پاورپوینت کامل لقب‌های حضرت محمد(ص) ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لقب‌های حضرت محمد(ص) ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لقب‌های حضرت محمد(ص) ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل لقب‌های حضرت محمد(ص) ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

از ویکی شیعه

(تغییرمسیر از لقب‌های حضرت محمد(ص))

این مقاله درباره فهرست کنیه‌ها و لقب‌های پیامبر(ص) است. برای آشنایی با پیامبر اسلام، مدخل حضرت محمد صلی الله علیه و آله را ببینید.

حِلیه‌نویسی شامل برخی از اسم‌ها و لقب‌های پیامبر(ص): محمود، احمد، حمید، ماحٍ و حامد. اثر سیروان برزنجی.[۱] حلیه‌نویسی نوعی قطعه‌نویسی است که در آن اوصاف پیامبر(ص) و گاه امام علی(ع) خطاطی می‌شود.[۲]

فهرست کنیه‌ها و لقب‌های پیامبر(ص) مجموعه لقب‌ها و کنیه‌هایی است که در قرآن، روایات و منابع شیعه و اهل سنت برای اشاره به پیامبر اسلام استفاده شده است. احمد، محمد، محمود و مصطفی از نام‌های پیامبر(ص)[۳] و ابوالقاسم کنیه مشهور او است.

علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار به‌نقل از مناقب ابن شهرآشوب، چهارصد اسم و لقب پیامبر(ص) را که در قرآن ذکر شده آورده است.[۴] تک‌نگاری‌هایی در این موضوع نوشته شده که در برخی از آنها بیش از هزار لقب و صفت برای پیامبر(ص) ذکر شده است.

کنیه‌ها

بنا بر آنچه در کتاب‌های شیعه و سنی آمده، کنیه‌های پیامبر(ص) به این شرح است:

کنیه
معنا

ابوالقاسم[۵]

پدر قاسم. پیامبر پس از تولد فرزند اولش، قاسم، به این کنیه مشهور شد. همچنین گفته شده اَبُوالقاسم به این جهت است که پیامبر(ص) تقسیم‌کننده بهشت است.[۶] و نیز چون پیامبر پدر همه است و پدر امام علی(ع) هم به شمار می‌رود (که او خود تقسیم‌کننده بهشت و دوزخ است (قسیم الجنه والنار.</ref>، فلذا پدرِ قاسم (ابوالقاسم) است.[۷]

اَبُو اِبراهیم[۸]

پدر ابراهیم

اَبُو الْاَرامِل[۹]

پدر بیوه‌زنان. پیامبر در تورات به این کنیه نامیده شده است.[۱۰] این لقب به حمایت پیامبر از بیوه‌زنان مانند پدری مهربان اشاره دارد.[۱۱]

اَبُو الْاُمَّه[۱۲]

پدر امت

اَبُو الدُّرَّتَیْن[۱۳]

پدر دو مروارید. مراد از دو مروارید حسنین(ع) دانسته شده‌اند.[۱۴]

اَبُو الرَّیْحانَتَیْن[۱۵]

پدر دو ریحانه. مراد از دو ریحانه حسنین(ع) دانسته شده است.[۱۶] ریحانه به معنای هر گیاه خوشبویی است.

اَبُو السِّبْطَیْن[۱۷]

پدر دو سِبْط. بر اساس حدیث[۱۸] منظور از سبطین حسنین(ع) هستند. سبط را به معنای طائفه و امت دانسته‌اند. احتمال داده شده مراد این است که نسل پیامبر از حسنین منشعب می‌شود.[۱۹]

اَبُو الطّاهر[۲۰]

پدر طاهر. مراد از طاهر را عبدالله فرزند پیامبر دانسته‌اند که گفته شده ملقب به طیب و طاهر بود.[۲۱]

اَبُو الْمَساکین[۲۲]

پدر مسکین‌ها

اَبُو النّورِ وَ الْاِشْراق[۲۳]

پدر نور و تابندگی. مراد از نور و اشراق را فاطمه(س) دختر وی، علم یا ایمان دانسته‌اند.[۲۴]

القاب

بنا بر آنچه در کتاب‌های شیعه و سنی آمده، برخی از لقب‌ها و صفت‌های پیامبر(ص) بر اساس قرآن و روایات به این شرح است:

لقب
معنا

آخِرٌ فِی الْبِعْثَه[۲۵]

آخرین پیامبری که مبعوث شد.

