فایل ورد کامل تحقیق زمان و وجه افعال و کارکردهای مختلف فعل در مرزبان نامه ۹۴ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل تحقیق زمان و وجه افعال و کارکردهای مختلف فعل در مرزبان نامه ۹۴ صفحه در word دارای ۹۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل ورد فایل ورد کامل تحقیق زمان و وجه افعال و کارکردهای مختلف فعل در مرزبان نامه ۹۴ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل تحقیق زمان و وجه افعال و کارکردهای مختلف فعل در مرزبان نامه ۹۴ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل تحقیق زمان و وجه افعال و کارکردهای مختلف فعل در مرزبان نامه ۹۴ صفحه در word :

بخشی از فهرست مطالب فایل ورد کامل تحقیق زمان و وجه افعال و کارکردهای مختلف فعل در مرزبان نامه ۹۴ صفحه در word

فصل اول:مقدمه    
۱-۱- مقدمه    
فصل دوم:زمان، شخص و وجه افعال در مرزباننامه    
۲-۱- زمانهای افعال در مرزباننامه    
۲-۱-۱- انواع فعل ماضی و شیوههای مختلف آن در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۱- ماضی مطلق    
۲-۱-۱-۱-۱- کارکرد ماضی مطلق با بای تأکید در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۱-۲- ماضی مطلق به صورت پیشوندی در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۱-۳- آوردن «می» یا «همی» قبل از ماضی مطلق در مرزبان نامه    
۲-۱-۱-۲- ماضی استمراری    
۲-۱-۱-۲-۱- ماضی استمراری به شیوهی معمول امروزی (می+ بن ماضی+ شناسه)    
۲-۱-۱-۲-۲- ماضی استمراری بدون پیش جزء با پسوند «ی»    
۲-۱-۱-۲-۳- ماضی استمراری با پیشوند «ب» و پسوند «ی» در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۲-۴- ماضی استمراری با همراه شدن «می/ همی» در اول و «ی» در آخر در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۳- ماضی نقلی در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۳-۱- ماضی نقلی با حذف فعل معین در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۳-۲- ماضی نقلی با کمک «استن» در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۳-۳- استعمال ماضی نقلی با فعل معین «باشیدن» در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۳-۴- استعمال ماضی نقلی با افعالی معادل آن در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۴- ماضی التزامی    
۲-۱-۱-۴-۱- ماضی التزامی به شیوهی امروزی در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۴-۲- ماضی التزامی مختصر در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۵- ماضی بعید    
۲-۱-۱-۵-۱- ماضی بعید به شیوهی امروز در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۵-۲- استعمال ماضی بعید با افعالی معادل آن در مرزباننامه    
۲-۱-۱-۶- ماضی بعید استمراری    
۲-۱-۱-۷- ماضی ابعد    
۲-۱-۲- انواع فعل مضارع و شیوههای مختلف آن در مرزباننامه    
۲-۱-۲-۱- مضارع اخباری در مرزباننامه    
۲-۱-۲-۱-۱- مضارع اخباری بدون پیش جزء در مرزباننامه    
۲-۱-۲-۱-۲- مضارع اخباری با پیش جزء «ب» در مرزباننامه    
۲-۱-۲-۲- مضارع التزامی در مرزباننامه    
۲-۱-۲-۲-۱- مضارع التزامی بدون پیش جزء فعلی در مرزباننامه    
۲-۱-۲-۲-۲- مضارع التزامی با پیش جزء فعلی «می» در مرزباننامه    
۲-۱-۳- مستقبل    
