پاورپوینت کامل رسول اعظم و حقوق کودک ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسول اعظم و حقوق کودک ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسول اعظم و حقوق کودک ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسول اعظم و حقوق کودک ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۵

مقدمه

در جهان مدرن امروز حقوق کودک یکی از چالش های موجود می باشد. قدرت های استیلا طلب
حقوق زنان، حقوق بشر، آزادی، جهانی شدن و حقوق کودک را مستمسک خود قرار داده و از
روزنه آن به کشورهای دیگر عیب و ایراد می گیرند.

در اکثر کشورها برای کودکان حقوق ویژه لحاظ شده و در قوانین موضوعه منظور گردیده
است که شامل اصل برائت در جرایم و عدم قابلیت انتساب بزه به آنان می باشد. اگر کودک
ممیز، مرتکب جرم گردد باید در دادگاه ویژه اطفال به جرایم آنان رسیدگی شود، کودک
محکوم، کمتر متحمل مجازات گردیده و دوره محکومیت خود را در پرورش گاه ها خواهند
گذراند.

اما در گذشته وضعیت چنین نبود، مخصوصاً در قرون اولیه حتی برای انسان بالغ آزاد،
حقوق مدون وجود نداشت تا چه رسد به اطفال و کودکان. بنابراین طبیعت تکامل و شکوفایی
اندیشه بشر امروز، مقتضی وضع قوانین ویژه برای نو نهالان بوده و چیزی غیر از آن را
برنمی تابد.

اسلام به عنوان کامل ترین دین الهی منادی نجات بشریت در سراسر عالم است. رسول أعظم(ص)
به عنوان دریافت کننده وحی و ابلاغ کننده پیام الهی، رسالت تبیین و تطبیق قوانین
حیات بخش اسلام را عهده دار بود. اکنون کنکاش در سنت آن ابر مرد ضرورت دو چندان
پیداکرده است، چون مفهوم علمی سنت عبارت از گفتار، رفتار و امضاء نبی مکرم می باشد
و همین طور که این سنت در سایر ابعاد زندگی سر مشق و راهنما است، در بحث عنوانی این
نوشتار نیز کار برد ویژه دارد.

بنابراین فرضیه ما نحوه شکل گیری حقوق کودک در سنت رسول أعظم(ص) است و سؤال اصلی این
خواهد بود که در آن روزگار تاریک، تجلی اسلام چه تغییری در سرنوشت کودکان ایجاد
نمود؟ به عبارت دیگر پیامبر از مردم جاهل بدوی انسان های وارسته، فداکار و خدا پرست
ساخت، اما زاویه دید آن بزرگوار راجع به کودکان چگونه بود؟ و ظهور آن حضرت به عنوان
خاتم پیامبران چه تحولی در سرگذشت کودکان پدید آورد؟

این تحقیق ضمن ارائه تعریف کودک، تبیین حقوق کودک در خانواده و اجتماع جهان امروز،
رفتار رسول اکرم با کودکان و حقوق کودکان از نظر پیامبر(ص) کوشیده است پاسخ مناسب و
منطق با معیارهای پژوهش برای سؤلات فوق یافته و در قالب این مقاله خدمت جویندگان
سنت راستین رسول أعظم(ص) تقدیم نماید، به امیدی این که توانسته باشد، از عهده مسؤلیت
خود بر آمده باشد.

تعریف مفهوم کودک

شاید تعریف کلمه کودک و بیان مفهوم آن کمی خنده آور به نظر آید، چون ممکن است تصور
شودکه معنای کودک از بدهیات است. اما علمای حقوق و فقهاء به جهت تأثیرات خاصی که
دوره کودکی در حقوق و تکالیف دارد اقدام به تعریف آن نموده اند. از نظر عرف دوره
کودکی پس از نوزادی شروع و تا رسیدن به سن قانونی ادامه می یابد. حد فاصل میان
نوزادی و نوجوانی را عرف عام دوره ای کودکی می گویند.

