پاورپوینت کامل غذا دادن ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غذا دادن ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غذا دادن ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غذا دادن ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

اِطْعام به‌معنای خوراندن و غذا دادن، از آداب اسلامی و سنت‌های مسلمانان است. برای اطعام، ثواب فراوانی در روایات بیان شده و پیامبر(ص) آن‌را از بهترین اعمال معرفی کرده است. ولیمه، مهمانی، عقیقه، افطاری و نذری از انواع اطعام است. شیعیان بیشتر در ماه رمضان، ایام مُحرّم، فاطمیّه، اربعین و دیگر مناسبت‌های مرتبط با اهل‌بیت(ع) اطعام می‌دهند. پیشینه این رفتار را به سیره اهل‌بیت(ع) و اطعام زائران کعبه حتی قبل از اسلام برگردانده‌اند.

اخلاص، پرهیز از اسراف و تبذیر، حلال بودن مالی که از آن اطعام داده می‌شود و مقدم کردن کسانی که احتیاج بیشتری دارند را از آداب اطعام گفته‌اند. همچنین رفع نیازمندی‌ها، جلبِ محبّت و تحکیمِ پیوند‌های دوستی را از نتایج آن دانسته‌اند.

اطعام‌دادن در فقه نیز کفاره برخی از محرمات یا کفاره انجام ندادن واجبات در نظر گرفته شده است از این‌رو در باب‌های مختلف فقه از آن سخن به میان می‌آید.

مفهوم و جایگاه

اطعام یعنی خوراندن و غذا دادن.[۱] قرآن آن‌را از مصادیق انفاق و احسان، معرفی کرده‌ است.[۲]

بنابر روایات، اطعام از برترین اعمال، نشانه‌ ایمان، سببِ نجات گناهکار از آتش دوزخ و راهی برای رسیدن به سعادت و بهشت معرفی شده است؛[۳] همچنین قرآن، بی‌توجهی به اطعام مسکین را از آثار انکار معاد و هم‌ردیفِ ایمان نداشتن به خدا قرار داده است‌[۴] و در موردی اطعام‌ نکردن را از خصیصه‌های کافران برشمرده است.[۵]

نقل طریحی از فرموده خداوند به حضرت موسی(ع):

… اگر بنده‌ای مقداری از مالش را به‌خاطر محبّت فرزند دختر پیامبر(ص)، غذا یا غیر آن انفاق نماید، خداوند در دنیا در مقابل هر درهمی به هفتاد درهم به او برکت می‌دهد و در بهشت خواهد بود و گناهانش را می‌آمرزد.

طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۳، ص۴۰۶. [منبع بهتری نیاز است]

واژه «طعام» و مشتقات آن ۴۷ بار در قرآن آمده است که ۱۴ مرتبه آن به شکل «اطعام» است[۶] و در برخی از آن‌ها این رفتار به خداوند نسبت داده شده است.[۷] همچنین در منابع حدیثی، احادیث مربوط به اطعام در باب جداگانه‌ای گردآوری شده است. برای نمونه حرّ عاملی آن را «بابُ إسْتِحباب إطْعام الطَّعام»[۸] و کلینی باب «فَضْل إطْعام الطَّعام»[۹] نامیده‌اند.

در فقه، اطعام به عنوان کفاره انجام برخی از محرمات یا انجام ندادن برخی از واجبات در نظر گرفته شده است.[نیازمند منبع] فقیهان از آن در باب‌های طهارت، صوم، حج، جهاد، تجارت، نکاح، کفّارات، أطعمه و أشربه ، غصب و ارث سخن گفته‌اند.[۱۰] امامان در برخی دعاها از خدا توفیق برای «اطعام» را درخواست کرده‌اند.[۱۱][منبع بهتری نیاز است] همچنین یادکرد قرآن از اطعامِ میهمانانی از قوم مُنْکَرون (فرشتگان الهی) با گوساله‌ای بریان توسط حضرت ابراهیم(ع) را از نشانه‌های اهمیت اطعام از نگاهِ دینی دانسته‌اند.[۱۲] برخی روایات همین ویژگی ابراهیم‌(ع) را دلیل ملقب شدن او به خلیل‌الله دانسته‌اند.[۱۳] در سیره معصومان(ع) نیز به اطعام نیازمندان و مهمان تأکید بیشتری شده است.[۱۴]

رفع نیازمندی‌ها، جلب محبّت، تحکیم پیوند‌های دوستی و خویشاوندی، زدودن کدورت‌ها، و تقویت صفاتی چون کَرَم و بخشش در فردِ اطعام دهنده از آثار اطعام معرفی شده است.[۱۵][منبع بهتری نیاز است] امامان معصوم(ع) برای نزول خیرات و برکات به «اطعام» رهنمود کرده‌اند.[۱۶]

حکم فقهی اطعام

اطعام خود امری پسندیده است و هر زمان یا هرجا با هر نوع غذا و نوشیدنی به هر مقدار که باشد مستحب است.[۱۷] اما فقیهان با استناد به برخی آیات و روایات، حکم به وجوب برخی موارد «اطعام» داده‌اند:[۱۸][منبع بهتری نیاز است]

اطعام فقیران در انواع کفارات: بسته به نوع کفّاره لازم است و شخصْ یک فقیر، در برخی انواع آن ۱۰ و در برخی دیگر ۶۰ مسکین را اطعام دهد. این اطعام باید به اندازه‌ای باشد که در یک وعده انسان گرسنه، سیر شود. فقیهان مقدار آن را یک مُدّ طعام (حدود ۷۵۰گرم) از قوتِ غالب برنج،‌ جو یا گندم ذکر کرده‌اند.[نیازمند منبع]
وجوب اطعامِ بینوایان از گوشت قربانی‌های حج.[نیازمند منبع]
زکات مال و زکات فطره.
اطعامِ واجب النفقه: کسانی که نققه‌ آن‌ها بر شخص واجب است لازم است تا مناسب با شأنشان اطعام شوند.
اطعام اسیر هر چند تصمیم بر کشتن او باشد.
اطعام مُضْطَر: اطعام کسی که به حدی گرسنه است که بیم تلف شدنش یا عضوی از اعضایش می‌رود.[نیازمند منبع]

اطعام در سخن و سیره معصومان

پیامبر(ص) اولین مرحله از رسالتش در ماجرای حدیث یوم الدار و (دعوت از خویشان) را با «اطعام» آغاز نمود.[۱۹] مطابق آنچه در شأن نزول آیه اطعام گفته شده: حضرت علی(ع)، فاطمه(س) و فضه نوبیه، به‌خاطر شفای بیماریِ حَسَنین سه روز روزه گرفتند اما هر سه روز هنگام افطار با اینکه خود گرسنه بودند، مسکین و یتیم و اسیری را اطعام کردند.[۲۰][منبع بهتری نیاز است]

نقل شده هرگاه