پاورپوینت کامل نگاهی دیگر به آموزش و پژوهش در تفسیر و علوم قرآنی در گفت و گو با حجت الاسلام و المسلمین فاکر میبدی ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی دیگر به آموزش و پژوهش در تفسیر و علوم قرآنی در گفت و گو با حجت الاسلام و المسلمین فاکر میبدی ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی دیگر به آموزش و پژوهش در تفسیر و علوم قرآنی در گفت و گو با حجت الاسلام و المسلمین فاکر میبدی ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی دیگر به آموزش و پژوهش در تفسیر و علوم قرآنی در گفت و گو با حجت الاسلام و المسلمین فاکر میبدی ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۷

با تشکر از حضرتعالی به خاطر فرصتی که در اختیار ما قرار دادید تا در زمینه قرآن پژوهی در حوزه های علمی سؤالاتی داشته باشیم.

درس تفسیر قرآن در آموزش های عمومی و اختصاصی حوزه چه وضعیتی دارد؟ و چه راهکارهایی برای تکمیل و تکامل آن دارید؟

در رابطه با جایگاه درس تفسیر در حوزه علمیه قم، باید گفت که بحمدالله در این سه دهه نسبت به دهه های قبل رشد چشم گیری کرده، به نحوی که ما امروز شاهد این هستیم که قرآن کریم و علوم مرتبط با آن در تمامی پایه های تحصیلی حوزه، چه به صورت آزاد و چه به صورت دروس تحت برنامه وجود دارد. به عنوان مثال در دروس غیرتخصصی؛ یعنی در بخش عمومی و در پایه یک تجوید و تلاوت – که طبیعتا به عنوان گام نخست و مرحله آغازین انس با قرآن است – وجود دارد و طلاب عزیز در این مرحله به این بخش از قرآن آموزی مبادرت می ورزند. در پایه های ۲ تا ۵ تفسیر را به صورت مختصر روان و به زبان فارسی می خوانند. در پایه ۶ یک دوره مختصر علوم قرآنی فرا می گیرند و در پایه های ۷، ۸، ۹ و ۱۰ متون سخت تری مانند جوامع الجامع و المیزان را فرا می گیرند. بنابراین طبیعی است، وقتی دروس سطح به ۱۰ پایه تقطیع و تقسیم می شود و در هر پایه به نوعی دروس مربوط به قرآن وجود دارد، این خودش می تواند مایه خوشحالی و خرسندی باشد. در کنار دروس تحت برنامه، یک سلسله درس های آزاد برای سطوح مختلف نیز وجود دارد که من به تعدادی از آنها جهت تقدیر از اساتید هم که شده اشاره می کنم: از جمله درس حضرت آیت الله جوادی آملی، درس تفسیر روز چهارشنبه هر هفته حضرت آیت الله وحید، درس حجت الاسلام و المسلمین سید احمد خاتمی و درس حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ محسن اراکی. به غیر از درس آیت الله وحید که هفته ای یک جلسه است، بقیه دروس به صورت روزانه برگزار می گردد. درس آیت الله وحید برای طلاب درس خارج است و در درس آیت الله جوادی نیز افراد بسیاری که درس خارج می خوانند حضور دارند.

در کنار درس های عمومی حوزه، شاهد حضور قرآن در کنار درس های حوزوی، به صورت تخصصی هستیم که این نیز بحمدالله جای بسی خوشحالی است. البته در کنار برنامه های ذکر شده، مراکزی نیز هستند که دروس قرآنی، تفسیر و علوم قرآنی را به عنوان بخشی از درس های مربوط به قرآن و حدیث تدریس می کنند، که عبارتنداز: ۱ مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، ۲ جامعه المصطفی العالمیه، هم در مدارس عالی فقه و معارف و هم در مدرسه عالی امام خمینی دروس آموزشی قرآن وجود دارد که دانش پژوهان دروس تفسیر و علوم قرآن به صورت جدی و در قالب گرایش آن را فرا می گیرند.

آنچه که در حوزه جای خو شبختی است، تأسیس رشته تخصصی تفسیر و علوم قرآنی است، که در سه مقطع تحصیلی کارشناسی سطح دو، کارشناس سطح سه ارشد، مقطع سطح چهار دکتری به آموزش دروس تخصصی تفسیر و علوم قرآن در قالب ها و عناوین مختلف درسی و با زیر فصل ها و سرفصل های مصوب شورای عالی حوزه می پردازند.

البته آنچه بیان شد در رابطه با وضع موجود حوزه است، اما اگر بخواهیم در بخش آموزش به وضع مطلوب برسیم باید عرض کنم با همه تلاش هایی که در رابطه با حضور دروس قرآنی در متن و بطن حوزه شده، ولی دروس قرآنی همچنان عنوان جنبی بودن را یدک می کشد و اگر ما بخواهیم دروس قرآنی را در حوزه به وضعیت مطلوب برسانیم، باید عنوان جنبی بودن را از برنامه های درس تفسیر و علوم قرآنی برداریم و ردای اصالت را بر این دروس بپوشانیم، تا ان شاء الله همانند دیگر شاخه های علوم اسلامی در حوزه به عنوان درس اصلی مطرح باشد.

