پاورپوینت کامل سبک شناسی خطابه و منبر در اصفهان در گفت و گو با حجج اسلام فیروزیان و سید مجتبی میردامادی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سبک شناسی خطابه و منبر در اصفهان در گفت و گو با حجج اسلام فیروزیان و سید مجتبی میردامادی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سبک شناسی خطابه و منبر در اصفهان در گفت و گو با حجج اسلام فیروزیان و سید مجتبی میردامادی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سبک شناسی خطابه و منبر در اصفهان در گفت و گو با حجج اسلام فیروزیان و سید مجتبی میردامادی ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۵۰

با تشکر از فرصتی که در اختیار نشریه پگاه حوزه قرار دادید، لطفا بفرمایید چه خطیبان نامی در شهر اصفهان در دوران جوانی و نوجوانی شما می زیسته اند؟

حجت الاسلام و المسلمین فیروزیان: قبل از آن که به سؤال شما پاسخ بدهم، توضیح کوتاهی درباره خودم خدمتتان عرض کنم بنده بیش از نود سال سن دارم و اصالتا اهل تهران بوده و حدود شصت سال است که در اصفهان زندگی می کنم و خیلی از شخصیت های بزرگ در زمینه خطابه و منبر دیده ام و از آنها استفاده برده ام و آنها واقعا جزء منبری های درجه یک و دلسوز بودند. از خطبای معروف اصفهان می توان به مرحوم سید جمال الدین صهری، مرحوم حاج میرزا علی هسته ای، مرحوم حسام الواعظین، حاج آقا مصطفی نجف آبادی، آقای سید مرتضی ابطحی اشاره کرد. البته خودم هم چون مطالعه زیادی داشتم وقتی در تهران بودم منبری درجه یک تهران شناخته شدم و با مرحوم فلسفی و شهید مطهری هم منبری بودم.

حجت الاسلام و المسلمین میردامادی:

تشکر می کنم از نشریه پگاه حوزه که به فکر افتادند تا از خطبایی که زحمت کشیدند و دین اسلام را حفظ کردند و تحویل ما دادند یادی بشود و خاطراتی از آنها در نشریه منتشر گردد. من حدود ۴۵ سال است که در اصفهان منبر می روم یعنی از نوجوانی مشغول خطابه و منبر شدم و چون همواره مورد الطاف خداوند سبحان بودم و فضل خداوند شامل حال من بود توانستم مستمعین بسیاری را جمع کنم. آنچه که من داشتم و دارم در مرتبه اول فضل خداوند و عنایت خداوند و الطاف خداوند بود که «العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء» و در درجه بعد استفاده از کتب دانشمندان و علمای بزرگ و تفاسیر ارزشمند همچنین از خطبای نامی ایران و بخصوص خطبای معروف اصفهان که سلیقه ها، سبک ها و روش های عالی داشته اند بهره برده ام شاید در سن ۷ یا ۸ سالگی بود که علاقه مند به مجالس امام حسین(ع) بودم و پای منبر خطبا و اندیشمندان می رفتم و از هر کدام آنها نکاتی را گرفتم و در موفقیت من بسیار موثر بود. از خطبایی که می توانم نام ببرم، خطیب نامی کشور مرحوم خطیب توانا حجت الاسلام و المسلمین آقای فلسفی است که از

نوارهای ایشان خیلی استفاده کردم. ایشان سالی یک بار به اصفهان می آمد و در مسجد سیّد خطابه و منبر داشت. من یادم است که آنقدر جمعیت پای منبر ایشان می آمد که مسجد و تمام ایوان های اطراف شبتسان ها و حتی خیابان ها پر می شد.

