پاورپوینت کامل ضرورت بازنگری و برنامه ریزی سامان یافته«قسمت اول» ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضرورت بازنگری و برنامه ریزی سامان یافته«قسمت اول» ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضرورت بازنگری و برنامه ریزی سامان یافته«قسمت اول» ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضرورت بازنگری و برنامه ریزی سامان یافته«قسمت اول» ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

مهم ترین وظایف حوزه

با توسل به وجود مقدس حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و با تشکر از شما که این فرصت را فراهم کردید تا بتوانم بخشی از اندوخته های خود را در این فرصت کوتاه تقدیم حوزویان عزیز کنم.

ابتدا لازم است، از باب شکر نعمت و حفظ حرمت حوزه های مقدس علمیه و قدردانی از تلاش و کوشش علمای دین که امروزه به صورت یک امانت بزرگ الهی به دست ما رسیده، چند جمله ای را درباره خدمات عظیم حوزه خدمت شما عرض کنم.

شاید بتوان اهم خدمات حوزه را در چهارده محور خلاصه کرد که جهت رعایت اختصار تنها به فهرست آن ها اکتفا می شود:

۱. حفظ و تبویب منابع اصلی دین، به ویژه احادیث گران سنگ اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام).

۲. تلاش برای فهم علمی و روشمند پیام دین (تفقه: دین پژوهی).

۳. تربیت دین پژوهان بزرگ.

۴. تربیت مبلغان بصیر، درد آگاه و زمان شناس.

۵. نشر آثار اجتهادی و تبلیغی.

۶. معرفی و تثبیت تشیع به عنوان یک مذهب رسمی.

۷. دفاع از محرومان در برابر مستکبران، در سطوح ملی و فراملی.

۸. مقاومت در برابر امواج سهمگین سکولاریسم غرب، ماتریالیسم شرق و ابتذال اخلاقی هر دو، به ویژه غرب.

۹. رهبری آخرین، بزرگ ترین و مهم ترین انقلاب ضد استبدادی و ضد استعماری قرن بیستم.

۱۰. تأسیس نظام نوین دینی مردمی بر اساس آرمان مقدس جمهوری اسلامی یا دموکراسی متعهد دینی.

۱۱. مقاومت در برابر حرکت های ضدانقلابی و براندازانه داخلی و خارجی.

۱۲. پافشاری بر ضرورت دفاع همه جانبه از جنبش های آزادیبخشِ سراسر جهان، علی رغم فشارهای گوناگون استکبار جهانی.

۱۳. مقاومت در برابر اندیشه های تجدیدنظرطلبانه و متمایل به سکولاریسم درونی.

۱۴. مقاومت در برابر تز استعماری جهانی سازی به جای جهانی شدن که یک فرآیند اجتماعی، جهانی، تاریخی و طبیعی است.

آنچه در طلیعه بحث بیان شد، تنها فهرست کوتاه و فشرده ای از مجموعه مجاهدت های فرهنگی و سیاسی حوزه های مقدس علمیه از آغاز تا کنون به شمار می رود که توضیح مبسوط آن به پژوهش ها و بحث های تفصیلی نیاز دارد.

شاخص ارزیابی نظام

شاید بتوان گفت که مهم ترین شاخص ارزیابی نظام علمی حوزه «فلسفه وجودی حوزه و روحانیت» است؛ یعنی قبل از ارزیابی حوزه باید ببینیم که اساسا شارع مقدس چه تکلیفی بر دوش حوزه و روحانیت نهاده است؟ تا بعد بررسی کنیم که آیا کارکرد و برونداد نظام علمی حوزه هماهنگ و متناسب با آن تکلیف بوده است یا خیر؟

به عبارت دیگر، همان طور که در نظام تکوین، میان وظیفه (Function) و ساختمان موجودات (Structure) رابطه مستقیم وجود دارد، در مهندسی نهادهای اجتماعی نیز لازم است که قبل از طراحی و ساخت، فلسفه وجودی آن ها مورد توجه قرار گیرد.

اما از آن جا که اکثر نهادهای اجتماعی سنتی، اعم از فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، به صورت خودرو و بر اساس ضرورت های مقطعی تاریخی و به صورت انفعالی شکل گرفته اند، امروز که با عینک علمی و مهندسی به نقد و ارزیابی آن ها می پردازیم، متوجه می شویم که تناسب اندکی میان فلسفه وجودی و رسالت اصلی آن ها از یکسو، و ساخت و کارکرد فعلی آن ها از سوی دیگر وجود دارد.

برای مثال نظام علمی حوزه های مقدس علمیه، نه بر اساس تلقی اقلی از دین و نه براساس تلقی اکثری از آن، چندان با گستره رسالت دین هماهنگ نیست.

توضیح این که در نگاه اقلی، رسالت دین خودسازی از طریق اصلاح عقاید و تزکیه نفوس است و در نگاه اکثری، خودسازی از طریق اصلاح عقاید، تزکیه نفوس و جامعه سازی است.

