فایل ورد کامل تحقیق شکل گیری احزاب و کارویژه های احزاب و نظریه های آن ۳۸ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق شکل گیری احزاب و کارویژه های احزاب و نظریه های آن ۳۸ صفحه در word دارای ۳۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق شکل گیری احزاب و کارویژه های احزاب و نظریه های آن ۳۸ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق شکل گیری احزاب و کارویژه های احزاب و نظریه های آن ۳۸ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق شکل گیری احزاب و کارویژه های احزاب و نظریه های آن ۳۸ صفحه در word :

بخشی از فهرست مطالب فایل ورد کامل تحقیق شکل گیری احزاب و کارویژه های احزاب و نظریه های آن ۳۸ صفحه در word

۱-۲ مقدمه    
۲-۲ تعاریف احزاب:    
۳-۲ ویژگی ها و عناصر حزب    
۴-۲ تاریخچه شکل گیری احزاب:    
۵-۲ کارویژه های احزاب:    
۱-۵-۲ شکل دادن به افکار عمومی    
۲-۵-۲ اطلاع‌رسانی:    
۳-۵-۲ آموزش توده‌ها برای مشارکت سیاسی:    
۴-۵-۲ گزینش نامزدها    
۵-۵-۲ شایسته گرایی    
۶-۵-۲جامعه‌پذیری:    
۶-۲ احزاب و دموکراسی    
۷-۲ نقش ایدئولوژی در کارکرد احزاب:    
۸-۲ نظریه های احزاب:    
۱-۸-۲ نظریه نهادگرا    
۲-۸-۲ نظریه آلموند:    
۳-۸-۲ نظریه نوسازی سیاسی    
۴-۸-۲ نظریه تاریخی    
۵-۸-۲ نظریه توسعه‌گرا    
۶-۸-۲ نظریه کارکردگرایانه    
۷-۸-۲ نظریه ی ساختارگرای لاپالومبارا و واینر    
۹-۲ نتیجه گیری    
فهرست منابع    

بخشی از منابع و مراجع فایل ورد کامل تحقیق شکل گیری احزاب و کارویژه های احزاب و نظریه های آن ۳۸ صفحه در word

اطاعت، جواد. (۱۳۷۸). توسعه سیاسی. تهران: نشر مبین

اطاعت، جواد. (۱۳۷۸). احزاب سیاسی، ضرورت پیدایش و تحول. تهران: نشر همشهری

غرایاق زندی، داوود. (۱۳۸۹). ایران، خاورمیانه و آمریکا.تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی

اخوان مفرد، حمیدرضا.۱۳۷۵ ساختار استبدادی حکومت پادشاهی و عدم رشد احزاب در ایران. فصلنامه راهبرد. شماره ۶

مسعودنیا، حسین و داود نجفی. ۱۳۹۰ احزاب و توسعه سیاسی در ایران. مجله علمی – تخصصی پژوهش های سیاسی. سال اول، شماره

نادری باب اناری، مهدی.۱۳۸۸ پارادوکس احزاب سیاسی در دوران پهلوی دوم. فصلنامه دانشگاه امام صادق. شماره ۴

نادری،حمید.۱۳۸۷ سیاست جدید امنیت منطقه‌ای عراق،ماهنامه همشهری دیپلماتیک،سال دوازدهم، شماره ۱۶

ضابط پور، غلامرضا.۱۳۸۰ ناکارآمدی احزاب سیاسی در ایران معاصر. فصلنامه علوم سیاسی. سال چهارم، شماره ۱۶

نظری، علی اشرف.۱۳۹۰ احزاب سیاسی و هویت ملی؛ تاملی در کارکردها و چشم اندازها. فصلنامه مطالعات امنیت ملی. سال دوازدهم، شماره

نقیب زاده، احمد.۱۳۸۷ نقش، رفتار و عملکرد احزاب در جوامع امروز. فصلنامه اطلاعات سیاسی – اقتصادی. شماره ۱۳۵ و ۱۳۶

نقیب زاده، احمد و غلامعلی سلیمانی.۱۳۸۸ نوسازی و شکل گیری احزاب در جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه سیاست. دوره ۳۹، شماره ۴

رها، مجید.۱۳۸۷ نقش احزاب و تشکل های سیاسی در رفتار سیاسی مطلوب. فصلنامه اندیشه انقلاب اسلامی. شماره

