پاورپوینت کامل وحدت آرمانی نخبگان واکاوی وحدت حوزه و دانشگاه;قسمت دوم ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وحدت آرمانی نخبگان واکاوی وحدت حوزه و دانشگاه;قسمت دوم ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وحدت آرمانی نخبگان واکاوی وحدت حوزه و دانشگاه;قسمت دوم ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وحدت آرمانی نخبگان واکاوی وحدت حوزه و دانشگاه;قسمت دوم ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

۱. قلمروهای وحدت

الف قلمرو معرفتی: در این قلمرو، بحث ارتباط علم و دین به ویژه در حوزه علوم انسانی مطرح می شود. این موضوع، از جمله موضوع هایی است که قدمتی طولانی در اندیشه بشری دارد و به ویژه در چند قرن اخیر، به طور جدی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. به نظر می رسد حوزه و دانشگاه در این قلمرو، نقاط تلاقی و تماس بسیاری دارند که روشن شدن آنها، منوط به تعامل فکری صاحبان اندیشه دینی و علمی است.

ب قلمرو اجرایی: محور اصلی بحث در قلمرو اجرایی وحدت حوزه و دانشگاه، شیوه اداره نظام اسلامی است. دین مبین اسلام و مکتب متعالی تشیع، استفاده بجا از تجارب بشری را در عرصه مدیریت جامعه اسلامی، به هیچ وجه منع نکرده و نمی کند. البته در این عرصه، لازم است از یک سو، حوزویان با دستاوردهای علمی جدید آشنا شوند و از سوی دیگر، سوز و درد دینی در دانشگاهیان پدید آید. به عبارت دیگر، یک درد و درک مشترک در راستای آرمان متعالی اسلامی در این دو قشر آشکار شود.

ج قلمروهای روانی و انگیزشی: برنامه ریزی، آموزشی، فرهنگی اجتماعی و سیاسی نیز از جمله قلمروهایی است که می توان وحدت حوزه و دانشگاه را در این زمینه دنبال کرد.

۲. رویکردها به بحث وحدت

الف رویکرد اخلاق گرا: این رویکرد بر این است که هر دو نهاد حوزه و دانشگاه، باید از راه پرورش انسان ها در چهارچوبی اسلامی، در مسیر تعالی اخلاقی نیروهای خود اقدام کنند تا در پرتو این تعالی روحی و معنوی، زمینه همدلی، تعامل و وحدت میان آنها، و پس از آن، همکاری علمی و عملی میانشان میسر شود.

این نظریه، به عنوان یک راهکار و واسطه، لازم و ضروری است، ولی کافی نیست و در مورد مسئله وحدت، باید جنبه های وسیع تری را در نظر گرفت و به آن پرداخت.

ب رویکرد ساختارگرا: رویکرد ساختار گرا با تأکید بر تعریف حداکثری از وحدت، بر این عقیده است که وحدت حوزه و دانشگاه، تنها از راه یکی کردن ساختار این دو نهاد قابل تحقق خواهد بود؛ یعنی تبدیل حوزه به دانشگاه، یا دانشگاه به حوزه، یا ادغام این دو در ساختاری جدید.

این رویکرد، رویکردی افراطی است؛ چرا که وحدت حوزه و دانشگاه زمانی می تواند به نحو معقولی معنا دار باشد که هر دو نهاد، هویت و کارکردهای مخصوص دیگری را به رسمیت بشناسد.

ج رویکرد ایدئولوژیک: این رویکرد بیان می کند که دانشگاه از حیث علوم، اهداف، روش شناسی و…، بر بنیان سکولاریستی بنا شده و در مقابل، حوزه های علمیه از نظر علوم، اهداف، روش شناسی و…، بر ایدئولوژی اسلامی استوار گردیده است. از این رو، در نظام اسلامی، وحدت این دو نهاد ممکن نیست، جز آن که دانشگاه ها ماهیتاً تغییر یابند و بر پایه ایدئولوژی اسلامی، تغییرات اساسی در خود پدید آورند.

د رویکرد وحدت در تصمیم گیری ها: برخی بر این عقیده اند که وحدت حوزه و دانشگاه، یعنی وحدت این دو نهاد در تصمیم گیری های سیاسی، اجتماعی و اجرایی.

این دیدگاه، به هدف وحدت بیشتر اشاره می کند و از مقدمات آن سخن به میان نمی آورد. به نظر می رسد تحقق وحدت در این عرصه، به تحقق وحدت یا دست کم همسویی این دو نهاد در برخی مسائل بنیادی تر، مثل مباحث معرفتی بستگی دارد.

ه رویکرد معرفتی: در این رویکرد، عامل وحدت حوزه و دانشگاه، مستلزم ارائه دستگاه معرفتی جامعی است که در آن، هم دین و داده های وحیانی ارج و قرب داشته باشند و هم برای دستاوردهای تجربی و یافته های انسانی، جایگاه و منزلت مشخصی در نظر گرفته شده باشد. بدیهی است رسیدن به چنین نظام معرفت شناسانه ای محقق نخواهد شد، مگر آنکه حوزه و دانشگاه بتوانند در چهار عرصه پیش فرض ها، مسائل، روش و اهداف، به توافقاتی میان خود برسند. البته توافق در این چهار عرصه، به معنای حذف یکی و اخذ دیگری نیست، بلکه به معنای روشن ساختن حدود هریک در قالب جهان بینی جامع است. این دیدگاه، یکی از راهکارهای اساسی وحدت را مطرح ساخته است که در کنار وحدت اخلاقی، می تواند به وحدت در عرصه عمل سیاسی و اجتماعی بینجامد.

