فایل ورد کامل تحقیق کارایی در کشاورزی و رهیافت های محاسبه کارآیی و جایگاه صنایع کنسانتره و نقش آن در کاهش ضایعات کشاورزی ۳۵ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق کارایی در کشاورزی و رهیافت های محاسبه کارآیی و جایگاه صنایع کنسانتره و نقش آن در کاهش ضایعات کشاورزی ۳۵ صفحه در word دارای ۳۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق کارایی در کشاورزی و رهیافت های محاسبه کارآیی و جایگاه صنایع کنسانتره و نقش آن در کاهش ضایعات کشاورزی ۳۵ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق کارایی در کشاورزی و رهیافت های محاسبه کارآیی و جایگاه صنایع کنسانتره و نقش آن در کاهش ضایعات کشاورزی ۳۵ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق کارایی در کشاورزی و رهیافت های محاسبه کارآیی و جایگاه صنایع کنسانتره و نقش آن در کاهش ضایعات کشاورزی ۳۵ صفحه در word :

بخشی از فهرست مطالب فایل ورد کامل تحقیق کارایی در کشاورزی و رهیافت های محاسبه کارآیی و جایگاه صنایع کنسانتره و نقش آن در کاهش ضایعات کشاورزی ۳۵ صفحه در word

۱-۱- مقدمه    
۱-۲- اهمیت کارایی در کشاورزی    
۱-۳- فرق آبمیوه با کنسانتره میوه    
۱-۴- فرآیند تولید کنسانتره میوه    
۱-۵- جایگاه صنایع تبدیلی و نقش آن در کاهش ضایعات کشاورزی استان آذربایجان غربی    
۱-۶- کارایی: تعریف و روش های محاسبه    
۱-۷- رهیافت های محاسبه کارآیی    
۱-۸- پیشینه تحقیق    
۱-۸-۱- مطالعات خارجی    
۱-۸-۲- مطالعات داخلی    
۱-۹- منابع:    

بخشی از منابع و مراجع فایل ورد کامل تحقیق کارایی در کشاورزی و رهیافت های محاسبه کارآیی و جایگاه صنایع کنسانتره و نقش آن در کاهش ضایعات کشاورزی ۳۵ صفحه در word

ابریشمی، ح. و نیاکان، ل. (۱۳۸۹). اندازه گیری کارایی فنی نیروگاه های حرارتی کشور به روش تحلیل مرزی تصادفی (SFA) و مقایسه ی تلفیقی با کشورهای منتخب در حال توسعه، فصلنامه مطالعات اقتصاد انرژی. ۷(۲۶):۱۷۶-۱۵۳

حسن­پور، ب. (۱۳۷۶). بررسی اقتصادی تولید و ارزیابی انجیر در استان فارس. پایان­نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه شیراز. ۱۱۵ صفحه

ایریلوزاده، ر . و صالح، ا . (۱۳۸۶). ارزیابی اقتصادی طرح های دامپروری صنعتی مطالعه ی موردی: گاوداری شیری. مجموعه خلاصه مقالات ششمین کنفرانس اقتصاد کشاورزی. ۸ تا ۹ آبان ماه ۱۳۸۶ مشهد – ایران

ابطحی، س. و کاظمی، ب. (۱۳۸۷). بهره­وری. انتشارات مؤسسه مطالعات پژوهش­های بازرگانی. ۲۱۸ صفحه

امام مبیدی، ا. (۱۳۸۴). اصول اندازه گیری کارایی و بهره وری (علمی و کاربردی). ویرایش دوم، موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی۲۹۰ صفحه

امامی میبدی، ع. (۱۳۷۹). اصول اندازه‌گیری کارایی و بهره‌وری (علمی و کاربردی)، چاپ اول، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی

فریادرس، و.، چیذری، ا. و مرادی، ا. (۱۳۸۱). اندازه­گیری و مقایسه کارایی پنبه­کاران ایران. فصلنامه اقتصاد کشاورزی و توسعه. ۱۰(۴۰): ۸۹-۱۰۲

