پاورپوینت کامل مقاله;مبانی سیاست ورزی امام خمینی برای طلاب جوان ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مقاله;مبانی سیاست ورزی امام خمینی برای طلاب جوان ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مقاله;مبانی سیاست ورزی امام خمینی برای طلاب جوان ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مقاله;مبانی سیاست ورزی امام خمینی برای طلاب جوان ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

مطالعه زندگی پر درس و پند امام خمینی «رحمه الله علیه»، با نگاه سیاسی، مجموعه ای از نکات آموزنده در گستره مدیریت سیاسی روحانیت، به دست می دهد که می توان آن را در قالب یک پایان نامه دکتری ارائه نمود.

این اثر می تواند، در حوزه های علمیه جزء کتب اصلی قرار گرفته و تدریس شود تا طلاب از ابتدا جدا از شنیدنی ها و دیدنی ها و خاطره ها، به صورت علمی با مبانی سیاسی حضرت امام آشنا شده و آن را به کار بندند.

اکنون تنها در حد اشاره، نگاهی به فراز هایی از سیره حضرت روح الله خواهیم داشت که می توان ادعا کرد با کنار هم دیدن گزاره های مورد بحث، مبانی سیاست ورزی ایشان، آشکارتر خواهد شد.

روح الله خمینی تنها یک روحانی سیاست ورز نیست: او آخوندی نیست که به مجلس ملی راه یابد یا حزبی تشکیل داده و سلیقه های سیاسی خود را در نشریات و نشست ها عنوان کند. او طلبه ای فاضل استادی مبرز و مجاهدی سیاست مدار است. زندگی طلبگی او علی رغم مبارزاتش در مسیر سنتی خود، جریان دارد. او در حوزه تدریس می کند، تقریرات درس خویش را منتشر می سازد و در نهایت در جایگاه مرجعیت می نشیند. امام خمینی به خوبی می داند حرکت تحول گرایانه در جامعه ایرانی با اصلاح نگاه دینی و راحت شدن از شر طاغوت و پادشاهی صورت خواهد گرفت و این همه با مدیریت نهاد مرجعیت امکان پذیر است. امام برای مرجعیت قدم بر نمی دارد و با این که پرجمعیت ترین حلقه درسی حوزه را داراست، پس از ارتحال آیت الله بروجردی نیز تلاش می کند خود را مطرح نسازد، اما در نهایت در قامت یک مرجع تقلید مسلم به تمشیت امور می پردازد.

اصل مرجعیت و وحدت آن در نظر امام خمینی بسیار اهمیت دارد: تلاش امام برای مرجعیت آیت الله بروجردی و اطلاق این امر و نیز کمک ها و مشاوره های فراوان به ویژه در زمینه های سیاسی شاهدی بر این نکته

است. از این رو می توان یکی از مبانی سیاست ورزی امام را تقویت مرجعیت دانست. ایشان حتی در موارد اختلاف سلیقه با آیت الله بروجردی، مراقب حفظ شئون و جایگاه مرجعیت است و هیچ حرکت و سخنی بر خلاف نظر مرجعیت از وی شنیده و دیده نمی شود.

اطلاعات حضوری: بدیهی است که ورود به عالم سیاست بدون آگاهی از جریان ها شخصیت ها، توصیف ها و مطالعات کامل، محکوم به شکست است. اما نکته اساسی تر این که یک سیاستمدار، آنگاه می تواند تحلیل ها و حرکت های درست و مناسب داشته باشد که جامعه آماری و اطلاعات خام سالم در اختیار داشته باشد. یکی از بهترین روش های کسب اطلاعات، حضور در متن حادثه هاست. امام خمینی در دوران طلبگی خود، سفرهای سیاسی متعددی دارد. او در مجلس حاضر می شود و مباحثات مجلس را با گوش خود می شنود و منتظر تحلیل و نقد روزنامه ها نیست. با شخصیت های مختلف سیاسی در تهران و قم دیدار می کند و حقایق را از نزدیک حس و مطالعه می کند. او حجره نشین نیست که در را به روی واقعیت ها ببندد و از احوال مردم و رجال سیاسی بی خبر بماند.

مطالعه سیاسی: در قطعه های مختلف از زندگی امام خمینی، تسلط ویژه ای از ایشان در مسائل سیاسی سراغ داریم. سخنان پخته و به روزی که نمی توان بدون مطالعه آثار و نوشته های قویم سیاسی، به زبان آورد. تطبیق نظریه ولایت فقیه و حکومت اسلامی با نظام جمهوری اسلامی، نقد مکاتب و گرایش های گوناگون سیاسی غربی و شرقی، نقد کمونیسم و امپریالیسم، انتقاد از ملی گرایان، تخطئه برخی نظریات شبه روشنفکری، همه از نمونه های این تسلط است. اینجاست که نامه یک روحانی مبارز و عالم مجاهد شیعه به گورباچف و پیش بینی سقوط نظام کمونیستی، قابل درک می شود. این نامه، بیان احساس و عواطف یک مرد مذهبی منزوی در غارها و کوه ها نیست. بلکه مطالعه همه جانبه احوال مکاتب و رجال سیاسی و توجه به نیازهای فردی و اجتماعی انسان است که به یک تحلیل درست و متقن منتهی شده و به صورت واژگان یک نامه تاریخی صادر می شود.