۲-۱-۴- افعال دعایی در مرزباننامه    
۲-۱-۴-۱- افعال دعایی به شیوهی بن مضارع+ ا+ شناسه در مرزباننامه    
۲-۱-۴-۲- افعال دعایی با افزودن الفی بعد از فعل دعا    
۲-۱-۴-۳- فعل دعایی با پسوند « ا» در مرزباننامه    
۲-۱-۵- شیوهی ساخت فعل امر در مرزباننامه    
۲-۱-۵-۱- فعل امر بدون پیش جزء مثبت ساز در مرزباننامه    
۲-۱-۵-۲- فعل امر با پیش جزء «می» در مرزباننامه    
۲-۱-۵-۳- ساختن افعال نهی با استعانت از تکواژ «مَ» در مرزباننامه    
۲-۱-۶- فعل آغازی در مرزباننامه    
۲-۱-۷- کارکرد مصدر به جای افعال دیگر در مرزباننامه    
۲-۱-۷-۱- به کار بردن مصدر به جای مضارع التزامی در مرزباننامه    
۲-۱-۷-۲- به کار بردن مصدر به جای امر در مرزباننامه    
۲-۲- زمانهای تقویمی (نجومی) و دستوری در مرزباننامه    
۲-۲-۱- کاربرد ماضی مطلق به جای مضارع التزامی در مرزباننامه    
۲-۲-۲- کاربرد ماضی مطلق به جای مضارع اخباری در مرزباننامه    
۲-۲-۳- کاربرد ماضی استمراری به جای مضارع التزامی در مرزباننامه    
۲-۲-۴- کاربرد ماضی استمراری به جای ماضی مطلق در مرزباننامه    
۲-۲-۵- کاربرد مضارع به جای ماضی در مرزباننامه    
۲-۲-۶- کاربرد فعل خبری به جای التزامی در مرزباننامه    
۲-۲-۷- کاربرد فعل مضارع التزامی به جای مضارع اخباری در مرزباننامه    
۲-۳- فعلهای ناگذر یک شخصه (مرکب ضمیری) و فعلهای غیر شخصی در مرزباننامه    
۲-۳-۱- کاربرد فعلهای ناگذر یک شخصه در مرزباننامه    
۲-۳-۲- کاربرد فعلهای غیر شخصی در مرزباننامه    
۲-۴- کاربرد وجه افعال در مرزباننامه    
۲-۴-۱- کاربرد وجه اخباری در مرزباننامه    
۲-۴-۲- وجه التزامی    
۲-۴-۳- وجه امری در مرزباننامه    
۲-۴-۴- وجه تأکیدی در مرزباننامه    
۲-۴-۵- وجه مصدری در مرزباننامه    
۲-۴-۶- وجه وصفی در مرزباننامه    
۲-۴-۷- وجه شرطی در مرزباننامه    
فصل سوم:کارکردهای مختلف فعل در مرزباننامه(تقدیم، حذف و تکرار افعال، تام و ناقص، معین و شبه معین، مطابقت فعل و فاعل، افعال مثبت و منفی)    
۳-۱- تقدیم فعل بر سایر اجزای جمله در مرزباننامه    
۳-۱-۱- تقدیم فعل قبل از همه اجزای جمله در مرزباننامه    
۳-۱-۲- تقدیم فعل بر متمم در مرزباننامه    
۳-۱-۳- تقدیم فعل بر نهاد در مرزباننامه    
۳-۱-۴- تقدیم فعل بر مسند در مرزباننامه    
۳-۱-۵- تقدیم فعل بر بدل در مرزباننامه    
۳-۱-۶- قرار گرفتن فعل در میان موصوف و صفت در مرزباننامه    
۳-۱-۶-۱- قرار گرفتن فعل در میان نهاد و صفتش در مرزباننامه    
۳-۱-۶-۲- قرار گرفتن فعل در میان مفعول و صفتش در مرزباننامه    
۳-۱-۶-۳- قرار گرفتن فعل در میان مسند و صفتش در مرزباننامه    
۳-۱-۷- تقدیم فعل بر قید در مرزباننامه    
۳-۱-۸- تقدیم فعل بر نهاد و مفعول در مرزباننامه    
۳-۱-۹- تقدیم فعل بر منادا در مرزباننامه    
۳-۱-۱۰- تقدیم فعل بر مفعول در مرزباننامه    
۳-۲- حذف و تکرار افعال و وابستههای آن در مرزباننامه    
۳-۲-۱- شیوهی کاربرد حذف به قرینهی معنوی در مرزباننامه    
۳-۲-۱-۱- حذف رابطه بعد از صفت تفضیلی به قرینهی معنوی در مرزباننامه    
۳-۲-۱-۲- حذف افعال به قرینهی معنوی در مرزباننامه    
۳-۲-۱-۳- حذف فعلهای معین به قرینهی معنوی در مرزباننامه    
۳-۲-۲- حذف فعل به قرینه لفظی در مرزباننامه    
۳-۲-۲-۱- حذف رابطه به قرینهی لفظی در مرزباننامه    
