فایل ورد کامل تحقیق دیو، دیوانگی، مفهوم و گونه های آن و جایگاه و کارکرد آن در متون اساطیری ایران ۷۸ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق دیو، دیوانگی، مفهوم و گونه های آن و جایگاه و کارکرد آن در متون اساطیری ایران ۷۸ صفحه در word دارای ۷۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق دیو، دیوانگی، مفهوم و گونه های آن و جایگاه و کارکرد آن در متون اساطیری ایران ۷۸ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق دیو، دیوانگی، مفهوم و گونه های آن و جایگاه و کارکرد آن در متون اساطیری ایران ۷۸ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق دیو، دیوانگی، مفهوم و گونه های آن و جایگاه و کارکرد آن در متون اساطیری ایران ۷۸ صفحه در word :

بخشی از فهرست مطالب فایل ورد کامل تحقیق دیو، دیوانگی، مفهوم و گونه های آن و جایگاه و کارکرد آن در متون اساطیری ایران ۷۸ صفحه در word

فصل اول:مقدمه:    
فصل دوم:دیو، جایگاه و کارکرد آن در متون اساطیری ایران    
۲-۱- پیدایش اسطورهها    
۲-۲- واژه دیو    
۲-۳- مفهوم کلی دیوان در اساطیر و آیینها    
۲-۴- دیو در کتب پیش از اسلام    
۲-۵- جایگاه و نقش دیوان در ایران    
۲-۶- دیو در ادبیّات فارسی    
۲-۷- پری در فرهنگ ایرانی    
فصل سوم:دیوانگی، مفهوم و گونه های آن    
۳-۱- مفهوم دیوانه    
۳-۲- ملاکهای دوگانه عاقلی و دیوانگی    
۳-۳- مفهوم دیوانگی :    
۳-۴- انواع دیوانگی    
۳-۴-۱- دیوانگی واقعی:    
۳-۴-۲- دیوانگی تصنعی:    
۳-۴-۳- دیوانه های عاقل نما:    
۳-۴-۴- دیوانگان مافوق عقلای معمولی    
۳-۵- جنون در فرهنگ مردم    
۳-۶- نامهای مترادف با دیوانه:    
۳-۷- انواع دیوانگی از دیدگاه ابوالقاسم نیشابوری    
۳-۷-۱- کسانی که از خوف خدا دیوانه میشوند    
۳-۷-۲-کسانی که خود را به دیوانگی میزنند    
۳-۷-۳-کسانی که برای رسیدن به ثروت خود را به دیوانگی میزنند    
۳-۷-۴-کسانی که برای آسوده زیستن خود را به دیوانگی میزنند:    
۳-۷-۵-کسانی که برای نجات از بلا و خطر خود را به دیوانگی زدند    
فصل چهارم:مفهوم جنون الهی و عقلاء المجانین    
۴-۱- مفهوم جنون الهی    
۴-۲- جایگاه عقلاءالمجانین در شعر و ادبیّات فارسی    
۴-۳- دیوانگان در آثار عطّار    
۴-۴- شخصیّت دیوانگان در  مثنوی مولانا    
۴-۴-۱- حکایت ذوالنون از دیدگاه مولانا    
۴-۴-۲- آگاهی مریدان از دیوانه نمایی عامدانه ذوالنون    
منابع و مأخذ    

بخشی از منابع و مراجع فایل ورد کامل تحقیق دیو، دیوانگی، مفهوم و گونه های آن و جایگاه و کارکرد آن در متون اساطیری ایران ۷۸ صفحه در word

قرآن کریم

جعفری، محمد تقی .(۱۳۵۱). تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال الدین محمد بلخی، انتشارت اسدی، قم

جودی نعمتی، اکرم(۱۳۹۱). تجلّیات جمالی و جلالی و پیامدهای رفتاری آن در عرفان سکریان و صحویان. دوفصلنامه علمی- پژوهشی ادبیات عرفانی دانشگاه الزهرا، سال سوم، شماره ۶، بهار و تابستان تهران

