فایل ورد کامل شیوه دف نوازی ۲۵ صفحه در word

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فایل ورد کامل شیوه دف نوازی ۲۵ صفحه در word دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

لطفا نگران مطالب داخل فایل نباشید، مطالب داخل صفحات بسیار عالی و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

فایل ورد فایل ورد کامل شیوه دف نوازی ۲۵ صفحه در word  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فایل ورد کامل شیوه دف نوازی ۲۵ صفحه در word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فایل ورد کامل شیوه دف نوازی ۲۵ صفحه در word :

همان طور که گذشته بدیهی است دف در اکثر کشورهای جهان از دیرباز تحت نام ها وطرق نواختن مختلف معمول و متداول بوده است . در ابتدا مختصراً به بعضی از انواع دف که امروزه در نقاط مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد، اشاره می کنیم :
دف عربی که از یک نوار نازک چوبی و حلقوی به قطر ۵/۲۲ سانتیمتر ساخته می شود که روی آن پوست کشیده و در طول دیواره‌ی چوبی آن شکاف هایی ایجاد شده است که در آن چند جفت سنج فلزی نصب شده است که آن را اصطلاحاً« رق » می‌نامند.. البته در بعضی از کشورهای عربی ، مانند بحرین ، دف مورد استفاده ، بزرگ تر و فاقد سنج می باشد که به آن « بندیر» می گویند. نوع دیگر دف در این مناطق «مزهر» نام دارد که فاقطد حلقه می باشد .
اجزاء دف به صورت زیر می باشد :

۱- کمانه :
کمانه متشکل از حلقه‌ای چوبی ( اغلب از جنس چوب افرا) به عرض ۶ تا ۸ سانتیمتر و قطر دایره‌ای حدود ۵۰ تا ۷۰ سانتیمتر می باشد .ضخامت چوب در یک طرف کمانه که محل اتصال گل میخها به آن می باشد ۵/۱ سانتیمتر و در سوی دیگر ، پس از انجام عمل « پخ کردن » به حدود ۲ تا ۳ میلی متر می رسد . چرا که در غیر اینصورت صدای کناره در هنگام نوازندگی خراب و کر خواهد شد .
نکته‌ی قابل ذکر در ساخت کمانه ، رعایت گردی کامل دهانه می باشد و تنها در این حالت است که صدا در تمامی نقاط کناره‌ی پوست ، همخوانی دارد .
چوب کمانه قبل از پوست انداختن باید کاملاً‌خشک شده باشد . برای به عمل آوردن یا خشکانیدن چوب دو راه وجود دارد . یکی صنعتی با استفاده از وسایل و روش های مصنوعی ودیگر به صورت طبیعی و در هوای آزاد‌، چوب هایی که برای ساختن آلات موسیقی و به خصوص دف به کار می رود باید حتماً بطور طبیعی خشک گردند و در اصطلاح « سایه خواب » و یا «‌سایه خشک » شوند .

خشکانیدن چوب در هوای آزاد و خشک و با روش صحیح معمولاً یک تا سه ماه وقت می گیرد . پس از این مدت چوب باید در حدود ۱۲ الی ۱۵ درصد رطوبت داشته باشد اما هرگز نباید این میزان به ۲۰ درصد برسد همان طور که گفته شد چوب مورد استفاده در ساختن ساز باید به روش طبیعی ( و نه به روش کارخانه‌ای و مصنوعی ) سال ها بماند تا رطوبت آن به میزان نیم و یک درصد برسد و نه بیشتر در غیر اینصورت امکان پیچیدن ولا آوردن چوب بعد از خشک شدن کامل آن زیاد است.

البته گاهی برای به عمل آوردن چوب جهت ساختن دف و سازهای دیگر بعضی اعمال شیمیایی برروی آن انجام می گیرد که در مهیا نمودن آن به گونه‌ی دلخواه سازنده نقش مهم واساسی را داراست .

برش مناس چوب دف نیز از متد خاصی پیروی می کند و شرط مهم وصل کردن دو انتهای کمانه این است که دو سر چوب در هم نرود بلکه به طور « فارس بر» مماس بر یکدیگر قرار گیرند.همچنین چوب کمانه پس از ساخت باید مستحکم و به دور از هرگونه ترک ویا خلل و فرجی باشد و پیش از پوست انداختن روی آن باید ، دیواره‌ی بیروین را به وسیلهی سمباده‌ی نرم کاملاً صاف و تمیز نمود .
برروی لبه‌ی پشتی کمانه یک فرورفتگی در چوب وجود دارد که محل قرار گیری انگشت شست دست چپ می باشد این محل را اصطلاحاً « شستی » می گویند شستی اغلب به صورت یک منحنی کوچک دیده می شود .

انواع کمانه:
الف – یک کمه:
این نوع کمانه از یک لایه چوب به قطر ۱ سانتیمتر تشکیل شده است که ابتدا و انتهای آن به روش خاصی به یکدیگر متصل می‌گردند. این روش در ساختن کمانه نظر به فنی بودن ساخت و دقت فراوانی که در اجرای آن مبذول می شود ، احتمال در آوردن (کج شدن ) چوب را به مقدار زیاد و قابل توجه‌ای کاهش می دهد. از نقطه نظر اجرایی نیز دف ساخته شده وبا این نوع کمانه ، بسیار خوش دست تر و سبک تر از نوع « دوکمه» آن می باشد .

ب- دو کمه:
در ساخت این نوع کمانه از چوب بلندی به قطر ۵/۰ سانتیمتر استفاده می گردد که به صورت دولایه به روی خودپرس می شود تا در اثر فشار پوست ، کمانه کج نشود .

