پاورپوینت کامل تفسیر(قرآن ناطق) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تفسیر(قرآن ناطق) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تفسیر(قرآن ناطق) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تفسیر(قرآن ناطق) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۴

بنا بر روایت شریف ثقلین، که متواتر بین شیعه و سنی است، اهل بیت علیهم السلام و
قرآن جدا ناشدنی هستند و به بیان دیگر اهل بیت و قرآن یک حقیقت اند که یکی به صورت
صامت و دیگری ناطق در عرصه وجود، ظهور و بروز پیدا کرده اند. لذا اگر می بینیم که
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم می فرمایند: « علی مع القرآن و القرآن
مع علی » ، جای تعجب نیست؛ چرا که این روایت به همان معنای روایت ثقلین است که با
عبارتی دیگر بیان شده است.

در این گفتار در صدد آنیم که گوشه ای از شخصیت و عظمت قرآن ناطق را از زبان قرآن
صامت بشنویم و جان را به حقایق بی پایان قرآن مصفا کنیم.

قبل از ذکر ایات قرآن کریم در مورد حضرت علی علیه السلام ذکر چند نکته ضروری است:

الف) چرا نام حضرت علی علیه السلام در قرآن نیامده است؟

این پرسش در طول قرنها در بین مسلمانان مطرح بوده است و مخالفان اهل بیت از همین
خواسته اند به حقانیت خلافت خلفا استدلال کنند. از طرفی، شیعیان نیز سعی نموده اند
برای آن توجیهاتی بیابند. اما آنچه در پاسخ به این سؤال می توان گفت این است که:

اولاً، در قرآن کریم کلیات بیان می گردد، نه جزئیات. از باب مثال، در تعداد زیادی
از ایات شریف قرآن کریم به وجوب نماز اشاره شده است، ولی تعداد رکعات، مبطلات آن و
هزاران مسئله دیگر نماز بیان نشده است. همچنین در مورد زکات، خمس و … نیز اصل
وجوب در قرآن بیان شده و توضیح جزئیات آن طبق « ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ
ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا حشر/۷ یا مَنْ یطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ
اللّهَ نساء/۸۰ بر عهده پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم گذاشته شده که این قاعده در
مورد امامت نیز مطرح است. امام باقر علیه السلام در پاسخ به همین پرسش به این نکته
اشاره فرموده است.

ثانیاً، ذکر نام کسی در قرآن کریم دلیل بر شرافت نیست؛ همان گونه که عدم ذکر نام،
دلیلی بر عدم عظمت نیست؛ به عبارت دیگر، در قرآن کریم نام برخی کفار همانند فرعون،
قارون و … ذکر شده، و از طرفی، از میان ۱۲۴ هزار پیامبر فقط نام ۲۵ نفر از آنان
آمده و این در میان، با اینکه قرآن بر پیامبر نازل شده، نام حضرت موسی ۱۳۴ مرتبه و
نام و لقب پیامبر اسلام فقط ۵ بار ذکر شده است. بنابراین نیامدن نام دلیلی بر عدم
امامت و یا … نخواهد بود.

ثالثاً، طبق قوانین ادبی، ذکر مطلبی به صورت کنایه، رساتر است از ذکر مستقیم و با
صراحت. به اعتراف بسیاری از اهل سنت و شیعه حداقل تعداد ۳۰۰ ایه از قرآن کریم در
شأن حضرت علی علیه السلام نازل شده است که اگر انسان بدون تعصب و لجاجت بنگرد،
جایگاه و عظمت شخصیت امیرالمؤمنین علیه السلام از لابه لای آنها به خوبی پیدا و
نمودار است و به این ترتیب جایی برای چنین بهانه هایی نخواهد بود.

ب) در علوم قرآنی در مورد تفاوت میان شأن نزول و سبب نزول گفته شده است که سبب نزول
به اتفاقاتی گفته می شود که ایه ناظر به آن است و مقارنت زمانی بین ایه و آن سبب
نزول است، اما در شأن نزول مصادیقی از ایه بیان می شود که با کلیت ایه هماهنگ است و
ممکن است بین ایه و آن حادثه مقارنت زمانی نباشد. بنابراین مشکلی بر تطبیق ایات
قرآن کریم بر اهل بیت علیهم السلام به خاطر معاصر نبودن آنان با نزول قرآن نیست.

در مواردی که در ذیل می اید، برخی از آنها از مصادیق شأن نزول و برخی از مصادیق سبب
نزول هستند.

ج) ایاتی که در قرآن کریم در مورد حضرت علی علیه السلام ذکر می شود، دو گونه است:
برخی از ایات فقط در مورد حضرت علی علیه السلام می باشد و برخی دیگر به صورت کلی
همه ائمه معصوم سلام الله علیهم اجمعین را شامل می شود که حضرت علی علیه السلام نیز
جزء آنها است. از طرفی دیگر، تنها مصداق برخی ایات ، اهل بیت یا حضرت علی
علیه السلام است و در مورد دیگران صادق نیست و برخی از ایات معنایی عام دارند که
شامل دیگر مؤمنین نیز می شود و حضرت علی علیه السلام مصداق اتم و اکمل آن ایات به
شمار می رود.

در این گ