علماء حقوق ذیل کلمه صغیر می گویند: پسر و دختری که به بلوغ شرعی نرسیده است از
محجورین است، به محض رسیدن به بلوغ حجر او محو می شود، بدون این که احتیاج به صدور
حکم از سوی حاکم شرع باشد، اگر پیش از بلوغ به حدی رسد که دارای تمیز باشد او را
صغیر ممیز گویند.[۱]

همچنین ذیل واژه بلوغ می نویسند: سن بلوغ و رشد با پیدایش یکی از پنج وضعیت برای
طفل حاصل می شود که عبارت از روئیدن موی در بعض قسمت های بدن، (در صورت، زیر بغل و
اطراف آلت)، احتلام در پسران، حیض در دختران، رسیدن به سن ۹ سال تمام در دختران و
۱۵ سال تمام در پسران، و استعداد بارور شدن دختران خواهد بود. [۲] اگر این ویژگی ها
در کسی به منصه ظهور و مشاهده نرسد کودک است و الا نوجوان یا جوان خواهد بود. و نیز
گفته شده که صغار جمع صغیر است و در اصطلاح «صغیر» به کسی گفته می شود که از نظر سن
به نمو جسمانی و روحی لازم برای زندگانی اجتماعی نرسیده باشد.[۳]

فقها هم در بخش های وسیع از فقه به تناسب بحث، به تعریف کودک پرداخته اند. حضرت
امام خمینی(ره) در تحریر می فرماید: «الصغیر وهو الذی لم یبلغ حد البلوغ محجور علیه
شرعا لا تنفذ تصرفاته فی أمواله» صغیر کسی است که به حد بلوغ نرسیده باشد، این شخص
از تصرفات در اموال خود ممنوع خواهد بود و در ادامه می افزاید: هرچند که در کمال
تمیزی و رشد باشد و تصرفاتش در نهایت سود و صلاح صورت گیرد.[۴] چنین شخصی از نظر
فقها کودک تلقی می گردد.

دکتر وهبه الزحیلی در «الفقه الاسلامی و ادلته» می نویسد: «الصغر: طور به کل إنسان،
یبدأ من حین الولاده الی البلوغ» کودکی دوره ای است که به هر انسانی خواهد گذشت،
آغاز آن هنگامه ولادت و پایان آن رسیدن به حد بلوغ است. و در ادامه می گوید: علما
حنفی و مالکی گفته اند: صغیر یا ممیز است یا غیر ممیز، و غیر ممیز کسی است که هفت
سال تمام را سپری نکرده است. و ممیز به کسی گویند: که هفت سال تمام از عمرش گذشته
است. چون پیامبر(ص) فرموده است: وقتی فرزندان تان به هفت سالگی رسیدند، آنان را به
نماز عادت دهید.[۵]

بنابراین مقطعی از عمر انسان به دوره کودکی اختصاص دارد، هر چند که از لحاظ عرفی،
حقوقی و فقهی، مرز دقیقی برای آن تعیین نشده است. چون اوضاع شرایط محیطی، وراثتی و
تغذیه در آن مؤثر است. اما با پیدایش یکی از حالات فوق انسان از وضعیت کودکی خارج و
به دوره ای نوجوانی و جوانی وصل می گردد.

شناخت حقوق کودک

از شناخت حقوق کودک در جوامع بشری زمان زیادی نمی گذرد، این یک حقوق نوپا و نوظهور
می باشد. بشر هنوز به تمام زوایای آن آگاهی نیافته و الزامی در رعایت آن نمی بیند و
به تدریج ابعادی از این حقوق در حال کشف و توسعه است تا به حدی تکاملی خود نایل
گردد.

