پاورپوینت کامل السفیر فی الهیئه: رساله‌ای مختصر در هیئت بطلمیوسی و اشکالات آن ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل السفیر فی الهیئه: رساله‌ای مختصر در هیئت بطلمیوسی و اشکالات آن ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل السفیر فی الهیئه: رساله‌ای مختصر در هیئت بطلمیوسی و اشکالات آن ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل السفیر فی الهیئه: رساله‌ای مختصر در هیئت بطلمیوسی و اشکالات آن ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

۱
گزارش کتاب۲
پانویس۳
منابع مقاله۴
وابسته‌ها

السفیر فی الهیئه: رساله‌ای مختصر در هیئت بطلمیوسی و اشکالات آن تألیف غیاث‌الدین منصور دشتکی شیرازی، تصحیح فاطمه کیقبادی، امیرمحمد گمینی، این کتاب منبعی ابتدایی در علم هیئت است که شاید خالی از هرگونه نوآوری باشد؛ اما شامل هیچ مطلبی در باب احکام نجوم یا طالع‌بینی نیست و مثل دیگر آثار هیئت در تمدن اسلامی تنها به منظور آشناکردن خواننده با شکل و انداز عالم بر اساس مشاهدات تجربی و برهان‌های هندسی نوشته شده است، نه بر اساس آموزه‌های دینی، هرچند دشتکی از علمای دینی بسیار بزرگ شیعه در عصر خود بود.

گزارش کتاب

با پژوهش‌هایی که در نیم دوم قرن بیستم میلادی بر میراث خطی علمی تمدن اسلامی انجام شده است، آثار علمی بسیاری از منجمان و ریاضی‌دانان قرن هفتم مملو از مباحث نو و دستاوردهای علمی جدید تشخیص داده شد تا حدی که بعضی از پژوهشگران روی به افراط نهادند و قرون هفتم و هشتم هجری را «دوران طلایی علوم» در اسلام خواندند. امروزه برای بیشتر مورخان علم روشن است که سخن از افول علوم در تمدن اسلامی بسیار دشوار است و به‌سختی می‌توان دورانی را زمان انحطاط علوم در اسلام دانست و بیشتر می‌توان از نوعی جریان علم عادی تا اواخر دوران اسلامی سخن گفت.

یکی از رشته‌هایی که بیش از همه دیدگاه مورخان علوم را دربار این موضوع تغییر داد، تاریخ نجوم بود؛ به‌ویژه کشف مدل‌های سیاره‌ای جدیدی که به دست منجمان مرتبط با رصدخان مراغه در قرن هفتم هجری مطرح شدند و سنتی را ایجاد کردند که تا چند قرن بعد فعال بود. رصدها و محاسبات نجومی جدیدی که افرادی چون نصیرالدین طوسی و محیی‌الدین مغربی در مراغه و جمشید کاشانی در کاشان و سمرقند انجام دادند، نشان می‌دهد نمی‌توان به‌راحتی این عصر را روزگار افول نامید؛ هرچند بعضی این دانشمندان را استثناهایی در فضای زوال علمی می‌دانند؛ ولی چنین نیست و شواهد بسیار بیشتر است.

این متن که توسط یکی از علمای عصر صفوی در سال ۹۰۶ قمری نوشته شده است، شاهدی بر وجود علاقه و توجه به مباحث علمی در آن دوره است؛ البته «السفیر فی الهیئه» کتابی ابتدایی در علم هیئت است که شاید خالی از هرگونه نوآوری باشد؛ اما شامل هیچ مطلبی در باب احکام نجوم