پاورپوینت کامل سیره پیامبر اعظم(ص) منطق علمی ۹۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیره پیامبر اعظم(ص) منطق علمی ۹۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیره پیامبر اعظم(ص) منطق علمی ۹۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیره پیامبر اعظم(ص) منطق علمی ۹۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

مقدمه

امام حسین، آموزگار عزّت و استقامت و عدالت، خطاب به خواهر گرامی اش فرمود:

]انّ لی و لکِ و لِکُلّ مؤمنٍ و مؤمِنَهٍ اُسوهً بمحمّدٍ [[۱]

برای من و تو و هر مرد و زن مؤمن، محمّد نمونه و اسوه است.

آن بزرگوار اسوه ای است کامل تا مسلمانان خود را بر عیار او بیارایند و باز آفرینی
نمایند.

تا کجا بی غیرت دین زیستن ای مسلمان مردن است این زیستن

مرد حق باز آفریند خویش ر جز به نور حق نبیند خویش را

بر عیار مصطفی خود را زند تا جهان دیگری پیدا کند[۲]

نگارش سیره عملی و گفتاری رسول گرامی اسلام(ص) از آن حیث شور آفرین و دل انگیز است که
بازگشت به (سیره نبوی) بازگشت به (حرّیت)، (عزّت) و (سعادت) است و همه (رقیّت ها)،
(ذلّت ها) و (شقاوت ها) به سبب دور شدن از آن چشمه صاف و زلال است. پس سیره دارای
فرایندهای بسیار زیباو گران سنگ و نقش آفرین می باشد. متأسفانه این سرمایه والای
ارزشی، کمتر مورد توجه جوامع انسانی به خصوص جامعه اسلامی قرار گرفته و اهتمام بدین
مهم بسیار اندک و ناچیز می نمایاند.

تا شعار مصطفی از دست رفت قوم را رمز بقا از دست رفت[۳]

گویا این چنین تلقی شده است که: رسیدن به مقام آنان میسّر نیست، تا مو به مو
شیوه های رفتاری و گفتاری آنان را در زندگی خویش پیاده کنیم – همین اندازه که
طرفدارشان هستیم ولو زبانی و شفاهی، نه عملی و به معنی واقعی کلمه، کفایت می کند.
چنین پنداری خطرناک است ؛ زیرا رسیدن به مرتبه و منزلت آنان البته که محال است. ولی
وظیفه و مسئولیت ایمانی و اسلامی ما مقتضی است که شیوه های زندگی آن بزرگوار را
سرلوحه زندگی خود قرار دهیم. که در غیر این صورت اصل ]ولکم فی رسول اللَّه اسوهٌ
حسنهٌ[ به عنوان کلام الهی بی پاسخ خواهد ماند و چنین بی توجّهی در خور شأن موحّدان
اهل دل و رهپویان راستین خاتم پیامبران الهی نیست. با عنایت به این مهم، پویندگان
اسوه و الگوی نیکو و قدوه صالحه در تمامی عرصه های زندگی، بایستی پایداری در عمل،
مقاومت در گفتار، اخلاص در تطبیق شیوه های آن مرّبی ممتاز و بی بدیل را، با تمام
قدرت و توان دنبال کند. و با جان و دل، خود و خانواده و کسانی را که مسئول تعلیم و
تربیت آنان در این وادی صاف و زلال الهی هستند، مهیّایی فراگیری این الگوی همه
جانبه و حیات آفرین و عزّت بخش نماید.

سیره رسول اکرم به طور کلی راه کارهای اصولی را در باب: (حقوق اساسی اسلام
(حکومت داری) حقوق جنگ، حقوق جهاد، معاهدات سیاسی و حکومتی، روابط بین المللی، اصول
حاکم برروابط داخلی و خارجی، حقوق کیفری و جزائی، بهره گیری احکام فقهی، حقوق
تبلیغ، حقوق تربیتی، اخلاقی و…) ارائه داده است، که هرگز کهنه شدنی و پایان
پذیرفتنی نمی باشند.