شفیعی، ل.، جواهری، م .ع. و پورجوپاری، ز. (۱۳۸۵). تعیین کارایی فنی، تفهیمی و اقتصادی چغندر کاران شهرستان بردسیر. چغندر قند. ۲۲(۲):۱۰۹-۱۲۱

صبوحی و مجدد،ع. (۱۳۸۸). بررسی کارایی پنبه کاران استان خراسان با استفاده از رهیافت پارامتریک، مرجله تحقیقات و توسعه کشاورزی ایران. ۲:۲۷-۳۵

طاهری، ش. (۱۳۷۸). بهره­وری و تجزیه و تحلیل آن در سازمان­ها (مدیریت بهره­وری فراگیر). چاپ اول. انتشارات استان تهران

مهرابی بشرآبادی، ح . و پاکروان، م . ر .(۱۳۸۸). محاسبه انواع کارایی و بازده به مقیاس تولید کنندگان آفتابگردان شهرستان خوی. نشریه اقتصاد و توسعه کشاورزی (علوم و صنایع کشاورزی). ۲۳(۲):۹۶-۱۰۳

۱-۱- مقدمه

بی تردید انسان در تمامی دوران زندگی خود همواره با مشکلی بنام محدودیت و کمیابی و مواجه بوده است. این محدودیت و کمیابی در تمامی زمینه ها از جمله عوامل تولید و به تبع آن کالاها و خدمات کاملا محسوس است. از این رو بشر برای زندگی چاره ای جز استفاده هر چه بهتر از امکانات موجود جهت دسترسی به تولید بیشتر و با کیفیت بالاتر ندارد. در دنیای ما آنچه که به روشنی پاسخگوی این نیاز می باشد، مفهوم بالقوه کارایی و بهره وری است. (ابریشمی و نیاکان، ۱۳۸۹)

در جهان کنونی میزان تقاضای کالا نسبت به عرضه آن، به دلایلی همچون افزایش جمعیت، افزایش سطح توقعات و انتظارات مردم جامعه و غیره به طور فزاینده­ای رو به افزایش است، این در حالی است که عدم تعادل در تولید و مصرف غذا در جهان و خصوصاً در کشورهای جهان سوم مسئله بسیار مهمی است که خطر وابستگی را هر چه بیشتر تشدید می­نماید، به عبارتی استقلال سیاسی و اقتصادی این کشورها را تهدید می­کند. چرا که استقلال در گرو قدرت تولید مواد غذایی می­باشد. در این راستا حتی کشورهایی که به منابع طبیعی و انرژی خود متکی هستند نیز در تلاقی فرآیند افزایش جمعیت از یک سو، کاهش تولید و افزایش روز افزون قیمت­ها از سوی دیگر، امکانات خرید و تأمین غذای مورد نیاز را به تدریج از دست خواهند داد، مگر آنکه خود تولیدکننده مواد غذایی خویش بوده و از پتانسیل­های بالقوه به خوبی استفاده نمایند (رمضانی، ۱۳۸۸)

بررسی تاریخ و روند رشد کشورهای توسعه یافته و مقایسه آن با کشورهای در حال توسعه نشان می دهد که وجه تمایز و نقطه قوت این کشورها، استفاده بهینه از فرصت ها و امکاناتی است که در اختیار داشته اند. این مقایسه نشان می دهد که بررسی های مرتبط با بهره­وری و کارآیی در جهت تحلیل وضعیت کنونی اقتصادی و صنعتی کشورهای مختلف و ارائه راه کارهای مؤثر در جهت رفع عقب­ماندگی، تا چه حد حائز اهمیت است. بیشتر کشورهایی که در سال اخیر رشد اقتصادی چشم­گیری داشته­اند، این رشد را عمدتا” از طریق افزایش کارآیی و بهره وری عوامل تولید به دست آورده­اند، به طوری که سهم سرمایه­گذاری جدید در این رشد در مقایسه با نقش افزایش کارآیی و بهره­وری اندک بوده است (ابریشمی و نیاکان، ۱۳۸۹)