و رویکرد ترکیبی: به نظر می رسد رویکرد مناسب به مسئله وحدت حوزه و دانشگاه، ترکیبی از رویکردهای پیش گفته است. به این معنا که در آن، از یک طرف وحدت اخلاقی و معرفتی لازم است و در کنار آن، هر دو نهاد باید در مسیر اصلاح ساختاری خود، از نظام ساختاری دیگری بهره برداری کنند و در نهایت، به وحدت درعرصه عمل برسند و از این راه، مسیر متعالی تجدید تمدن سترگ اسلامی را پی بگیرند.

دستاوردها

به طور کلی درباره عملکرد مسئولان درباره بحث وحدت حوزه و دانشگاه، سه رویکرد دیده می شود. گروهی، کاملاً سیاست ها و اقدامات انسجام گرفته در طول سال های اخیر را در موضوع وحدت، سیاست ها و اقداماتی ناموفق ارزیابی می کنند. اقلیتی هم هستند که خوش بینانه نظر می دهند و ارزیابی موفقی از این موضوع دارند.

اما به نظر می رسد دید منصف در این باب، به کامیابی های نسبی و ناکامی های نسبی خواهد رسید. در اینجا به برخی از دستاوردهای بحث وحدت حوزه و دانشگاه می پردازیم :

۱. برداشته شدن مرزهای معرفتی، فرهنگی و روانی که پیش از انقلاب میان حوزه و دانشگاه وجود داشت، از نظر تبادل استاد، پیشنهاد و اجرای طرح های مشترک پژوهشی و تبادل اطلاعات.

۲. کاهش فاصله ای که به لحاظ شیوه های آموزشی و نوع پژوهش و تحقیق میان این دو نهاد علمی دیده می شد.

۳. تبادل استاد و دانشجو و شکل گیری گروه های جدید آموزشی و پژوهشی در دو نهاد حوزه و دانشگاه.

۴. شکل گیری و پیدایش رشته های جدید علمی که با نگاه تطبیقی و جامع به دیدگاه های مطرح شده در حوزه و دانشگاه، سعی در تحلیل مسائل مختلف علمی و ارائه راهکارهای مناسب در عرصه اجرایی دارد.

۵. طرح گسترده مباحث علوم انسانی و اجتماعی در حوزه های علمیه و گسترش مباحث تطبیقی در حوزه دین و علوم انسانی.

۶. شکل گیری و پایه ریزی مراکز آموزشی و دانشگاهی و حوزوی تلفیقی و ترکیبی.

۷. گسترش نگاه ارزشی و تطبیقی در قلمرو طرح مباحث علمی در دانشگاه ها .

۸. تنظیم مواد و برنامه درسی دو نهاد حوزه و دانشگاه با بهره گیری از تجربیات یکدیگر در این زمینه.

۹. تلاش در راستای تولید اندیشه و فکر و نشر مجلات و کتاب ها و تأسیس مراکز آموزشی و پژوهشی جدید با همکاری حوزه و دانشگاه و شکل گیری نهادهای تلفیقی.

۱۰. توفیقات در قلمرو اداره جامعه و مسائل حکومتی و پایه ریزی نظام تقنینی، قضائی و اجرائی در جمهوری اسلامی بر پایه تعامل و همکاری دانش آموختگان حوزه و دانشگاه.

راهکارها و پیشنهادهایی برای وحدت

برای جلوگیری از بروز گسست شکاف اجتماعی میان نخبگان جامعه، راهکارها و پیشنهادهایی وجود دارد که به قرارذیل است:

۱. تدوین استراتژی و چشم انداز آینده تعامل و همگرایی حوزه و دانشگاه ؛

۲. اطلاع رسانی و معرفی توفیقات نسبی به دست آمده در این عرصه و توجیه افکار عمومی، به ویژه افکار نسل جوان این دو نهاد آموزشی و پژوهشی ؛

۳. شناخت آسیب های اجتماعی و سیاسی که این دو مقوله استراتژیک را تهدید می کند و کوشش در راستای معالجه آنها؛

۴. تأکید بر ضرورت و اهمیت همه جانبه این همگرایی در همه شئون و ابعاد زندگی مردم در این مرز و بوم؛

۵. بررسی همه مسائل اجتماعی و سیاسی از زاویه این مقوله و تنظیم آنها براساس این معیار استراتژیک و راهبردی؛

۶. تقویت و تعمیق و توسعه همه نمودها و نمادهای همبستگی حوزه و دانشگاه در زمینه های گوناگون؛

۷. شناخت مسئله وحدت حوزه و دانشگاه از سوی برنامه ریزان حکومت و فعالان سیاسی و اجتماعی، به عنوان راهبرد و استراتژی بنیادین و توجه به آن در تصمیم گیری کلان کشوری؛

۸. توجه تمامی نهادهای جامعه، به درون زا بودن و به دور از تشریفات بیرونی بودن تعامل و ارتباط حوزه و دانشگاه؛

۹. رعایت فروتنی و ادب از سوی هر دو طرف در خصوص تعامل با یکدیگر؛

۱۰. شناخت محدودیت ها و کارکردها از سوی حوزه و دانشگاه و بالا بردن ظرفیت تحمل تا حد توا