البته این بدان معنا نیست که این دروس، دیگر دروس را تحت الشعاع خود قرار دهد یا کمرنگ نماید. البته می توان گفت که دروس تفسیر و علوم قرآن من حیث المجموع در حوزه علمیه به نسبت قبل و به نسبت برخی از دروس از جایگاه نسبتا خوبی برخوردار است، اما حقیقت این است که اگر ما بخواهیم یک آمار دقیقی نسبت به تعداد کلاس ها و ساعاتی که صرف دیگر دروس می شود، با دروس تفسیر و علوم قرآن ارائه نماییم، بسیار اندک است که این فقط با تغییر بینش نسبت به برخی از مسائل و تغییر سیاستگذاری نسبت به برخی از مسائل حلّ خواهد شد، تا ما بتوانیم وضعیت موجود را به وضعیت مطلوب تغییر بدهیم و هر چند به همه دروس غیر از فقه و اصول، جنبی اطلاق می شود، ولی باید توجه داشته باشیم، درست است که دروس تفسیر و علوم قرآنی در کنار فلسفه و کلام و حدیث و رجال و غیره جنبی است، اما باید تفاوتی میان قرآن و تفسیر قرآن به نسبت سایر رشته ها وجود داشته باشد و ما منکر این نیستیم که به سایر دروس نیز جنبی می گویند، ولی ما در آنها هم بحث داریم، که چرا باید آنها جنبی باشند، بلکه باید به همه دروس با یک دید متعادل نگاه شود؛ یعنی اگر ما مفسری داریم که درس اصول و فقه او اصلی است، باید دروس تفسیر او هم اصلی باشد؛ زیرا او می خواهد به عنوان یک مفسر باشد و اگر او یک فقیه مفسر است باید دروس تفسیر او هم اصلی باشد. کلام هم اینگونه است. اینکه ما بگوییم یک نفر مفسر محض است، این امکان ندارد. اگر یک نفر مفسر و صاحب نظر در علوم قرآنی داریم که می خواهد در این حوزه متخصص شود، همانطور که به فقه و اصول او بها داده می شود، به همان میزان به تفسیر و علوم قرآن او نیز بها داده شود.

مراکز قرآن پژوهی در حوزه چه مراکزی هستند، فعالیت های اصلی آنها را نام ببرید؟

چه نقدها و پیشنهادهایی در ارتباط با این مراکز دارید؟

این بخش از فعالیت های قرآنی نیز به نسبت زمان های گذشته، رشد چشمگیری داشته و تعداد مراکزی که به هر نوعی با فعالیت های قرآنی سر و کار دارند، به ده ها مرکز بالغ می شود، ولی بنده به چند مرکز شاخص اشاره می کنم. البته مراکز به دو سه دسته و گروه تقسیم می شوند. یک سری مراکزی که صرفا به کارهای پژوهشی قرآنی می پردازند. برخی مراکز که بخشی از کارهای عمده آنها قرآن پژوهی و پژوهش های قرآنی است و برخی دیگر از مراکز در کنارآموزش، پژوهش های قرآنی هم دارند.

در رابطه با مراکز پژوهشی، از مراکزی که دو جنبه ای هستند؛ می توان به مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی و نیز مرکز جامعه المصطفی العالمیه اشاره کرد. هم چنین جامعه الزهرا و حوزه علمیه خواهران نیز این گونه است .

در خصوص مراکزی که کار پژوهشی محض دارند، نیز می توان بر مرکز فرهنگ و معارف قرآن وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی – البته در این مرکز برنامه های خاصی دارند که یکی از این کارها برنامه های پژوهشی خاص است – و نیز پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی که برخی از متصدیان آن روحانی هستند اشاره کرد. این مراکز مجموعا به فعالیت های پژوهشی مشغول هستند. البته مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآن، پژوهش های ضمن آموزش نیز دارد یعنی در کنار آموزش، یک ماده درسی تحت عنوان پژوهش وجود دارد، که از سوی معاونت با یک پژوهش ترمی، یا میان سالی گذرانده می شود. که در هر ترمی باید قرآن پژوه چنین پژوهشی را ارائه دهد و این کار منهای پژوهشی است که توسط استاد به عنوان جزئی از درس محسوب می شود. البته برخی از درس های ما با صبغه پژوهشی است و در برخی دیگر از درس ها کار پژوهشی توسط استاد ارائه می شود، که جدای از این بحث است، بلکه پژوهش هایی که در قالب پایان نامه ها، رساله ها و قبل از آن به صورت تحقیق پایانی است، هر کدام در حقیقت پژوهش های عمده ای را انجام می دهند. بنابراین در سیستم آموزشی این مرکز، درسی است به عنوان پژوهش یک تا شش که قرآن پژوهان باید این پژوهش ها را ارائه دهند، که تحقیقات مبتلا به روز را خواهند داشت، اما آنچه می توان به عنوان نقطه ضعف پژوهش ها می توان بدان اشاره نمود. عدم هماهنگی و عدم سیاست گذاری واحد و در نتیجه یک سری موازی کاری ها است که انجام می شود. البته تصور شخصی بنده این است که نفس موازی کاری بد نیست، به دلیل اینکه تا زمانی که در میان متقاضیان ما افرادی با سلیقه های مختلف وجود داشته باشد، طبیعی است که عده ای با سلیقه ما کنار نیایند و در مرکز دیگری فعالیت کنند و شاید کسانی با سلیقه دیگران نسازند و بیایند اینجا فعالیت کنند و اگر با این دو مرکز نیز هم سلیقه نباشند، در مرکز سومی فعالیت خواهند کرد. بالاخره وقتی سیاست ها، سلایق، برنامه ها و برخوردها مختلف باشد، طبیعتا افرادی هم که دنبال تحقیق، پژوهش و همکاری باشند مختلف خواهند بود، لذا از این زاویه