پاورپوینت کامل نظریه عدالت رالز و منتقدانش ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظریه عدالت رالز و منتقدانش ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظریه عدالت رالز و منتقدانش ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظریه عدالت رالز و منتقدانش ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۷۵

مقدمه

جان رالز در میان اندیشمندان قرن بیستم به لحاظ توجه به فلسفه سیاسی دارای جایگاه
ویژه ای است.

تدوین نظریه ای از عدالت بر پایه آموزه های لیبرالی اگر چه از سوی فلاسفه قبلی عرضه
شده بود، اما توسط جان رالز، عمق و جامعیت پیدا کرد به گونه ای که اثر او را با
آثار فلاسفه بزرگی مانند کانت مقایسه کرده اند.

در نظریه عدالت رالز، نظریات اخلاقی و سیاسی در ارتباط با هم بحث شده اند و برای
شرح آنها از علومی مانند اقتصاد و روانشناسی نیز استفاده شده است.

هدف رالز از ارایه تئوری عدالت، تعریف و دفاع از مفهوم خاص عدالت اجتماعی و اخلاقی
و نظام مند از عدالت لیبرالی است.

در نظر رالز، عدالت، مقدم ترین فضیلت نظام های اجتماعی و فضیلتی است که به هیچ وجه
نمی توان از آن صرف نظر کرد.

اهمیت جان رالز فقط به خاطر احیای فلسفه سیاسی نیست، بلکه رالز به خوبی توانست میان
اصول آزادی و برابری، سازش برقرار نماید و نسبت این دو را به گونه ای ترسیم کند که
نه آزادی قربانی و نه برابری بی محتوا شود.

هدف این پژوهش، تحقیق در نظریه رالز در باب عدالت اجتماعی، همراه با تحلیل و
ارزیابی تطبیقی و انتقادی از آن است.

سؤالی که در این پژوهش به دنبال پاسخ به آن هستیم این است که: مبانی نظریه عدالت
رالز چیست؟ و در چه جامعه ای استقرار می یابد؟

روشی که در این پژوهش به کار رفته، روش توصیفی ـ تحلیلی است که ضمن اشاره به شرایز
زمان رالز، به توصیف و تحلیل ارکان اصلی فلسفه سیاسی رالز پرداخته می شود و در
نهایت ارزیابی کلی از نظریه او به عمل خواهد آمد.

نوشته های رالز از جمله کتاب تئوری عدالت (A theory of justice) موجب احیای فلسفه
سیاسی در قرن بیستم گردید. زیرا از زمان ظهور مارکس بحث عدالت از عرصه فلسفه به
عرصه پراکسیس منتقل شد.[۱] و تفکر در خصوص شیوه زیستن عادلانه، در ضمن
ایدئولوژی های سیاسی اولویت یافت.

با غالب شدن پارادایم پوزیتویسم منطقی، قضایای هنجاری از قضایای تجربی و علمی جدا
شد و بحث های فلسفه سیاسی دیگر در حوزه علم قرار نگرفت. از طرف دیگر افول
ایدئولوژی های فاشیسم و نازیسم در اروپا بعد از جنگ جهانی دوم موجب شد به توقعات
اجتماعی و اقتصادی دامن زده شود و نظریات سیاسی به سمت دولت رفاه و نظریات
مطلوبیت گرایی کشانده شود. بنابراین در چنین فضایی، فلسفه سیاسی کاملاً بی اهمیت
شد، به طوری که ذهن انسان غربی به پذیرش اصول هنجاری تمایل نشان نمی داد.

در چنین شرایطی، برخی اندیشمندان لیبرال به منظور دفاع از ارزش های لیبرالی، ضمن
تاکید بر مباحث فلسفه لیبرالی به طرح تجدد بازگشت نموده و به صورت همدلانه به
بازخوانی طرح تجدد پرداختند، تا مبنای محکمی برای ارزش های لیبرالی پیدا کنند. جان
رالز با تاکید بر مباحث فلسفه لیبرالی که متأثر از سنت قرن هیجدهم بود[۲] به احیای
فلسفه سیاسی در قرن بیستم کمک کرد و مباحث سیاسی را از نظریه های اقتصادی به فلسفه
سیاسی هدایت نمود و با نقد دیدگاه مطلوبیت گرایان به احیاء مفاهیم هنجاری در سنت
فلسفه سیاسی پرداخت[۳].