الآمِر[۲۶]

کسی که به دستورهای الهی فرمان می‌دهد.[۲۷]

أَفْصَحُ الْعَرَب[۲۸]

فصیح‌ترین عرب‌زبان

اِبْنُ بَطْحَا وَ مَکَّه[۲۹]

فرزند بطحا و مکه

ابْنُ الذَّبِیحَیْن[۳۰]

فرزند دو قربانی‌شده برای خدا(آماده برای قربانی در راه خدا) (اسماعیل و عبدالله)

ابْنُ الْعَوَاتِک[۳۱]

فرزند عاتکه‌ها (در میان جدّه‌های پیامبر سه زن به نام عاتکه وجود داشت که از قبیله سُلَیم بودند. بر اساس روایتی، پیامبر هنگام ضربه‌زدن با شمشیر در[۳۲] یکی از جنگ‌ها خود را به این نام خواند. دلیل آن را، شجاعت قبیله سلیم دانسته‌اند.)[۳۳]

ابْنُ الْفَوَاطِم[۳۴]

فرزند فاطمه‌ها. بر اساس کتاب تاریخ یعقوبی، منظور چهار فاطمه از جده‌های پیامبر هستند.[۳۵]

اُذُنُ خَیْر[۳۶]

بهترین شنونده. اشاره به آیه اُذُن.

اَلرَّؤوف[۳۷]

رئوف و مهربان

اَلرَّسُول[۳۸]

فرستاده خدا

اَلرَّسُولُ الْمُسَدَّد[۳۹]

فرستاده تأییدشده الهی

اَلْمُدَّثِّر[۴۰]

جامه خواب به خود پیچیده و در بستر آرمیده. اشاره به آیه اول سوره مدثر.

اَلْمُزَّمِّل[۴۱]

جامه به خود پیچیده. اشاره به آیه اول سوره مزمل

اَلإِمَام[۴۲]

امام و پیشوای مردم

اِمَامُ الْمُتَّقِین[۴۳]

امام و پیشوای اهل تقوا

اُمِّیّ[۴۴]

درس‌ناخوانده

اَمین[۴۵]

امین و امانتدار

اَلْأَمِینُ الْمُنْتَخَب[۴۶]

امانتدار برگزیده

اَلْاَوُلی[۴۷]

شایسته‌تر نسبت به مؤمنان از خودشان.[۴۸]

اَلْبَشَر[۴۹]

بشر به معنای انسان. دلیل ملقب شدن او به بشر را این دانسته‌اند که محمد(ص) بزرگترین بشر است.[۵۰]

بُشْرَی عِیسَی[۵۱]

آن که عیسی(ع) بشارت ظهورش را داده

اَلْبَشِیر[۵۲]

بشارت‌دهنده

اَلتَّقِیّ[۵۳]

باتقوا و خودنگهدار

ثَانِی اثْنَیْن[۵۴]

این لقب از آیه لا تَحْزَنْ گرفته شده و به معنای دومی از دو نفری است که در جریان هجرت، در غار ثور پنهان شدند.[۵۵]

اَلْحاشِر[۵۶]

کسی که مردم به دنبال او محشور می‌شوند.[۵۷]

اَلْحامِد[۵۸]

کسی که خدا را ستایش می‌کند.

حَامِلُ الْهِراوَه[۵۹]

حمل‌کننده عصا. برپایه روایتی از پیامبر(ص)، استفاده از عصا از سنت‌های پیامبران است.[۶۰]

حَبِیبُ اللَّه[۶۱]

حبیب و دوست خدا

اَلْحَبِیبُ الْمُنْتَجَب[۶۲]

دوست برگزیده

اَلْحَکِیم[۶۳]

حکیم

حَقٌّ مُبین[۶۴]

حقّ آشکارکننده

حِرْزُ الاُمِّیَّین[۶۵]

پناه درس‌ناخوانده‌ها. گفته شده در تورات از او این‌گونه نام برده شده است.[۶۶]

اَلْحَنیف[۶۷]

روی‌گردان از باطل و ثابت‌قدم در اسلام

اَلْخاتَم[۶۸]

ختم‌کننده؛ آخرین پیامبر

خَاتَمُ الْأَنْبِیَاء[۶۹]

آخرین پیامبر

خَاتَمُ النُّبُوَّه[۷۰]

پایان‌دهنده نبوت

خَاتَمُ النَّبِیِّین[۷۱]

آخرینِ پیامبران

خَلْقُ اللَّه[۷۲]

آفریده خدا

خَلِیفَهُ اللَّهِ فِی الْأَرْض[۷۳]

خلیفه و جانشین خدا در زمین

خَلیلُ الله[۷۴]

دوستدار خدا[۷۵]

خَیْرُ الْبَرِیَّه[۷۶]

برترین آفریده خدا

خَیْرُ الْبَشَر[۷۷]

برترین انسان

خِیَرَهُ اللَّه[۷۸]

برگزیده خدا

الدَّاعِی[۷۹]

دعوت‌کننده مردم به سوی خدا

دافِعُ جَیْشاتِ الاَباطیل[۸۰]

دفع‎‌کننده غوغا و جوش و خروش(لشگریان) باطل[۸۱]

دَعْوَهٌ إِبْرَاهِیمَ[۸۲]

دعای مستجاب ابراهیم. اشاره به دعای ابراهیم در آیه ابتلای ابراهیم

اَلذِّکْر[۸۳]

یاد خدا؛ کسی که انسان را به یاد خدا می‌اندازد.

