پاورپوینت کامل تهذیب، توشه همیشگی سالکان ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تهذیب، توشه همیشگی سالکان ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تهذیب، توشه همیشگی سالکان ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تهذیب، توشه همیشگی سالکان ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۶۴

خودسازی، شرط رسیدن به هدف

در تمامی عرصه هایی که انسان برای رسیدن به اهداف خود، مانع، رقیب و یا دشمنی را در برابر دارد و باید بر آن غلبه کند، علاوه بر ابزار و فن و دانشی که باید در کوله بار خود داشته باشد، آمادگی، توانایی و مقاومت، پیش نیاز همیشگی اوست تا بتواند به خوبی از دانش و ابزار خود بهره گیرد و بر مانع و رقیب و حتی دشمن، فائق آید. گاه صعوبت راه و سختی صعود در تلاشی شخصی و منفرد در میدانی بی رقیب، برای رسیدن به مقصدی دور یا مرتفع است و گاه علاوه بر موانع عادی کسب و کار، رقیب نیز به دنبال بازار و سود فرد در میدان تجارت است و گاه نیز علاوه بر موانع معمول و رقیب در کنار، دشمنی نیز در مقابل، فرد را آماج حمله ها و کینه ها می سازد؛ همه این عرصه ها، علاوه بردانش و ابزار کافی، توان و مقاومت و ایستادگی در برابر دشمن و رقیب و مانع را نیازمند است تا حرکت فرد باقی بماند و تلاش او تا رسیدن به هدف استمرار یابد. ملموس ترین نمونه این امر، نیاز ورزش کاران به بدن و اندام ساخته و مقاوم برای حضور در میادین ورزشی است که با تمرین و مداومت در بدن سازی، علاوه بر رشته ورزشی اصلی آنها، حاصل می شود. همه ما تجربه نا کامی گروه های مختلف ورزشی را به یاد می آوریم، که تنها به دلیل نداشتن همین آمادگی، نتوانستند تمامی قابلیت های خود را بروز دهند و در برابر حریفی خودساخته و توان مند، شکست را پذیرفتند.

عرصه های گوناگون مادی و معنوی که در برابر انسان اند، خودسازی و مقاومت و توانمندی های گوناگون مادی و معنوی را می طلبند که گاه در نوع مشترکند و در مقدار و شدت متفاوت.

خودسازی در حوزه های علمیه

کسانی که برای فراگیری، آموزش، پژوهش و تبلیغ معارف دینی وارد حوزه های علمیه می شوند نیز مشمول این قاعده کلی هستند و البته، ویژگی های معنوی این عرصه، خودسازی معنوی را به صورت ویژه طلب می کند که در اصطلاح آن را تهذیب گویند.

همه تلاش ها و کارکردهای حوزوی، در بستر دین و معارف الهی شکل می گیرد و براساس احکام و آموزه های دینی اجرا و پی گیری می شود، پس همه موانع و دشمنی هایی که دربرابر دین و معارف الهی وجود دارد در برابر این جریان نیز خواهد بود. مهم ترین مانع و عامل دشمنی در برابر دین الهی، شیطان و قبیله اوست که از روز نخست خلقت آدمی، دشمنی با بنی آدم را آغاز کرد و بر اضلال بندگان خدا و اخلال در هدایت الهی قسم خورد. در حقیقت دیگر موانع و دشمنان دین و هدایت الهی، همه از قبیله و دست پروردگان و یا دست افزاران شیطان اند. بنابراین مهم ترین پیش نیاز و لازم همیشگی این جریان دینی، کسب و ارتقاء آمادگی برای رو در رویی با این دشمن قسم خورده، است.

جریان آموزش معارف الهی در حوزه های علمیه نیز مانند هر برنامه مستمر انسانی، نیازمند مداومت و پی گیری برای رسیدن به اهداف مورد نظر، است. تلاش متقابل شیطان و قبیله او نیز در جهت سستی، ایستایی، انحراف و بازگشت این جریان است که برای دست یابی به آنها، موانع و عوامل درونی و برونی گوناگونی برای طلاب و پویندگان این راه قرارمی دهد.

برای طلاب علوم دینی در تمام سطوح تحصیل، تدریس، تحقیق، تبلیغ و حتی فراغت از آنها، برای حفظ و پیشرفت و دست یابی به اهداف عالیه درونی وبیرونی حوزه های علمیه، خودسازی و تهذیب به عناوین گوناگون، ضروری و لازم است.