یکی از خطبای بزرگ اصفهان حضرت حجت الاسلام و المسلمین سید جمال الدین صهری بود. از منبرهای ایشان هم بسیار استفاده کردم یکی دیگر از خطبای بزرگ مرحوم حجت الاسلام و المسلمین ظهیر الاسلام بود. ایشان مردی فقیه، عالم، دانشمند و دارای جاذبه بود. دو منبری معروف دیگر در اصفهان بودند یکی مرحوم حسام الواعظین بود که واقعا حُسام بود یعنی شمشیر برنده اسلام بود و دیگری مرحوم حجت الاسلام و المسلمین هسته ای بود که مردی عالم بود حتی بعضی ها عنوان اجتهاد به ایشان می دادند. همچنین مرحوم حجت الاسلام والمسلمین صفوی قمی که خطابه و حکمت را توأم کرده بود و توانسته بود در جامعه تأثیرگذار باشد و منبری و خطیب دیگری که عمدتاً تخصص او در روضه خوانی بود مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حائری عرب بود که با لهجه عربی صحبت می کرد و در روضه خوانی غوغا می کرد. من یادم است که مجلسی را با هم بودیم و روز آخر که ایام شهادت حضرت سجاد(ع) بود اطلاعیه ای پخش شد که ایشان خطبه امام سجاد(ع) را می خواند. یادم است که ایشان حدود سه ساعت روی منبر نشسته بود و میکروفن در دستش بود و با لهجه زیبای عربی خطبه حضرت را می خواند و ترجمه می کرد و خیابان هم پر از جمعیت شده بود و همه منقلب و گریان بودند. از جمله کسانی که باید نام برد حجت الاسلام و المسلمین مشکات بود.

در روش و سبک چه ویژگی ها و نوآوری هایی خطیبان نامی زمان شما داشته اند؟

حجت الاسلام و المسلمین فیروزیان: یکی از روش ها و سبک های معمول در آن زمان این بود که خطیبان و منبری ها، روضه زیاد می خواندند ولی حالا می توان گفت که روضه خوانی نیست و الآن ما منبری که روضه خوب بخواند نداریم و باید مسئولین حوزه این بخش را تقویت کنند و به آن خط و جهت بدهند، از جهات دیگر نیز حوزه باید تقویت شود الان اگر یک طلبه کفایه خوان شیعه با یک طلبه مقدماتی سنی بحث کند نمی تواند جواب بدهد.

وقتی که من به اصفهان رفتم این شهر ۳۰۰ هزار نفر جمعیت داشت با آن همه مجلس روضه خوانی، ولی الآن روضه ها کم رنگ شده اند و از آن همه روضه فقط یک دهه عاشورا باقی مانده و گاه گذاری هم روضه های دیگر. من الآن هر چه نگاه می کنم، منبری نمی بینم. آن زمان روضه های خوبی می گرفتند و منبرهای خوبی داشتند، ولی الآن مداح ها هم از اصول مداحی دور شده اند، در حالی که در آن زمان اشعار زیبایی می خواندند.

حجت الاسلام و المسلمین میردامادی: روش ها و سبک ها با اینکه متفاوت بود ولی همه یک هدف را دنبال می کردند. مرحوم آقای فلسفی سعی می کرد که اسلام را به زبان روز بگوید و تعلیم و تربیت را با روانشناسی روز تلفیق کند و رجحان و برتری اسلام را بر روان شناسی دنیا اثبات کند. او در سیاست روز و علوم روز وارد می شد، قرآن را به زبان روز بیان می کرد مخصوصا طرز سخن، که به صورت جمله های بریده بریده بود و اجازه نمی داد که مستمع خسته شود و تأثیر عالی روی مستمع داشت و مطالب او عمیق بود. من یادم است که یک سال در ماه مبارک رمضان مرحوم فلسفی در مسجد حاج سید عزیز الله در محضر آیت الله خوانساری(که معمولاً پای منبر ایشان می نشستند) درباره معاد صحبت کرد و با بیان بسیار زیبا مسئله معاد و روز رستاخیر را برای مردم بیان کرد. شاید بیشترین آموزش خطابه را من از آقای فلسفی یاد گرفتم و با اینکه در آن زمان ۱۰ الی ۱۱ سال داشتم ولی خوب توجه داشتم که ایشان مطالب روز را می داند، نیازهای روز را می داند، بیان او یک بیان پرجاذبه و دارای نفوذ است، مقدمه و ذی المقدمه و نتیجه را عالی بیان می کند. حتی نگاه ها و حرکت های دست و سر او دقیق و حساب شده بود. این بزرگ ترین خطیبی بود که من از ایشان استفاده های بسیاری کردم.

