پاورپوینت کامل برنامه ها و طرح های جاری در مدارس در مصاحبه با جناب حجت الاسلام و المسلمین بهجت پور(قسمت دوم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برنامه ها و طرح های جاری در مدارس در مصاحبه با جناب حجت الاسلام و المسلمین بهجت پور(قسمت دوم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برنامه ها و طرح های جاری در مدارس در مصاحبه با جناب حجت الاسلام و المسلمین بهجت پور(قسمت دوم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برنامه ها و طرح های جاری در مدارس در مصاحبه با جناب حجت الاسلام و المسلمین بهجت پور(قسمت دوم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۷

باید به مسابقات علمی که توسط اداره آموزش برگزار می شود، اشاره کنم. توصیه شده است که دائما طلبه ها توسط اساتید ارزیابی شوند و این مسئله حمایت شده است. تأمین وسایل کمک آموزشی خصوصا کتب درسی و شروحی که بتواند کتابخانه های غنی را در مدارس مهیا کند، در اختیار آموزش است. بخش دیگری که من باید به آن اشاره کنم، مطالعات سطح ۲ است. در واقع همیشه یک درد و غمی در سینه حوزه و حوزویان و کسانی که به نوعی آموزش و روند تحصیلی حوزه را تعقیب می کنند، وجود داشت و آن این بود که طلبه وقتی از دوره تحت برنامه خارج می شود، از جهات مختلف تحت فشار قرار می گیرد، یا انضباط لازم را از دست می دهد. نتیجه آن هم این می شود که ما می بینیم درصد قبولی ها در سطح دو و سطوح بالاتر، یک افت شدید داریم. حداقل قبولی سطح یک ۸۴% است و گاهی تا ۹۶ درصد هم می رسد؛ اما وقتی به سطح ۲ می رسیم، این نسبت افت شدید دارد. تازه از نظر معدل هم بسیار پایین است. مثلاً فرض بفرمایید طلبه مدرسه امام صادق نیروگاه که مدرسه خوابگاهی ماست یا خوابگاه اندیشه در انتهای آذر، باید هر روز صبح بلند شود بیاید مدرسه آقای گلپایگانی یا فیضیه یک درس شرکت کند، و اگر احیانا درس بعدی و استاد بعدی مطلوب و مناسبش نبود، دوباره برود خوابگاه و بعد، ساعت ۱۱ خود را برساند. عملاً این افت شدید در حتی انضباط در حضور کلاس مشاهده می شد گاهی تا مدت ها طلبه متحیر می ماند که درس چه کسی را شرکت کند. مدیر محترم حوزه این مطلب را از زبان مسئول مدرسه آیت الله گلپایگانی نقل می کردند که در بعضی از فصول سال، ۱۲ هزار طلبه در مدرسه رفت و آمد می کند؛ بعضی از فصول این ۱۲ هزار به ۳ هزار نفر می رسد! افت شدید قبولی ها و انضباط آموزشی و مسائل دیگر، ما را وادار کرد یک تحقیق میدانی بکنیم. مدیریت مدارس، اقدام به این کار کرد. جامعه آماری ما شماری از طلبه های سطح یک، طلبه های سطح دو و طلبه های سطح سه و مدیران مدارس و سی وپنج نفر از اساتید سطح دو حوزه بودند. چند فرم سؤال مهیا شد و از آنها جویا شدیم که چه تغییر و تحولی باید صورت گیرد تا یک انضباط مناسب در عرصه تحصیلات و مسائل آموزشی و تربیتی طلاب سطح دو داده شود. درصد فراوانی معتقد بودند که ما باید نظام آموزشی شبیه سطح یک را البته با لحاظ قابلیت های سطح دو، در مدارسمان راه اندازی کنیم. حوزه باید به سمت نظام مند کردن سطح دو برود. گروهی هم معتقد بودند که همین شرایط آزاد را ما نظام مند کنیم؛ یعنی مقداری