سبک شناسی ، چاپ سوم ، فردوسی تهران ۱۳۷۴

ناتل خانلری ، پرویز، هفتاد سخن ج۱ ، چاپ دوم توس ، ۱۳۷۷

;;;;;;;. ، وزن شعر فارسی ، چاپ هشتم ، توس ، ۱۳۷۳

معین محمّد، حافظ شیرین سخن ، به کوشش معین ، مهدخت چاپ اول ، مهرات تهران ۱۳۶۹

;;;;;;;. ، فرهنگ فارسی ، چاپ هفتم ، امیر کبیر ، تهران ، ۱۳۷۱

شفیعی کدکنی ، محمّد رضا ، موسیقی شعر ، چاپ پنجم ، آگه ، تهران بهار ۱۳۷۶

;;;;;;;;;;;;;;;. ، شاعرآئینه ها، چاپ سوم ، اگه ، تهران ، تهران ۱۳۷۶

;;;;;;;;;;;;;;; ، صور خیال در شعر فارسی ، چاپ پنجم ، اگه تهران ، تابستان ۱۳۷۲

زرین کوب ، عبد الحسین ، ارزش میراث صوفیه ، چاپ چهارم ، امیر کبیر ، تهران ۱۳۵۶

;;;;;;;;;;;;;;;;;نقد ادبی،چاپ دوم ،دانشگاه پیام نور،

خرمشاهی ، بها ء الدین ، حافظ نامه ، ج۱ چاپ دوازدهم ، علمی و فرهنگی ، تهران ۱۳۷۵

-;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;..ج۲ ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

;;;;;;;;;;;;;;.. ، حافظ،‌چاپ دوم ، طرح نو ، تهران ۱۳۷۴

;;;;;;;;;;;;;;.. ، ذهن و زبان حافظ ، چاپ دوم ، نشر نو ، تهران ۱۳۶۲

داد،سیما،فرهنگ اصطلاحات ادبی، چاپ دوم ،مروارید،

رجائی بخارائی ، احمد علی ، فرهنگ اشعار حافظ ، چاپ چهارم ، علمی

نعمت اللهی،فرزاد،ادبیات کودک ونوجوان، چاپ اول ،شرکت چاپ نشر کتاب های درسی،۱۳۸۳

مختصری از شرح حال محوی

حاج ملا محمّد متخلص به “مه حوی “فرزند شیخ عثمان بالخی از نواحی سلیمانیه که مردی دانشمند وعارف وشاعر توانا بوده است ،او در سال ۱۲۴۶ ه .ق (۱۸۳۰ م) در بالخ متولد شد. در هفت سالگی شروع به تحصیل کرد، علوم و طریقت را از پدرش که مرید شیخ سراج الدّین بوده، کسب کرد. او برای ادام تحصیل به سنندج ومهاباد رفت ودر شهر مهاباد از ملا عبدالله پیره باب کسب فیض نمود پس از مدتی به سلیمانیه بازگشت وچون درآن زمان فقیه و دانشمند بلند پای کرد ،علّامه مفتی زهاوی در بغداد تدریس می‌کرد با علاق فراوان به خدمت او شتافت و اجازه نام خود را از این عالم شهیر دریافت کرد .در سال ۱۸۵۹ به عنوان امّام جماعت مسجد اعظم بغداد انتخاب شد ودر سال ۱۸۶۲ بغداد را به مقصد سلیمانیه ترک کرد ودردادگستری سلیمانیه به عنوان کارمند استخدام شد مرگ پدردر سال ۱۸۶۸ او را به کناره گیری از شغل دولتی وادار کرد. محوی بعد از مرگ پدر به تدریس وارشاد طریقت پرداخت ودرسال ۱۸۷۴ به علت ناشناخته ای به بغداد تبعید شد. او درسال ۱۸۸۳ به زیارت خان خدا مشرف شد. هنگام بازگشت از حج به استانبول رفت وبا سلطان عبدالحمید دیدار کرد. سلطان تحت تاثیر معنویات محوی قرارگرفت و دستور داد تادر سلیمانیه “تکیه و خانقاهی ” را به اسم او بنا کنند. محوی تا سال ۱۳۲۴ ه .ق (۱۹۰۶) در آن جا به ارشاد وتعلیم خلق پرداخت .و درهمین سال خرقه تهی کرد و به دیدارحق شتافت