زیرا چنان که امیر مؤمنان(ع) فرمود: (پیروی از رفتار رسول خدا و الگوگیری از پیامبر
برای شما کافی است.) ]ولقد کان فی رسول اللَّه(ص) کافٍ لکِ فی الاُسْوَهِ[.[۴] قرآن
نیز مأموریت ما را در باب اقتدای به آن حضرت به عنوان محبوب ترین بندگان نزد حضرت
حق این گونه بیان می کند: ]قُل اِنْ کُنتُم تُحبّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی
یُحِبُّکُم اللَّهُ[.[۵]

گفتار اول

مفاهیم و کلیّات

الف) سیره چیست و ماهیت آن کدام است؟

سیره بر وزن (فِعْلَه)، اسم مصدر است. در لغت عرب به معنای (سَیْر) یعنی راه
افتادن و حرکت کردن ونوعی شیوه های رفتاری می تواند باشد. (سین و یاء وراء) ریشه اش
بر(گذشتن) و (روان شدن) و (حرکت کردن) دلالت می کند که همان سیر کردن در زمین
است.[۶] پس سیره در واقع به نوع عمل دلالت دارد. مانند: (جَلْسَه) به معنای نشستن و
(جِلْسَه) به معنای نوع خاصّی نشستن. اوّلین تحلیل گری نام دار و سیره نویس معروف
(محمد بن اسحاق) و شاگردان و راویان معروف سیره بن اسحاق، پس از او در کتاب های:
(سیره بن هشام، المغازی واقدی، طبقات الکبرای بن سعد، تاریخ طبری و…) ماهیّت سیره
نبوی را در محورهای: (اجداد پیامبراسلام، ولادت، مبعث و رسالت، مغازی ومناقب) آن
حضرت جستجو وبررسی کرده اند.

بهترین منابع از حیث ترتیب سیره نویسی به لحاظ قدمت، و ثاقت و شکل و محتوی،
سیره بن اسحاق است. و دیگران با استفاده از این ابتکار ارزشی، اقدام به سیره نویسی
و تجزیه و تحلیل شیوه زندگی پیامبر اسلام کرده اند.

ب) راههای کشف سیره رسول اکرم(ص)

مطلب دیگری که در بحث سیره مفید فائده است و در نهایت، سیره آن بزرگوار رادر
ابعاد گوناگون بیشتر تفسیر و تحلیل می کند، راههای کشف سیره است. راههای کشف به طور
کلّی عبارتند از:

الف) احادیث:یکی از مصادیر راههای کشف سیره نبوی اگر حدیث باشد که قطعاً هست؛
مدینه را نخستین مرکز نشر (سِیَرْ) و(مغازی) پیامبر دانسته اند و موجودیت احادیث
وروایات که یکی از راههای کشف سیره است، در همین مرکز بیشتر مطرح بود. چون در آن
عصر و زمان از آن حیث که احادیث بیشتر جنبه معنوی ومذهبی داشت و در جوّ حساس و
اختناق آمیز آن زمان، از این روش بیشتر استفاده می شد، تا روش تاریخی، زیرا
گزارش ها و نوشتارهای تاریخی حساسیّت زا و تنش آفرین بود. پس سیره حدیثی در قدم
نخست نقش اساسی را در باب ترویج و تبلیغ شیوه زندگی پیامبر اسلام داشته است.

ب) سیره نویسی تاریخی:

البته، سیره نویسی تاریخی نیز وجود داشت. اما نه به میزان نقل حدیث که وجود
حوزه فعالیّت عالمان نقل حدیث، شاهد بر این مدّعی است. بنابراین علی الحساب دو
طریق، برای کشف سیره نبوی مطرح است: ۱- طریق نقل حدیث ۲- طریق سیره نویسی تاریخی.

در زمانی که محدّثان مدینه به تصنیف و تألیف کتب اخبار و مغازی اشتغال داشتند
در سایر بلاد اسلامی نیز کسان دیگری به این کار مصروف بودند: ۱- در یمن، وهب بن
مشبّه بن کامل بن یسج ۲- ابو عبداللَّه الصّنعانی (م ۳۴ متوفای ۱۱۰ در صنعا) قاضی
صنعا و اصالتاً ایرانی و از جمله اوتاد و زهاد و صاحبان مکارم اخلاق بوده اند. آثار
وهب بن زیاد عبارتست از: (قصص الانبیاء کتاب اسرائلیات، سایر آثار آن مثل: زبور
داود، حکمت وهب، حکمت لقمان، مواعظ وهب، کتاب الغدر) ونیز آثار اسلامی او عبارتست
از: (فتوح وهب، مغازی رسول اللَّه(ص) و نیز آثار او در مورد عربستان جنوبی، کتاب
الملوک المتوجه ارائه شده است.[۷]