نقطه عزیمت رالز

رالز از بین پارادایم های مختلف فکری، فلسفه اخلاق کانت را به عنوان مبحثی قابل
توجه برای احیای اصول لیبرالی انتخاب کرده و از عناصر کانتی مانند آزادی انسان و
عامل اخلاقی، استفاده نمود و نقطه عزیمت خود را نقد مکتب فایده گرایی قرار داده
است.

رالز با کمک این روش و اسلوب، دیدگاه های رهبران اولیه لیبرال مانند جرمی بنتام،
لاک و استوارت میل را در خصوص ضرورت تدارک بیشترین شادی برای بیشترین افراد را مورد
انتقاد قرار داد و این سؤال را مطرح کرد که ایا اصالت فایده می تواند مبنای قانع
کننده ای برای اصول لیبرالی باشد؟

فایده گرایان، بر این باور بودند که انسان ها همیشه می کوشند تا لذت خود را به
حداکثر و رنج خود را به حداقل برسانند. بنابراین از لحاظ اخلاقی، کاری صحیح است که
در مجموع خوشی و لذت افراد را به حداکثر و رنج آنها را به حداقل برساند.

عدالت در دیدگاه فایده گرایان، بر مدار و محور «خیر» می چرخد و به مفهوم «حق» کمتر
توجه می شود. از این جهت دیدگاه فایده گرایان، عدالت مکانیسمی محسوب می شود که
زیاده طلبی و لذت جویی افراد را کنترل نموده و نابرابری را در سطح اجتماع بر اساس
«نظام توزیع خیرات» تعدیل می نماید. [۴] از این رو فایده گرایان حصول منفعت را غایت
عدالت می دانند.

رالز به انتقاد از این دیدگاه می پردازد و معتقد است که انسان فی نفسه غایت است و
لذا باید به دنبال تحقق فضیلت انسان باشیم نه بدنبال حصول منفعت[۵].

رالز با توصیف ویژگی های جامعه لیبرال آمریکا در دهه ۷۰، این سؤال را مطرح می کند
که با توجه به نظام سرمایه داری که بر جامعه لیبرالی حاکم است و موجب نابرابری،
تبعیض و فقر شده، چگونه می توان با حفظ پویایی آن، از نابرابری به برابری رسید؟ در
این جامعه تا چه حد انسانیت افراد قابل نجات است، به طوری که زندگیشان ارزش زندگی
داشته باشد[۶]؟

به نظر رالز نارسایی ها و زمینه انتقادهایی که بر لیبرالیسم می شود ریشه در فلسفه
اخلاق فایده گرایی که بر سنت لیبرال مسلط است، دارد. زیرا اگر مطابق نظر
فایده گرایان، معیار عدالت را میل انسان به منفعت بدانیم، بسیاری از اعمال انسان
قابل توجیه نیست و نمی توان مرجع اخلاقی برای آن ذکر کرد.

به نظر رالز، احساس نوع دوستی و همدردی به اندازه نفع طلبی و خودخواهی در انسان
طبیعی است و نمی توان آن را نادیده گرفت. بنابراین اعمال انسان تنها ناشی از
منفعت طلبی نیست، بلکه حقایقی اخلاقی وجود دارند که آنها معیار عمل عادلانه است.

رالز می گوید: «من مانند کانت معتقدم که انسان ها یک سری حقوق طبیعی دارند که باید
آن ها را تأمین کنند و نمی توان خیرهای اجتماعی(منفعت افراد) را بر آن حقوق طبیعی
مقدم داشت و اگر انسان ها در شرایط آزاد و برابر قرار بگیرند آنها بر سر اصولی
توافق خواهند کرد که حقوق طبیعی آنها را تامین خواهد کرد.[۷]»

رالز سعی دارد اصولی را برای تنظیم روابط افراد در جامعه تدوین نماید که در عین حفظ
«آزادی»، از «نابرابری» شدید آنها جلوگیری کند. از نظر او این اصول، اخلاقی است و
ما می توانیم آنها را از طریق عقل کشف کنیم. چون عدالت از مطالبات عقل است و انسان
به عنوان یک موجود عقلانی، عمل عادلانه انجام می دهد.