حافظ شیرازی، خواجه شمس الدین محمد.(۲۵۳۵ )، دیوان حافظ، با اهتمام سید محمدرضا جلالی نائینی و دکتر نذیراحمد، انتشارات امیرکبیر، تهران

دانش پژوه، منوچهر.(۱۳۸۸). آفتابی در میان سایه ای(مروری بر زندگی و آثار فریدالدین عطّار نیشابوری)، زیر نظر عبیرضا مختارپور قهرودی، چاپ اول، نشر همشهری، تهران

دهخدا، علی اکبر.(۱۳۷۳). لغت نامه. زیر نظر دکتر محمد معین و دکتر سید جعفر شهیدی، ج، ۷، ۱۳،۹، چاپ اول از دوره جدید،موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران،تهران

رازی، نجم الدین .(۱۳۷۰). گزیده مرصادالعباد، به انتخاب و مقدمه: دکتر محمد امین ریاحی، چاپ چهارم ، انتشارات توس.مشهد

گوهرین، سید صادق.(۱۳۷۶)، شرح اصطلاحات تصوف، ج۱ و ۲، چاپ دوم، انتشارات زوار،تهران

محمد بن منور میهنی.(۱۳۶۷)، اسرار التوحید فی مقامات شیخ ابی سعید ابوالخیر، به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی، انتشارات آگاه، تهران

سعدی، شیخ ;. .(۱۳۷۰) ، دیوان عزلیات سعدی، جلد اول، با کوشش دکتر خلیل خطیب رهبر، انتشارات مهتاب، چاپ چهارم، تهران

سعدی، مصلح الدین.(۱۳۶۹)، کلیات سعدی(از روی نسخه محمدعلی فروغی، و عباس اقبال آشتیانی)، انتشارات فروغی، چاپ چهارم، تهران

عراقی، فخرالدین.(۱۳۷۱). لعمات، مقدمه و تصحیح: محمد خواجوی، چاپ دوم، انتشارات مولی،تهران

عراقی، فخرالدین،(۱۳۷۱) لعمات(به انضمام سه شرح از شروح قرن هشتم هجری)، با مقدمه و تصحیح: محمد خواجوی، چاپ دوم، انتشارات مولی، تهران

فصل اول:مقدمه

ادبیّات میدان تجلی افکار و اندیشه­ های انسانی است. انسان با همه وسعت فکری واندیشگی که دارد با تمام جزئیات در آینه تمام نمای ادبیّات مطرح شده است. وقتی سخن از انسان و ادبیّات پیش می­آید، منظور انسان با همه ابعاد وجودی اوست. انسانی که خلیفه_­ا است، انسانی که به دنبال امیال و آرزوهای حیوانی است و آن­که بین این دو قطب در نوسان است، اگر از طبقات مختلف سخن به میان می­آید به طور کلی منظور بیان صفت و ویژگی­های انسانی است که در طبقات مختلف به اشکال گوناگون جلوه­ گری می­نماید. طبقات پادشاهان، کارگران، دبیران، سپاهیان،گارگران و; هر کدام در کتاب­های مختلف ادب فارسی از نظم گرفته تا نثر صفاتی دارند. زاهد و عالم و عاشق و صوفی هم در ادبیّات مخصوصاً شعر با زبان و بیّان خاصی معرفی شده ­اند. یکی از طبقاتی که در حوزه­ی ادبیّات به بهانه­ های مختلفی حضور پیدا کرده و سخنانی به آن منسوب است، طبقه دیوانگان است. در دواوین شعر برای دیوانگان صفاتی بر شمرده­اند، گاهی در منظومه­های عرفانی داستان­هایی را از قول آنان نقل کرده­اندکه جنبه­ی نمادین و سمبلیک دارند. در حوزه­ی غزلیّات عاشقانه نهایت عشق به دیوانگی منتهی می­شود و خلاصه برای دیوانه، عوامل دیوانگی، صفات دیوانه، عملکرد دیوانه و; در کتاب­های منظوم فارسی مطالب فراوانی ذکر شده است