زندگی اطفال در طول تاریخ حالت یکسانی نداشته است و این طور نبوده که همیشه در ناز
و نعمت گذرانده باشند. زندگی آنان پیوسته در فراز و نشیب گزارش شده و در اعصار
گذشته توأم با نوسان بوده است. ویلدورانت در تاریخ تمدن صحنه های غم انگیزی از
زندگی کودکان در شرق و غرب عالم نقل می کند. وی با این که مشرق زمین را در محبت،
احترام و رعایت حقوق کودکان می ستاید اما می گوید: در چین اگر دختری بر دختران
متعدد خانواده افزوده می شد، امکان داشت که نوزاد بیگناه را رها کنند تا در سرمای
شب بمیرد یا خوراک گرازان طعمه طلب شود. در ژاپن پدر بزرگ می توانیست فرزندان را به
گناه بی عفتی یا جرم بزرگ دیگر بکشد، کودکان را به برده داران یا روسپی داران
بفروشد. همچنین می گوید: در آتن برای پیشگیری از افزایش جمعیت و تجزیه فقر آور
اراضی، شرع و عرف کشتن نوزادان را مباح می داند، هر پدری که فرزندی ضعیف یا ناقص به
وجود آورد یا او را از صلب خود نداند در کشتن مختار است. و از زبان افلاطون نقل
می کند که وی می گوید: همه کودکان ناتوان و نیز اطفالی که از پدر و مادر منحط یا
پیر به وجود آیند باید نابود شوند. و تولد در روم خود یک حادثه ای خطر خیز بود. اگر
کودک کژ و کوژی یا دختر بود پدر به حکم سنت می توانیست او را بکشد.[۶]

در کتاب اسلام، تعلیم و تربیت، نقل شده که پدران استرالیائی وقتی برای دام ماهیگیری
خود طعمه ای نمی یافتند پاره ای از گوشت فرزندان خود را می برید تا بدان وسیله ماهی
شکار کند، بعض قبایل آمریکائی کودکان خود را برابر اندکی شراب می بخشیدند، در جزایر
فیجی بدون هیچ علت (برای تفریح یا منافع آنی و یا بعلت خشم) کودکان خود را
می کشتند، جهان گردان در سفرهای دوره ای خود مشاهده کردند که قبایل این جزیره
کودکان خود را به رئیس قبیله اهداء می کردند بدین منظور که رئیس قبیله آن ها را
بخورد.[۷]

فرزند کشی مخصوصاً « دختر» در شرق و غرب عالم رواج داشت و خانوارها از ترس فقر و
فقدان غذای کافی اقدام به قتل، بردگی و فروختن اولاد خود می کردند، تا فروغ اسلام
در این جهلستان تاریک غمبار، درخشید و با قانون متعالی و شریعت آسمانی خود به مدد
بشریت آمد و روش زندگی سالم را برای فرزندان آدم آموخت. قرآن کریم می فرماید: ]ولا
تقتلوا أولادکم خشیه إملاق[ (أسری ۳۱.)

عبدالله بن مسعود از رسول اکرم(ص) پرسید: بزرگترین گناهان چیست؟ حضرت فرمود: «أن تقتل
ولدک من أجل أن یأکل معک»[۸] کشتن فرزند به خاطری که در خوردن با تو شریک است. و
بعد از فتح مکه در جریان بیعت از زنان یکی از موادی که باید آنان با رسول خد(ص)
متعهد می شدند این بود که فرزندان خود را نکشند (که جزء متن آیه ۱۲ از سوره ممتحنه
است ]ولا یقتلن أولادهن[). بدین وسیله اسلام به کودکان حق حیات قایل شد. زندگی آنان
را تضمین کرد و سایر حقوق آنان را به رسمیت شناخت و در جامعه تثبیت نمود.

رفتار رسول خدا با کودکان

رسول اکرم(ص) به کودکان احترام می گذاشت، از کنار بازی آن ها به آرامی می گذشت تا
مزاحم لحظه های شاد آنان نگردد، هیچ وقت آنان را موجود کوچک و حقیر به حساب
نمی آورد، و با همه بچه ها در خور شأن و منزلت آنان رفتار می نمود. أنس بن مالک
می گوید: رسول خد(ص) وقتی از کنار بچه ها می گذشت به آن ها سلام می کرد.[۹]

سسیا نقل می کند پیامبر(ص) بر جوانان در حال بازی کردن وارد شده به آنان سلام
می نمود. همچنین می گوید: ما بچه های نوجوانی بودیم رسول خد(ص) بر ماوارید شد و به
ما سلام نمود. [۱۰]

در سنن کبرای بیهقی آمده است که ابن عباس می گوید: پیامبر(ص) از کشتن کودکان مشرکین
خودداری می کرد و هیچ یکی از آنان را به قتل نمی رساند. بعد می گوید: کشتن اطفال
جایز نیست مگر این که به اندازه ی حضرت خضر، راجع به کسی که می کشی آگاهی داشته
باشی. «واما صبیان المشرکین فان رسول الله(ص) لم یقتل منهم احدا فلا تقتل الا ان تعلم
ما علم الخضر من الغلام الذی قتله»[۱۱]