۳-۲-۲-۲- حذف افعال دعایی به قرینهی لفظی در مرزباننامه    
۳-۲-۲-۳- حذف همکرد در مرزباننامه به قرینه لفظی در مرزباننامه    
۳-۲-۲-۴- حذف جمله به قرینهی لفظی در مرزباننامه    
۳-۲-۲-۵- حذف فعل معین به قرینه لفظی در مرزباننامه    
۳-۲-۲-۶- حذف فعل معین به قرینه آخرین فعل در مرزباننامه    
۳-۲-۲-۷- حذف فعل معین با دو قرینه در مرزباننامه    
۳-۲-۲-۸- حذف فعل معین به قرینهی غیر معین در مرزباننامه    
۳-۲-۳- تکرار افعال در مرزباننامه    
۳-۳- افعال تام و ناقص، افعال معین و شبه معین در مرزباننامه    
۳-۳-۱- افعال ناقص در مرزباننامه    
۳-۳-۱-۱- فعلهای ناقص یا فعلهای ربطی لازم در مرزباننامه    
۳-۳-۱-۲- فعل ناقص متعدی در مرزباننامه    
۳-۳-۲- فعل معین    
۳-۳-۲-۱- فعلهای معین مجهول ساز در مرزباننامه    
۳-۳-۲-۲- افعال معین زمان ساز در مرزباننامه    
۳-۳-۲-۳- افعال معین نمودساز در مرزباننامه    
۳-۳-۲-۴- فعل معین مرکب در مرزباننامه    
۳-۳-۳- افعال شبه معین در مرزباننامه    
۳-۴- شیوهی مطابقت فعل و فاعل در مرزباننامه    
۳-۴-۱- مطابقت فعل و فاعل از نظر شمار در مرزباننامه    
۳-۴-۱-۱- فاعل جاندار    
۳-۴-۱-۱-۱- مطابقت داشتن فعل و فاعل در مرزباننامه    
۳-۴-۱-۱-۲- مطابقت نداشتن فعل و فاعل برای احترام در مرزباننامه    
۳-۴-۱-۱-۳- آوردن فعل جمع با فاعل مفرد در مرزباننامه    
۳-۴-۱-۱-۴- آوردن فعل جمع و مفرد با فاعل جمع در مرزباننامه    
۳-۴-۲- فاعل غیر جاندار    
۳-۴-۲-۱- مطابق داشتن فعل با فاعل در مرزباننامه    
۳-۴-۲-۲- مطابقت نداشتن فعل با فاعل در مرزباننامه    
۳-۴-۳- آوردن فعل جمع برای اسمهای معطوف در مرزباننامه    
۳-۴-۳-۱- کسان    
۳-۴-۳-۲- غیر کسان از جانداران    
۳-۴-۳-۲-۱- مطابقت داشتن فعل و فاعل در مرزباننامه    
۳-۴-۳-۲-۲- مطابقت نداشتن فعل و فاعل در مرزباننامه    
۳-۴-۳-۳- غیر جانداران    
۳-۴-۳-۳-۱- مطابقت داشتن فعل و فاعل در مرزباننامه    
۳-۴-۳-۳-۲- مطابقت نداشتن فعل و فاعل در مرزباننامه    
۳-۴-۴- واقع شدن عدد و معدود به عنوان نهاد در مرزباننامه    
۳-۴-۴-۱- کاربرد عدد جای معدود در مرزباننامه    
۳-۴-۴-۲- کاربرد عدد و معدود در مرزباننامه    
۳-۴-۵- عطف کردن افعال در مرزباننامه    
۳-۴-۵-۱- مطابقت داشتن فعل و فاعل در مرزباننامه    
۳-۴-۵-۲- عطف شدن افعال بدون علامت عطف در مرزباننامه    
۳-۴-۵-۳- عطف شدن دو فعل با زمانهای متفاوت در مرزباننامه    
۳-۴-۶- فاعل مقدر در مرزباننامه    
۳-۴-۷- شیوهی آوردن فعل برای اسم جمع در مرزباننامه    
۳-۴-۷-۱- مردم    
۳-۴-۷-۱-۱- مردم با فعل مفرد    
۳-۴-۷-۱-۲- مردم با فعل جمع    
۳-۴-۷-۲- لشکر    
۳-۴-۷-۲-۱- لشکر با فعل مفرد    
۳-۴-۷-۲-۲- لشکر با فعل جمع    
۳-۴-۷-۳- گروه با فعل جمع    
۳-۴-۷-۴- امت با فعل جمع    
۳-۴-۸- عدم مطابقت فعل و فاعل از نظر شخص در مرزباننامه (التفات)    
۳-۵- شیوهی نفی افعال در مرزباننامه    
۳-۵-۱- جدا شدن علامت نفی از فعل در مرزباننامه    
۳-۵-۲- افزودن علامت نفی بر قسمت آخر فعل در مرزباننامه    
۳-۵-۳- آمدن علامت نفی بر سر قرینه در هنگام مقارنه در مرزباننامه    
۳-۵-۴- «نه» به صورت کلمهای مستقل    
۳-۵-۵- نفی افعال با تکواژ «مَ» در مرزباننامه    
۳-۵-۶- نفی افعال با تکواژ «نا» در مرزباننامه    
نتیجهگیری    
منابع و مآخذ    

