پاورپوینت کامل مسیر حفظ قشنگ است (قسمت اول) ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسیر حفظ قشنگ است (قسمت اول) ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسیر حفظ قشنگ است (قسمت اول) ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسیر حفظ قشنگ است (قسمت اول) ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

شبی در قم مهمانش شدیم. با آنکه بیمار بود ما را به خوبی پذیرفت. با حوصله به
سؤالاتمان جواب داد. متولد سال ۴۳ در تهران است. کارشناسی کامپیوتر دارد و شغلش
پاسدار است.

از ۹ سالگی به قرائت قرآن پرداخت و در کنار آن به حفظ قرآن هم پرداخت و اکنون حافظ
کل قرآن کریم است. صدای او را همه میشناسند. در سال ۶۴ یک دوره ترتیل قرآن کریم را
ضبط کرد و اکنون در کشورهای اسلامی مورد استفاده قرار میگیرد. کتاب چگونه قرآن را
حفظ کنیم؟ هم از ایشان است. ایشان تا کنون مقامهای بینالمللی زیادی کسب نمودند و
اکنون به عنوان داور بینالمللی مطرح میباشند.

آنچه در پی میخوانید حاصل گفتوگوی دو سه ساعته ما با ایشان بود که قسمت اول آن
تقدیمتان میشود.

نسیم وحی: از جبهه و برنامههایی که در زمان دفاع مقدس داشتهاید بفرمایید؟

اصطلاح شبی با قرآن یا شبهایی با قرآن اصلاً از همان ایام سال ۶۶ ابداع شد. آن موقع
آقای نجفی مسئول صفحه نور روزنامه اطلاعات بود. ایشان دعوت کرد: آقای سعیدیان، من و
آقای رضاییان رفتیم به جبهه. خیلی برنامههای خوبی بود. وقتی میخواستیم حرکت کنیم
برویم، خودمان فکر نمیکردیم که اینطور استقبال کنند. تصور میکردیم آنجا دغدغههای
جنگ و امور نظامی دارند، ولی وقتی رفتیم، خیلی از قرآن استقبال کردند. هم غرب، هم
جنوب، همه جا از کردستان و پاوه تا اهواز و شوش و آبادان و … برنامههای متعدد
داشتیم. خیلی عالی بود. رزمندهها آنقدر خوب استقبال میکردند که ما خودمان تازه
متوجه شدیم مسأله حفظ قرآن و قرائت چقدر کار بزرگی است. البته آن موقع قحط الرجال
بود. سه چهار تا حافظ بیشتر در کشور نبودند. ما هم همیشه بین آن سه چهار تا اول یا
دوم میشدیم. الان بحمدالله مسابقات خیلی قوی و محکم با حُفّاظ خوب برگزار میشود. در
آن ایام قرآن خواندن ما با ترتیل و جواب دادن به سؤالهای حفظ بچهها، خیلی برای مردم
عجیب بود. اما الان دیگر یک حافظ قرآن تعجبی ندارد، مگر اینکه حافظ خردسال باشد.
بچه خردسال حافظ، جاذبه دارد. الان برای کسی مهم نیست که مثلاً از من دعوت کنند و
بگویند فلان آیه یا فلان سوره را بخوان. آن موقعها خیلی عجیب بود. میپرسیدند: ایشان
واقعاً حافظ کل قرآن است؟ میگفتند: بله، از هر جایی میخواهی بپرس. وقتی ما جواب
میدادیم تعجب میکردند. سال ۶۶ میآمدند و آنچنان در اطراف آدم حلقه میزدند و صحبت
میکردند که ما خودمان واقعاً از وضعیتی که داشتیم، خجالت میکشیدیم. آنها عمدتاً
متأثر میشدند. گریه میکردند و بعد میپرسیدند چکار کنیم که قرآن را حفظ کنیم. وقتی
این سؤالها زیاد شد، ما همان جوابهای متفرقه که به بچهها میگفتیم را، تحت عنوان
مقالهای در روزنامه اطلاعات منتشر کردیم. حدود ۱۲ شماره مقاله شد به نام: چگونه
قرآن را حفظ کنیم؟ بعد این مقالات یک جزوهای مستقل شد که البته الان این جزوه هم
احتیاج به بازنگری دارد. یکی دو بار هم ویرایش شده. این جزوه برای آن موقع خیلی خوب
بود و نزدیک به ۲۵۰۰۰۰ نسخه از آن چاپ شد.

این جزوه تجربیات خودمان بود که نوشتیم. اما الان وضع متفاوت شده است. اینکه بنده
چطوری قرآن را حفظ میکردم با اینکه توصیه بکنیم مردم چطور حفظ بکنند فرق میکند. در
اکثر محافل به دوستان میگویم، از شما کمتر افرادی پیدا میشوند که با حوصله باشند و
آنطور که من حفظ میکردم، حفظ کنند.