اولویت «حق» بر «خیر»

به نظر رالز «خیر» یا فایده، مهم ترین مفهومی است که تداوم و گسترش آن، اصل انصاف و
استحقاق را در جامعه از بین می برد. بنابراین وی برای جلوگیری از تضییع «انصاف»،
خیر را با حق جایگزین می کند. چون به نظر او عمل عادلانه فی نفسه فضیلت دارد و
ابزارگونه نیست. رالز «حق» را مفهومی می داند که قابلیت ساماندهی منصفانه جامعه را
دارد و بدین منظور او برخی خصایص مطلق را برای عدالت ذکر می کند که از بین رفتنی
نیست و در صورت بی اعتنایی به آن خصایص و ترجیح فایده و سود در جامعه، انصاف نیز از
بین خواهد رفت.

انگیزه عمل عادلانه در اندیشه رالز نه سود و فایده، بلکه اخلاق و بی طرف است[۸].
رالز به این معنا واقف است که جامعه مبتنی بر فایده گرایی صِرف، نمی تواند پایدار
باشد و از طرف دیگر با این مسئله مواجه است که برابری در تمامی امکانات جامعه، موجب
تضییع حق و تعطیلی تولید می شود. بنابراین در چنین وضعیتی رالز میان «آزادی» و
«برابری» سازش برقرار کرده و نظریه «عدالت به مثابه انصاف» را طرح می نماید.

جان رالز با الهام از آثار اندیشمندانی مثل جان لاک، کانت و روسو دنبال حل این معضل
اجتماعی بود که چگونه «نزاع طبیعی» میان افراد برای بهره مندی بیشتر از دست آوردهای
تولیدی یک جامعه را با «عدالت اجتماعی» که متضمن بقای جامعه است آشتی دهد[۹].

یعنی رالز به دنبال ترسیم وضعیتی است که در آن قدرت و ثروت به صورت متناسب بین
افراد جامعه توزیع شود.

عدالت از نظر رالز

منظور رالز از عدالت در واقع «عدالت اجتماعی» است. یعنی رالز به دنبال فضیلت اشخاص
نیست بلکه در تلاش است، اصولی را برای عدالت تنظیم کند تا تضاد منافع افرادی که در
اجتماع به دنبال بیشتر کردن سهم خود از توزیع خیرات اجتماعی هستند را به طور
منصفانه حل و فصل نماید. [۱۰]

به نظر رالز عدالت زمانی محقق می شود که به توزیع صحیح سود و مسئولیت در همکاری
اجتماعی برسیم و این امر مربوط به ساخت جامعه و نهادهای تشکیل دهنده آن است. زیرا
«نهادهای اجتماعی شیوه دسترسی افراد به منابع را معین می کنند و قواعد تعیین حقوق و
امتیازات و رسیدن به قدرت سیاسی و انباشت سرمایه را در بردارند.[۱۱]»

رالز می گوید، موضوع اصلی عدالت، ساختار اساسی جامعه و سازوکاری است که طی آن
نهادهای اجتماعی، حقوق و وظایف اساسی در توزیع و چگونگی تقسیم مزایای حاصل از
همکاری اجتماعی را تعیین می کنند، بنابراین عدالت همان حذف امتیازات بی دلیل و
ایجاد تعادلی واقعی در میان خواسته های متعارض انسان ها است که در ساختار یک نهاد
اجتماعی پیش بینی شده است[۱۲].

ارائه تفسیری جدید از «قرارداد اجتماعی[۱۳]»

رالز معتقد است که افراد در جامعه دارای منافع مشترک و متضاد هستند؛ اشخاص نسبت به
این مسئله که منافع و سودهای بیشتری که از طریق همکاری جمعی آنان به دست می اید،
چگونه توزیع می شود، بی اعتنا نیستند و هر یک از آنان برای تعقیب اهدافشان ترجیح
می دهند سهم بیشتری دریافت کنند نه کم تر.

