فایل ورد کامل تحقیق نظریه حرمت موسیقی و غنا و بررسی دلایل آن ۳۲ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق نظریه حرمت موسیقی و غنا و بررسی دلایل آن ۳۲ صفحه در word دارای ۳۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق نظریه حرمت موسیقی و غنا و بررسی دلایل آن ۳۲ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق نظریه حرمت موسیقی و غنا و بررسی دلایل آن ۳۲ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق نظریه حرمت موسیقی و غنا و بررسی دلایل آن ۳۲ صفحه در word :

بخشی از فهرست مطالب فایل ورد کامل تحقیق نظریه حرمت موسیقی و غنا و بررسی دلایل آن ۳۲ صفحه در word

مبحث اول: دلایل حرمت غناء و موسیقی    
اجماع گفتاراول: شناخت غناء از راه عرف    
گفتار دوم: فرق بین غناء و موسیقی آوازی    
گفتار سوم: آیات شریفه قرآن مجید    
روایات معصومین (ع)    
۱- اجماع    
گفتار چهارم: دلایل حرمت لهو و لعب    
آیات شریفه قرآن    
روایات معصومین (ع)    
گفتار پنجم: دلایل حرمت لغو از روایات معصومین(ع)    
گفتار ششم: دلایل حرمت باطل از روایات معصومین(ع)    
گفتار هفتم: دلایل حرمت آلات موسیقی آوازی    
بند اول: روایات مناهی از آلات موسیقی آوازی    
بند سوم: اجماع    
فهرست منابع و ماخذ    

بخشی از منابع و مراجع فایل ورد کامل تحقیق نظریه حرمت موسیقی و غنا و بررسی دلایل آن ۳۲ صفحه در word

– قرآن کریم

۱- نجفی، محمدحسن،جواهرالکلام، چاپ نهم،تحقیق علی آخوندی، تهران،دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۸ ش

۲-دهخدا، علی اکبر، لغت‌نامه، انتشارات دانشگاه تهران

۳- حرعاملی، محمدبن حسن، وسائل الشیعه، چاپ دوم، قم، موسسه آل البیت، ۱۴۱۴ق

۴- مقدس اردبیلی، شرح ارشاد، متاجر، باب غناء

۵- آمدی، عبدالواحدبن محمد، غررالحکم و دررالکلم، نشر فرهنگ اسلامی، تهران، ۱۳۷۸

۶- طوسی، محمدبن حسن، الاتبصار، سیدحسن خراسان ، تهران، دارالکتب الاسلامیه، بی‌تا

۷- طوسی، محمدبن حسن، الخلاف، دارالکتب الاسلامیه. بی تا

۸- طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ترجمه مکارم شیرازی، موسسه رجاء و امیرکبیر، ۱۳۶۴

۹- الحاکم، ابوعبدالله، مستدرک الحاکم، دارالکتب العلمیه، بیروت، ۱۹۹۰ م

۱۰- انصاری، مرتضی، المکاسب المحرمه، قم، الموتمر العالمی ;.، ۱۴۱۵ ق

۱۱- جنیدی، فریدون، زمینه شناخت موسیقی ایران، بی‌تا

۱۲-حاکمی، اسماعیل، سماع در تصرف، دانشگاه تهران، خرداد

۱۳-عمید، حسن، فرهنگ عمید، انتشارات امیرکبیر، تهران،

گفتاراول: شناخت غناء از راه عرف

شکی نیست که عرف مرجع تشخیص برخی از احکام بوده است و فقها و اندیشمندان و برای تشخیص غناء حرام از آن تمسک جسته‌اند عبارتنداز

صاحب «جواهر» می‌فرماید:«غناء عبارت از آواز با کیفیت خاصی است که مشخص شدن آن به عرف موکول شده است[۱]

محقق اردبیلی در کتاب خود می‌نویسد:«آنچه را که عرف غناء بداند حرام است گرچه طرب انگیز و دارای ترجیع نباشد[۲]

و همچنین شهید ثانی در «مسالک»[۳]

و شیخ یوسف بحرانی در کتاب «حدائق»[۴]

و فاضل مقداد در«التنقیع البرائع»[۵]

ولی باید دانست که از راه عرف نمی‌توان یک معنای مشخص و امر ثابتی را درباره غناء ارائه داد زیرا غناء در عرف خاص مطرح است و همواره با تغییر شرایط زمانی و جغرافیایی و فرهنگی و اجتماعی انسانها متغیر می‌شود، همین باعث این شد که فقهاء در مفهوم آن اختلاف داشته باشد. چون تلقی آنها از غناء تحت تاثیر تلقی عرف در هر زمانی از مفهوم آن بوده است. لذا نمی‌توان تعریفی جامع و مانع از راه عرف برای غناء ارائه نمود. چون مفهوم غناء با تحول زمان و مکان و احوال انسانها متحول می‌شود، و عرف یک بلد در آن اختلاف است تا چه رسد به عرف بلاد، دیده می‌شود آواز و لحنی نزد بعضی غناء و آواز حرام و نزد بعضی دیگر آواز مباح و حلال به حساب می‌آید. آوازی برای یک قوم و ملتی طرب انگیز و هیجان انگیز و برای قوم و ملتی دیگر مکروه و ناپسند است