۲- پوست
همان طور که بشر اولیه بعد از سازمان یافتن و تشکیل قبایل ، طبل ابتدایی را ابتدا با ضربه زدن به تنه‌ی درختی توخالی کشف نمود ؛ درصدد برآمد که به دلیل شاخص‌های کیفی و کمی از پوست در این مسیر سود جوید .
در این بحث دقیقاً آن قسمتی از ساز ، مورد نظر ما را تشکیل می دهد که بر اثر ضربات وارده از انگشتان دو دست بر سطح آن ، صداهای مختلفی از آن به گوش می‌رسد .
پوست بر اساس متد خاصی برروی کمانه کشیده می شود و از پشت به وسیله‌ی گل میخ های کوچکی مهار می گردد
واضح است که در سازهای ضربی به مانند دف انتخاب پوست از اهمیت زیادی برخوردار است و باید توجه داشت که بهترین پوست ها را برای این کار انتخاب نمود. در دف از پوست حیوانات مختلف مانند آهو، بز ، میش ، بزکوهی ، و ماهی استفاده می گردد و اما به حکم تجربه ، پوست کهنه‌ی بز و میش نسبت به دیگر پوست‌ها از کیفیت صوتی مطلوب و مناسبتری برخوردارند . در پوست های سیاه و کهنه یک خط باریک سیاه را در وسط پوست مشاهده می کنیم که این علامت خود اصالت پوست های سیاه بز را می رساند. لازم به ذکر این که پوست گوسفند ضخیم تر و روشن تر از پوست بز می باشد . و همین خط تیره را هم در وسط دارد ضخامت پوست مورد استفاده در دف در حدود ۱ الی ۲ میلیمتر است .

سازندگام دف و همچنین تعمیرکاران آلات موسیقی را عقیده بر این است که پوست با کیفیت مناسب برای دف ، باید مجموعه‌ی خصوصیات ذیل را دارا باشد:
الف- پوستی که برروی دف انداخته می شود حتماً کهنه و مانده باشد . علامت کهنگی پوست این است که اگر قسمتی از آن را کمی تر کنیم هیچ بوی خاصی ندهد ، چرا که اگر کهنه نباشد به محض رسیدن رطوبت به آن ، بوی نامطبوعی از آن به مشام می رسد .
ب- ضخامت پوست مورد نظر باید در تمامی نقاط آن کاملاً همسن و یکنواخت باشد و به تعبیری دیگر قسمت هایی از آن نازک و قسمت هایی ضخیم نباشد چرا که عدم رعایت این مهم در هنگام نوازندگی ناهنجاری های صوتی را در بر خواهد داشت.
پ- رنگ پوست نیز یکنواخت و یکسان باشد یعنی به اصطلاح اهل فن « تگرگی » نباشد (‌که منظور همان دانه دانه نبودن پوست است )

ت- نکته‌ای که از همه مهمتر است این است که پوست ساز «‌خام کن» باشد پوست خام کن پوستی است که زائده ها (‌موها و چربی ها ) به طریقه‌ی سنتی از روی آن زوده شده باشند . در این روش در وهله‌ی‌ اول پوست تهیه شده را در آب سرد خیس می نمائیم .اگر پوست دباغی شده تمیز بود که دیگر احتیاجی به پاک نمودن زائد آن نخواهیم داشت و اگر پوست کاملاً تمیز نبود و دارای قدری چربی و مو بود باید آن را روی کمانه انداخت و بعد از خشک شدن روی کمانه آن را با احتیاط با یک قطعه شیشه یا تیغ ( به صورت اریب وخمیده ) تمیز کرد در تابستان پوست را باید به مدت کمتری نسبت به زمستان در آب نگه داشت ، زیرا اگر از حد معمول بیشتر در آّ بماند ، بوی تعفن گرفته و قابل استفاده نخواهد بود . بعضی سازندگان ، پوست دباغی شده خیس را برای انداختن روی کمانه در حوله‌ای لوله می کنند تا نسبتاً‌خشک شود و فقط رطوبت آن باقی بماند اگر در این حالت پوست کمی ضخیم و غیر قابل انعطاف بود آن را بلافاصله در یک بسته‌ی نازک از نایلون کیسه‌‌ای که منفذی نداشته باشد ، گذاشته و به مدت ۳۰ دقیقه نگه می دارند و بعد از مدت یاد شده پوست را که کماده شده و حالتی شبیه حالت دنبه را پیدا کرده است ، برروی کمانه می اندازند، ولی اگر پوست از ابتدا نازک و قابل انعطاف بود بعد از لوله کردن در حوله آن را بوسیله‌ی گل میخ برروی کمانه نصب می کنند و بعد از خشک شدن اضافه های پوست را بوسیله قیچی یا تیغ جدا می سازند .

باید افزود بعضی از کسانی که به طور حرفه‌ای کارشان ساختن دف می باشد ، برای این که بازدهی بیشتری داشته باشند به جای این که پوست را در داخل آب بگذارند تا به مرور موهای زائد و یا به اصطلاح پشم و پیله‌‌ی آن بریزد ، پوست را در درون آهک و یا مواد شیمیایی می گذارند . البته استفاده از این روش از سرعت عمل به سزایی نسبت به گذاشتن پوست در داخل آب برخوردار است ، اما در عمل چربی پوست به وسیله‌ی اثرات آهک و مواد شیمیایی از بین می رود و به اصطلاح اهل فن مغز پوست می سوزد روشن است که چنین پوستی علاوه بر این که صدای صاف و طنین دلخواه پوست خام کن را ندارد ، از عمر کمتری نیز برخوردار است نکته‌ی قابل ذکر این که کمانه‌ی پوست انداخته به هیچ عنوان نباید در مقابل حرارت ( حتی قرار دادن در آفتاب ) خشک گردد.