۳- مَعْمَر بن راشد الازدی ۴- ابو عروه بن ابی عمرو البصری، هرکدام در یمن
فعالیت تاریخ نویسی داشتند و ابو عروه از بصره به یمن رفت (متوفی رمضان ۱۵۲ یا ۱۵۳
می باشد) شاگرد او عبدالرّزاق بن هُمّام بن نافع الصنعانی (متولد ۲۷ و متوفی ۲۱۱)
می باشد که هر دو شهرت به تشیع داشتند و از بزرگان فقها و محدّثان و صاحب کتاب در
حدیث ومغازی شمرده شده اند.

در بصره نیز سلیمان بن طرخان تیمی (متولد ۱۴۳ – ۴۶ هجری) که معروف به پیروی از
تشیع بود کتابی داشت به نام مغازی و پسرش معمّر نیز در همین رشته فعالیت داشت.

در دمشق، ابوالعباس ولید بن مسلم دمشقی عالم شام (م ۱۱۹ و متوفای ۱۹۴ تا ۱۹۶)
صاحب مغازی پیامبر و جمع آوری روایات شناخته شده است.[۸]

ج) میزان بهره گیری حکم فقهی از سیره پیامبر اعظم(ص)

اشاره: میزان بهره مندی احکام فقه سیاسی و فقه عبادی و… از سیره پیامبر اسلام(ص)
بستگی دارد به قدرت فهم و درک هر کسی. پیامبر اسلام بیانی دارد که برایند بسیار
مهمّی دارد: ]نضّر اللَّهُ عبداً سَمِعَ مقالتی فوعاها و بَلَغَّها منْ لم
یَسْمعها[ خداوند سبزو خرّم گرداند چهره بنده ای را که سخن مرا بشنود و ضبط کند، و
سپس این سخن را برساند به کسانی که از من نشنیده اند. اضافه تر از این فرمود:
فَرُبَّ حامِلِ فقهٍ غیر فقیهٍ و رُبَّ حامِلِ فِقهٍ الی منْ هو اَفْقَهُ
منهُ[۹]» یعنی، بسا مردمی که حامل یک مسأله فقهی هستند ولی خودشان فقیه نمی باشند و
چه بسا دارندگان مطالب فقهی که از من شنیده اند و او را حفظ کرده اند و فقیه هم
می باشند ولیکن برای کسی نقل می کنند که منقول الیه از خود ناقل فقیه تر است. پس
(فقه) در واقع به معنای فهم عمیق است و در حدیث نیز، مقصود جمله ای است که دارای
عمق و ریشه باشد. (فقه)با(فهم) فرق دارد، (فهم) مطلق درک کردن است ولی (فقه) به
معنای درک عمیق است. بنابراین اطلاق (فقه) در مورد کلامی است که دارای عمق و ریشه
باشد.

با این بیان، بعضی از حاملان سخن عمیق (فقه) خود آنان عمق ندارند و مطلبی را
همواره بیان می کنند، بدون این که خود به عمق آن پی برده باشد. در مقابل کسانی
هستند که هم حامل مسائل عمیق فقهی هستند و با دقت و توجّه مسائل را ثبت و ضبط
کرده اند و هم فقیه هستند، امّا وقتی به دیگری نقل می کند، دیگری از او فقیه تر و
عمیق تر است. یعنی منقول الیه چیزهایی را می فهمد که خود ناقل نفهمیده است و به
همین دلیل است که سخنان و سیره عملی پیامبر اسلام در مرور زمان و گذشت اعصار، عمق
بیشتری پیدا می کند و برای کشف سخنان او، فهم عمیق، چون فهم و درک اوصیاء عالی مقام
آن حضرت لازم است. و در عصر غیبت کبری فقهای بزرگوار، حاملان فقه عمیق اند و در این
حمل و نقل مراتب و مدارج خود را دارند. با وجود این می پردازیم به اصل بحث که میزان
بهره گیری حکم فقهی از سیره نبی مکرّم اسلام بود.

