توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوحنیفه (مقاله‌دوم) ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوحنیفه (مقاله‌دوم) ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوحنیفه (مقاله‌دوم) ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ابوحنیفه (مقاله‌دوم) ۳۶ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: ابوحنیفه.

نعمان بن ثابت کوفی (۸۰-۱۵۰ق)، معروف به ابوحنیفه، از اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام)، فقیه و متکلم نامدار کوفه و پایه گذار مذهب حنفی از مذاهب چهارگانه اهل سنت است.
ابوحنیفه مناظراتی با امامان و عالمان شیعه داشته و در فرصت‌های حضور خود در مدینه از محضر امامان باقر و صادق (علیهماالسلام) بهره گرفته و روایات وی از ایشان در جای جای مسانید روایاتش دیده می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی ابوحنیفه
۲ – اصل و نسب
۳ – اساتید
۴ – منابع فقهی و نقلی
۵ – شاگردان
۶ – اعتقادات
۷ – ارتباط با شیعه
۸ – تألیفات
۹ – وفات
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

۱ – معرفی ابوحنیفه

ابوحنیفه نعمان بن ثابت بن مرزبان بن کامکار کوفی خزّاز تیمی سلمی، فقیه و متکلم نامدار کوفه و پایه گذار مذهب حنفی از مذاهب چهارگانه اهل سنت است. حنفیان او را امام اعظم و سراج الائمه لقب داده‌اند.
وی به سال ۸۰ق

[۱] نصری، عبدالرحمان بن عمر، تاریخ ابی زرعه، ج۱، ص۲۹۸.

[۲] ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۸، ص۱۲۹.

در کوفه زاده شد

[۳] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۳۶.

و در خانواده‌ای مسلمان نشات یافت و رشد کرد.

[۴] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۲۶.

[۵] ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۵، ص۴۰۵.

۲ – اصل و نسب

در اصل و نسب ابوحنیفه اختلاف بسیار است. روایات مختلف و بسیاری در دست است که اصل وی را به شهرهای نسا، کابل، بابل، ترمذ، قریه انبار خراسان و غیره باز می‌گرداند.

[۶] بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۲۴-۳۲۶.

[۷] ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۶، ص۳۹۴-۳۹۵.

از زندگی شخص ابوحنیفه نیز آگاهی چندانی در دست نیست. آورده‌اند که او برای گذراندن معاش به تجارت خزّ، نوعی پارچه ابریشمی می‌پرداخت و دارای دکّانی معروف در یکی از محله‌های کوفه بوده است.

[۸] ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۹، ص۳۰۶.

[۹] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۲۶.

۳ – اساتید

او از بسیاری از فقیهان و عالمان کوفه دانش آموخت، ولی استاد ویژه‌اش حماد بن ابی سلیمان بود که مدت هجده سال در حلقه درسش شرکت می‌جست و تا هنگام وفات، بهره‌گیری از او را ترک نگفت.

[۱۰] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۳۴.

از جمله استادان دیگر وی می‌توان عامر شعبی، ابواسحاق سبیعی، عاصم بن ابی النجود و قیس بن مسلم را برشمرد.

[۱۱] مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۹، ص۴۱۹.

ایشان در زمان تحصیل، سفر یا سفرهایی به حجاز داشته و در مدینه چندی در درس ربیعه بن عبدالرحمان حاضر می‌شد

[۱۲] نصری، عبدالرحمان بن عمر، تاریخ ابی زرعه، ج۱، ص۴۲۸.

[۱۳] نصری، عبدالرحمان بن عمر، تاریخ ابی زرعه، ج۱، ص۵۰۷-۵۰۸.

و از بزرگانی چون امام باقر (علیه‌السّلام) و نافع مولای ابن عمر بهره برد.

[۱۴] مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۹، ص۴۱۹.

در مکه نیز مدتی ملازم مجلس عطاء بن ابی رباح، فقیه بزرگ آن دیار بود.

[۱۵] ترمذی، محمد بن عیسی، السنن، ج۵، ص۷۴۱.

شیخ طوسی نیز نام او را در زمره اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) آورده است.

[۱۶] شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۱۵.

۴ – منابع فقهی و نقلی

ابوحنیفه پس از درگذشت حماد بن ابی سلیمان، در سال ۱۲۰ق به عنوان برجسته‌ترین شاگرد حلقه او و مرجع صدور فتوا و تدریس فقه در کوفه گردید و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار گشت.

[۱۷] صیمری حنفی، حسین بن علی، اخبار ابی حنیفه و اصحابه، ص۲۱.

در جریان قیام زید بن علی (علیه‌السّلام) در سال‌های ۱۲۱-۱۲۲ق، ابوحنیفه پنهانی او را یاری نمود و مال و جنگ افزار در اختیارش قرار داد.

[۱۸] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۳۹.

[۱۹] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص۹۹-۱۰۰.

در میان شمار بسیاری از فقیهان قرن دوم، تنها فقیهانی که نظام فقهی آنان در طول سده‌های متمادی ریشه دوانیده، ابوحنیفه و مالک و در طبقه‌ای متاخرتر شافعی را باید نام برد، که از همان قرن دوم، ابوحنیفه فقیه شاخص کوفه شناخته می‌شد. چنان که از مطالعه انبوه اسانید ابوحنیفه آشکار می‌گردد برگرفته‌های او از حماد، و حماد از ابراهیم نخعی، بخش عمده‌ای از منابع نقلی فقه او را تشکیل می‌دهد، اما در حکایتی که از شخص او نقل گردیده ابوحنیفه فقه خویش را برگرفته از عمر، امام علی (علیه‌السّلام) و ابن مسعود می‌داند.
بنابر روایت مهم و جامعی که از یحیی بن ضریس نقل شده، ابوحنیفه منابع فقه و ادلّه نقلی آن را چنین نمایانده است: نخست کتاب خدا دوم سنت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و روایات صحیح از آن حضرت به نقل ثقات از ثقات سوم قول صحابه و در صورت دست نیافتن به حکم در منابع یاد شده، عمل به اجتهاد و رای.

[۲۰] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۳۴.

[۲۱] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۶۸.

۵ – شاگردان

ابوحنیفه پس از درگذشت استاد خود حمّاد، بر جایگاه وی تکیه زد و مدت سی سال در راس یکی از مهم‌ترین حلقه‌های فقه کوفه به تبیین نظریات و شیوه‌های استنباط خود در فروع فقهی پرداخت و جذابیت حلقه او بسیاری از طالبان علم را از اقصی نقاط سرزمین‌های اسلامی به گرد وی آورد که در میان این شاگردان، ابویوسف یعقوب بن ابراهیم و محمد بن حسن شیبانی منزلتی ممتاز داشتند.

[۲۲] مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۹، ص۴۲۱-۴۲۲.

[۲۳] مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج۹، ص۳۸۵.

از دیگر شاگردان وی کسانی چون عبدالله بن فرّوخ فارسی و عبدا