از این رو عدالت زمانی حاصل می شود که توزیع درست سود و مسئولیت در همیاری اجتماعی
صورت گیرد. حال سئوال رالز این است که این عدالت چگونه حاصل می شود و چگونه افراد
خواهند توانست به سود بیشتر دست یابند و جامعه هم عادلانه باشد[۱۴].

وی برای پاسخ به این سئوال و طرح نظریه اش از «قرارداد اجتماعی» کمک می گیرد. زیرا
او در سنت فلسفی کانت قرار دارد؛ بنابراین معرفت ارزش ها و حقایق بذات را نمی پذیرد
و هیچ مرجع بیرونی برای تعیین درستی یا نادرستی رفتار انسان نمی شناسد و می گوید
اخلاق، محصول سازندگی ذهن انسان ها است و لذا انسان ها تنها از طریق «گفتگو»
می توانند به توافق برسند و اصولی را برای زندگی اجتماعی خود تعیین نمایند.

در راستای اعتقاد به «گفتگو»، رالز می گوید، باید افراد در شرایط آزاد و برابر قرار
بگیرند تا بتوانند با توجه به حقوق طبیعی و تخلف ناپذیر انسان ها، اصولی را گزینش
کنند. و این «توافق» و «گفتگو» تنها از طریق احیای نظریه قرارداد اجتماعی قابل تصور
است.

این فیلسوف قرن بیستمی، نظریه قرارداد اجتماعی را برای حل مسئله عدالت در سطح نظری
بسیار مناسب می داند؛ چون مشکل عدالت از عدم توافق افراد نسبت به سهم خود از منافع
اجتماعی ناشی می شود. به نظر رالز در جامعه هم تفاهم و همکاری وجود دارد و هم تعارض
منافع، انسان ها نه می توانند بدون هم زندگی مطلوبی داشته باشند و نه می توانند به
تصاحب فرصت ها توسط دیگران بی تفاوت باشند؛ بنابراین تدارک اصولی که شرایط زندگی
عقلانی را فراهم نماید لازم است. [۱۵]

به نظر او مشکل عدالت در جامعه، «تضاد منافع» است؛ از این رو لازم است به شیوه ای
مناسب، این «عدم توافق» را به «توافق» تبدیل کنیم. شیوه مناسب جهت این تبدیل همان
«قرارداد اجتماعی» است که میان افراد ذی نفع در جامعه درباره نحوه صحیح توزیع منافع
و مسئولیت ها منعقد می گردد.

البته رالز، شرایطی خاص برای قرارداد اجتماعی ذکر می کند تا گفتگو و توافق افراد بر
اساس روندی «بی طرفانه» و «منصفانه» انجام گردد.

مهم ترین شرطِ تحقق بی طرفی برای قرارداد، در نظر گرفتن وضعیتی است که انسان ها
برابر و آزاد باشند. این وضع همان «وضعیت آرمانی» است که در نظریه طرفداران قرارداد
اجتماعی به «وضع طبیعی» معروف است.

رالز با اندک تغییری در مساله وضع طبیعی، شرایط بی طرفی و منصفانه که زیربنای عدالت
است را محقق می سازد.

وضع اولیه[۱۶]

وضع اولیه، مهمترین بخش نظریه عدالت رالز را تشکیل می دهد. منظور او از وضع نخستین،
وضعی فرضی و ایده آل است که در آن اصول عدالت گزینش می شود[۱۷]. در این وضع شرایطی
وجود دارد که افراد جامعه در آن شرایط، بدون اطلاع از موقعیت اینده خود، اصول زندگی
اجتماعی را گزینش می کنند. در این وضعیت، افراد در مورد یک جامعه عادلانه و منصفانه
تصمیم گیری می نمایند.

