پاورپوینت کامل میجی، امپراتور ژاپن و دنیای او (۱۹۱۲-۱۸۵۲): نگاهی به جریان تجدد و تعالی ژاپن با مرور زندگی‌نامه‌ی امپراتور میجی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میجی، امپراتور ژاپن و دنیای او (۱۹۱۲-۱۸۵۲): نگاهی به جریان تجدد و تعالی ژاپن با مرور زندگی‌نامه‌ی امپراتور میجی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میجی، امپراتور ژاپن و دنیای او (۱۹۱۲-۱۸۵۲): نگاهی به جریان تجدد و تعالی ژاپن با مرور زندگی‌نامه‌ی امپراتور میجی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میجی، امپراتور ژاپن و دنیای او (۱۹۱۲-۱۸۵۲): نگاهی به جریان تجدد و تعالی ژاپن با مرور زندگی‌نامه‌ی امپراتور میجی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۱
گزارش کتاب۲
پانویس۳
منابع مقاله۴
وابسته‌ها

میجی، امپراتور ژاپن و دنیای او (۱۹۱۲-۱۸۵۲): نگاهی به جریان تجدد و تعالی ژاپن با مرور زندگی‌نامه‌ی امپراتور میجی تألیف دونالد کین؛ مترجم هاشم رجب‌زاده، بالنده شدن و درخشش علمی و صنعتی زاپن در عصر جدید، در کنار جلوه‌ی فرهنگ و هنر والای آن، توجه بسیاری را به خود گرفته است. پژوهندگان آگاهی‌های تازه‌ای از گوشه‌های تاریک تمدن و تاریخ ژاپن یافته‌اند و آثار بسیاری از روزگار باستان سر از خاک درآورده است. در این میان تاریخ تجدد ژاپن و رویدادهای مهم و سرنوشت ساز دوره‌ی امپراتور میجی (۱۹۱۲-۱۸۶۸) بخش مهمی از تاریخ آن سرزمین به شمار می‌آید و بی گمان ترکیب و گردش کار جهانی را که امروز می‌بینیم شکل داده است. امپراتور میجی هم عصر ناصرالدین شاه قاجار بود و از این رو شرح زمانه، سرگذشت و کارهای او برای خوانندگان ایرانی جالب و تأمل برانگیز است.

گزارش کتاب

در سال‌های دهه‌ی ۱۸۵۰ میشامدها و بلاهای طبیعی سخت روی می‌داد. روابط ژاپن با ممالک خارجی هم پرالتهاب بود. در سال ۱۹۵۳ ناوگانی به رهبری ناخدا پری آمریکایی که می‌خواست دروازه‌های ژاپن را به روی تجارت بگشاید در آب‌های ساحلی ژاپن پیدا شد؛ و حکومت سپهسالاری (شوگون) در ۳۱ مارس ۱۸۵۴ پیمان کاناگاوا را بی مشورت امپراتور با آمریکا امضا کرد. در نوامبر ۱۸۵۴ کشتی جنگی روس به خلیج اوساکا رسید؛ و در سال ۱۸۵۶ تا ونزند هریس، وزیر مختار آمریکا، با کشتی جنگی به شیمودا آمد و در این بندر مستقر شد. روز ۱۳ مارس ۱۸۶۱ ناو جنگی تندرو روسی در جزایر تسوشیما میان کره و ژاپن پهلو گرفت. مقاومت‌ها در داخل ژاپن فزاینده بود روز ۵ ژوئن ۱۸۶۰ چهارده رونین (سامورانی امیر از دست داده) از ایالت میتو به سفارتخانه‌ی بریتانیا در ادو (توکیو کنونی) پایتخت شوگون حمله کردند. از سوی دیگر امیر ایالت هاگی نماینده‌ای به کیوتو نزد امپراتور فرستاد و درخواست کرد که دربار ژاپن به سیاست انزوای کشور پایان دهد. امپراتور کؤمی نپذیرفت؛ اما موافق تقویت نیروی نظامی زاپن بود، و قطعه‌ای تانکا (شعر پنج بندی ۳۱ هجانی) در این باره سرود. اکنون مشغله‌ی عمده‌ی ذهنی دربار تصمیم به قبول یا رد درخواست شوگون برای وصلت با کازو نومی یا (چیکاکو نومی یا) خواهر کوچک تر کؤمی بود (عروسی سرانجام در ۱۱ مارس ۱۸۶۲ سرگرفت). شورشیان در کیوتو که مخالف این وصلت بودند چند مقام درباری، از آن میان ایواکورا تومومی، را در حصر خانگی نهادند. کؤمی همچنان اصرار داشت که شوگون یا فرمانروای لشکری ژاپن در اجرای سیاست چندصاله‌ی «سونؤ جوی» (احترام به امپراتور و راندن وحشیان) همه‌ی خارجی‌ها را از ژاپن بیرون کند. مقام های حکومت سپهسالاری از فرونشاندن آشوب و ناآرامی‌ها که پیوسته گسترده تر می‌شد ناتوان ماندند؛ و در بهار سال ۱۸۶۳ شوگون، توکوگاوا یه موچی، برای نخستین بار به کیوتو و نزد امپراتور رفت و همان روز از شاهزاده موتسو هیتو (میجی بعدی) هم دیدن کرد. فکر از میان برداشتن نظام سپهسالاری و بازگرداندن قدرت حکومت به امپراتور میان شماری از درباریان پیدا شده بود، و هرچه می‌گذشت شمار بیش تری از امیران ولایات (دایمیو) هم با این فکر همراه می‌شدند.

