توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بنی بکر بن وائل ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بنی بکر بن وائل ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بنی بکر بن وائل ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

قبیله بکر بن وائل

بَکْرِ بْن‌ِ وائل‌، قبیله‌ای‌ بزرگ‌، پر شاخه‌ و جنگاور از عرب‌ عدنانی‌ که‌ نسب‌ آنان‌ را به‌ ربیعه‌، و از طریق‌ آن‌ به‌ عدنان‌ بن‌ ادد بن‌ اسماعیل‌، فرزند ابراهیم‌ پیامبر (علیه‌السّلام) می‌رسانند.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – جایگاه‌ جغرافیایی‌
۳ – بکر بن‌ وائل‌ پیش‌ از ظهور اسلام‌
۴ – جنگ با تغلب و تمیم
۴.۱ – جنگ اواره
۵ – مهمترین پیکار بکر بن وائل
۶ – بکر بن وائل در دوره اسلامی
۷ – رفتار دوگانه بکر بن وائل
۸ – بکر بن وائل در ایران
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – معرفی اجمالی

چون‌ زبان‌ ابراهیم‌ (علیه‌السّلام) عبرانی‌ یا سریانی‌ بود، بکر بن‌ وائل‌ را در گروه‌ قبایل‌ منسوب‌ به‌ او، عرب‌ متعرب‌ یا مستعرب‌ هم‌ گفته‌اند.

[۱] هشام‌ کلبی‌، نسب‌ معد و الیمن‌ الکبیر، ج۱، ص۱، به‌ کوشش‌ محمود فردوس‌ عظم‌، دمشق‌، ۹۳۹م‌.

[۲] محمد احمد جاد المولی‌ و دیگران‌، ایام‌ العرب‌ فی‌ الجاهلیه، ج۱، ص۴۱۲-۴۱۳، بیروت‌، ۴۰۸ق‌/۹۸۸م‌.

[۳] عباس‌ زریاب‌، بزم‌آورد، ج۱، ص۲۳۹-۲۴۱، تهران‌، ۳۶۸ش‌.

از بکر بن‌ وائل‌، بطن‌های‌ متعدد پدید آمد که‌ از آن‌ میان‌ می‌توان‌ به‌ بنی‌ یَشْکُر بن‌ بکر، بنی‌ غُبَر بن‌ غنم‌، بنی‌ عجل‌، بنی‌ حنیفه‌، بنی‌ شیبان‌ و بنی‌ ذهل‌ اشاره‌ کرد.

[۴] علی‌ ابن‌ حزم‌، جمهره انساب‌ العرب‌، ج۱، ص۴۶۹، بیروت‌، ۴۰۳ق‌/۹۸۳م‌.

[۵] احمد ابن‌ عبدربه‌، العقد الفرید، ج۳، ص۳۱۲، به‌ کوشش‌ احمدامین‌ و دیگران‌، بیروت‌، ۴۰۲ق‌/۹۸۲م‌.

۲ – جایگاه‌ جغرافیایی‌

بکر بن‌ وائل‌ و شاخه‌های‌ آن‌ در قلمرو پهناوری‌، از شام‌ در شمال‌، تا قلب‌ عربستان‌ و بحرین‌ و عراق‌ در جنوب‌، زندگی‌ و حرکت‌ می‌کرده‌اند.پیدا کردن‌ تاریخ‌ و جایگاه‌ نخستین‌ِ قبیله‌ دشوار، اما دانسته‌ است‌ که‌ ربیعه‌ که‌ بکر بن‌ وائل‌ از دل‌ آن‌ بیرون‌ آمده‌، در همان‌ قلمرو یاد شده‌ پراکنده‌ بوده‌اند. از این‌رو، دیار بکر – که‌ از یمامه‌ تا بحرین‌ و از پیرامون‌ سواد عراق‌ به‌ سوی‌ شمال‌ در مسیر دجله‌، تا نصیبین‌ و حصن‌ کیفا و آمِد و میافارقین‌ گستره‌ داشت‌ – دیار ربیعه‌ نیز خوانده‌ می‌شد.

[۶] حسن‌ همْدانی‌، صفه جزیره العرب‌، ج۱، ص۱۶۹، به‌ کوشش‌ محمد اکوع‌، بیروت‌، ۴۰۳ق‌/۹۸۳م‌.

[۷] یاقوت‌ حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۶۳۶-۶۳۷.

