پاورپوینت کامل علاّمه طباطبایی در عرصه حیات فردی ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علاّمه طباطبایی در عرصه حیات فردی ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علاّمه طباطبایی در عرصه حیات فردی ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علاّمه طباطبایی در عرصه حیات فردی ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

روزهای «ذیحجه» سال ۱۳۲۱ قمری می گذشت و دل های شیفتگان بیت اللّه در هوای حرم الهی «لبیک شوق» سرمی داد. یاد عرفات و نام مشعر، عطش دیدار به جان ها داده بود. ناگاه «کعبه کرامت الهی» زیبا چهره ای نورانی را در آغوش پدر و مادری مهربان نهاد؛ گویی «زمزم» لطف خداوندی بار دیگر رخ نشان داده است.

طفلی دیده به جهان گشود که نور سیادت سیمای بلورینش، آینده ای روشن را خبر می داد. نام او را «محمد حسین» نهادند و او را به تبرک نام «جد»، مایه برکت شمردند. دوران کودکی محمد حسین با طوفان حوادث و بلاها همراه بود؛ بیش از پنج بهار از عمر عزیزش نگذشته بود که مادری مهربان و با فضیلت را از دست داد. با سپری شدن ایام تلخ طفولیت، شکوفه های رشد و تکامل بر شاخسار وجود سید محمّد نمایان شد. عشق و شور به تحصیل، استاد را بر آن داشت که از شهر خویش به سوی سینای اسرای «نجف اشرف» هجرت کند.

این مفسر فرزانه مدت یازده سال در کنار مرقد امیرالمؤمنین(ع) کسب علم کرد تا دست تقدیر رجعت فرزانه اندیشمند را رقم زد. پس از سال ها اندوختن معارف، در سال ۱۳۱۴ ه . ش استاد مجبور به بازگشت به زادگاه خویش گردید. دوران تلخ کامی و غربت از مهد علم و دانش از این زمان آغاز شد.

امّا مدتی نگذشت که لطف خفیّ الهی از سراپرده حکمت خداوندی رخ نشان داد. تدریس و تحقیق آغاز شد و اولین غنچه های «المیزان» با نمودی در «بحارالانوار» بر شاخسار علاّمه رویید. دوران ده ساله اقامت علاّمه در تبریز همراه با تدریس و تألیف سپری شد و فصل جدیدی از حیات وی را فراهم کرد تا این که «فیض روح القدس» باردیگر مدد فرمود و با آمدن چنین آیه ای در استخاره، علاّمه راهی قم شد: «هنالک الولایه للّه الحق هو خیر ثوابا و خیر عقبا».(۱) سرانجام پس از ۸۱ سال و هجده روز عمر با برکت و زندگی پرتلاش، روح پاک و الهی استاد، در ۲۴ آبان ۱۳۶۰ به ملکوت اعلی پیوست.

خصوصیات رفتاری در منزل

نقش همسر اشخاص در اعتلای زندگی مشترک آن ها، به تناسب میزان درک، تحمل و گذشت هر یک متغیر است. آنچه در زندگی علاّمه طباطبایی(ره) کمتر بدان پرداخته شده و شاید میزان ضرورت آن از خصیصه های دیگر کمتر نباشد، توجهی است که خداوند متعال از طریق همسر ایشان به وی نموده است. به طور مسلم همسر علاّمه از خانواده ای روحانی و مذهبی بوده، ولی این به تنهایی برای تحمل آن همه شداید کافی نیست. بلکه باید گفت که زمینه های روحی و معنوی بسیاری در او نمودار بوده که شخصیتی چون علاّمه طباطبایی(ره) هماره خود را مدیون او می دانسته و ثناگو و قدردان او بوده است. فرزند علاّمه در این رابطه می گوید:

«پدرم… مادر را صاحب اختیار خانه و امور آن می دانستند. مادرم به کارهای درس ما و رفت و آمدهایمان رسیدگی می کرد و همه مسایل را کنترل می کرد و به قدری با هدایت عمل می کرد که پدرم با فراغت خاطر تمام به امور علمی خود می پرداختند».(۲)

به پاس این همه خدمت و فداکاری همسرش، علاّمه طباطبایی(ره) فرمودند:

«اگر همراهی های ایشان نبود، من موفق به نوشتن و تدریس نمی شدم؛ همسرم هنگامی که من فکر می کردم و یا نمی نوشتم، با من حرف نمی زد تا رشته افکارم از هم گسسته نشود و برای این که خسته نشوم، رأس هر ساعت، درِ اطاق مرا باز می کرد و چای می گذاشت و سراغ کار خود می رفت».(۳)

وقتی همسر علاّمه طباطبایی(ره) در سال ۱۳۴۴ بیمار می شوند، علاّمه هرگز اجازه نمی دهند که همسرشان برای انجام کار از بستر بلند شوند. فرزند علاّمه در این باره می گوید:

«مادر من حدود ۲۷ روز پیش از فوت در بستر بیماری بود و در این مدت پدرم از کنار بستر ایشان لحظه ای بلند نشدند. تمام کارهایشان را تعطیل کردند و به مراقبت از او پرداختند».(۴)

عطوفت و مهربانی

علاّمه طباطبایی(ره) فوق العاده عطوف و مهربان بود و تحمّل رنجش هیچ کس را نداشت. روابط عاطفی ای که میان او و شاگردانش، به خصوص استاد شهید مطهری حاصل شده بود، شگفت انگیز است. پس از شهادت شهید مطهری در مصاحبه ای که با ایشان به عمل آمد، فرمودند: «راجع به معنویت و روابط معنوی که با ایشان داشتم و قسمت هایی که تأثیرآور بود و بنده متأثر شدم، روحا و داخلاً این را خواهش می کنم نپرسید، به جهت این که من دوام ذکر و بیان این را ندارم».(۵)

آقای عبدالباقی طباطبایی فرزند علاّمه طباطبایی(ره) چنین می گوید: «وقتی ما در تبریز بودیم، پدرم به من تیراندازی یاد داده بود و من تمرین تیراندازی می کردم، روزی با پاشیدن دانه، گنجشک ها را یک جا جمع کردم و شروع به تیراندازی کردم و تعدادی از آن ها را شکار کردم. وقتی پدرم از این امر مطلع شد، مرا خواست و گفت: تیراندازی برای دفاع خوب است، نه برای کشتن جاندارها، از این پس به تو اجازه نمی دهم که حتی یک ذی روح را بکشی، مگر این که اضطرار تو را مجبور سازد».(۶)

یکی از همسایگان علاّمه طباطبایی(ره) که خود از دانشمندان است، می گوید: «یک روز صبح علاّمه کسی را به دنبال ما فرستاد، با اینکه برای کار شخصی به کسی مراجعه نمی کرد، رفتم و دیدم که بسیار ناراحت است و نمی تواند مطالعه کند…، معلوم شد که گربه ای در چاه افتاده است و با آن که مرتب برای آن غذا و گوشت می ریخت، ولی بسیار ناراحت بود که چرا ما باید غفلت کنیم و سر چاه را باز بگذاریم تا حیوان در آن بیفتد. سپس طبق خواسته ایشان مقنی آوردند چاه را کندند و گربه را بیرون آوردند طبق اظهار فرزندانشان این کار در آن سال (۱۳۵۲)، حدود ۱۵۰۰ تومان برایشان هزینه داشته است، ولی خوشحال بود که برای نجات حیوانی اقدام کرده است».(۷)

همسر علاّمه می گفت، ما در