حفظ آن موقع بر اساس نوار نبود، حفظی بود که واقعاً حوصله میگذاشتیم و از حافظه کار
میگرفتیم. ذهنی کار میکردیم. ذهن بود که درگیر آیت میشد. الان که نگاه میکنم
میبینم یکی از خوبیهای روش ما این بود که پایدار میماند. به همین دلیل ما کمتر با
این اشکال مواجه میشویم که حالا اگر مدتی هم مرور نکنیم یادمان برود. متأسفانه الان
وقتی حفظ میکنند، عمدتاً سریع یادشان میرود. البته ما اگر بخواهیم برای عموم مردم
درباره حفظ قرآن صحبت بکنیم، دیگر روشهای خودمان را توصیه نمیکنیم؛ مگر به تعدادی
از خواص؛ یعنی افرادی که احساس بکنیم واقعاً میخواهند مشتاقانه قرآن را حفظ کنند،
تصمیم قطعی دارند و استعداد و حافظهاش را هم دارند. اینها بحث دیگری دارد، ولی برای
عموم مردم به نظر من روش استفاده از نوار ترتیل و تکرار، روش سهلالوصولی است؛ یعنی
آسانتر از این است که بنشینند قرآن را باز کنند، جلویشان بگذارند تا یک آیه را با
آن روشهای معمول قدیمی خودمان حفظ بکنند؛ مثلاً یک آیه را چند قسمت کنند، بعد اینها
را قسمت قسمت حفظ بکنند. حفظهای محکم، نه حفظهایی که زود بپرد. ما بعضی وقتها لازم
بود ۳۰ یا ۴۰ بار یک قسمت را تکرار کنیم تا اینها به هم وصل بشود و بشود یک آیه،
بعد برویم سراغ آیه دوم. الان دیگر حوصله این کارها را ندارند. میخواهند که بشنوند
و حفظ کنند. الان باید کتاب چگونه قرآن را حفظ کنیم؟ را یک مقداری بازنگری کنیم. یک
بار هم بحث همین بود که انشاءالله یک وقتی بنشینیم با تجربهای که جامعهالقرآن دارد،
ببینیم برای مردم چه توصیهای خوب است. خودمان یک راهی را رفتهایم، بد هم نبوده؛ ولی
الان خیلی کاربردی نیست؛ مگر اینکه عدهای را انتخاب کرده و با آنها به صورت ویژه
کار کنیم. انشاءالله درصدد هستیم. بنشینیم و درباره روشهای حفظ صحبت بکنیم. الان
عمده سؤالاتی که از این طرف و آن طرف برای ما میاید، این است که چرا قرآن حفظ کنیم؟
ایا این کار لازم است یا لازم نیست؟ ایا اتلاف وقت نیست؟ مثلاً چقدر ائمه ما به حفظ
قرآن توجه داشتهاند؟ چقدر بر آن تأکید داشتهاند؟ برخی هم که نمیدانند، حفظ را در
تقابل با فهم قرآن قرار میدهند. مثلاً فکر میکنند حفظ قرآن یک چیز است و در مقابل
آن فهم قرآن است. لذا میگویند یکی از این دو راه را انتخاب کنیم: یا این راه یا آن
راه. ما میگوییم نه، هر دو راه؛ منتها با برنامهریزی که البته در این زمینه صحبتها
خیلی زیاد هست و باید تخصصیتر صحبت کرد. اعتقاد خودم این است که کسانی که میخواهند
مشغول حفظ قرآن بشوند، در قدمهای اول باید اجمالاً با ترجمه روان آیه آشنا باشند.
همین کفایت میکند. اگر بخواهند همزمان با حفظ وارد تفسیر بشوند، حرکتشان کند میشود
و نشاطشان را میگیرد.

نسیم وحی: خود شما چند سال طول کشید قرآن را حفظ کردید؟

من خودم اگرچه میتوانستم خیلی سریعتر حفظ کنم، ولی خیلی تدریجی پیش رفتم. چیزی حدود
۳ سال طول کشید.

نسیم وحی: الان نظرتان روی چند سال هست؟

من واقعاً خاطره خوبی از آن سه سال دارم. احساس میکنم که نیازی به حفظ سریعتر نیست.
البته دو سال هم خوب است. چه بسا بعضی از خواص هم باشند که به آنها توصیه کنیم
یکساله حفظ بکنند، ولی تعداد آنها خیلی محدود میشود. البته اینکه یک سال باشد یا دو
سال یا سه سال، استاندارد یا قانونی وجود ندارد. من خودم تجربه کردهام، میگویم اگر
ما آهسته حفظ کنیم، لذت بیشتری میبریم. اینها را که میگویم برای شما، زیره به کرمان
بردن است. زیرا همین مسیرهایی که بنده طی کردهام، خود شما هم طی کردهاید. من
معمولاً مثال میزنم و به دوستان میگویم: فرض کنید که در یک جاده به قصد جایی حرکت
کرده و سوار ماشین میشوید. تصور کنید آن جاده هم، جاده بسیار زیبایی باشد: یک سمتش
دریا، سمت دیگرش جنگل، صحنههای خیلی زیبای طبیعت، هوای خوب و باطراوت و … . اینجا
اگر کسی بخواهد تخته گاز برود تا به مقصد برسد، معلوم است که بیسلیقه است. خودش را
از استفاده از م