مرحوم آقای صهری با جمله بندی زیبا و آهنگ زیبا، لطیفه های زیبا و پیوند دادن سخن به ذکر مصیبت اهل بیت علیهم السلام مصداق«الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه و لایخشون احد الا الله» کاملا در ایشان محسوس بود. مرحوم آقای صهری خطیبی شجاع و قوی بود و دارای بیان روان و زیبا و دارای کلام عطر آگین بود آیات را خوب تفسیر می کرد. حمله و دفاعش به حساب بود من از منبرهای ایشان بسیار استفاده کردم. از جمله نکات ظریفی که از ایشان دیدم این بود که چنان سخن را ادامه می داد تا پایان سخن مقدمه ای برای توسل و روضه می شد؛ مثلا اگر می خواست درباره جوان و تربیت جوان

صحبت کند چنان صحنه را آماده می کرد که پایان کار علی اکبر(ع) را به عنوان یک جوان نمونه معرفی می کرد. این زمینه سازی واقعا مستمع را برای گریه کردن مستعد می کرد. لذا با اینکه ایشان در سبک روضه خوانی از صدا و سبک بعضی از افراد صاحب صوت چندان استفاده نمی کرد.، اما بیش از همه مستمع را تحت تأثیر قرار می داد لطیفه هایی لابه لای منبرش بود اما به صورت متین و پخته. شئونات روحانیت و شئونات منبر در لطیفه های ایشان حفظ می شد. ایشان شجاع بود و حملاتش در سخن و بیان بسیار کوبنده بود. ایشان از مطالب و مسائل روز بسیار استفاده می کرد. در بررسی سبک و شیوه این بزرگان آنچه برای مبلیغن بسیار مهم است شرائط زمان ومکان و سلیقه در بیان مطالب است.

برای اینکه یک نفر خطیب موفقی شود باید مستمع را هم بشناسد. سخنرانی در جمع دانشگاهیان با سخنرانی در جمع دبیرستانی ها فرق می کند. مرحوم ظهیر الاسلام در منبر بیشتر سبک سنتی داشت اما مرحوم آقای صهری از مطالب روز و از مسائل روز هم بسیار استفاده می کرد. مرحوم حسام الواعظین دارای کلامی شیرین و بیشتر سخنانش در رابطه با دعوت مردم به ولایت اهل بیت و دوستی خاندان پیامبر (ص) بود. مرحوم هسته ای طرفدار زیادی داشت و با ساده گویی و تفهیم مطالب به عوام، جاذبه زیادی برای خود به وجود آورده بود. به هر حال بعضی از این نکات فطری و الهی بود و من نمی توانستم از آنها استفاده کنم؛ هرگز نمی توانستم از صدای رسا و زیبای آنها استفاده کنم اما خیلی از آنها قابل کسب بود و ما سعی کردیم از همه این عزیزان نکاتی و آموزه هایی را از منبرهایشان داشته باشیم، هر چند شرایط آن روز با الان متفاوت شده است. در آن زمان شرائط به گونه ای بود که مردم بیشتر به توسل و روضه خوانی گرایش داشتند به گونه ای که مردم پای منبر بعضی از منبری های خوش صدا و روضه خوان موفق (مثل مرحوم آقای حائری یا صهری یا مرحوم آقای مشکات)، چند نفر از هوش می رفتند و آنها را به بیمارستان منتقل می کردند.

در منش، شخصیت و تعامل با مردم چه خصوصیات برجسته ای از خطیبان سراغ دارید؟

حجت الاسلام و المسلمین فیروزیان: خطبا در آن زمان با جوان ها ارتباط نداشتند و فقط منبر می رفتند. در آن زمان خود مردم متدین بودند و آنها را دعوت می کردند و آنها هم منبر می رفتند و کاری با نسل جوان که بنشینند و با آنها گفتگو کنند و تعامل داشته باشند نبود. از میان خطیبان نامبرده، فقط مرحوم صهری جنبه روشنفکری داشت و حوزه علمیه ای درست کرده بود و نسل جوان را زیر بال و پر خود داشت، اما بقیه منبری صرف بودند و جمعیت پای منبر آنها می رفت و منبری های خوبی بودند و روضه خوب می خواندند.

حجت الاسلام و المسلمین میردامادی: خطبایی که من می شناسم و از آنها نام بردم همه، افرادی بودند که با مردم رفیق بودند و به حرف مردم گوش می دادند برای آنها احترام قائل بودند. کسانی بودند که واقعا آموزه «فبما رحمه من الله لنت لهم و لوکنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک» را رعایت می کردند و بین خود و مردم فاصله ایجاد نمی کردند حتی موفق ترین آنها کسانی بودند که با زبان مردم با مردم صحبت می کردند. بعضی از این خطبا از نظر علمی مایه نداشتند، اما فرهنگ و خواست مردم را تشخیص داده بودند و به زبان آنها صحبت می کردند. وقتی با مردم صحبت می کردند حس نمی کردند که فقط خودشان صحبت می کنند احساس می ک