محوی و شعر

طلّاب پس از مطالع دروس تخصصی وعلمی خویش دیوان شاعران مختلف رامطالعه می‌کردند واززبان بیان واحساس آن ها متاثرمی شدند واگر ذوقی سرشاروروحی لطیف داشتندبه سرایش اشعارمی پرداختند. محوی نیز یکی از این طلّاب است که درمکتب خانه تحصیل کرده و با انسان های خوش قریحه مأنوس بوده ودرضمن آن دیوان شعرای دیگررا نیز مطالعه کرده است. محوی علاوه برادبیّات کردی که زبان مادری او بوده است با زبان وادبیّات فارسی وعربی به طور کامل آشنا بوده واز قراینی که در دیوان او به دست می‌آید زبان ترکی را نیز می‌دانسته است. او بر شرح مثنوی والی عابدین ترک تقریظ می‌نویسد وبااستفاده از واژه‌های ترکی در دیوان خود به حادثه کربلا اشاره می‌کند. شعرهای محوی دارای بن مایه‌های مذهبی وملّی است وبا اساطیروافسانه‌ها نیز آشنا بوده و به مناسبت‌های مختلف به آن اشاره کرده است. محوی شاعری است که از طریقت نقشبند یه پیروی می‌کند و افکار وعقاید آنان رادر شعر خویش بیان می‌کند. شعر‌های او صوفیانه است امّا از صو فیانی که طریقت رابرای نام برگزیده‌اند،  انتقادمی‌کند .از دیوان اشعار محوی چنین استنباط می‌شود که او شاعری صوفی است که دراشعارش به ترویج باورهای صوفیانه خویش توجّه کرد است. سابق شعر سرایی با درون مای عرفانی در ادبیّات کردی مشخص است وشاعران زیر به وجهی عرفان گرایی خویش را در اشعارشان نشان داده‌اند  

بابا طاهر(۹۳۵-۱۰۱۰م)، مه لای پریشان (سده ی چهاردهم)، مه لای جزیری(۱۵۶۰-۱۶۴۰م) ،سید صالح نعمت اللهی (۱۸۳۴-۱۹۰۵م)، کوردی (۱۸۱۲-۱۸۵۰)، حه ریق (۱۸۶۵-۱۹۰۹)، وه فایی (۱۸۴۴-۱۹۱۴)

محوی نیز یکی از شاعران نیم دوم سد نوزدهم میلادی است که به شعر عرفانی وصوفی گری روی می‌آورد. شعرهای او در سه بخش زیر قابل برسی است

شعرهایی که صوفیانه است ودر دیوان او بسامد مشخصی دارد

به نووری باده کهشفی زولَمهتی تهقوا نهکهم ض بکهم

به شهمعیَکی وهها ضاری شهویَکی وا نهکهم ض بکهم

(۲۳۰ـ۳۰)

ترجمه: اگر با نور باده، تاریکی و ظلمت تقوا را از بین نبرم چکار کنم؟ واگر با چنین شمعی تاریکی شب را از بین نبرم چکار کنم ؟

منظو راو از ظلمت تقوا دراین بیت متشرّعین ظاهری است که عبادت در نزد آنان به عادت تبدیل شده است. نور باده به اشراق اشاره می‌کند که متشرّعین از آن بی بهره‌اند و صوفیان از آن بهره مندند

۲- شعرهایی که به توصیف صوفی گری پرداخته است

محوی شاعری است پیرو طریقت نقشبندیه و بر این باور است که شریعت با طریقت باید یکی شود و طریقت در کنار شریعت به مسیر خود ادامه دهد نه برعکس. اودر این گونه شعرها بر انتخاب طریقت اصرار می‌ورزد واز بزرگان صوفیه مانند منصور حلّاج که جان خود را در این راه فدا کردند ،با احترام یاد می‌کند

موحهققهق ههر کهرسآ مهسلهکیه حهقق و حهققییه مهنزوور

سولووکی ضؤنهسهر داره، تهریقهی ثیریه مهنسوور

(۱۲۷-۳)

ترجمه

بی‌گمان هر کس سیر و سلوک به سوی حق را بر گزیند و فقط حق را در نظر داشته باشد، باید در این راه همچون منصور حلّاج جان خود را فدا کند

محوی در این بیت خلاف متشرّعین که برظاهر حلّاج حکم کردند و او را شایست دار دانستند، عمل می‌کند، حلّاج را نمایند حق جویی و حقیقت طلبی معرفی می‌کند

۳-شعرهایی که در آن از تصوف انتقاد می‌کند

عدّه ای محدود با سوء استفاده از نام طریقت بر گرد مردم سوار شدند و مانند عصر برده داری از مردم کار می‌کشیدند و آنان در لباس عرفان و تصوف به عرفان و تصوف خیانت می‌کردند، محوی به شدّت با این گروه‌ها مخالفت می‌کرد و با اشعاری تند و رسا ،تصویری از بی عدالتی آنان را ترسیم می‌کرد

