پاورپوینت کامل صدقات حضرت محمد(ص) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صدقات حضرت محمد(ص) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صدقات حضرت محمد(ص) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صدقات حضرت محمد(ص) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

مقاله حیطان سبعه با مقالات

: فدک، ماجرای فدک، و خطبه فدکیه

ارتباط دارد.

حیطان سبعه

کشور

عربستان

شهرستان

مدینه

اطلاعات اثرنام محلی

حوائط سبعه

نام‌های دیگر

صدقات رسول الله(ص)

حیطان سبعه یا صدقات رسول الله باغ‌های هفت‌گانه‌ای است که از مُخَیْریق و یا افراد دیگری از یهودیان مدینه به پیامبر(ص) رسید و پیامبر ‌آ‌نها را وقف کرد. بنا بر روایتی، پیامبر این باغ‌ها را برای حضرت فاطمه(س) وقف نمود. فاطمه(س) پس از وفات پیامبر(ص) از ابوبکر خواست تا اداره این باغ‌ها و مزارع خیبر و فدک را به او بسپارد که با مخالفت ابوبکر مواجه شد. بر اساس برخی گزارش‌ها، امام علی(ع) در خلافت عمر بن خطاب از او خواست تا حیطان سبعه، فدک و خیبر را به او بسپارد اما عمر تنها با واگذاری حیطان سبعه موافقت کرد. حضرت زهرا(س) در وصایای خود، اداره این باغ‌ها را به امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و سپس بزرگ‌ترین نواده خود در هر زمان واگذار نمود.

این باغ‌ها تا زمان عباسیان در دست فرزندان حضرت فاطمه(س) بود. برخی از نویسندگان در قرن سوم به توصیف این باغ‌ها پرداخته‌اند. به مرور زمان، اسامی و مکان برخی از این باغ‌ها با ابهام روبه‌رو شده است.

معرفی

حیطان سبعه باغ‌های هفت‌گانه‌ای بود که به پیامبر(ص) اهدا گردید.[۱] اسامی این باغ‌ها عبارت بودند از: اَعْواف، بُرْقَه، حُسْنی،(حَسنی) دَلال، صافیَه، مَشْرَبَه اُم‌ ابراهیم و مِیْثَب.[۲] در منابع، از عناوین دیگری نیز برای این باغ‌ها یاد شده است.[۳] این باغ‌ها که با نام حَوائط رسول‌الله(ص) نیز شناخته می‌شد،[۴] شامل بهترین نخل‌های منطقه مدینه بود.[۵] این باغ‌ها عمدتاً در آن زمان، در جنوب مدینه و مشربه ام ابراهیم در جنوب شرقی مدینه قرار داشت.[۶] صافیه، برقه، دلال و میثب در کنار هم و در منطقه‌ای به نام عوالی[۷] یا عالیه[۸] و در پشت قصر مروان بن حکم[۹] بود. در مورد مکان دیگر باغ‌ها اختلافاتی وجود دارد.[۱۰] این باغ‌ها به غیر از مشربه ام ابراهیم، با آبی که به هنگام باران جمع شده و از وادی مهزور عبور می‌کرد،[۱۱] آبیاری می‌شد.[۱۲]

حیطان سبعه تا عهد عمر بن عبدالعزیز خلیفه اموی (۹۹-۱۰۱ق) بارور بوده و او و یارانش از خرمای آن خورده‌اند.[۱۳] شافعی یکی از فقهای چهارگانه اهل‌سنت (درگذشت: ۲۰۴ق) باغ‌های هفت‌گانه را تا زمان خود پابرجا دانسته بود.[۱۴] عُمَر بن شَبَّه (درگذشت: ۲۶۳ق) از نخستین جغرافی‌نگاران مدینه، به توصیف باغ‌‌ها و مکان آن‌ها پرداخته است.[۱۵] گفته‌شده که اسامی و مکان حیطان در اثر گذشت زمان و سرپرستی افراد مختلف دچار ابهاماتی شده است.[۱۶] برخی از نویسندگان قرن هشتم و نهم هجری قمری، مکان برخی باغ‌ها همچون میثب و حسنی را ناشناخته دانسته‌اند.[۱۷] بعضی تلاش کرده‌اند تا این باغ‌ها را با شماری از باغ‌های معروف در زمان خود تطبیق دهند[۱۸] و یا نظرات نویسندگان قبلی را نقد کنند.[۱۹] ایوب صبری پاشا از محققان سده سیزدهم و چهاردهم هجری قمری معتقد است که باغ‌های هفت‌گانه تا زمان او پابرجا بوده، اما اسامی برخی از آنان به مرور زمان تغییر کرده است.[۲۰]

مشربه ام ابراهیم

مقاله اصلی: مشربه ام ابراهیم

مشربه ام ابراهیم یکی از باغ‌های هفت‌گانه است که به پیامبر(ص) اهدا شد.[۲۱] این مکان بعد از اسکان ماریه قبطیه از همسران پیامبر و تولد ابراهیم در این مکان، به این نام معروف شد.[۲۲] پیامبر در این باغ نماز خوانده[۲۳] و بعدها در آن مسجدی بنا شد که به همین نام معروف گردید.[۲۴] در روایاتی، نمازگزاردن در این مکان توصیه شده است.[۲۵] امروزه محل این باغ به صورت یک قبرستان باقی مانده است.[۲۶] گفته‌شده که قبر حمیده بربریه مادر امام کاظم(ع) و نجمه مادر امام رضا(ع) در این محل قرار دارد.[۲۷]

مالک قبلی حیطان

بعضی از نویسندگان، صاحب باغ‌های هفت‌گانه را مُخَیْریق یهودی دانسته‌اند.[۲۸] عمر بن عبدالعزیز ادعا می‌کرد که این مطلب را از بزرگان مهاجر و انصار در مدینه شنیده است.[۲۹] برخی گفته‌اند که این مسئله در نزد مورخان معروف است.[۳۰] مخیریق از دا