پاورپوینت کامل شاخصه های نظام مطلوب حوزه در مصاحبه با آیت الله محمد مهدی آصفی«قسمت دوم» ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاخصه های نظام مطلوب حوزه در مصاحبه با آیت الله محمد مهدی آصفی«قسمت دوم» ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاخصه های نظام مطلوب حوزه در مصاحبه با آیت الله محمد مهدی آصفی«قسمت دوم» ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاخصه های نظام مطلوب حوزه در مصاحبه با آیت الله محمد مهدی آصفی«قسمت دوم» ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۷

حضرت عالی به عنوان کسی که به صورت فعال در عرصه های تدریس و پژوهش حضور دارید، آیا نظام آموزشی و تربیتی حوزه را در یک تعامل فعال با نیازها می بینید؟

ارزیابی بنده از وضع فعلی حوزه علمیه قم مثبت است. حوزه علمیه قم در حال تکامل و رشد و پویایی است و اگر یک کارشناس امور حوزه در وضع فعلی آن با دقت بنگرد، نمی تواند نسبت به آن نظر منفی داشته باشد. امکانات و نیروهای زیادی برای تکامل حوزه مصرف شده و تلاش فراوانی برای تکامل حوزه و تفکیک رشته ها و اهمیت دادن به مسائل تهذیب نفس و توجه به واقعیت های زمان در پرورش و تربیت طلاب وجود دارد.

مسأله دیگری که در مورد آموزش لازم می دانم، محدود کردن سطح ها است. اکنون در نظام دانشگاهی این مشکل حل شده و سطح ها محدود است. کارشناسی، کارشناسی ارشد، کارشناسی های فوق تخصصی و… . سطح ها از نظر زمان و کار مشخص است. در حوزه ها هم سطح های علمی باید به نحوی از هم دیگر جدا شود تا یک طلبه بداند که تا چه سطحی باید درس بخواند و خود را برای چه کاری آماده می کند و به چه مقدار زمان لازم دارد.

از دیگر مسائلی که برای آموزش لازم است، درس هایی است که در سطح کارشناسی فوق تخصصی تدریس می شود همان درس های خارج فقهای بزرگ حوزه است. متعارف چنین است که این درس ها، درس های پرجمعیتی است. چنین درس هایی نمی تواند برای همه افراد به حد کافی مفید باشد. یک محقق باید در جو تدریسی محدودی پرورش بیابد تا بتواند با استاد و مربی علمی خود تعامل علمی داشته باشد و در گفت وگوی مستقیم با مربیان علمی خود تکامل پیدا کند.

چنین درس هایی که در سطح های وسیعی برگزار می شود، نمی تواند به پرورش نیروهای علمی یاری برساند. در نظام های دانشگاهی این چنین است که در سطح های فوق تخصصی ۵ ۶ یا حداکثر ۱۰ ۱۲ دانشجو نمی پذیرند. مسأله دیگری که امروز در حوزه جاری است و جای خود را باز کرده، مسأله رساله های تخصصی است که طلاب در رشته های تخصصی پایان نامه می نویسند که بسیار خوب است. به خصوص در رشته های فقه، اصول، قرآن، کلام و فلسفه رساله های خوبی نوشته می شود که الحمدلله در حال پیشرفت است.

مسلما در حوزه علمیه ما یکسری سنت های ارزشمند به جای مانده از گذشته وجود دارد، منتهی امروزه با توجه به این که تکنولوژی ها تکامل یافته ما در عصری که مانند گذشته باشد، زندگی نمی کنیم. شما اگر بخواهید بین سنت های ارزشمندی که به ما رسیده و آنچه که امروز نیاز ما است و باید به صورت سنت های متحول به آن نگاه کنیم، پیوند ایجاد نمایید، چگونه عمل می کند؟ با توجه به این که حضرتعالی در زمینه های نوپدید اسلامی هم زحمات بسیار زیادی کشیدید و تلاش کردید که اگر اثری بر جای می گذارید، اثر جدیدی باشد.