مسائل فقهی و نخستین قانون اساسی (سال اوّل هجری)

نقش سیره و شیوه پیامبر اسلام در عرصه احکام فقهی تا کجاست؟ برای پاسخ به این
سؤال به نظر می رسد، نگاه گذرا به اولین قانون اساسی و یا منشور امّت واحده، میان
مسلمانان و دیگر اقلیّت های قومی و مذهبی در سال اوّل هجری داشته و نقش سیره را در
جهت احکام فقه سیاسی و… بررسی کنیم.

در یکی از بخش های عهدنامه عمومی سال اوّل هجری میان پیامبر اسلام(ص) و دیگر
قبایل ساکن در مدینه چنین آمده است:(یک مسلمان باید وفادار به این اصل کلّی باشد
که: هیچ یک از مشرکان یثرب حق ندارند، مال و جان قریش را پناه داده و آنان را بر
ضدّ مؤمنی یاری رسانند)، (هرکس مؤمنی را بکشد، قصاص خواهد شد، مگر این که ولی دم
راضی شود و تمامی مؤمنان بایستی حمایت گر این امر بوده و برای استحکام آن به پا
خیزند) (هیچ مؤمنی مُقِرْ و مُعْتَرِف و متعهد به این صحیفه، و خدا و روز جزا، حق
ندارد از بدعت گذاران و آشوب طلبان حمایت کند.) (اگر حمایت کند نفرین خدا وغضب او
تا روز قیامت بر او باد و فدیه اش نیز باطل خواهد بود)،(بلکه همه شما مؤمنان در هر
امری اگر دچار اختلاف شدید، جهت حلّ وفصل آن به دستور خدا و پیامبر او مراجعه
کنید.[۱۰] ]وما کانَ لِمؤمنٍ و لامؤمنَهٍ اذا قضی اللَّه و رسولُهُ امراً انْ یکونُ
لهم الخِیَرَهُ مِنْ اَمَرِهِمْ و مَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَ رَسولَهُ فَقَد ضَلَّ
ضللاً مُبیناً[[۱۱]

چنین اصلی، عمده ترین آموزه حقوقی برای تشکیل امت واحده در خصوص روش فقهی آن
حضرت بود، که در سیره سیاسی آن حضرت در جهت استقرار حکومت اسلامی نقش اساسی داشت.
در پیمان عمومی پیامبر اسلام و اقوام ساکن در مدینه، به ویژه در مورد قوم یهود با
ذکر نام تمام دستجات آنان چنین آمده است: (تأمین مخارج آنان تا زمانی که مسلمانان
در جبهه ها حضور دارند به عهده خودشان است و همه فرق در کنار مسلمین امت واحده
هستند و در این امت واحده هر کسی به دین و آیین خویش آزاد است، واین تأمین عمومی در
صورتی قابل اجرا است که افرادی دچار ظلم و خطا نشوند، در این صورت، باعث هلاکت خود
و اهلبیت خود شده است. نیکی و تعاون بایستی مانع گناه باشد).

در خلال عهد نامه به این نکته فقهی نیز اشاره شده است که: (حتی از قصاص در یک جراحت
ساده نیز گذشت نخواهد شد و اگر کسی، دیگری را ناگهانی و پنهانی بکشد (ترور کند) به
فتک (ناگهانی) کشته خواهد شد)[۱۲] این بود قسمتی از قانون اساسی که پیامبر اسلام در
سال اوّل هجرت خویش در مدینه تدوین نمود و این عهدنامه و یا قانون نامه در حقیقت
پیش نویسی از قانون اساسی بود که در مرحله دوم اقدامات پیامبر اسلام (یعنی تشکیل
حکومت اسلامی) دست آورد راه بردی داشت.

سیره فقهی پیامبر اسلام در عرصه های گوناگون

۱ـ پیامبر اسلام وقتی که معاذ را به فرماندهی عدّه ای به یمن فرستاد، از او خواست
تا اهل کتاب را ابتدا به توحید و نبوت و معاد دعوت نماید و در صورت پذیرفتن این
موارد، به نمازهای یومیّه، روزه ماه مبارک رمضان، پرداخت زکوه دعوت نماید.[۱۳]