محوی از شاعرانی است که نمی تواند بی اعتنایی جامعه رانسبت به خودبرتابد،اودرتوصیف شعرهای خودهمچون دیگرشاعران ید طولایی داردوازاین که جامعه قدروارزش شعر اورانمی دانند معترض است. در بخش افکار مشترک باحافظ به ابیاتی در این زمینه اشاره شده است (صفحات ۱۲۴ تا ۱۲۷این رساله)

کآ قهدری شیَعری ئیَمه دهزانآ بهری دهکا               ههر ساحیَبه لهبهر کهری کالآیی بآرِهواج

(۹۳-۳)

ترجمه

هر کس قدر شعر مرا بداند آن را حفظ خواهد کرد (مانند لباس خواهد پوشید) امّا کالایی که رواج نداشته باشد فقط مورد مصرف صاحبش قرار می‌گیرد

محوی وشاعران پارسی گوی ایران

محوی دیوان اشعارشاعران فارسی زبان ایرانی رابه خوبی مطالعه کرده وازآن ها به شکل تضمین،تخمیس و; استفاده نموده است. دراینجابه بعضی از آن ها اشاره می‌شود

۱- تخمیس دوبیت مثنوی

دوری ازاین شهرواین قوم عنود      خـواستم لیکن با صد  قیود

در(سلــــیمانیه)پیوندم نمود       احمدم مانده دردست جهود

صالحم افتاده در حبس ثمود

پس همان به هردم آری”مه حویا”       رو بـــــه سـوی بارگاه کبریا

بادوصد زاری ازاین شه خــــواهیا        ای کــرامت بخش جان اولیا

” یا بکش، یابازخوانم، گو: بیا”

(ص۵۳۹)

تخمیس دو بیت سعدی شیرازی

ای مبّرا وجودت از همه ریب        درکمـــال ظهورذات توغیب

پاک کن بنده رازنقص وزعیب       “ای کریمی که ازخزان غیب

گبروترساوظیفه خورداری”

(ص۵۳۹)

شدمحمّدزرحمتت معلوم       گــشت (لاتقنطوا) از و مفـهوم

شده نامم به نام اوموسوم       “دوستان راکجاکنـــی محروم

توکه بادشمنان نظر داری”

(کلیات، ص۷۲) (دیوان محوی ص۵۴۰)

 شعرمحوی وتاریخ

محوی دردیوان اشعارخودبه جنگ روس وژاپن اشاره کرده است ومرگ ناصرالدّین شاه دردیوان اوبازتاب داشته است

  محوی ازنگاه شاعران و منتقدان

نویسندگان،شاعران ومنتقدان،با دیدگاه‌های گوناگون شعرمحوی راموردبحث وگفتگوقرارداده‌اند، دراینجابرای پرهیزاز اطالکلام به مواردی چنداشاره می‌شود

۱-سالم(۱۸۴۵-۱۹۰۹) شاعرکردزبان،درغزلی زیبابه محوی مباهات  می‌کند و او رامّای افتخارمی داند،ملا محمّدخاکی(سالم)شاعرقرن نوزدهم درقصیده ای طولانی پیامبّراکرم(ص)رامدح می‌کندودرپایان این قصیده چندبیت رادروصف محوی می‌سراید

۲-حاجی قادرکویی(۱۸۱۵-۱۸۹۲) درسرایش شعری، محوی را ازشاعران بلندپای کرد به حساب می‌آورد

۳-ناری(۱۸۷۴-۱۹۴۴)درمرگ محوی مرثیه ای می‌سرایدودراین سروده وزن وقافیه دوغزل محوی را به کار می گیرد

۴-گوران شاعر نواندیش قرن بیستم، سبک شعراوراهندی می‌داندودرتایید سخن خود، نازک‌اندیشی‌های محوی رایادآورمی شود

۵-علاالدّین سجّادی محقق وپژوهشگرمعاصردروصف محوی می‌نویسد: محوی شاعری توانابودبرای سرودن یک قطعه شعرگاهی یک ماه یایک سال تلاش می‌کرداوشاعرجناس پروربودوشعرهای اوسنگینی ومهابت خاصّ خودراداشت،امّانمی دانم،چه چیزی اوراناچارکرده بودتااین اندازه خودرادررنج اندازد؟