امروزه یکی از مهمترین روش­های توسعه اشتغال و افزایش درآمد در مناطق روستایی، ایجاد و توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی در بخش کشاورزی است. این فرآیندها می­توانند دربرگیرنده تغییرات فیزیکی، شیمیایی، نگهداری، بسته­بندی و توزیع تولیدات کشاورزی باشد (وزارت جهاد کشاورزی، ۱۳۸۴)

صنعتی شدن کشاورزی و توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش کشاورزی دارای ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر هستند و در تعامل با یکدیگر می­توانند مجموعه­ای از صنایع را برای دست­یابی به توسعه پایدار مناطق روستایی، معرفی کنند (UNIDO,2003)

بخش کشاورزی یکی از اساسی ترین پایه های استقلال هر کشور به شمار می رود و نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشورها دارد. این نقش از نظر تأمین موادغذایی، ایجاد اشتغال، تأمین  ارز درخور ملاحظه است و از این رو خودکفایی در زمینه محصولات کشاورزی همواره موردتوجه مدیران و برنامه ریزان بوده است. افزایش تولید محصولات کشاورزی می تواند از طریق افزایش کاربرد عوامل تولید (تا انتهای ناحیه دوم تولید)، تغییرات عمده تکنولوژی و یا بهبود کارآیی بهره بردارن صورت گیرد. افزایش کاربرد عوامل تولید و تغییرات عمده تکنولوژی با محدودیت هایی روبروست، از این رو در شرایط کنونی بهترین و عملی ترین راه افزایش تولید محصولات کشاورزی، بهبود کارآیی و بدست آوردن محصول بیشتر از مجموعه ثابتی از عوامل تولید است. (شفیعی و همکاران، ۱۳۸۵)

در این مقاله ابتدا به کارایی در کشاورزی پرداخته می­شود. سپس تاریخچه­ای از واحدهای کنسانتره مسائل اقتصادی مربوط به این فعالیت ارائه شده و نهایتا” آمار تولید و مصرف این محصول مورد بررسی قرار می­گیرد. در ادامه به منظور تقویت پایه­های نظری پژوهش و نیز فراگیری از مجموعه مطالعات پیشین به طور اجمالی به مرور مطالعات و ادبیات در دسترس با توجه به موضوع تحت مطالعه و در نهایت به پایه­های نظری مبحث کارایی پرداخته می­شود

۱-۲- اهمیت کارایی در کشاورزی

خودکفایی در زمینه محصولات کشاورزی همواره مورد توجه مدیران و برنامه­ریزان بوده و یکی از اساسی­ترین پایه­های استقلال هر کشور به شمار می­رود. این نقش عمده­ای در توسعه اقتصادی کشور دارد. این نقش از نظر تأمین موادغذایی، ایجاد اشتغال، تأمین ارز، روابط آن با سایر بخش ها و سهمی که در تولید ناخالص ملی دارد در خور ملاحظه است (شفیعی و همکاران، ۱۳۸۵). افزایش تولید محصولات کشاورزی ممکن است از طریق افزایش کاربرد عوامل تولید، تغییرات عمده تکنولوژی و یا بهبود کارایی بهره برداری صورت گیرد. افزایش کاربرد عوامل تولید و تغییرات عمده تکنولوژی با محدودیت­هایی روبروست از این رو، در شرایط کنونی بهترین و عملی­ترین راه افزایش تولید محصولات کشاورزی، بهبود کارایی و به دست آوردن محصول بیشتر از مجموعه ثابتی از عوامل تولید است. امروزه یکی از مشکلات کشور، ضعف بسیاری از مدیران و برنامه­ریزان اقتصادی واحدهای تولیدی در بخش خصوصی است. از این رو توجه به عنصر مدیریت در جهت بهبود کارایی و افزایش تولید از اهمیت ویژه­ای برخوردار است (شفیعی و همکاران، ۱۳۸۵)