نقل شده که در زمان پیامبر(ص) مردم اطفال کوچک خود را خدمت حضرت می آوردند تا پیامبر(ص)
برای آنان دعا کند و اسمی برای آنان انتخاب نماید. حضرت اطفال را با نهایت احترام
در بغل گرفته و نسبت به والدین آن ها اظهار محبت می نمود. گاهی پیش می آمد که
بچه ها در بغل حضرت ادرار می کردند، والدین شان از این کار بچه ناراحت شده سر آنان
داد می کشیدند، اما پیامبر(ص) به شدت از این کار منع می کرد و می گذاشت تا نوزادان
قضای حاجت نمایند. آنگاه اسمی برای آن برگزیده و در حق شان دعا می فرمود و طفل را
به والدین می سپرد. بعد از رفتن آنان لباس خود را آب می کشید، و با این کار خود
موجب سرور و خوش حالی مردم می گردید.[۱۲]

همچنین محمد بن علی بن الحسین می گوید: رسول خد(ص) توصیه می فرمود: «مَنْ کَانَ
عِنْدَهُ صَبِیٌّ فَلْیَتَصَابَ لَهُ»[۱۳] کسی که در نزد وی کودکی است، باید
کودکانه رفتار نماید. بدین سان روشن می گردد که حضرت عملاً و با رفتار مناسب خود خط
بطلان بر تمام سنت های گذشته کشید و رفتار انسانی او موجب حیات بشریت گردید و حقوق
از دست رفته ای کودکان در سیره آن حضرت تجلی یافته و رونق پیداکرد، همان طور که در
برخورد با عثمان بن مظعون آمده که پیامبر(ص) وی را دید که پسر بچه ای با خود دارد و
او را می بوسد. رسول خد(ص) پرسید: این بچه خودت است؟ گفت: بلی. فرمود: دوستش داری
عثمان؟ گفت: بلی ای رسول خدا، بخدا قسم دوستش دارم! فرمود: آیا محبت تو را نسبت
به او بیشتر نکنم؟ عرض کرد: چرا پدر و مادرم فدایت. فرمود: <إنه من یرضی صبیا له
صغیرا من نسله حتی یرضی ترضاه الله یوم القیامه حتی یرضی>[14] هرکس کودک خردسالی از
نسل خود را خوش حال کند، خداوند در روز قیامت او را خوش حال گرداند.

حقوق کودک از نظر پیامبر(ص)

کودکان شکوفه های زندگی، جوانه های تداوم نسل آدمی و شاخسار تبار خاندان آدمیت
هستند؛ گرمی خانواده با شرین کاری ها و شرین زبانی های آنان حرارت بیشتر یافته و
دلچسپ می گردد. تکثیر نسل بشر و پیدایش جوامع بزرگ بر اثر رشد سالم و به ثمر رسیدن
اطفال امکان پیدا کرده و عینیت می یابد.

البته (همان طور که گذشت) کودکان در طول تاریخ از احترام و شخصیت قابل توجه بهرهمند
نبودند، در قرون اولیه و وسطی بیشترین لطمات را دیده و سخت ترین شرایط را سپری
کردند، تاریخ تمدن بشر نشان می دهد که در حق کودکان چه جفاهای صورت گرفته و چه
آسیب های به آنان رسیده است؟!

وقتی تحولات اجتماعی را ملاحظه می کنیم می بینیم بچه کشی، فرزند فروشی، بردگی، در
سراسر عالم غوغا کرده است، دختر کشی در میان چینی ها، اعراب و دختر فروشی میان
ژاپنی ها رواج داشته است. بشر پس از قرن ها ارتکاب جرم و جنایت، سرانجام به این
نتیجه رسیدند که از فرزندان خود حمایت کنند. حقوق آنان را برسمیت بشناسند، به تعلیم
و تربیت آنان اهتمام ورزند، با ملاطفت و محبت با آنان برخورد کرده و بسوی آموزش و
فراگیری دانش رهسپار شان سازند.