 شاعران کرد و زبان فارسی

زبان فارسی به عنوان یکی از زبان های معتبر و نزدیک و همواره مورد توجّه کرد زبانان قرار گرفته است. طلّاب و محصلین  کرد زبان، در مکتب خانه‌ها، علاوه برکتب عربی، بعضی از کتاب‌های فارسی را می‌خواندند، گلستان و بوستان  سعدی، کتب اصلی درسی مکتب خانه‌ها محسوب می‌شد  آنان پس از یادگیری زبان فارسی، به مطالع دواوین شعری و کتب  مختلف  علمی فارسی روی می‌آورند

شاعران کرد زبان، بخشی از دیوان اشعارشان را به پارسی گویی اختصاص می‌دادند، و در این زمینه شهرت خاصی  نیز پیدا  می‌کردند. کتاب‌های “شاعران  پارسی گوی کرد” و” تاریخ مشاهیر  کرد” در این زمینه به تفصیل سخن گفته‌اند. امّا در این جا  به نمونه ای  از آشنایی شاعران کرد زبان با شاهنامفردوسی اشاره ای می‌شود

نالی (۱۷۹۷-۱۸۵۵) شاعر پر آوازه و صاحب سبک در بیتی چنین می‌سراید

دیده‌ نیطههبانی یار، تیثی سریَشکم ههزار                نالَهی دلَ‌ نهی سوار، ئاهه عهلهمداری من

(۳۳۴-۲)

من با تمام وجود در مقابل یار تسلیم محض هستم، چشم من نگهبان و مراقب اوست، سپاه اشکم از او محافظت می‌کند، ناله‌ی درون من نیزه دار است، و آه من علمدار اوست

استاد عبدالکریم مدّرس تصحیح کننده دیوان نالی می‌نویسد: که مفهوم و معنی ” نه‌ی سوار” برای ما مشخص نشد.[۱] استاد هیمن در توضیح این بیت می‌نویسد: نه ی سوار به معنی نیساری است و یکی از طبقات  چهار گانه است که در زمان جمشید وجود داشته است.[۲]

“صفی بردگر دست بنشاندند                                    همی نام نیساریان خواندند”

(شا. بخ. ۲۴:۱)

“نیساری: سپاهی ،لشکری ،ارتیشدار” [۳]

تامّل در این موضوع بیانگر آن است که ” نالی” شاهنامه را مطالعه کرده است و در ضمن به معنی واژه‌ها نیز آگاهی داشته و به مقتضای کلام از آن ها  استفاده کرده است

حافظ و شاعران کُرد

خواجه شمس الدّین محمّدبن محمّد، حافظ شیرازی، یکی از بزرگ ترین شاعران نغزگوی ایران زمین است که در شعر‌های خود (حافظ) تخلص نموده است. در غالب مأخذها نام پدرش را بهاءالدّین نوشته‌اند

ولادت حافظ در اوایل قرن هشتم هجری و حدود سال( ۷۲۷ه .ق)در شیراز اتفاق افتاد. بعد از مرگ بهاءالدّین پسران او پراکنده شدند ولی شمس الدّین محمّد که خردسال بود با مادردرشیرازبماند و روز گار آن دو به تهیدستی می‌گذشت،به همین سبب حافظ همین که به مرحل تمیز رسید در نانوایی محله به خمیر گیری مشغول شد تا آن که عشق به تحصیل کمالات اورا به مکتب خانه کشانید و به تفصیلی که در تذکر میخانه آمده است وی چند گاهی ایّام را بین کسب معاش و آموختن سواد می‌گذرانید. بعد از آن زندگانی حافظ تغییر کرد و او در جر گ طالبان علم در آمد و مجلس‌های درس عالمان و ادیبان زمان رادر شیراز درک کرد و به تتبّع و تفحّص در کتاب‌های مهمّ دینی و ادبی پرداخت

حافظ در دو  رشته از دانش‌های زمان خود یعنی علوم شرعی و علوم ادبی کار می‌کرد و چون استاد او

قوام الدّین خود عالم به قراآت سبع بود طبع حافظ نیز در خدمت او به حفظ قرآن با توجّه به قرائت‌های چهارده گانه (از شواذ و غیر آن)ممارست می‌کرد و خود در شعر‌های خویش چندین بار بدین اشتغال مداوم به کلام الله اشاره نموده است و به تصریح تذکره نویسان اتخاذ تخلّص حافظ نیز ازهمین اشتغال نشأت گرفته است

-دیوان نالی،به تصحیح عبدالکریم مدّرس،ص۳۳۴                                                                                                            [۱]

-همان،مقدم هیمن بردیوان نالی                                                                                                                                    [۲]

-فرهنگ فارسی معین،ج۴،ص۴۸۸۶                                                                                                                              [۳]