در حالی که نظام علمی حوزه، به ویژه حوزه سنتی که بیشتر بر فقه و اصول تأکید دارد، در طول چند سده اخیر از رسالت اصلی خود، یعنی خودسازی اعتقادی نفسانی (براساس دین اقلی) و خودسازی اعتقادی، نفسانی، اجتماعی (براساس دین اکثری) غافل بوده است.

البته این بدان معنا نیست که در حوزه های علمیه چند سده اخیر، هیچ بحثی از مسایل اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی نبوده، ولی واقعیت این است که این گونه مباحث در حاشیه و تابع سلیقه شخصی اساتید محترم و فضلای گرام بوده، تا آنجا که نظام علمی حوزه قبل از انقلاب، مورد اعتراض شدید برخی شخصیت های برجسته حوزوی قرار می گیرد که برای نمونه به سه مورد اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی اشاره می شود:

۱. «حضرت آیت الله علامه شعرانی»(رض) درباره کم توجهی به مباحث اعتقادی در حوزه عصر خود می فرماید:

در این زمان آشفته، اهل حق تنها مانده، از هر سوی گردباد فتنه آنان را در هم می پیچد و امید نجات ندارند. درس اصول دین منسوخ شده و نسخ آن مندرس گشته و از هم پاشیده. مردم به جهل افتخار می کنند و به ندانستن معارف الهی مباهات می نمایند. حطام دنیا به نظر آن ها امر محقق و معلوم است و غیر آنچه تعلق به دنیا دارد، ناچیز و موهوم.

حرص دنیا در انتخاب علوم نیز تأثیر کرده، و آن علم را می پسندند که مال بیشتر از آن به دست آید، و هر علم لازم و واجب که فایده دنیا ندارد، متروک مانده است.. فقه، علم فروع است و حاجت مسلمانان بدان بسیار است، اما پس از مسلمان بودن… ما علم دیگری غیر علم فقه، یعنی علم فروع لازم داریم که اهل شک و تردید را در دین راسخ کند و مسلمانان سست را در مسلمانی قوی گرداند، وگرنه کسانی بودند در علم فروع کامل، تا در محیط دینداران بودند، دیندار می نمودند و چون از آن محیط و جامعه خارج شدند، فقه را همراه خود آوردند، در حالتی که به عالم غیب و آخرت و خدا و ملائکه و هر چیز نادیده اعتقاد نداشتند، و مانند ملاحده مادی، روح و عقاب و ثواب اخروی را موهوم پنداشتند، با آن که مسایل فروع فقه را با کمال دقت و استدلال می دانستند. بسیار چنین اشخاص را خود دیدم و من یقین دارم، اگر راسخان در عقاید و معتقدان عالم غیب از محیط اسلامی خارج می شدند، و شصت سال در کفرستان زندگی می کردند، هرگز خللی در اعتقاد آن ها به بقای روح و ثواب و عقاب آخرت پیدا نمی شد، چون به عالم غیب عقیده داشتند. و اهل ظاهر به عالم غیب عقیده ندارند، و شرط اول ایمان، «الذین یؤمنون لغیب» است.(۱)

۲. مقام معظم رهبری نیز در مورد فقدان درس اخلاق در حوزه عصر خود می فرماید:

در حوزه ها درس اخلاق نبود. با این که طلبه ها واقعا همیشه دل های پاک و صافی داشتند و غالبا در یک فضای اخلاقی خوب بار می آمدند، اما در عین حال، ما طلبه ها که می خواستیم، برای دیگران معلم اخلاق باشیم، احتیاج داشتیم که خودمان معلم اخلاق و مربی داشته باشیم، ولی اینها نبود.(۲)

۳. حضرت امام خمینی(رض) نیز درباره بی توجهی به بعد اجتماعی دین در حوزه ها می فرماید: دست های اجانب برای این که مسلمین و روشنفکران مسلمان را که نسل جوان ما باشند، از اسلام منحرف کنند، وسوسه کرده اند که اسلام چیزی ندارد، اسلام پاره ای احکام حیض و نفاس است! آخوندها باید حیض و نفاس بخوانند! حق هم همین است! آخوندهایی که اصلاً به فکر معرفی نظریات و نظامات و جهان بینی اسلام نیستند و عمده وقتشان را صرف کاری می کنند که آن ها می گویند و سایر کتاب های اسلام را فراموش کرده اند، باید مورد چنین اشکالات و حملاتی قرار بگیرند. آن ها هم تقصیر دارند مگر خارجی ها تنها مقصرند؟!(۳)

البته ممکن است، برخی با ارایه نمونه هایی از حوزه های اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی، در گوشه و کنار حوزه آن زمان، مانند حوزه اخلاقی مرحوم قاضی بزرگ، حوزه کلامی علامه شعرانی، حوزه فلسفی عرفانی علامه طباطبایی، و حوزه فقه سیاسی حضرت امام(رضوان الله تعالی علیهم اجم