پاورپوینت کامل زمان‌نگری و کیهان باوری در عصر صفویه (پنج جستار تاریخی در باب زمان و کیهان) ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زمان‌نگری و کیهان باوری در عصر صفویه (پنج جستار تاریخی در باب زمان و کیهان) ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زمان‌نگری و کیهان باوری در عصر صفویه (پنج جستار تاریخی در باب زمان و کیهان) ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زمان‌نگری و کیهان باوری در عصر صفویه (پنج جستار تاریخی در باب زمان و کیهان) ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

۱
گزارش کتاب۲
پانویس۳
منابع مقاله۴
وابسته‌ها

زمان‌نگری و کیهان باوری در عصر صفویه تألیف بهزاد کریمی؛ تأمل در مفاهیم زمان و کیهان و کیفیت تجلی آن‌ها در عرصه‌ی تاریخ و به ویژه تاریخ نگاری، انگیزه‌ی اصلی فراهم آوردن این مجموعه‌ی کوچک بوده است. مؤلف، این مجموعه را به اعتبار رویکرد زمان محور مورخان به جهان پیرامون خویش و باور آن‌ها به دخالت امور کیهانی در زندگی بشری، به ترتیب با دو مفهوم «زمان نگری» و «کیهان باوری»، ممتاز ساخته است.

گزارش کتاب

تأمل در مفاهیم زمان و کیهان و کیفیت تجلی آن‌ها در عرصه‌ی تاریخ و به ویژه تاریخ نگاری، انگیزه‌ی اصلی فراهم آوردن این مجموعه‌ی کوچک بوده است. مؤلف، این مجموعه را به اعتبار رویکرد زمان محور مورخان به جهان پیرامون خویش و باور آن‌ها به دخالت امور کیهانی در زندگی بشری، به ترتیب با دو مفهوم «زمان نگری» و «کیهان باوری»، ممتاز ساخته است. پژوهش در معنا و تأثیر این دو مفهوم در عرصه‌ی تاریخ نگاری عصر صفویه، با این پرسش اساسی آغاز شد که آیا ایده‌های کیهانی می‌توانسته بر محتوای تاریخ نگاری‌ها و نیز شیوه‌های تاریخ نویسی تأثیر گذار باشد؟ و اگر آری، چگونه؟ مؤلف با توجه به میراث غنی تاریخ نگاری عصر صفویه و نیز با ملاحظه‌ی آشنایی بیشتر با این دوره‌ی تاریخی، بر آن شد تا این پرسش را در زمینه تاریخ صفویه طرح کند. نخستین پویه‌های پژوهشی خیلی زود این حقیقت را آشکار ساخت که پرداختن به کیهان‌شناسی و تأثیر آن بر حوزه‌ی تاریخ نگاری نمی تواند فارغ از مسئله‌ی زمان ارزیابی شود. زمان در معانی متفاوت قدیم و جدید خویش ربط وثیقی با تحولات کیهانی می‌یابد و اصولا ورود دو مقوله‌ی زمان و زمان نگری به سپهر این پژوهش، برخاسته از همین حقیقت است. همین مقدمه‌ی لازم در باب فلسفه‌ی زمان و شناسایی انواع زمان در حوزه‌های معرفتی مختلف بود که جستار نخست این مجموعه را سامان داد و این نوشتار در حقیقت حکم مدخل را دارد برای دیگر جستارها. خواننده در این جستار ضمن مطالعه‌ی رویکردهای متفاوت به مقوله‌ی زمان، با سه برداشت تقویمی، آیینی و وقایع نگارانه از زمان آشنا شود. در هرکدام از این بخش‌ها رهیافت مسلمانان به طور عام و ایرانیان عصر صفوی به شکل خاص به مسئله‌ی زمان بررسی می‌شود و در قسمت زمان وقایع نگارانه، که از حیث موضوع اصلی این مجموعه اهمیت ویژه‌ای دارد. چهار تاریخ نگاری شاخص عصر صفوی به لحاظ کاربست مفاهیم متفاوت زمان بررسی می‌شود. یکی از عرصه‌های مهم بازتاب دهنده‌ی تلقی‌های زمان از جهان تنجیم بوده است. تنجیم در معنای اختربینی یا پیشگویی حوادث آینده بر اساس مواضع اجرام سماوی، در دنیای قدیم و علی الخصوص در دربارهای ایرانی امری رایج به شمار می‌رفت و پادشاهان ایران از جمله در دوره‌ی صفویه برای انجام دادن امور ریز و درشت خویش از منجم دربار مشورت می طلبیدند. در جستار دوم نشان داده خواهد شد که چگونه نگره‌های تنجیمی، سازو کارهای سیاسی عصر صفویه را متأثر می ساختند. نویسنده بعد از به دست دادن تعاریفی کلی از زمان، ابتدا زمینه‌های نجومی استنباط‌های اختربینان را با مطالعه‌ی موضوع قران بررسی می‌کند و سپس به سراغ نمود وقایع نگارانه‌ی قران در تواریخ این دوره می‌رود و کاربردهای آن را معرفی می‌کند. کرامت نمایی در معنای انتساب کرامت به حامیان مورخان نیز ار دیگر موضوعاتی است که در این بخش بررسی می‌شود. کرامت نمایی در وقایع همانند دستور کاری بوده است که مورخان عصر صفوی از آن برای ارائه‌ی تصویری فراانسانی از پادشاه زمانه بهره می جستند؛ پادشاهی که از امدادهای الهی برخوردار بود و توانست رویدادهای آینده را پیشگویی کند. پادشاهان همچنین از گزاره‌های تنجیمی برای توجیه رفتارهای نامتعارف خویش استفاده می‌کردند یا مورخان این اعمال عموما غیر انسانی را در زمینه‌ی تنجیم به گونه‌ای صورت بندی می‌کردند که دامان پادشاه ع