 فصل دوم:دیو، جایگاه و کارکرد آن در متون اساطیری ایران

۲-۱- پیدایش اسطوره­ها

به سختی می­توان تعریفی جامع از اسطوره ارائه داد که مورد قبول و درک طبقات مختلف اجتماع باشد اصولاً اسطوره­کارهای شگفت موجودات ما­فوق طبیعی است که قداست اعمالشان را عیان می­سازد که یا به صورت کل واقعیت یا جزیی از آن است، بنابراین باید بپذیریم که «اسطوره­ها توصیف کننده عنصر مینوی در گیتی هستند.»(نغماچی کازرونی،۱۳۸۹: ۴۸)

شاید بتوان گفت اسطوره پاسخ­گوی نیازهای مادّی و معنوی بشر در آغاز خلقت تاکنون بوده باشد. اسطوره توجیه جهان مادّی و برآوردن نیازهای معنوی انسان را که محصول بیم و هراس او از ناشناخته ها، بقا و نیاز او به پیدا کردن پناه و نگهبان و ایجاد ارتباط با جهان پیرامون بود مرتفع می­ساخت. اسطوره برای جهان هستی رمز و رازها و نیروهای مافوق بشری قائل می شود ­­­­­و بیانگر ماهیّت بسیاری از عناصر طبیعی آن است، بنابراین جای شگفتی نیست اگر مثلاً در آئین ساده آریایی­ها آسمان، آتش، باد، خورشید، ماه، ستارگان و باران که همگی مظاهر زندگی هستند پرستیده می­شوند و در مقابل نیروهای زیانبار طبیعت به اشکال اهریمنی و پلید مجسم و نکوهش می­شوند. «اسطوره­ ها روایات تاریخی دروغین نیستند. باید پوسته بیرونی اسطوره را به کناری نهاد و به هسته آن نظر افکند.»( نغماچی کازرونی :همان: ۵۶)

یکی از مواردی که در اسطوره­ های باستانی شکل گرفت و تاکنون نیز در اذهان باقی مانده است و در آیین­ها نمود پیدا کرده، دیو و دیوان است که به موضوع این نوشتار مرتبط می­باشد، به همین منظور در این قسمت به معنی و مفهوم دیو و دیوان در فرهنگ اساطیری پرداخته می­شود

۲-۲- واژه دیو

«دیو از واژگان کهنی است که نزد آریایی­های هند و اروپایی به معنی خدا بوده است. در زبان هند و  سنسکریت Deva یا Daevah به معنی روشنایی و خداست و هنوز هم تقدس خود را حفظ کرده است. مشتقات واژه­ی دیو در میان اقوام آریایی نیز معنای خدا دارد، این واژه در ایران اوستایی Daeva و در پهلوی Dev است و در فارسی دری دیو می­شود، دیو با ظهور دین زرتشت با گذشتن از صافی اصلاحات دین، معنای خدایی خود را از دست می­دهد و معنایی منفی می­گیرد و به نیروهای شر اطلاق می­شود.» (زمردی ونظری،۱۳۹۰: ۱)

استعمال Daeva در اوستا نتیجه آن است که دیو اصلاً در مذاهب ایرانی به معنی خدا استعمال می­شد. چنان­که زبان­شناسان کلمه­ی دئوس و زئوس را در ادبیّات سانسکریت از یک ریشه تصور کرده­اند. «دوا» در سانسکریت به معنی فروغ و روشنی و نزد هندوان به معنی خدا است. گذشته از ترکیب دیویسنا در سایر موارد معمولا «دئو» به معنی موجودات مجرد خبیث و تقریباً نظیر شیطان در دین اسلام است. هم­چنان­که مفاهیم خیر مانند راستی، فراوانی، پاکی و یا موجودات اهورایی مانند: آب و آتش و; هر یک نگهبانی از امشاسپندان و ایزدان یعنی موجودات مجرد پاک دارند. مفاهیم شر نیز مانند: خشم، مستی، فساد، تباهی، حسد، خشکی و یا موجودات اهریمنی مانند: تاریکی و سرمای سخت و ; هریک نگهبانی از دیوان دارد. مانند«اخشم» دیو خشم، «کُوند» دیو مستی، «اَرشکُو» دیو حسد و ; که عدّه­ی زیادی از آن­ها را می­توان در اوستا و سایر کتب دینی زرتشتیان یافت.»(برزگر خالقی، بی­تا: ۷۹)