۱-۲ مقدمه

احزاب سیاسی یکی از شاخص‌ های مهم توسعه­ی سیاسی و مهم‌ترین سازمان سیاسی در دموکراسی­های معاصر به شمار می‌آیند. اغلب اندیشمندان علم سیاست وجود احزاب را مایه­ی توسعه و ثبات سیاسی، افزایش مشارکت سیاسی و اجتماعی و عامل تحقق و تحرک دموکراسی دانسته‌اند. در واقع احزاب سیاسی می­توانند به­عنوان حلقه پیوند میان منافع اجتماعی و نهادهای تصمیم‌گیری سیاسی عمل ‌کنند و ابزار مناسبی برای مشارکت سیاسی هر چه بیشتر مردم باشند. در تمایز احزاب با سایر گروه‌های سیاسی می­توان گفت احزاب سیاسی شکل خاصی از سازماندهی نیروهای اجتماعی هستند که خود به ­عنوان سازمان، تحت فشار گروه­ها و علایق اجتماعی مختلف قرار می‌گیرند

۲-۲ تعاریف احزاب

دائره‌المعارف بریتانیکا، حزب سیاسی را گروهی سازمان‌یافته در درون یک نظام سیاسی معرفی می‌کند که با هدف کسب و به کارگیری قدرت سیاسی تشکیل می‌شود. آنتونی گیدنز[۱] آن را به عنوان سازمانی که هدفش دستیابی به تسلط مشروع بر حکومت از طریق فرآیند انتخاباتی است تعریف می‌کند و چنانچه این فرصت به سازمان سیاسی داده نشود، آن را حرفه یا جنبش- سیاسی- تلقی می‌کند. موریس دوورژه[۲] نیز به واسطه‌ی شکل مشارکت احزاب در پیکارهای سیاسی که در پی فتح قدرت یا شرکت مستقیم در اجرای آن هستند و نیز طبیعت همبستگی عامی که بر آن استوار هستند، این تشکیلات سیاسی را از گروه ذی‌نفوذ متمایز می‌سازد. بنابراین حزب عبارت است از تشکیلات وسیع سیاسی و اجتماعی گروهی که در پی کسب قدرتند تا آن را به طریق قانونی اعمال کنند و این اندام‌واره زنده ضمن تبدیل منافع و خواسته‌ها به سیاست و انتقال آن به سیاست‌گذاران، کمک فزاینده‌ای به نظام ارتباطی می‌کند (اخوان مفرد ۱۳۷۵، ۱۹)

حزب سیاسی مرکب از گروهی از شهروندان کم و بیش سازمان‌یافته است که به عنوان یک واحد سیاسی عمل می‌کنند و با استفاده از حق رأی خود می‌خواهند بر حکومت تسلط پیدا کنند و سیاست‌های عمومی خود را عملی سازند (مسعودنیا و نجفی ۱۳۹۰، ۱۰۹)

گروه سازمان‌یافته شهروندانی است که دارای نظریات سیاسی مشترک‌اند و با عمل به مثابه یک واحد سیاسی می‌کوشند بر حکومت تسلط یابند. هدف اصلی یک حزب این است که عقاید و سیاست‌های خود را در سطح سیاسی رواج دهد(مسعودنیا و نجفی ۱۳۹۰، ۱۰۹)

حزب تشکلی است که از ساختاری دارای سازماندهی مستمر و بادوام تشکیل شده است که عمری بیش از بنیانگذارانش دارد و فزون بر مرکز سیاسی کشور شعباتی در سطح کل کشور داراست. در این معنا، حزب درصدد بسیج توده مردم در راستای پیش بردن طرح‌ها و برنامه‌های از پیش تعیین شده، خواهان دستیابی به قدرت جهت نیل به منفعت عامه می‌باشد. از این منظر احزاب برخلاف گروه‌های ذی‌نفع و فشار، منافع عده‌ی خاص را دنبال نمی‌کنند بلکه در سطح ملی همراه با عضوگیری افراد مختلف منافع ملی را دنبال می‌کنند(نادری باب اناری ۱۳۸۸، ۲۹)

حزب عبارت است از سازمانی سیاسی که از همفکران و طرفداران هم‌آرمان تشکیل شده است و با داشتن تشکیلات منظم، برنامه‌های سیاسی کوتاه‌مدت و درازمدت؛ برای نیل به آرمانش از دیگر اشکال سازمانی نظیر جبهه و گروه سیاسی مشخص می‌شود و اغلب برای به دست گرفتن قدرت دولتی و یا شرکت در آن مبارزه می‌کند (رها ۱۳۸۷، ۲۶۶)

همچنین می‌توان گفت که حزب عبارت است از گروهی از مردم که آرمآن های مشترک و منافع خاصشان، آن ها را از گروه بزرگتر که جامعه ملی است، متمایز می‌سازد و با داشتن تشکیلات منظم و یاری مردم تلاش می‌کنند تا قدرت دولتی را به دست گیرند و یا اینکه در قدرت دولتی شریک گردند و برنامه و آرمآن هایشان را بدین وسیله عملی سازند و در این راه به ویژه از وسایل قانونی یاری می‌گیرند (رها ۱۳۸۷، ۲۶۶)