نتیجه

آنکه موضوع غناء چنانکه محققان و پژوهشگران گفته‌اند از نگاه عرف و عادت یک موضوع ثابت نیست و در تعیین آن اختلاف بسیاری وجود دارد

گفتار دوم: فرق بین غناء و موسیقی آوازی

از جمله اعمال محرمه که شیخ انصاری در مکاسب پیرامون آن به بحث پرداخته، مسئله غنا می‌باشد باید یادآور شد غناء غیر از مسئله موسیقی است چنانکه برخی از اشخاص در هنگام اظهار نظر پیرامون مسئله غناء به اشتباه افتاده و مسئله موسیقی را به میان کشیده‌اند حال آنکه مقصود از غنا چیزی است متفاوت و مغایر با موسیقی البته تفاوت بین دو عنوان یاد شده از دیدگاه پشینیان از علماء نه در مفهوم است و نه در مصداق و هر دو دارای یک معنا می‌باشند. غناء لفظ عربی است و موسیقی لفظ یونانی

در رسائل «اخوان الصفا» به این معنی تصریح شده که موسیقی همان غناء و غناء همان موسیقی است، پس هیچ تفاوتی بین آنها نیست.[۶]

ولی علمای عصر حاضر لفظ موسیقی را به معنای صدای ابزار و آلات طرب استعمال می‌کنند که اخص از مفهوم لفظ غناست، موسیقی لفظ یونانی است و بر فنون و آوازهای گوناگون و انواع آلات طرب اطلاق می‌شود. و علم موسیقی علمی است که در آن از اصول آهنگها و نغمه‌ها بحث می‌شود و این که اجزای آن چگونه با هم ترکیب و هماهنگی و مناسبت پیدا می‌کنند و یا برعکس در چه حالتی با هم تناسب و هماهنگی پیدا نمی‌کنند و نیز احوال زمانهایی که بین اجزای نغمه ها و آهنکها جدائی می‌اندازد مورد بررسی قرار می‌گیرد، تا بدین وسیله دانسته شود که الحان چگونه با هم ترکیب می‌یابند. «موسیقیار» برکسی اطلاق می‌شود که تخصص و حرفه او موسیقی باشد علامه دهخدا در لغت نامه در حرف میم می‌گوید

موسیقی علمی است که بواسطه آن احوال نغمه‌ها و زمانهای آن شناخته می‌شود و مشتمل برد دو فن است

۱- شناخت اینکه نغمه‌ها چگونه با هم هماهنگی پیدا می‌کنند و برعکس این بخش فن الحان (آوازها) نامیده می‌شود

۲– شناخت اوزان زمانهایی که بین اجزای آواز فاصله می‌شود و ْآن فن «ایقاع» نامیده می‌شود.[۷]

بنابراین مراد از موسیقی نواختن آلات مخصوصی است که بدین منظور ساخته شده است، اما آنچه که از غناء مدنظر می‌باشد، کیفیت خاصی است که عارض بر صوت می‌شود

گفتار سوم: آیات شریفه قرآن مجید

آیه اول

«فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ»[۸]

پس از پلیدی یعنی بتان بپرهیزید، و نیز از سخن زور اجتناب نمائید

صاحب تفسیر المیزان می‌فرماید

کلمه (زور) به معنای انحراف از حق است، و به همین جهت دروغ را نیز زور می‌گویند و همچنین هر سخن باطل دیگری را زور می‌نامند.[۹]

و در تفسیر«مجمع‌البیان» آمده

اصحاب ما روایت کرده‌اند که غناء و سایر سخنان لهو داخل در قول زور است. نحوه استدلال: ظاهر(اجتبنوا)، اجتناب کنید، امر است، و امر دلالت بر وجوب دارد. و از طرفی امر به چیزی، مقتضی نهی از ضد آنست

بنابراین وقتی می‌فرماید از قول زور اجتناب کنید، یعنی از قولی که غناء باشد، پرهیز نمائید

آیه دوم: آیه شریفه

وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَن سَبِیلِ اللَّهِ

بغیر علم و یتخذهاهزواً اولئک لهم عذاب مهین[۱۰]

«بعضی از مردم گفتار لهو (بازیچه) را می‌خرند، تا بدون علم مردم را از راه خدا گمراه کنند، و راه خدا را لوث کنند آنان عذابی خفت آور دارند»

[۱] . نجفی، محمدبن حسین، جواهرالکلام، ج ۲۲، ص

[۲] . محقق اردبیلی، مجمع‌القائده و البرهان، ج ۸، ص

[۳] . العاملی، زین‌الدین (شهیدثانی)، مسالک الافهام، ج ۲، ص

[۴] . بحرانی، یوسف، حدائق الناضره، ج ۱۸، ص

[۵] . مقداد، فاضل، التنقیع البرائع، ج۲، ص

[۶] . رسائل اخوان الصفا، ج ۱، ص

[۷] . دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، موسسه انتشارات دانشگاه تهران، ج ۱۳، ص

[۸] . سوره حج، آیه۲۲ و

[۹] . طباطبایی، محمدحسین، المیزان، ج ۱۴، ص

[۱۰] . لقمان (۳۱)،