در حالی که ادیان الهی تمام رفتار فاجعه آمیز و دهشتبار را در حق کودکان محکوم
کردند. پیامبران بسی فراوان آمدند تا رسم زندگی را به فرزندان آدم آموزش دهند،
پیام های وحیانی آمد تا زمینه ساز تکامل اندیشه بشری شده و تحولی در زندگی اجتماعی
آنان ایجاد نماید. اما وصول به این اهداف قرن ها به طول انجامید و هنوز هم میسر
نگردیده است.

مهمترین این ادیان که با مترقی ترین قانون از طرف ذات بی همتا بر بشریت ارزانی شد
اسلام است، دینی که سال ها قبل از قرون وسطی (در عصر تاریکی و جهالت محض) ندایی
آسمانی قرآن را آورد و پیامبر بسی دلسوز را میان مردم بر انگیخت که شعارش در غرور
آمیز ترین صحنه های پیروزی و شکست دشمن این بود که: امروز، روز رحمت و عزت قریش
است. «اَلْیَومُ یَومُ الْمَرْحَمَهٌ، اَلْیَومُ أَعَزَّ الله قُرَیْشاً»[۱۵] و با
چتر رحمت خود همه بشریت را تحت پوشش گرفت و برای همگان پیام صلح و بندگی خدای
بی همتا را ارزانی داشت.

اکنون باید دید که این پیامبر رحمت نسبت به کودکان چه نظری داشته و با چه عنایتی
نسبت به آن ها نگریسته است؟ در ذیل نمونه های از حقوق کودکان را که در سیره رسول
خد(ص) به آن تصریح شده است باهم مرور می کنیم.

۱. بازی با کودکان

تقریباً تمام ساعات شبانه روز کودکان در خواب و بازی می گذرد، کودکانی که به مدرسه
نمی روند عاشق بازی و سرگرمی اند، می خواهند بدوند، پرش کنند، جیغ بکشند، بخندند و
همه چیز را بهم بریزند. بسیاری از این حرکات برای ما بزرگترها ناخوش آیند و ناراحت
کننده است. گاهی تحمل آن برای ما سخت و دشوار خواهد بود، لذا می گویم: ساکت باشید،
آرام بگیرید، نمی توانید ساکت بمانید، چرا اذیت می کنید و سر آنان داد می کشیم.

بچه ها شیفته ی بازی اند و با هر وسیله ای که دم دست شان باشد خود را سرگرم می کنند
برای آنان نوع وسیله کمتر فرق می کند حتی کودکان با آب، آتش، خاک، ظروف منزل و هر
چیزی دیگر بازی خواهند کرد.

بعضی از این وسایل را ما برای آنان خطر ناک تشخیص می دهیم و فوراً از جلوی دست
آن ها برداشته یا منع می کنیم. بعضی از این وسایل موجب کثیفی و آلودگی بچه می گردد.
و بعض دیگر سبب ایجاد امراض می شود، لذا از آنان می خواهیم که دست به آنان نزنند.

سهل بن سعد می گوید: روزی پیامبر(ص) از کنار کودکان می گذشتند، آنان سر گرم خاک بازی
بودند یکی از اصحاب آنان را از خاک بازی منع کردند، اما پیامبر(ص) فر مود: بگذارید
بازی کنند، خاک بهار بچه ها است.

(دعهم فان التراب ربیع الصبیان)[۱۶]

یکی از ویژگی های پیامبر(ص) هم بازی با فرزندان بود. او همیشه با فرزندان حضرت زهرا
همبازی می شد، آنان را در آغوش گرفته بر دوش و پشت خود سوار می کرد. جابر می گوید:
بر پیامبر(ص) وارد شدم دیدم که حسن و حسین(ع) بر پشت آن حضرت سوارند و پیامبر(ص) برای
آنان زانو زده و خم شده است و می فرماید: چه شتر خوبی دارید و چه بار خوبی هستید
شما. «نِعْمَ الْجَمَلُ جَمَلُکُمَا وَ نِعْمَ الْعَدْلانِ أَنْتُمَاٍ». همین طور
عمر بن خطاب می گوید: حسن و حسین را سوار بر دوش رسول خد(ص) دیدم گفتم: چه اسب خوبی
دارید شما. رسول خد(ص) فرمود: و چه سواران خوبی هستند این دو. «قَالَ رَسُولُ
اللَّهِ (ص) وَ نِعْمَ الْفَارِسَانِ هُمَا» [۱۷]