نام‌ شهر تکریت‌ را نیز برگرفته‌ از نام‌ تکریت‌، خواهر بکر بن‌ وائل‌ دانسته‌اند.

[۸] ابوالفدا، تقویم‌ البلدان‌، ج۱، ص۲۸۹، به‌ کوشش‌ رنو و دوسلان‌، پاریس‌، ۸۴۰م‌.

رشد جمعیت‌ و پیدایی‌ شاخه‌های‌ جدید در قبیله بکر بن‌ وائل‌، همانند دیگر قبیله‌ها، نیز ویژگی‌های‌ اقلیمی‌ به‌ ویژه‌ دشواری‌ یکجانشینی‌ در حجاز، از جمله عامل‌های‌ مهم‌ حرکت‌ قبیله‌ و بی‌شک‌ از جنوب‌ به‌ شمال‌ بوده‌ است‌.
بخشی‌ از ساکنان‌ شهر حیره‌ – نزدیک‌ کوفه‌ – مرکز حکومت‌ شاهان‌ لخمی‌، دست‌ نشانده شاهنشاهان‌ ساسانی‌ را، حتی‌ بسیار پیش‌تر از حکومت‌ لخمی‌ها، به‌ احتمال‌ زیاد افراد بکر بن‌ وائل‌ تشکیل‌ می‌دادند که‌ از آنان‌ با عنوان‌ عرب‌ عدنانی‌ بادیه‌ و ربیعه‌ یاد شده‌ است‌.

[۹] حسن‌ تقی‌زاده‌، تاریخ‌ عربستان‌ و قوم‌ عرب‌، ج۱، ص۱۷، قسمت‌ تا خطابه‌های‌ ۳۲۹-۳۳۰ش‌، دانشگاه‌ تهران‌.

[۱۰] حسن‌ تقی‌زاده‌، از پرویز تا چنگیز، ص۱۲۱، تهران‌، ۳۴۹ش‌.

آنان‌ همچنین‌ پیش‌ از ظهور اسلام‌ در بحرین‌ که‌ زیر نفوذ ایران‌ قرار داشت‌، در کنار برخی‌ دیگر قبیله‌ها سکنی‌ داشتند.

[۱۱] حسن‌ تقی‌زاده‌، از پرویز تا چنگیز، ص۱۳۹، تهران‌، ۳۴۹ش‌.

پس‌ از اسلام‌ که‌ عرب‌ بر سرزمین‌های‌ پهناوری‌ در شرق‌ ایران‌ مستولی‌ شد، گروه‌هایی‌ از بکر بن‌ وائل‌ را در آن‌ ناحیه‌ها از جمله‌ خراسان‌ و سیستان‌ می‌توان‌ یافت‌.

[۱۲] تاریخ‌ سیستان‌، به‌ کوشش‌ محمدتقی‌ بهار، ج۱، ص۱۱۳، تهران‌، ۳۱۴ش‌.

[۱۳] تاریخ‌ سیستان‌، به‌ کوشش‌ محمدتقی‌ بهار، ج۱، ص۱۳۱، تهران‌، ۳۱۴ش‌.

[۱۴] عبدالکریم‌ سمعانی‌، الانساب‌، ج۲، ص۲۹۶، حیدرآباد دکن‌، ۳۸۳ق‌/۹۶۳م‌.

[۱۵] یاقوت‌ حموی، المشترک‌، ج۱، ص۴۲۴-۴۳۵، بیروت‌، ۴۰۶ق‌/۹۸۶م‌.