از طرفی نیز، تحلیل عملکرد یک بنگاه اقتصادی به منظور بهبود آن یقینا” برای هر مدیری به عنوان یک هدف محسوب می­گردد. به بیان ساده بهبود عملکرد را می­توان مترادف با افزایش سودآوری بنگاه عنوان نمود. برای این منظور مفاهیم اقتصاد تولید همانند تولید، کارآیی و بهره وری به کار گرفته می­شود. تلاش در جهت ارتقای این شاخص­ها در واحدها معمولا” به عنوان یک هدف در جهت افزایش عملکرد واحد است (عابدی و همکاران، ۱۳۹۰) به طور کلی طرح­ها یا فعالیت­های تولیدی را از جنبه­ها و ابعاد گوناگون می­توان مورد ارزیابی قرار داد. این ارزیابی­ها می تواند در زمینه­هایی نظیر بررسی در ابعاد مالی، اقتصادی، اجتماعی، فنی و اثرات زیست محیطی صورت پذیرد. ارزیابی و تحلیل مالی و اقتصادی طرح­های کشاورزی یکی از معمول­ترین و مهم­ترین شیوه­های تعیین وضعیت سودآوری و کارایی اقتصادی این نوع طرح­ها است که در کشورهای در حال توسعه، اهمیت زیادی یافته است. (ایریلوزاده و صالح، ۱۳۸۶). چرا که این کشورها به دنبال افزایش بهره­وری، درآمد و توسعه اقتصادی و اجتماعی هستند. افزایش درآمد به علت کمیابی منابع و عوامل تولید دارای محدودیت می­باشد. در نتیجه بهترین راه ممکن برای ارتقاء درآمد و سوددهی بیشتر، افزایش کارایی است زیرا که امکان افزایش بهره­وری با بهبود کارایی بدون افزودن منابع اساسی و یا گسترش تکنولوژی جدید وجود دارد. بنابراین تخمین کارایی و نمایاندن ظرفیت­های بالقوه و شناسایی واحدهای کارا می­تواند سیاست­های تعدیل اقتصادی را در مسیر بهتری قرار دهد (رضازاده بائی ، ۱۳۷۸)

صنایع کنسانتره بخش مهمی از فرآیند تولید در بخش کشاورزی است که به کمک تکنولوژی، مازاد تولید را به ارزش افزوده تبدیل کرده و افزایش درآمد کشاورزان را در پی دارد. توسعه این صنایع با توجه به استفاده از امکانات و قابلیت­های موجود در روستاها، نقش مؤثری در توسعه­ی روستایی ایفا می­کند

افزایش کارآیی را می­توان به عنوان یک مکمل مناسب و بادوام برای مجموعهى سیاست­هایی که تولیدات داخلی را تشویق و حفاظت و هم چنین استفادهى بهینه از منابع را ترویج می­کند در نظر گرفت. کارآیی عامل بسیار مهمی در رشد بهره­وری منابع تولید به ویژه در اقتصاد کشاورزی کشورهای در حال توسعه مانند ایران است. این کشورها از یک طرف با فرصت­های محدود برای توسعه و پذیرش فن­آوری­های جدیدتر مواجه­اند و از سوی دیگر از فن­آوری­های موجود نیز به طور کارا استفاده نمی­کنند. بنابراین هر مطالعه در زمینهى کارایی کشاورزان در تولید محصولات کشاورزی و کوشش در جهت بهبود کارایی آن­ها، بهره­وری عوامل تولید در کشاورزی را افزایش خواهد داد. با تجزیه و تحلیل کارآیی، از یک سو درجهى موفقیت بهره­برداران در استفادهى بهینه از منابع مشخص می­شود و از سوی دیگر امکان افزایش تولید محصولات با استفاده از مجموعهى مشخصی از منابع و عوامل تولید مورد بررسی قرار می­گیرد (حسن پور، ۱۳۷۶ )