۲ـ در خلال فتح مکّه، پیامبر اسلام(ص) خالد بن ولید را با عدّه ای برای دعوت مردم
بنی جذیمه به اسلام فرستاد (داعیاً الی الاسلام و لم یَبْعَثَه مقاتلاً) متأسفانه
او مأمور به جنگ نبود، وارد جنگ شد و چند نفر اسیر را کشت و حضرت از شنیدن این
برخورد ناراحت گردید و حضرت امیر(ع) را با جمعی فرستاد و دستور داد، خسارت و دیه
کشته ها را بپردازد.[۱۴]

۳ـ مسأله ی تألیف قلوب:این مسأله یک اصل قرآنی است که در سوره توبه و در تفسیر
امام عسکری(ع) در مستدرک الوسائل نیز به چشم می خورد[۱۵] ]انّما الصَدّقاتُ للفُقرآء
و المساکینِ والعاملینِ عَلَیها و المُؤلَّفَهِ قُلُوبُهم و فی الرّقابِ و
الغارِمینَ و فی سبیل اللَّه و ابن السّبیل فریضهً من اللَّه و اللَّهُ علیٌم
حکیمٌ[ تألیف قلوب که نوع نرمش و تواضع و فروتنی برای تلطیف قلوب مشرکین بود، در
خیلی موارد از سوی رهبری نهضت اسلامی اعمال شد. زیرا پذیرش اسلام برای مشرکان در
قالب گفتمان های فکری و استدلالی و نیز نبرد و ستیز دشوار بود، لذا اعمال سیاست
تألیف قلوب به عنوان یک مسأله سیاسی جذب کننده، علاقه مندی دشمنان را به اسلام مطرح
کردند. البته اعمال چنین مسأله ای، به دلیل باج دهی و ترس از کفّار نبود، بلکه به
دلیل یکی از ابزارهای فقهی در جهت نشر اندیشه های اسلامی مطرح بود.

از امام عسکری(ع) نقل شده است که در ذیل آیه ]وقُولواللنّاس حُسناً[.[۱۶] سوال شد
چگونه است که در این آیه برخورد با گشاده رویی هم با مؤمن و هم با غیر مؤمن و
متخلّفان سفارش شده است، چون (ناس) اعم است و شامل مؤمن و متخلّف می شود؟ در حالی
که می بایست با مؤمن با روی گشاده برخورد نمود؟ حضرت فرمود: این عدم تفاوت میان
مؤمن و غیر او بدین جهت این است که به اسلام گرایش پیدا کنند و این برخورد تألیفی،
ریشه قرآنی دارد، لذا طبق آیه ۸۳ سوره بقره سهم از زکات را به مؤلفه قلوبهم اختصاص
داده است.

حضرت امام خمینی؛ در کتاب تحریر الوسیله فرمود: این افراد اولاً کسانی از
کفّارند که برای دعوت آنان به اسلام و جهاد همراه با مسلمین، پولی به آن ها اختصاص
می یابد، و در مرحله بعد مسلمان ضعیف الاعتقاد را نیز برای جذبش می توان از همین
پول داد.[۱۷] علاوه بر زکات، رسول خد(ص) از پنج یک غنائم به دست آمده در نبرد حُنین
(که اختصاص به شخص وی به عنوان حاکم مسلیمن داشت)، مبلغ گزافی را به کفّار و تازه
مسلمان ها اختصاص داد که فهرست چنین کمک هایی همراه با اسامی ]مؤلَفّهِ قلوبهم[ در
منابع تاریخی ثبت و ضبط شده است.[۱۸] مشهورترین مصداق بهره برندگان اصل مؤلفه
قلوبهم از این حکم فقهی در شیوه رهبری پیامبر اسلام(ص) سران قریش، چون: ابو سفیان و
فرزندان و اذناب اوست، که تا فتح مکه مسلمان نشده بودند، بلکه تا مدّت ها بعد از
فتح مکّه بعضی از آنان به اسلام نه پیوسته بودند ولی مشمول اصل فقهی مؤلفّه قلوبهم
بودند و سهمیّه دریافت می نمودند و همین امر سبب شد که عدّه ای از مسلمین اشکال
نمایند و حضرت در پاسخ فرمودند: به برخی می دهم و به برخی دیگر نمی دهم. آنان را که
وا می گذارم و نمی دهم، دوست داشتنی تر از کسانی است که پول دریافت می نمایند. زیرا
دادن سهمیّه برای کسانی است که در دل خود مشکل دارند و امّا آنان را که وا می گذارم
به آن جهت است که خ