۳-۲ ویژگی ها و عناصر حزب

احزاب سیاسی در معنای جدید خود دارای سابقه طولانی نیستند و پیشینه آن ها به کمتر از دو سده بیشتر می‌رسد. بنابراین در تعریف احزاب سیاسی نباید در جست‌وجوی پدیده‌ها یا شاخصه‌هایی باشیم که بسیار پیشتر از این تاریخ بودند؛ چنانچه برخی معتقدند سابقه احزاب به صدها سال قبل برمی‌گردد. شاخصه‌ها و عناصر احزاب جدید به قرار زیر است

اول آن که از طریق انتخابات و مبارزات پارلمانی قدرت سیاسی را به دست آوردند، مبارزه مسالمت‌آمیز را برای کسب کرسی‌های بیشتر و تشکیل حکومت گسترش دهند، به ایجاد نظم و ارتباط در اعضا از طریق رأی‌گیری و محافل ویژه حزبی اقدام نمایند و دارای سلسله‌مراتبی باشند که حافظ انسجام و هماهنگی حزب باشند؛ دوم آن که دارای جهان‌بینی، ایدئولوژی، شعار، فلسفه سیاسی، جهت‌گیری طبقاتی، استراتژی و تاکتیک مبارزه باشد؛ سوم آن که تلاش کنند تا قدرت سیاسی را مستقیماً در دست گرفته یا در آن شریک شوند تا در پرتو آن بتوانند به اهداف مادی و غیرمادی خود دست یابند (ضابط پور ۱۳۸۰، ۲۲۰)

بعضی از محققان نظیر لاپالومبارا[۳] و واینر[۴] سعی کرده‌اند که به جای ارائه تعریف، از طریق شناسایی و برشمردن عوامل حزب، این پدیده اجتماعی را مشخص کنند. بر این اساس آن ها حزب را دارای ویژگی ذیل می‌دانند

دارای سازمآن های پایدار و مرکزی و رهبری کننده است، یعنی تشکیلات حزب با مردن رهبران و بنیادگذاران حزب از هم نباشد؛

دارای سازمآن های محلی پایدار هستند که با سازمان مرکزی حزب پیوند همیشگی و گونه‌گونه دارند؛

رهبری مرکزی و محلی حزب باید مصمم باشند که قدرت سیاسی را در پهنه کشور، خواه به تنهایی یا به یاری حزب‌های دیگر، به دست گیرند و آن ها را رهبری و اداره کنند و نباید تنها به اعمال نفوذ بر قدرت سیاسی حاکم بسنده کنند؛از پشتیبانی توده مردم برخوردار باشد (ضابط پور ۱۳۸۰، ۲۲۰)

۴-۲ تاریخچه شکل گیری احزاب

تمرکز جدی پژوهشگران و نظریه‌پردازان جامعه‌شناسی در مطالعه‌ی احزاب و نظام‌های حزبی به دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی بازمی‌گردد؛ یعنی مقطعی که بسیاری از آثاری که اکنون در زمره‌ی آثار کلاسیک قلمداد می‌شوند، برای نخستین بار چاپ شدند. «موریس دوورژه» کتابی با عنوان احزاب سیاسی: سازمان و فعالیت‌های آن ها در دولت مدرن (۱۹۵۴) منتشر کرد؛ «روبرت میخلز[۵]»، کتاب احزاب سیاسی: مطالعه جامعه‌شناختی روندهای الیگارشیک در دموکراسی‌های مدرن (۱۹۶۲) را نوشت؛ و «سیمور مارتین لیپست[۶]» و «اشتین رکان[۷]» نیز کتاب نظام حزبی و تعهدات رأی‌دهندگان (۱۹۶۷) را در همین دوره نوشتند. در دهه‌ی ۱۹۸۰م مطالعه‌ی احزاب سیاسی با تمرکز بر فهم شیوه‌های جدید نمایندگی سیاسی و فعالیت نهادهای میانجی استمرار یافت. در دهه‌ی ۱۹۹۰م. متأثر از تحولات نظام بین‌المللی و هژمونی ایده‌ی دموکراسی، فعالیت احزاب در رابطه با «موج سوم دمکراتیزاسیون» مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت (نظری ۱۳۹۰، ۷۷-۷۶)

[۱] Anthony Giddens

[۲] Morris Dourger

[۳] Lapalombara

[۴]Weiner

[۵] Robert Michels

[۶] Seymour Martin Lipset

[۷] Stein Roucan