بصیرت سیاسی: شخصیت های دینی و مذهبی بسیاری در ایران و حتی دیگر کشورهای اسلامی بوده اند که با تشکیل گروه های سیاسی یا فرهنگی، برای القای اندیشه های اصلاح گرایانه خود تلاش کرده اند. مبارزه با خرافات، احیای مراسم مذهبی، تقویت روحیه دینی و اسلامی، مبارزه با فساد و بی حجابی گسترش اندیشه مهدویت، اطلاع رسانی دینی به جوانان، موجه جلوه دادن آموزه های دینی و اسلامی از منظر علم روز، هویت بخشی به جوانان مسلمان، انتقاد از حرکت های ضد دینی حاکمان، مبارزه علمی با فرقه ها و گروهک های منحرف مذهبی و ده ها عنوان دیگر در کارنامه این جریان های سیاسی مذهبی وجود دارد. تا جایی که گاه به مبارزه مسلحانه و ترور نیز انجامیده است. اما رفتار سیاسی حضرت امام، ویژه و ممتاز است. امام (ره) در طول دوره مبارزه خود چه در مقطع نظری و چه در مقطع عملی، پیش و پس از ارتحال آیت الله بروجردی، دوران آغاز مبارزه در دهه ۴۰ و دهه دوران اوج آن در دهه پنجاه، بصیرت سیاسی به خرج می دهد و جدا و بالاتر از دیگران حرکت می کند. او ریشه ها را می بیند و درد جامعه و بشریت را حس می کند. امام هم دشمن را به خوبی شناسایی می کند و هم همرزمان را به خوبی بر می گزیند. بصیرت مکتب سیاسی خمینی، باعث می شود به جای صرف هزینه ها در مسائل سطحی و زودگذر، نیروها در عمق و ریشه متمرکز شده و با اصلاح اساسی، تمام آرزوهای کوتاه گروه های فوق، برآورده شود. در مسیر مبارزه نیز هر روش و راهبردی را بر نمی تابد.

این است که در نهایت با تأسیس حکومت اسلامی و نظام جمهوری اسلامی، ناگهان وضعیت فرهنگی و مذهبی کشور دگرگون می شود و تلاش های مدافعی به حرکت های جریان ساز، نوآور و مدعی تبدیل می شوند.

برخورد با متحجران و کج اندیشان: در حرکت های اصلاحی، که تحول اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مد نظر است، گاه به موانع پیش رو، دقت کافی نمی شود و صرفا به بیان نظریات و حرکت به پیش بسنده می شود. این در حالی است که همواره نخاله ها سد کننده راه نخبه ها هستند. کج فهمان و سنگ اندیشان، کاری به جز غر زدن و نا امید کردن ندارند و با اشغال جایگاه اندیشه ورزان، تا جایی که بتواند از جریان اصلاحات جلوگیری می کنند یا حرکت آن را کندتر می کنند. در تاریخچه سیاست ورزی امام خمینی (ره) از همان ابتدا برخورد قاطع و افشا گرایانه، این دست آدم ها دیده می شود. حضرت امام همواره با آخوندهای متحجر در حوزه، مشکل دارد و پیروزی در مبارزه را در گروه رها شدن جامعه از شر این ملبسان بی بصیرت می داند. از این رو بخش عظیمی از نیروی خود را در راه به انزوا کشاندن این جماعت بی درد صرف می کند تا هم دست اندازهای راه مبارزه را بردارد و هم در عمل، پاسخ روشنفکران منتقد را بدهد که از بی صدایی حوزه و روحانیت در برابر فساد و جور و طاغوت می نالند.

دانش های پیش نیاز مانند فلسفه: فهم علوم عقلی چون فلسفه برای بسیاری دشوار و منزجر کننده است. هستند کسانی که به دلیل نداشتن استعداد و قدرت تحلیل بالا، مسائل مذهبی و عرفی را دستاویز خود قرار داده و علیه دانش های شریف و متعالی بشری که از موهبت الهی عقل سرچشمه می گیرد، موضع گیری می کنند. اما اهل فن و مطالعه می دانند جایگاه فلسفه و فیلسوفان در جهت دهی به جامعه، کجاست و گاه یک سخن فیلسوف می تواند قرن ها بر اندیشه های جهانی، پادشاهی کند و هزاران متن و اثر علمی، هنری، ادبی و فرهنگی را باز تولید کند. فلسفه را می توان در قالب کتاب های علمی، شعر یا حتی رمان و داستان، ساخت و منتقل کرد. وانگهی خود تفلسف، این قدرت را به دانشمند می دهد که دقیق تر به مسائل نگاه کند و نگاه بازتری داشته باشد. چنین است که می توان بلند نگری در حرکت سیاسی امام را مرهون مطالعات، اندیشه ها و تدریس فلسفه ایشان دانست. به راستی انقلابی چنین عظیم از انسانی که از فهم مسائل دشوار فلسفی، ناتوان باشد، نشدنی است. فلسفه را باید پیش نیاز مکتب سیاسی دانست که ادعای تحول اصلاح در بشریت را دارد و گرنه تلاش های بخشی و منطقه ای با چاشنی احساس و شور نیز