پاورپوینت کامل امامزاده شاه اسماعیل قم ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامزاده شاه اسماعیل قم ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامزاده شاه اسماعیل قم ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامزاده شاه اسماعیل قم ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مدفون در این بقعه
۲ شرح حال امامزاده اسماعیل
۳ توصیف گنبد و بارگاه
۴ پانویس
۵ منابع

مدفون در این بقعه

بنا به گفته مرحوم عباس فیض،[۱] در داخل شهر قم دو بقعه مشهور به بقعه سید سربخش وجود داشته که بر اثر توسعه خیابان آذر، یکى از آن بقاع بکلی ویران شده و آثارى از آن باقى نمانده است. مدفون در آن بقعه مخروبه، جناب محمد عزیزى بوده که در «تاریخ قدیم قم» ماجراى قتل او نقل شده است. و بقعه دیگر بنام شاهزاده اسماعیل -که مربوط به قرن هفتم هجری یعنى دو قرن و نیم پس از تألیف تاریخ مزبور بوده- مى باشد، که نام و نسب وى در هیچ یک از تألیفات ذکر نگردیده و همین باعث اشتباه بعضى از مؤلفین نسبت به سید سربخش اولى (محمد عزیزی) با سید سربخش دومی (اسماعیل) گردیده است.

به هر حال، این دو بقعه یکى در قسمت جنوبى تکیه درخت پیر و مقابل آن واقع شده بود، که بر اثر احداث خیابان آذر قبه اش در مسیر آن قرار گرفت و بکلى منهدم گردید و بقعه دیگرى در محله موسوم بنام سید سربخش یعنى همین نقطه فعلی واقع شده و دلایلی بر صحت آن اقامه شده است:

۱ـ نام مدفون در این گنبد جناب شاهزاده اسماعیل و از احفاد امام جعفر صادق(ع) است، زیرا این نام در روى لوح مزار و کتیبه کمربندى بقعه که باستانى و مربوط به شش قرن قبل مى باشد ثبت گردیده است و اینگونه اسناد هم قابل تشکیک و تردید نیستند و هیچ نویسنده و مؤلفى هم حق ندارد که بدون داشتن اسناد معارض به طرد آنها بپردازد.

۲ـ چون اکثر مؤلفین، مدفون بودن محمد عزیزى معروف به سید سربخش را طبق نقل قول «تاریخ قم» قائل شده اند، لذا بدیهى است که از مدفون بودن جناب شاهزاده اسماعیل معروف به سید سربخش اطلاعى در دست نداشته و تتبعى هم ننموده که مرتکب این اشتباه شده اند، زیرا این شاهزاده در سنه ۶۱۷ ه.ق یعنى دو قرن و نیم بعد از تالیف کتاب «تاریخ قم» به شهادت رسیده و دلائلى کافى بر قتل و دفن وى در این مکان مشهود و مستند است.

۳ـ اما علت این توهم از آنجاست که چون بقعه این دو شاهزاده در جوار هم و معروف به سربخش و هر دو هم به شهادت رسیده اند، منجر گردید که پس از تخریب بقعه اولى -یعنى بقعه شاهزاده محمد عزیزی-، بقعه شاهزاده اسماعیل معروف به سید سربخش، به اشتباه محمد عزیزى تلقى گردد و حال آنکه دلائل کافى مبنى بر منهدم شدن بقعه شاهزاده محمد عزیزی بر اثر توسعه خیابان آذر موجود مى باشد.