وقتی حوزه های علمیه به طور دائم با مسائل دنیا در اصطکاک بودند، نیازهای زمان عمیقا احساس می شود و وقتی این نیاز احساس شد، عملاً کار و تلاش را در پی خواهد داشت؛ این سه مطلب از هم جدا نمی شوند. بنابراین برای این که چنین حالتی در حوزه ها حاکم شود، باید همیشه در فکر طرح ها و برنامه هایی بود که میان حوزه های علمیه و جهان اصطکاک برقرار کند. مجله پگاه یکی از کارهای مثبت، مفید و ارزنده ای که دارد، این است که زمینه و بستر مناسبی برای پدید آوردن چنین مسأله ای است و حوزه علمیه را در مجرای افکار و مسائل جهانی نو که اکنون در دنیا مطرح است، قرار می دهد و بستری برای تلاقی حوزه و مسائل فکری و فرهنگی دنیا است. من فکر می کنم که چنین تلاش ها و پدید آوردن چنین بسترهایی برای رسیدن به نتیجه ای که شما اشاره کردید، کار مفید و لازمی است.

به عبارت دیگر، به نظر شما لازم است در بعضی چیزها تحول صورت بگیرد؛ برای مثال فرض کنید در شیوه های تبلیغ، آیا در جهانی که ابزارهای چند رسانه ای در آن فعال است، ما باید فقط بر شیوه های چهره به چهره تأکید کنیم؟ به نظر شما آیا در زمینه های مختلف نباید تحول بوجود بیاید تا ما بتوانیم بهتر در خدمت اسلام و جامعه خود باشیم؟

همین طور است. با امکانات فراوانی که امروز در دنیا برای تبلیغ فراهم شده، اگر بخواهیم با امکانات محدودی که ۵۰ سال پیش یا حتی ۳۰ سال پیش در اختیار ما بود، پیشرفت کنیم، نمی توانیم با چالش هایی که امروز پیش روی ما است، مقابله کنیم. ما درگیر چالش های وسیع و قوی ای هستیم که با امکانات علمی فراوانی رو در روی ما هستند و چنانچه بخواهیم با امکانات محدود فعلی کار کنیم، در دراز مدت نمی توانیم مقاومت کنیم. برای اینکه درجه مقاومت خود را بالا ببریم، به ناچار باید هم در تبلیغ و هم در تدریس و آموزش و… از امکانات پیشرفته زمان خود استفاده کنیم.

مسلّما حضرت عالی به کشورهای مختلف سفر کردید. اصولاً حوزه شیعه شاید از زمان صفویه، دچار یک درون گرایی خاص خودش شده است؛ یعنی بیشتر به درون خود نگاه کرده تا بیرون. به نظر شما آیا نگاه کردن به آن طرف مرزها و دیدن دیگران بر عملکرد ما تأثیر مثبتی خواهد داشت.

در پاسخ به سؤال پیشین گفتم که ما باید با دنیا و بیرون از مرزهای خود در اصطکاک باشیم، در غیر این صورت نمی توانیم راه خود را باز کنیم و در این دنیای آشفته و آشوب زده حرکت کنیم، و در سطح دنیا مخاطب داشته باشیم.

این مسأله تا چه اندازه در حوزه فعلی مشاهده می شود؟

نظر من در مورد این مسائل مثبت است. به اعتقاد من حوزه در تلاش است که بیشتر با دین آشنا شود و محصلین را در تماس مستقیم با مسائل جهانی قرار دهد، و آنان را در جریان افکار و فرهنگ های (جاهلی) دنیا قرار دهد، و آن ها را برای استفاده از امکانات عظیم روز برای تبلیغات آماده می کند. من تلاش حوزه برای رسیدن به این هدف ها را مثبت ارزیابی می کنم. ولی این بدان معنا نیست که ما به سر حد کمال رسیدیم و می توانیم به همین مقدار اکتفا کنیم. طلاب علوم دینی باید با مشکلات، افکار، مسائل انتقالی، فکری و سیاسی دنیا آشنا و صاحب نظر باشند.

به اعتقاد شما چه آسیب هایی از درون و بیرون حوزه را تهدید می کند و می تواند بر عملکرد آن تأثیر منفی بگذارد و ضریب مقاومت آن را کاهش دهد.

در حوزه های ما نقاط ضعف فراوان است و آسیب پذیری حوزه های علمیه ما هم از همین نقاط ضعف است و تشخیص این نقاط ضعف برای پیشرفت حوزه های علمیه ما ضروری است. حوزه های علمیه در بخش مهمی از جهان اسلام، یعنی بخش اهل تسنن، بیشتر به رژیم ها و نظام های حاکم تکیه می