بخشی از منابع و مراجع فایل ورد کامل تحقیق زمان و وجه افعال و کارکردهای مختلف فعل در مرزبان نامه ۹۴ صفحه در word

۱- ناتل خانلری، پرویز (۱۳۷۲). دستور زبان فارسی. (بی­جا): توس

۲- ــــــــــــــــ (۱۳۸۲). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: انتشارات توس، چاپ پنجم

۳- ــــــــــــــــ (۱۳۸۷). تاریخ زبان فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو

۴- ابوالقاسمی، محسن (۱۳۷۳). ماده­های فعل­های فارسی دری. تهران: ققنوس

۵- ــــــــــــــ (۱۳۸۵). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران

۶- وحیدیان کامیار، تقی (۱۳۷۹). دستور زبان فارسی(۱). تهران: انتشارات مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه­ها

۷- شفیعی، محمد (بی­تا). شاهنامه و دستور. (بی­جا): انتشارات فاطمی

۸- صفا، ذبیح­الله (۱۳۷۳). تاریخ ادبیات ایران. تهران: ققنوس

۹- حق­شناس، محمد با همکاری احمد سمیعی، دکتر تقی وحیدیان کامیار، دکتر حسن داودی، دکتر حسن ذوالفقاری، دکتر محمدرضا سنگری، غلامرضا عمرانی، حسین قاسم­پور مقدّم و سید اکبر میرجعفری (۱۳۸۰). زبان فارسی تخصصی. تهران: شابک

۱۰- خیامپور، دکتر ع (۱۳۸۶). دستور زبان فارسی. تبریز: چاپ ستوده، چاپ دهم

۱۱- باطنی، محمدرضا (۱۳۸۵). توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی. تهران: چاپ امیرکبیر

۱۲- ــــــــــــ (۲۵۳۶). نگاهی تازه به دستور زبان. تهران: (بی­جا)