۳ – بکر بن‌ وائل‌ پیش‌ از ظهور اسلام‌

جنگ‌های‌ چندگانه‌ و درازگاه‌ِ بکر بن‌ وائل‌ با دو قبیله تغلب‌ و تمیم‌ ه م‌ م‌، جنگ‌ با ایرانیان‌ و شرکت‌ در جنگ‌های‌ عرب‌ با ایران‌، همچنین‌ نقش‌ ایشان‌ در بسیاری‌ از پدیده‌های‌ مهم‌ تاریخی‌ پس‌ از اسلام‌، نام‌ قبیله‌ را در گزارش‌های‌ تاریخی‌ بلندآوازه‌ گردانیده‌ است‌.
در عصر ساسانیان‌، در فاصله میان‌ مرگ‌ هرمز ساسانی‌ تا بلوغ‌ و شاه‌ شدن‌ پسرش‌ شاپور که‌ شاهنشاهی‌ گرفتار ضعف‌ و پریشانی‌ شده‌ بود، مرزهای‌ ایران‌ از هر سو مورد هجوم‌ و غارت‌ قرار می‌گرفت‌. به‌ گزارش‌ طبری‌، چون‌ شاپور برآمد و بر اوضاع‌ تسلط یافت‌، نخست‌ به‌ جانب‌ عربان‌ شتافت‌ و در بحرین‌ به‌ کشتار آنان‌ از جمله‌ بکر بن‌ وائل‌ پرداخت‌ و آن‌گاه‌ به‌ سوی‌ سرزمین‌های‌ بکر بن‌ وائل‌، هم‌جوار با ایران‌ تا نزدیک‌ شام‌، یعنی‌ بخش‌ بزرگی‌ از دیار بکر یا دیار ربیعه‌ حمله‌ور شد و به‌ کشتار و ویرانی‌ ادامه‌ داد.
وی‌ سپس‌ حرکت‌ نظامی‌ خود را با اقدامی‌ سیاسی‌ تکمیل‌ کرد و برای‌ آرام‌ نگهداشتن‌ عرب‌ و نظارت‌ بر تحرکات‌ آنها، برخی‌ از آنان‌ از جمله‌ بخشی‌ از بکر بن‌ وائل‌ را به‌ درون‌ ایران‌ کوچاند و با این‌ کار قدرت‌ قبیله جنگجو را تقسیم‌ و تضعیف‌ کرد.

[۱۶] محمد بن جریر طبری‌، تاریخ‌ طبری، ج۲، ص۵۵-۵۷.

[۱۷] علی ابن‌ اثیر، الکامل‌ فی التاریخ، ج۱، ص۳۹۲-۳۹۳.

[۱۸] تئودور نولدکه‌، تاریخ‌ ایرانیان‌ و عربها در زمان‌ ساسانیان‌، ج۱، ص۱۳۰، ترجمه عباس‌ زریاب‌، تهران‌، ۳۵۸ش‌.

۴ – جنگ با تغلب و تمیم

بکر بن‌ وائل‌ با دو قبیله بزرگ‌ عرب‌ که‌ بیشتر در جوار هم‌ بودند، نیز ستیز داشت‌؛ از یک‌ سو به‌ جنگ‌هایی‌ با قبیله خویشاوند خود بنی‌ تغلب‌ دست‌ زد که‌ ۴۰ سال‌ به‌ درازا کشید و آغاز آن‌ جنگ‌ بسوس‌ بود.

[۱۹] احمد میدانی‌، مجمع‌ الامثال‌، ج۲، ص۴۳۹، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۳۷۴ق‌/۹۵۵م‌.

گرچه‌ سرانجام‌ به‌ دنبال‌ ماجراهای‌ بسیار، دو قبیله‌ به‌ دست‌ مُنذر بن‌ ماء السماء، از شاهان‌ لخمی‌ حیره‌ به‌ اجبار صلح‌ کردند، ولی‌ چندان‌ میلی‌ هم‌ به‌ نگهداری‌ آن‌ نشان‌ نمی‌دادند.

[۲۰] ابوالفرج‌ اصفهانی‌، الاغانی‌، ج۱۱، ص۴۴-۴۵، قاهره‌، وزاره الثقافه و الارشاد القومی‌.

درست‌ در همین‌ دوران‌ دولت‌ ساسانیان‌ گرفتار پریشانی‌های‌ ناشی‌ از ظهور مزدک‌ شده‌ بود و قباد ساسانی‌ توانایی‌ نظارت‌ بر کار عرب‌ و حمایت‌ از شاهان‌ لخمی‌ را نداشت‌.
قبیله بکر بن‌ وائل‌ – که‌ از هر فرصتی‌ برای‌ مشکل‌ آفرینی‌ در برابر شاهان‌ حیره‌ استفاده‌ می‌کردند – در این‌ زمان‌ نیز سر برآوردند و با منذر بن‌ امریءالقیس‌ که‌ به‌ احتمال‌ زیاد همان‌ منذر بن‌ ماءالسماء (مق ۵۵۴م‌) است‌، جنگیدند. از دو روایت‌ موجود، براساس‌ روایت‌ دوم‌، چون‌ انوشیروان‌ رخنه‌های‌ سیاسی‌ اجتماعی‌ دوره پدرش‌ قباد را ترمیم‌ کرد و خواست‌ که‌ منذر را دوباره‌ به‌ قدرت‌ رسانَد، بکری‌ها، به‌ ویژه‌ شاخه بنی‌ شیبان‌ عامل‌ اصلی‌ جنگ‌ها، سخت‌ ترسیدند و پیرامون‌ حارث‌ بن‌ عمرو بن‌ حجر، معروف‌ به‌ آکل‌ المرار گرد آمدند و برای‌ زمانی‌ او را جایگزین‌ شاهان‌ حیره‌ ساختند.
سرانجام‌، انوشیروان‌ با فرستادن‌ گروهی‌ سوار منذر را یاری‌ داد و دولت‌ لخمیان‌ دوباره‌ قدرت‌ یافت‌ و در حیره‌ مستقر گردید. آکل‌ المرار نیز همانند عربان‌ حامی‌ خود رهسپار بیابان‌ شد و به‌ زندگی‌ قبیله‌ای‌ در حال‌ حرکت‌ خود ادامه‌ داد.