معانی مختلفی که برای واژه دیو  بکار گرفته شده، عبارتند از

«۱) شیطان، ابلیس و اهریمن ۲) صورت وهمی غول ،یعنی موجود افسانه­ای که او را با قدی بلند، مهیب، و درشت تصور کنند، عفریت. ۳) جن. ۴) نام یکی از ارباب انواعی بود که تمام قوم آریایی آن را می­پرستیدند و هم اکنون هندوها معتقد به رب­النوعی هستند که آن را در آسمان می­دانند و خدای اکبر می­خوانند و نام آن معبود خیالی دیوان است. ۵) در آیین زرتشتی، هر یک از خدایان باطل یا شیاطین که در حقیقت تجسم شر و گناه محسوب می­شدند، دیو. خوانده می­شدند. ۶) پارسیان، هر سرکش و متمردی راخواه، از جنس انس، خواه از جنس جن و خواه از دیگر حیوانات را دیو می­خواندند. ۷) ایرانیان قدیم مردان دلیر و شجاع و کدخدایان را دیو می­خواندند و در مقام مدح و ستایش. مازندرانی­ها را دیو می­گفتند و اهالی سایرممالک ایران از این کلمه قصد نکوهش داشتند. ۸) در تداول جنگل­نشینان با این کلمه به بدی طعم و مزه اشاره می­کردند، مانند «دیو زیت»(زیتون تلخ). ۹) این کلمه را جنگل­نشینان گاه در اول نام گونه­ای از گیاه می­آوردند، مثل «دیو آلبالو»، «دیو انجیر»، «دیو ­انگور» و ; ۱۰) نوعی از جامه­ی پشمینه است، بسیار درشت که در روزهای جنگ می­پوشیدند و مانند دیو جامه. ۱۱)کج­اندیش، کج­طبع، گمراه. ۱۲) ایرانیان قدیم، بومیان فلات ایران که که زشت بودند دیو می­نامیدند. در پاره­ای موارد  نیزآمده است که، دیوان ملت­های غیر آریایی بودند که کم­کم مغلوب و مقهور نژاد آریایی شدند. بعضی از شاهان ایران پس از غلبه بر دیوان آن­ها را مأمور آموختن برخی از فنون ایرانیان می­کردند.» (برزگر خالقی ،همان: ۸۷)

به نظر می­رسد در بعضی از معانی که برای دیوان بکار رفته است، نوعی احساس کینه و دشمنی در آن­ها احساس می­شود. برای مثال از این­که بعضی ملّت­های غیر آریایی را به دیو نسبت می­دادند، می­توان احتمال داد که مقصود، نژاد غیر ایرانی بودند که در تمدن و صنعت بر ایرانیان مقدم بودند و ایرانیان به دلیل تعصّبی که در خود احساس می­کردند و نمی­توانستند برتری ملّت­های غیر آریایی را بپذیرند، آن برتری ­ها را به نیروهای دیوی نسبت می­­دادند، یا در تعاریف شماره ۷ که کدخدایان و یا مازندرانی­ها را به دیو معنی می­کردند، می­­توان احتمال داد که همان احساس کینه و تنفر باعث اطلاق این معانی شده است. احتمالاً مازندرانی­­ها افراد قوی جثه و بزرگ هیکل بوده و مردم به دلیل هیکل بزرگ آن­ها، نمی­خواستند قدرت­مندی و بزرگی هیکل آن­ها را به خودشان نسبت دهند، در نتیجه قدرت و هیکل آن­ها را به نیروهای اهریمنی نسبت می­دادند و یا شاید هم دیوان اشخاص قوی هیکل و شجاعی بودند که در ایام قدیم در مازندران اقامت داشتند و یا هر از گاهی از ممالک مجاور به آن ناحیه می­تاختند و;