اَلرَّافِع[۸۴]

رفعت‌بخش؛ پیشرفت‌آفرین

رَاکِبُ الْجَمَل[۸۵]

کسی که بر شتر سوار می‌شود. (در تورات دو پیامبر پس از موسی با وصف «کسی که بر الاغ سوار می‌شود» و «کسی که بر شتر سوار می‌شود» معرفی شده‌اند، که مراد از پیامبر نخست عیسی و پیامبر دوم محمد دانسته شده است. گفته شده با این وصف منطقه ظهور آخرین پیامبر (حجاز)، به یهودیان معرفی شده است؛ زیرا مردم آن معمولاً برای جابه‌جایی از شتر استفاده می‌کردند.[۸۶]

الرَّحْمَه[۸۷]

مهربانی و رحمت

رَحْمَهُ الْعالَمِین[۸۸]

مهر و رحمت برای جهانیان

رَحْمَهٌ لِلْعالَمین[۸۹]

مهربانی برای جهانیان

اَلرَّحِیم[۹۰]

مهربان

رَسولُ رَبِّ الْعالَمین[۹۱]

فرستاده پروردگار جهانیان

رَسولُ الرَّحْمَه[۹۲]

فرستاده مهربانی. گفته شده دلیل ملقب شدن او به این لقب این است که رسالت پیامبر(ص) در حقیقت رحمت و مهربانی است.[۹۳]

رَسُولُ الْحَمَّادِین[۹۴]

فرستاده خدا که امتش بسیار اهل حمد هستند و همواره خدا را می‌ستایند.

رَسولُ الله[۹۵]

فرستاده خدا

روحُ الْحَق[۹۶]

گفته شده معنای عربی «الغار قلیطا» نام پیامبر در انجیل است. معنای جدا کردن بین حق و باطل نیز برای آن ذکر شده است.[۹۷]

زَیْنُ الْقِیَامَهِ وَ نُورُهَا وَ تَاجُهَا[۹۸]

زینت، نور و تاج قیامت

اَلسّائِح[۹۹]

روزه‌دار[۱۰۰]

اَلسّابِق[۱۰۱]

به معنای کسی است که جلوتر از همه می‌رود و دیگران پشت سر او و تابع او هستند.[۱۰۲] همچنین اشاره به «اَلسّابِقون» در آیه ده سوره قیامت نیز دانسته شده است.[۱۰۳]

اَلسِّرَاج[۱۰۴]

چراغ، چراغ هدایت

سِراجٌ مُنیر[۱۰۵]

چراغ نورافشان

سَیِّدُ الْمُرْسَلِین[۱۰۶]

آقا و سرور همه فرستادگان خدا

اَلسَّیِّد[۱۰۷]

آقا و سرور

سَیِّدُ وُلْدِ آدَم[۱۰۸]

آقای همه فرزندان آدم

اَلشّافِع[۱۰۹]

شفاعت‌کننده

اَلشّاهِد[۱۱۰]

گواه، گواهی‌دهنده روز قیامت

اَلشَّفیع[۱۱۱]

شفاعتگر

شَفیعُ المُذْنِبین[۱۱۲]

شفاعتگر گناهکاران

شَفِیعُ مَنْ فِی الدَّارَیْن[۱۱۳]

شفاعت‌کننده همه اهل دنیا و آخرت

اَلشَّمْس[۱۱۴]

خورشید

شَمْسٌ بَیْنَ الْقَمَرَیْن[۱۱۵]

آفتابی میان دو ماه

اَلشَّهِید[۱۱۶]

شهید و شاهد، گواه

اَلصَّاحِب[۱۱۷]

یار، یاور و همنشین

صاحِبُ الْجَبِینِ الْأَزْهَر[۱۱۸]

دارای درخشنده‌ترین پیشانی

صاحِبُ التَّاجِ وَ الْمِغْفَر[۱۱۹]

دارای تاج و کلاه‌خود، شجاع و دلاور، مرد میدان مبارزه با دشمنان

صاحِبُ