بنابراین، وضعیت نخستین یک وضعیت فرضی است که طی آن افراد با داشتن ویژگی هایی به
روش منصفانه اصول عدالت را گزینش می کنند. بنا به نظر رالز جهت تحقق شرایط منصفانه
و برابر لازم است انسان ها در وضع اولیه دارای ویژگی های ذیل باشند:

الف) آزاد بودن: اولین ویژگی انسانِ رالز در وضع نخستین، آزاد بودن است. بدین معنا
که افراد بدون هیچ فشار و مانعی، به گفتگو می پردازند و برای توافق و تصمیم گیری نه
اجبار سیاسی وجود دارد و نه اجبار اخلاقی[۱۸].

ب) عاقل بودن: رالز معتقد است که افراد در وضع نخستین عاقل هستند. البته عقلانیت به
معنای عقلانیت ابزاری است. یعنی آنها رابطه بین هدف و وسیله را درک می کنند و برای
تأمین اهدافشان از بهترین وسیله استفاده می کنند. و لذا تصمیماتی که در وضع نخستین
می گیرند، کاملاً عاقلانه است[۱۹].

ج) سودجو بودن: ویژگی سوم انسان رالز در وضع اولیه، سودجو بودن اوست. یعنی در گزینش
اصول عدالت اصولی را انتخاب می کند که بیشترین نفع او را تأمین نمایند و اساساً هدف
او از شرکت در قراردادهای اجتماعی، تأمین سود خود است. که با گفتگو و توافق آن را
به دست خواهد آورد[۲۰].

د) در «حجاب جهل[۲۱]» قرار داشتن: پرده جهل از مفاهیم کلیدی فلسفه سیاسی رالز است.
از ویژگی های انسان در وضع نخستین این است که افرادِ طرف قرارداد از هر خصوصیتی که
آنها را از دیگر افراد شرکت کننده در قرارداد متمایز کند بی خبر هستند.

مراد رالز از پرده جهل، وجود فاکتور بازدارنده ای است که بین افراد در وضع نخستین و
شرایط واقعی حایل می شود و مانع از توجه اعضای قرارداد اجتماعی و تدوین کنندگان
اصول عدالت به امتیازات و فرصت های شخصی خود می شود.

افراد در ورای حجاب جهل، حتی از سود و فرصت های خود بی خبر و حتی از وضعیت اجتماعی،
نوع و جنسیت خود در جامعه واقعی بی اطلاع هستند. یعنی نمی دانند در چه نسلی واقع
شده اند، دارای چه فرهنگ و تمدنی هستند و همچنین از موقعیت طبقاتی خود بی اطلاع
هستند[۲۲].

تنها چیزی که افراد اطلاع دارند این است که آنها در جامعه ای که می خواهند زندگی
کنند «تضاد منافع» وجود دارد. در پشت پرده جهل همه یکسان هستند و امتیازی در میان
افراد وجود ندارد. همه می خواهند به بهترین شرایط دست یابند، اما هیچ کس درصدد تعدی
و تجاوز به دیگری نیست[۲۳].

به نظر رالز، این جهل انسان در وضع نخستین، قوه داوری انسان را از بین نمی برد.
بلکه به او کمک می کند تا به درکی عاقلانه و آگاهانه از عدالت برسد. این جهالت
افراد موضعی است و محدود به درک او از موقعیت خود در جامعه اینده می باشد.

جهل افراد نسبت به اینده خود، آنها را ترغیب می کند تا به دنبال قواعدی باشند که
بتواند آزادی آنها را تأمین کند و نابرابری ها به محرومیت افراد محروم نیفزاید.
رالز می گوید: «در این وضعیت، هیچ کس جایگاه اجتماعی، وضعیت طبقاتی یا مقام وموقع
اجتماعی خود را نمی شناسد و نمی داند سهم او از موهبت ها و توانایی های طبیعی، هوش،
قدرت و چیزهای دیگر چقدر است؟[۲۴]»

حال اگر سئوال شود چرا رالز چنین شرایطی را برای افراد در وضع نخستین ترسیم می کند؟
در پاسخ می توان گفت: چون رالز می خواهد افراد را در موقعیتی برابر و بی طرف قرار
دهد تا آنها بتوانند اصول مشترک عدالت را انتخاب کنند و این اصول بر اساس منافع
شخصی نباشد. افراد اگر بدانند موقعیت آنها در جامعه واقعی چیست، هر فرد سعی می کند
همان اصولی را گزینش کند که فقط به نفع خویش باشد. بنابراین این افراد به توافق و
قرارداد نخواهند رسید.