[۲۱] حمزه اصفهانی‌، تاریخ‌ سنی‌ ملوک‌ الارض‌ و الانبیاء، ج۱، ص۸۲-۸۳، بیروت‌، دارمکتبه الحیاه.

۴.۱ – جنگ اواره

از رویدادهای‌ مهم‌ دیگر میان‌ بکر و تغلب‌، در جنگی‌ که‌ به‌ یوم‌ اُواره‌ مشهور شد، منذر بن‌ نعمان‌ یکی‌ دیگر از شاهان‌ لخمی‌، در برابر بکر بن‌ وائل‌ به‌ میدان‌ آمد، بسیاری‌ از آنان‌ را کشت‌ و زن‌هایشان‌ را سوزاند.

[۲۲] حمزه اصفهانی‌، تاریخ‌ سنی‌ ملوک‌ الارض‌ و الانبیاء، ج۱، ص۸۱، بیروت‌، دارمکتبه الحیاه.

از سوی‌ دیگر بکر بن‌ وائل‌ با قبیله تمیم‌ در جنگ‌ و دشمنی‌ قرار داشت‌. یوم‌ الدفینه‌ جنگی‌ بزرگ‌ است‌ که‌ میان‌ بنی‌ سُلَیم‌ و بکر و تمیم‌ درگرفت‌.

[۲۳] Lecker، M، The Ban = Sulaym، Jerusalem، ۱۹۸۹، ج۱، ص۱۵۳.

و آخرین‌ رویداد میان‌ بکر و تمیم‌ در دوران‌ جاهلیت‌، یوم‌ عُظالی‌ نام‌ گرفت‌.

[۲۴] احمد میدانی‌، مجمع‌ الامثال‌، ج۲، ص۴۳۵-۴۳۶، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۳۷۴ق‌/۹۵۵م‌.

در جنگ‌های‌ میان‌ قبایل‌ عرب‌ موسوم‌ به‌ ایام‌العرب‌، رخدادهای‌ میان‌ بکر و تغلب‌ و تمیم‌ جای‌ قابل‌ توجهی‌ به‌ خود اختصاص‌ داده‌اند.

[۲۵] احمد میدانی‌، مجمع‌ الامثال‌، ج۲، ص۴۳۰، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۳۷۴ق‌/۹۵۵م‌.

[۲۶] احمد میدانی‌، مجمع‌ الامثال‌، ج۲، ص۴۳۵-۴۳۶، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۳۷۴ق‌/۹۵۵م‌.

[۲۷] احمد میدانی‌، مجمع‌ الامثال‌، ج۲، ص۴۳۷، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۳۷۴ق‌/۹۵۵م‌.

[۲۸] احمد میدانی‌، مجمع‌ الامثال‌، ج۲، ص۴۳۹-۴۴۲، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۳۷۴ق‌/۹۵۵م‌.

[۲۹] قاموس‌، ذیل‌ هرر.

[۳۰] سمیر عبدالرزاق‌ قطب‌، انساب‌ العرب‌، ج۱، ص۲۹۷-۳۰۰، بیروت‌، ۳۸۸ق‌/۹۶۸م‌.

[۳۱] محمد ابن‌ حبیب‌، المحبر، ج۱، ص۳۴۹-۳۵۰، به‌ کوشش‌ ایلزه‌ لیشتن‌ اشتتر، حیدرآباد دکن‌، ۳۶۱ق‌/۹۴۲م‌.

[۳۲] حسن‌ ابن‌ رشیق‌، العمده، ج۲، ص۲۰۵-۲۰۶، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۹۷۲م‌.