شرح حال امامزاده اسماعیل

شاهزاده ابوالمعالى اسماعیل بن عبدالله بن حسین بن محمد بن حسین بن احمد بن محمد عزیزی بن حسین بن محمد اطروش بن على بن حسین بن على بن محمد دیباج بن امام صادق(ع)، از اعاظم نقباء و فضلاى سادات بود. شاهزاده اسماعیل، پس از کسب علوم و اکتساب معارف اسلامى به دار الملک خراسان (نیشابور) منتقل گشت و چندان وجیه الملک گردید و بحدى رفعت منزلت و حشمت یافت که سلطان محمد خوارزمشاه او را بمقام نقیب النقبائى کشور برگزید.[۲]

ابوالمعالى اسماعیل معروف به سید سربخش در سراسر خطه نفوذ سلطان محمد تا سال ۶۱۷ ه.ق، بدون هیچ معارضى نقیب النقباء و رئیس بود و در کلیه مهام امور از نظر و فکر وى تبعیت مى نمودند، هیچ مهمى بدون موافقت وى انجام نمى پذیرفت، چنانکه در حمله سپاه مغول هم ارکان دولت با نظر وى از تسلیم نیشابور خوددارى بعمل آوردند.

ولی سلطان محمد خوارزمشاه با صدور دستور بر قتل ۴۵۰ تن ا زتجار ترکستان و سپس قتل ایلچى چنگیزخان از روى کمال غرور، حس انتقامجوئى چنگیزخان را چندان تحریک کرد که پس از جمع آورى سپاهى از مغول بر ممالک ماوراء النهر یورش برده پس از تسخیر آنها از رود جیحون عبور کرد.

ولی سلطان محمد بجاى جلوگیرى از عبور وى در حالیکه چهارصد هزار تن سپاهى در اختیار داشت، بدون هیچ مشورت سپاه خود را پراکنده ساخت و هر لشگرى را بسوئى گسیل نمود و ترکان خاتون، حرم خویش را هم با مادر و فرزندان خود به همراه ناصرالدین وزیر به ده قارون روانه نمود و خود متوجه عراق گردید و در سر راه خود در نیشابور بساط عیش خوش را پهن نمود و بکلى از آمادگى حمله سپاه مغول غافل بود، که یکدفعه خبر رسید که سی هزار سوار بفرماندهى جته نویان و سویداى بهادر از رود جیحون گذشته در مسیر خویش هر شهر و دیارى را طعمه آتش قتل و غارت ساخته اند.

از شنیدن این خبر ناگوار ترس و رعبى به دل سلطان راه یافت و توصیه کرد که در مهام امور از ابوالمعالى اسماعیل معروف به سید سربخش تخلف نورزید و سپس خود از راه اسفراین متوجه شهر رى گردید.
چون به شهر رى رسید خبر شنید که سپاه مغول پس قتل و غارت بلاد خراسان در دنبال سلطان هستند، در این وقت از کرده خویش پشیمان گشته و مى اندیشید که هرگاه در کلات باقوای مجهز خود مى ماند هیچ نیروئى قادر بر پیشروى و مقابله با وى را نداشتند و یا اگر با چهار صد هزار سوار خود سر راه سپاه چنگیز را در کنار رودخانه مى گرفت، امکان نداشت که چنگیز بتواند از آب بگذرد و بیک چنین سرنوشت شومى دچار گردد.

سرانجام سلطان محمد، بجهت ترس زیاد به اطراف دریاى خزر در دل جنگل پناهنده گشت و هنگامیکه خبر دستگیرى و زنان و فرزندان خود را شنید از غصه فراوان مدهوش شد و درگذشت و چون کفنى همراه نداشت او را در لباس خود بخاک سپردند.

اما دار الملک نیشابور که داراى جمعیتى بیش از یک میلیون نفر و برج و باره اى متین و آهنین داشت و سربازان آزموده با اسلحه کامل در داخل شهر به آمادگی کامل بسر مى بردند، از اینرو بود که تسخیر شهر براى سپاهیان چنگیز به این سهولتی میسر نبود، بنابراین جته نویان و سویداى بهادر چون به نیشابور رسیدند، خیمه ها برافراشتند و شهر را در محاصره گرفتند و چون مدت محاصره بطول انجامید پیکى نزد سران شه