پس همبازی با کودکان جزء سنت و سیره رسول خد(ص) است. ما نه تنها در بسیاری اوقات حق
منع کردن دویش، پرش و تفریح فرزندان خود را نداریم که حتی وظیفه داریم با آنان هم
آوا شده لحظات شاد و کودکانه را برای بچه ها فراهم ساخته و محیط مناسب برای شادی
آن ها را ترتیب دهیم.

۲. انتخاب نام نیک برای کودکان

یکی از مهمترین حقوق فرزندان و کودکان بر والدین نامگذاری نیک و شایسته است. اولاد
همیشه حقیر و کوچک نمی مانند، بزودی آن ها قد کشیده در میان اجتماع وارد خواهند شد،
ارتباطات دنیای امروز بسیار گسترده است و هر انسانی جهت اشتغال و کسب در آمد با
چندین نفر دیگر در تعامل می باشند.

کودکان در بدو تولد قادر به انتخاب و گزینش نام نیک برای خود نیستند، و خداوند این
حق را برای والدین داده است، از طرف دیگر انتخاب اسم یک ضرورت است و انسان فاقد
مسمی قابل تعریف و تشخیص نخواهد بود. خداوند در قرآن کریم می فرماید: ]یا أَیُّهَا
النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثی وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ
قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ
عَلیمٌ خَبیرٌ[ حجرات / (۱۳) ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را
تیره ها و قبیله ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید (اینها ملاک امتیاز نیست،)
گرامی ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست خداوند دانا و آگاه است!. مهمترین
فلسفه نامگذاری همین است که انسان قابل خطاب باشد و دیگران بتوانند بخوبی با او
ارتباط بر قرار نماید.

اسامی حقیر و پست، در ادوار طفلی چندان مشخص نیست، اما فرد وقتی فرد بالغ و رشید
گردید برای خود شخصیت و ارزش قایل خواهد شد. و اسم پست می تواند برای او آزار دهنده
باشد، لذا ممکن است بر خلاف میل والدین خود اقدام به تغییر نام کند و این می تواند
سر آغاز مخالفت با انتخاب والدین باشد.

برای این که در آینده چنین مشکلاتی حادث نگردد و دامنگیر خانواده ها نشود رسول خد(ص)
سفارش نموده اسم نیکو برای اولاد برگزینید و آن را به عنوان یک حق از طرف فرزندان
به عهده والدین قرار داده و فرموده است: «حق الولد علی الوالد أن یحسن اسمه»[۱۸]
همچنین می فرماید: «إنکم تدعون یوم القیامه بأسمائکم وأسماء آبائکم ، فأحسنوا
أسمائکم»[۱۹] یعنی شما در روز قیامت به نام خود و پدران تان خوانده می شوید پس در
انتخاب نام نیک اهتمام کنید.

۳. رعایت تساوی بین کودکان

یکی دیگر از حقوق کودکان از نظر رسول خد(ص) رعایت تساوی، توازن و عدالت بین فرزندان
است. تساوی بین کودکان در خانواده های پر جمعیت به عنوان یک مشکل در آمده است.
انسان ها دارای توانایی و استعداد متفاوت می باشند. ممکن است این تفاوت ها در
خانواده ها خودش را نشان دهد. بعض از فرزندان در جلب نظر والدین مهارت های خاص
دارند، و شگردهای ویژه به کار می برند تا امتیازات بیشتری تحصیل نمایند.

اما والدین نباید جوگیر شوند و تحت تأثیر جو قرار گیرند و از حالت اعتدال خارج
گردند، بلکه آن ها وظیفه دارند که مهر، عاطفه و بخشش خود را بین آنان به تساوی
تقسیم نماند تا موجب عقده حقارت و انتقام جویی بین آنان ایجاد نگردد. البته بعض
امتیازات به تناسب اوضاع و شرایط طبیعی است و نمی شود راجع به آن توصیه هم نمود.
م