پاورپوینت کامل موانع رشد;تأملی در باب مدیریت تتبع ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موانع رشد;تأملی در باب مدیریت تتبع ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موانع رشد;تأملی در باب مدیریت تتبع ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موانع رشد;تأملی در باب مدیریت تتبع ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۵۲

ما چون سواد نداریم ،فکر می کنیم

یکی از مسائلی که در کار تحقیق حساس و مهم است، میزان مراجعه به اطلاعات و جمع آوری اطلاعات می باشد. یک واحد پژوهشگر که می تواند یک شخص یا یک سازمان باشد، تا چه اندازه باید اطلاعات را وارد کار پژوهشی خود کند؟ در یک نگاه اولیه ممکن است بگوییم حد اکثر میزان اطلاعات مفید و لازم را باید وارد مجموعه نمود و تنها ممیزها وقت و پول می باشد، اما مسئله ما جوابی دقیق تر لازم دارد. می خواهیم قاعده ای را مورد توجه قرار دهیم که با آن بتوان ورود اطلاعات در طول کار پژوهشی را مدیریت نمود؛ یعنی در هر زمان چه میزان اطلاعات را به کار بگیریم؟ این مسئله به مدیریت ورود اطلاعات کمک خواهد کرد.

عدم مدیریت اطلاعات در هر کار پژوهشی، منجر به نقص و سپس دلزدگی از پژوهش خواهد شد. مدیریت یکی از کلید واژه های مهم در هر کار و مخصوصا کار علمی می باشد. مدیریت نسبت به مجموعه کارهای علمی در یک نهاد یا مجموعه از یک سو، و همچنین مدیریت نسبت به یک خرده کار علمی و تحقیقاتی و در نهایت مدیریت در یکی از مواقف کار پژوهشی؛ یعنی ورود اطلاعات همه مصادیقی از اعمال مدیریت در کار علمی می باشد. عدم مدیریت موجب خواهد شد نتیجه نهایی ضعیف و غیر علمی باشد. این ضعف یا سرخوردگی در کار تحقیق را ناشی می شود و یا هدر کردن عمر خود و دیگران را به دنبال خواهد داشت، البته ضایع کردن، هوش، استعداد، توان و هزینه را نیز در پی خواهد داشت و نتیجه ای نیز در پی نخواهد داشت.

امروز در عصر انفجار اطلاعات به سر می بریم و در هر موضوعی می توان مجموعه گسترده ای از تجربیات علمی و نتایج پژوهشی را بدست آورد. هر مسئله ای که انتخاب کنیم کافی است ابعاد آن را روشن نموده و مجموعه پرسش هایی را درباره آن مورد توجه قرار دهیم. در باره هر بُعد و هر پرسش، کتاب ها و مقالات بسیاری می توان بدست آورد که

چه باید کرد؟ گروهی مطلقا خط بطلان بر کارهای دیگران می کشند و تصمیم می گیرند از ابتدا خود شروع کنند. این به نظر معقول نیست! هزینه فکری و وقتی که این افراد می پردازند، بسیار زیاد است، اما در نهایت به جایی می رسند که فایده چندانی ندارد، به نقاطی می رسند که دیگران رفته اند و به آن رسیده اند و شاید از آن عبور نموده اند. این راه به نظر اکثر قریب به اتفاق اندیشمندان معقول نیست، البته کسانی بودند که چه به لحاظ نظری و یا لا اقل در عمل طرفدار این روش باشند در اطراف خود در فضای حوزه با این نگاه زیاد برخورد کرده ایم. فرض کنید در یک مسئله اصولی لفظی، یک محقق حوزوی کمتر به خود زحمت دیدن نظرات علمی جدید را می دهد، حتی نظرات گذشتگان نیز آنچنان که باید مورد توجه نیست، لذا یک محقق خط میز خود را با دیگر نظرات مشخص نمی کند و نظری جدیدتر به بازار عرضه نمی کند.

این نکته مهمی است که ما در درون یک جامعه و در بستر یک تاریخ با گذشتگان خود و با اطرافیان خود در ارتباط متقابل به سر می بریم و رشد علم در چنین فضایی اتفاق می افتد .

در مقابل این طرز فکر، گروهی دیگر خود را به دست کتاب ها و مقالات می سپارند؛ این کار نیز مانند روش قبلی البته شیرینی خاص خود را دارد است.

در میان دوستان خود بسیاری را می شناسم که ذهنشان انبانی از اطلاعات است، اما در تحلیل فوق العاده ضعیف اند. اینها همواره در بهترین حالت یک پیروند و لو خیلی بدانند، ولی هیچ نمی دانند، چرا؟

شهید مطهری در کتاب تعلیم و تعلم در اسلام می فرماید: «ما در میان استادهای خودمان آن استادهایی را می دیدیم ابتکار دارند که زیاد معلم ندیده بودند. شیخ انصاری که یکی از مبتکرترین فقهای صد و پنجاه سال اخیر است از تمام علمای فعلی کمتر استاد دیده … همه دوره معلم دیدن او را اگر حساب کنید به ده سال نمی رسد در حالی که دیگران بیست سال بیست و پنج سال سی سال معلم دیده اند. آقای بروجردی را اغلب ایراد می گرفتند که کم استاد دیده و از نظر ما حسنش همین بود که خیلی استاد ندیده بود … به همین دلیل که کمتر استاد دیده بود ابتکارش از اغلب آن علما بیشتر بود یعنی فکر می کرد… ».

این مسئله امروز نیز به شدت در فرهنگ علمی حوزه وجود دارد و در روش تعلیم از جایگاه برنامه ریزان و بزرگان و همچنین روش تحصیل از جایگاه طلاب تأثیر گذار بوده. بسیاری از طلاب همواره در تعلل و سردر