۱۳- شمیسا، سیروس (۱۳۸۶). کلّیات سبک­شناسی. تهران: نشر میترا

۱۴- ـــــــــ (۱۳۸۷) سبک شناسی نثر. تهران: نشر میترا

۱۵- معین، محمد (۱۳۸۴). فرهنگ لغت فارسی. تهران: اتتشارات امیرکبیر، چاپ چهارم

 فصل اول

مرزبان­نامه وراوینی یکی از شاهکارهای بلا منازع نثر مصنوع مزیّن می­باشد که بر تارک ادب پارسی درخشان است. این بخش به مباحث کلی درباره­ی مرزبان­نامه اختصاص یافته است

۱-۱- مقدمه

یکی از ادوار کمال و شکوفایی نثر پارسی، میانه­­ی قرن پنجم تا اوایل قرن هفتم هجری است، در قرن چهارم و اوایل قرن پنجم نثر پارسی تازه ظهور کرده و با همه­ی پیشرفت­ها هنوز در آغاز راه است و در قرن ششم و اوایل قرن هفتم آن را در حال پختگی و کمال می­یابیم. در این دوره تنها تعدد آثار منثور پارسی و تنوع آن­ها قابل توجه نیست، بلکه تکامل سبک در آن­ها از مسائل مهم و قابل اعتنا است که در این میان مرزبان نامه جایگاه ویژه و مهمی دارد

«طبق روایات موجود، اصل این کتاب در اواخر قرن چهارم هجری، به وسیله­ی یکی از شاهزادگان طبرستان به نام مرزبان بن رستم بن شروین، به زبان طبری تألیف شده است. مؤلف قابوسنامه، عنصرالمعالی کیکاوس بن اسکندر بن قابوس، نخستین نویسنده­ای است که از این کتاب نام برده است. پس از وی ابن اسفندیار کاتب نیز در تاریخ خود از آن نام می­برد. حاجی خلیفه نیز در کشف الظنون و هدایت در فرهنگ ناصری و مجمع الفصحا از این کتاب و مؤلّف آن نام برده­اند.» (خطیبی، ۴۹۹:۱۳۷۵-۵۰۰)

مرزبان­نامه کتابی است به زبان جانوران که در نه باب، یک مقدمه و یک ذیل تدوین شده است. در قدیم الایام رسم چنان بود که پندگویان و ناصحان هیچگاه سخنشان را پوست کنده و صریح در موعظه با بزرگان و مخادم نمی­گفتند و آن را مؤثّر نمی­دانستند و چنان مصلحت
می­دیدند که هر پندی را در لباس کنایات، استعارات و تماثیل از زبان دیگران به ویژه حیوانات ادا کنند. این رسم در میان دانایان هند و ایران مرسوم بود و دانایان ایران بعد از اسلام نیز چنین شیوه­ای را ترک نکردند. سبک مصنوعی که توسط نصراله منشی با نوشتن کلیله و دمنه آغاز شده بود، بعد از صد سال در مرزبان­نامه رو به سوی تصنع و تکلف رفت و آرایه­های ادبی آن بیشتر انتزاعی و غیر ملموس و الفاظش بسیار مشکل شد. تنوع پیام در مرزبان­نامه زیاد است ولی به دلیل داشتن موضوع خاص سیاسی، مخاطبانش نسبت به کلیله و دمنه کمتر است و به همین دلیل کلیله و دمنه کتابی است محبوب و مرزبان نامه شبچراغی است مهجور. این کتاب دارای اصلی ایرانی است و مسأله­ی فردیت در آن مطرح می­باشد

بنا به قول صفا (ج ۱، ۱۳۷۳: ۳۶۴) این کتاب در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم، دو بار به فاصله­ی اندک زمانی به نثر فارسی ترجمه شد، بی­آنکه این دو مترجم از ترجمه­ی یکدیگر آگاهی داشته باشند. نخست یکی از فضلای ملطیه موسوم به محمد بن غازی که ابتدا دبیر، سپس وزیر سلیمان شاه بن قلج ارسلان (۵۸۸-۶۰۰) بوده است، در سنه­ی (۵۹۸) و لا اقل ده سال پیشتر از سعدالدین این کتاب را اصلاح و انشا نموده است وآن را روضه العقول نامیده است