در نتیجه رالز با طرح «حجاب جهل» سعی دارد همه طرف های قرارداد از هر ویژگی که
آن ها را از سایر افراد شرکت کننده در قرارداد متمایز می کند بی خبر باشند.

او با این کار چند مشکل را حل می کند:

۱ـ نخست این که هر گونه زمینه ای که موجب عدم توافق طرف های قرارداد می شود را از
بین می برد.

۲ـ این که حجاب جهل، رابطه میان طرف های قرارداد را با یکدیگر «منصفانه» می گرداند
و نوعی بی طرفی را برای طرفین قرارداد ایجاب و تحمیل می کند[۲۵].

۳ـ انگیزه لازم را برای همه طرف های قرارداد جهت حداکثر رساندن «خیرهای اجتماعی
بنیادین» به وجود می آورد[۲۶].

بدین ترتیب رالز با این فرض، افراد را از اموری که آنها را از بی طرفی خارج می کند
محروم می گرداند.

«حجاب جهل» همراه با سودجویی و عقلانیت، وضعیتی را فراهم می آورد که افراد آماده
گزینش اصول عدالت برای جامعه می شوند. رالز این خصوصیات را از اندیشه لیبرالیستی
اخذ کرده است. چون در تفکر لیبرالیستی، عقل گرایی هسته اصلی محسوب می شود و «فرد»
به عنوان موجود خود بنیاد، فقط به عقل متکی است و اصل آزادی نیز از ترکیب این دو
عنصر یعنی «عقل» و «فرد» حاصل می شود. این ویژگی هایی که رالز از مکتب لیبرالیسم
اخذ کرده مانع از به خطر افتادن افراد در قرارداد اجتماعی می شود[۲۷].

مکانیسم گزینش اصول عدالت

رالز با شرایطی که برای افراد در وضع نخستین ذکر کرد به این نتیجه رسید که افراد بر
اساس «عقل» به گزینش اصول عدالت اقدام می کنند. چون افراد در پشت حجاب جهل قرار
دارند و از موقعیت اینده خود اطلاعی ندارند و از طرف دیگر می خواهند بیشترین سود و
منفعت را در جامعه خود داشته باشند، لذا به مقتضای عقل و بر اساس قاعده حداکثر ـ
حداقل، به گزینش اصول عدالت اقدام می کنند.

مطابق این قاعده افراد در میان اصول متعدد عدالت، اصولی را انتخاب خواهند کرد که
بدترین پیامد آن اصول، از بدترین پیامد اصول دیگر، بهتر باشد. به طور مثال اگر فرض
شود فردی قصد سرمایه گذاری مقدار پول معینی دارد و سه مورد برای سرمایه گذاری وجود
داشته باشد و این فرد نداند که در کدام از این سه مورد صددرصد موفق خواهد بود، طبق
این قاعده او باید از میان این سه، موردی را انتخاب کند که بدترین ضرر آن از بدترین
ضرر موارد دیگر بهتر باشد.

رالز می گوید انسان در وضع نخستین حاضر نیست هیچ خطری را بپذیرد؛ از این رو سعی
می کند بهترین حالت را برای خود در بدترین حالتی که در دنیای واقعی ممکن است داشته
باشد انتخاب کند.

به عقیده رالز، بدترین حالت در دنیای واقعی برای انسان این است که انسان از آزادی
محروم باشد و دوم اینکه جزء طبقه فقیر جامعه باشد. بنابراین افراد در پشت حجاب جهل
اصولی را انتخاب می کنند که:

۱ـ بیشترین آزادی را برای افراد به وجود بیاورد.

۲ـ به بهتر شدن وضع طبقه فقیر جامعه کمک کند.

با این توضیح که افراد در پشت حجاب جهل نمی دانند که در خارج از وضعیت نخستین در چه
جایگاه اجتماعی خواهند بود. در نتیجه قابل درک است که هی