در این احوال چارلز ریچاردسون انگلیسی با سه همراه خود سواره به موکب امیر شیمیزو هیرامیتسو، دایمیو ایالت ساتسوما، رسید و بی اعتنا گذشت. ملازمان امیر ساتسوما این رفتار او را اهانتی غیرقابل گذشت شناختند، و ریچاردسون را در جا کشتند. دولت بریتانیا خواهان غرامت و جبران وضع از حکومت شوگون و امارت ساتسوما هردو شد.

روز ۹ ژوئن ۱۸۶۳ شوگون به دربار گزارش داد که خارجی‌ها روز ۲۴ این ماه اخراج خواهند شد. در این روز و پس از آن از ساحل ایالت چؤشو چند کشتی آمریکایی و فرانسوی و هلندی به به توپ بستند. امپراتور پیام تبریک فرستاد، و دولت‌های خارجی به مقابله برآمدند. آشوب و آشفتگی کارها و شورش گروه‌های ناراضی و مردان سامورائی روز افزون بود. امپراتور کؤمی هم همیشه از اوضاع شکایت داشت و در شعری تمایل خود را به کناره گیری بازگفت. توکوگاوا یه موچی روز ۱۹ سپتامبر ۱۸۶۶ در ۲۱ سالگی به مرگی ناگهانی درگذشت. اندک زمانی پس از آن امپراتور کؤمی در ۳۷ سالگی چشم از جهان فروبست. مرگ او را مشکوک شناخته‌اند.

موتسوهیتو روز برنشستن به تخت چهل تانکا سرود. شوق شعر سرودن نمایان‌ترین میراثی بود که از پدرش امپراتور کؤمی داشت. کؤمی همیشه نزد خود می‌خواند و شعر گفتن می‌آموخت. ساچی نو می‌یا (شاهزاده ساچی، نامی که میجی در کودکی به ان خوانده می‌شد) در شش سالگی شعری سرود؛ نخستین قطعه از یکصد هزار تانکا که از او بازمانده است. میجی در روز ۱۹ فوریه ۱۸۶۹ در نخستین مجلس شعر خواهنی نوروزی دوره‌ی پادشاهی خود حضوری یافت. او قطعه‌ای تانکا در وصف «نسیم بهاری که بر دریا می وزد» ساخته بود. گاهی که سرحال بود قطعه‌هایی از نمایش نو را به آواز می‌خواند و به ندیمه هایش هم یاد داده بود که بخوانند. در سفرهای او به گوشه و کنار