و سپس یکی از نویسندگان بلیغ و توانای پارسی سعدالدین وراوینی است که چند سال بعد از مترجم نخستین مرزبان­نامه بدون اطلاع از کار وی ترجمه­ای می­نویسد و آن را به زبان دری و به سبک و شیوه­ی انشای زمان خود برگردانیده است که همین مرزبان­نامه­ی کنونی است که به پیروی از اسم اصلی آن عنوان «مرزبان­نامه» بدان داده است و این کار در بین سنوات
(۶۰۷-۶۲۲) هجری در آذربایجان صورت گرفته است به طوری که از حدّ نثر مصنوع متداول گذشته و صورت شعری دل انگیز یافته است و کلام وراوینی شامل تشبیهات و اوصافی است که پیش از آن تنها در شعر یافت می­شد و نویسندگان خود را از ایراد آن معانی در نثر مستغنی
می­دانستند، لیکن وی با مهارتی عجیب توانست آن معانی را بی آنکه موجب ملال خواننده شود در تضاعیف کلام بگنجاند و با قصه و امثال درآمیزد

از احوال وراوینی اطلاعی در دست نیست و تنها از مقدمه و خاتمه ی مرزبان نامه چنین برآید که او از ملازمان خواجه ربیب الدین هارون وزیر اتابک ازبک بن محمد (۶۰۷-۶۲۲) اتابک آذربایجان بود و از آنجا که خود می­گوید هنگام تهذیب مرزبان نامه در «ایام البیض کهولت» بوده که بر این اساس باید ولادتش در اواسط قرن ششم اتفاق افتاده باشد

مرزبان­نامه بی­تردید از کتاب­های موفق زبان فارسی است و از همان زمان نگارش همواره مورد توجه بوده است و بیشتر شاعران و نویسندگان پارسی زبان آن را از نظر گذرانده و در آثار خود بدان اشاره کرده­اند. مرحوم بهار درباره­ی چند و چون این کتاب چنین فرموده­اند

«سعدالدین مذکور از مخصوصان و ملازمان خواجه ابوالقاسم ربیب الدین هرون بن علی بن ظفر دندان – وزیر اتابک بن محمد بن ایلدگز – از اتابکان آذربایجان که از سنه­ی ۶۰۷ تا ۶۲۲ در آذربایجان و اران سلطنت داشت بوده است، وآن کتاب مستطاب را به نام او موشح نموده است

سعدالدین نامبرده مانند اغلب دبیران و کتاب فاضل زمان خود، شاعر نیز بوده است و در مرزبان­نامه قطعه­ای است که سعدالدین در وقت تسلیم کتاب به خواجه ربیب الدین وزیر گفته است و مطلع آن قطعه این است

وزیر عالم عادل ربیب دولت و دین

ایا بطوع فلک طاعت تو ورزیده

می­توان گفت که روضه العقول و مرزبان­نامه دو همزادند از یک پستان شیر خورده و در کنار یک دایه پرورش یافته؛ الا اینکه لغات تازی غریب در روضه­العقول بیشتر از مرزبان­نامه به کار رفته، و شعر پارسی در آن کمتر استشهاد شده است

و هر دو از تکلفات معاصران یا استادان مشهور مانند بها الدین بغدادی و محمد نسوی و دیگران اجتناب جسته و مانند کلیله و دمنه ابوالمعالی به همان موازنه و ازدواج و مترادفات اکتفا
کرده­اند و حتی الامکان از سجع پی در پی تن زده­اند و گویی در سلسله­ی انساب ادبی به کلیله و دمنه منتمی­اند، و در مکتب ذوق و سلیقه­ی ابوالمعالی نصرالله -رحمه الله علیه- منتهی و از این رو هر یک، خاصه مرزبان نامه که از آن دیگر شیرین­تر و سلیس­تر می­نماید- مقلدی است که توانسته است خود را به مقلد نزدیک سازد و ثانی اثنین وی شمرده شود