تهذیب و معرفت

تهذیب و خودسازی در فهم بسیاری از معارف دینی موءثر است. انسان غیر مهذّب از درک درست و عمیق برخی معارف عاجز است چرا که منزل و محیط این انوار علم و دانش، قلوب پاک و مطهّر اولیاء خداست و هرکس براساس میزان طهارت نفس و پاکی سرشت خویش از این خان معرفت توشه بر می گیرد. آنها که از تهذیب و خودسازی غافل اند، از کسب این انوار علم و معرفت نیز باز خواهند ماند.

تهذیب و حفظ هدف

نیاز دیگر به تهذیب در حفظ جهت گیری درست و از دست ندادن هدف است. دین اسلام در متن جامعه حضور دارد و کسی که می خواهد معارف و احکام آن را فرا گیرد، تبلیغ کند و توسعه دهد، خود عضوی از جامعه و ملزم به حفظ حضور و ارتباط با آن است. هم از اینجاست که بالا و پایین دنیا و تلخ و شیرین آن به او روی می آورد و سختی ها و وسعت ها را در برابر او قرار می دهد. انسان غیرمهذّب و خودناساخته، اگر در تنگنا و ضیق قراگیرد، متورّم می شود و لاجرم باز می ماند و باز می گردد تا در مسیری دیگر به راه بیفتد و اگر به فراخی و وسعت رسد، سست و مخمور، به هر منظره ای جلب می شود، به دنبال هر دل خواهی، راه کج می کند و از مسیر منحرف می شود و یا توقف در گوشه آسایشی را بر حرکت ترجیح می دهد. بنابراین طلبه چه آن که در آغاز راه است و چه آن که با اندوخته ای از علم در داخل و یا خارج از حوزه مشغول بازدهی و تأثیرگذاری است، باید مهذب و خودساخته باشد. در مشکلات و گرفتاری های دوران تحصیل، بر عهد خویش باقی بماند و مجدّانه به سمت هدف حرکت و تلاش کند و هنگامی که مظاهر گوناگون دنیا از قبیل شهرت، اقبال و اعتماد عمومی، مَناصب دینی، اجتماعی و سیاسی، لذات و تمتّعات مادی و دیگر تعلقات و کشش های دنیایی به او رو می آورد، باز هم بر عهد خویش بماند، هدف را فراموش نکند و با حفظ زیّ طلبگی خود، گرفتار چرب و شیرین دنیا نشود.

آنان که بدون تهذیب و خودسازی وارد عرصه طلبگی می شوند، یا از راه می مانند و رها می کنند و یا اگر هم به مدارجی دست یابند، به لغزش و بازگشت دچار می شوند. جماعتی از طلاب نامهذّب که با فشارها و گیر و بندهای زمان رضامیرپنج مواجه شدند، به جای ایستادگی و مقاومت، نه تنها طلبگی را رها کردند، که گاه تمام اصول و فروع دینی را نیز کنار گذاشتند و مبلّغ کفر و فرهنگ غربی شدند. در مقابل، انسان های مهذّب و پارسایی چون امام خمینی و آیات عظام، اراکی، مرعشی و گلپایگانی با استواری و طهارت نفس، ایستادند و حوزه علمیه را حفظ کردند تا چند سال بعد از همین حوزه تمحیص شده، رهبری امام خمینی، نهضت عظیم اسلامی را در ایران و جهان آغاز کند.

تهذیب و نجات از ورطه های سقوط

روشن است که هیچ مصونیتی از سقوط در ورطه گناه نیست مگر خودسازی و بندگی و سپردن افسار نفس به دست خداوند متعال. چه در دوران آغازین طلبگی و چه در ادامه راه و چه در مدارج عالیه آن، شیطان و وسوسه های نفسانی طلبه را رها نخواهند کرد. هم از این رو خداوند تبارک و تعالی در سوره مبارکه اعراف، حقیقتی تاریخی درباره یکی از عالمان یهود را بازگو می فرماید: «وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذِی ءَاتَیْنَاهُ ءَایَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطانُ فَکاَنَ مِنَ الْغَاوِینَ»(۱۷۵)

در این آیه های نورانی، خدای تعالی به پیامبر اعظم (صلی اللَّه علیه و آله) دستور می دهد که داستان «بلعم باعورا» را برای مردم بخواند تا بدانند صرف دانستن علوم و دارایی اسباب ظاهری برای رستگار شدن انسان و قطعی شدن سعادتش کافی نیست، بلکه مشیت خدا لازم است که آن هم به کسانی که براثر دوری از تهذیب و خودسازی، سر در آخور تمتعات مادی فرو کرده و یکسره پیرو هوا و هوس گشته اند و به زمین و تعلقات زمینی چسبیده اند، تعلق نمی گیرد.

«بطوری که از سیاق کلام بر می آید معنای آوردن آیات، تلبس به پاره ای از آیات انفسی و کرامات خاصه باطنی است، به آن مقداری که راه مع