[۳۳] حسن‌ ابن‌ رشیق‌، العمده، ج۲، ص۲۰۸، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۹۷۲م‌.

[۳۴] حسن‌ ابن‌ رشیق‌، العمده، ج۲، ص۲۰۹، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۹۷۲م‌.

[۳۵] حسن‌ ابن‌ رشیق‌، العمده، ج۲، ص۲۱۲-۲۱۳، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۹۷۲م‌.

[۳۶] حسن‌ ابن‌ رشیق‌، العمده، ج۲، ص۲۱۵-۲۱۶، به‌ کوشش‌ محمد محیی‌الدین‌ عبدالحمید، بیروت‌، ۹۷۲م‌.

۵ – مهمترین پیکار بکر بن وائل

مهم‌ترین‌ پیکار بکر بن‌ وائل‌، هم‌زمان‌ با آغاز ظهور اسلام‌، پیروزی‌ غیرمنتظره آنان‌ بر گروهی‌ از سپاهیان‌ ایرانی‌ است‌ که‌ به‌ واقعه‌ یا یوم‌ ذی‌قار مشهور است‌.

[۳۷] محمد بن جریر طبری‌، تاریخ‌ طبری، ج۲، ص۲۰۶-۲۰۷.

[۳۸] محمد بن جریر طبری‌، تاریخ‌ طبری، ج۲، ص۲۱۰-۲۱۱.

[۳۹] تئودور نولدکه‌، تاریخ‌ ایرانیان‌ و عربها در زمان‌ ساسانیان‌، ج۱، ص۵۰۲، ترجمه عباس‌ زریاب‌، تهران‌، ۳۵۸ش‌.

[۴۰] علی ابن‌ اثیر، الکامل‌ فی التاریخ، ج۱، ص۴۸۷-۴۹۰.

[۴۱] Jacob، G، Altarabisches Beduinenleben، Hildesheim، ۱۹۶۷، ج۱، ص۳۲.

پیش‌ از آن‌، درگیری‌های‌ بکر بن‌ وائل‌ همواره‌ با شاهان‌ لخمی‌ِ دست‌ نشانده ایران‌ بود و به‌ ندرت‌ به‌ طور مستقیم‌ با ایرانیان‌ درگیر می‌شدند، در حالی‌که‌ برانداختن‌ سلسله لخمی‌ها در ۶۰۵م‌ به‌ دست‌ خسروپرویز شاهنشاه‌ ایران‌، موجب‌ شد تا بکری‌ها از همان‌ وقت‌ برضد ایران‌ قیام‌ کردند.

[۴۲] حمزه اصفهانی‌، تاریخ‌ سنی‌ ملوک‌ الارض‌ و الانبیاء، ج۱، ص۸۶، بیروت‌، دارمکتبه الحیاه.

[۴۳] Glubb، J B، A Short History of the Arab Peoples، London، ۱۹۸۰، ج۱، ص۴۵.

این‌ رویداد – که‌ زمان‌ آن‌ را از ولادت‌ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) تا روز بدر به‌ اختلاف‌ یاد کرده‌اند – از این‌ جهت‌ برای‌ عرب‌ اهمیتی‌ خاص‌ یافت‌ که‌ اقتدار ایران‌ به‌ دیده آنان‌ شکسته‌ شد و عرب‌ را آن‌ مایه‌ دلیری‌ داد که‌ بعدها ایران‌ را به‌ طور مستقیم‌ آماج‌ یورش‌های‌ خود قرار دهند. این‌ پیروزی‌ که‌ همچنین‌ پاسخی‌ به‌ سخت‌گیری‌های‌ شاپور ذوالاکتاف‌ نیز تلقی‌ شده‌ است‌، موجی‌ از فخریه‌سرایی‌ در میان‌ عرب‌ بدوی‌، به‌ ویژه‌ شاعران‌ بکری‌ نظیر اعشی‌ بکر و عدیل‌ بن‌ فرخ‌ عجلی‌ پدید آورد.

[۴۴] علی ابن‌ اثیر، الکامل‌ فی التاریخ، ج۱، ص۴۴۸.

[۴۵] علی‌ مسعودی‌، مروج‌ الذهب‌، ج۱، ص۳۰۶-۳۰۷، به‌ کوشش‌ یوسف‌ اسعد داغر، بیروت‌، ۳۸۵ق‌/۹۶۵م‌.