کنترل بیشتر کنیم و مقداری ارتباط بین اساتید و مرکز مدیریت را نزدیک تر کنیم، و مسائلی از این قبیل. ما سال گذشته، یعنی ۸۰ ۸۱، بعد از ماه مبارک رمضان آمدیم در دو مدرسه، نظام آموزشی برنامه ای را برای سطح دو (پایه های ۷) شروع کردیم یا ببینیم اگر طلبه ها با اختیار و با تمایل خود وارد این مجموعه شوند و بپذیرند که در یک نظام منضبط آموزشی تحصیل کنند، چه نتایجی خواهد داشت. با اینکه اینها دیر شروع کرده بودند و ما امتحانات را در همان حجمی گرفتیم که از طلاب آزاد در سطح دو گرفتیم، نتیجه این شد که کل طلاب که ۶۰ نفر بودند، در این طرح آموزشی قبول شدند؛ البته یک یا دو طلبه، چند درس را تک ماده کردند. امسال، قدری این قضیه را گسترش دادیم و چند مدرسه را که ظرفیت برگزاری این دوره ها را داشتند، در حوزه انتخاب کردیم؛ یعنی یک مدرسه سطح دو ویژه جانبازان عزیز و شش مدرسه دیگر که به این مجموعه ملحق شد. مدرسه غدیری و مدرسه امام صادق نیروگاه، از قبل خوابگاهی بودند و برنامه ای نبودند. ما با تعیین دو مدیر توانا در این دو مدرسه، آنها را مدرسه آموزشی سطح دو کردیم و پایه های هفت و هشت را ارائه دادیم. چند مدرسه آموزشی هم به این مجموعه پیوستند. مدرسه امام باقر، مدرسه معصومیه هم همان دو مرکز مورد آموزش بودند. بعد مدرسه صدوقی فاز ۲ و مدرسه کرمانی ها و مدرسه رضایی را که مدرسه تازه تأسیس و سطح ۳ است، اضافه کردیم و این طرح در این مدارس شروع به فعالیت کرد. این طرح، هم بسیار مورد علاقه طلبه ها قرار گرفته است و هم مدیران؛ اساتید هم یک شادابی خاص داشتند. چند وقت پیش رفته بودم مدرسه امام صادق نیروگاه؛ دیدم شور آموزشی عظیمی بر این مدرسه حاکم بود. شما مثلاً در ایام دیگری از سال های گذشته، وقتی ساعت ۱۰ ۱۱ تشریف می بردید مدرسه، خاموش و بی رونق بود؛ ولی الان یک مدرسه با نشاط و شاداب است. امیدواریم این طرح بتواند، خود را نشان دهد و ما هم بتوانیم هدف هایی را که بعضی از اساتید عزیز ممکن است داشته باشند، جامه عمل بپوشانیم. البته امیدواریم این طرح منجر به از بین رفتن بعضی از سنن قدیمی حوزه، مثل آزادی طلبه در انتخاب استاد یا رقابت آزاد در تدریس نشود. ما روی این مسائل تأمل می کنیم و سعی داریم آن سنت ها محفوظ بماند. باز هم تأکید کنم که اصولاً ما بنایمان بر این نیست که کل نظام آموزشی سطح ۲ برنامه ای شود. بخشی را آزاد خواهیم گذاشت. به این معنا که در همین نظام آزاد، اگر طلبه ها بخواهند درس بخوانند، نظام برنامه ای کاملاً اختیاری است. چون ظرفیت ما هم محدود است. ما الان در گام دومی که برداشتیم، نهایتا به ۲۷۰ نفر اکتفاء کردیم و بعید است که خیلی بیشتر از این گسترش پیدا کند.

گام سومی که باید برداشته شود که البته در حوزه فعالیت بنده نیست و باید معاونت محترم آموزشی اقدام کند انضباط دروس آزاد با برقراری ارتباط صمیمی میان اساتید و مرکز مدیریت است. بالاخره در یک نظام آموزشی، استاد درس را می دهد و مدیر مدرسه حضور و غیاب می کند و ارزیابی های تحصیلی و امتحانات با نظر مشترک و تشریک مساعی دو بخش اساتید و مدیریت صورت می گیرد و انضباط و عدم انضباط آموزشی در ارزیابی ها دخالت دارد؛ حداقل از نظر آموزشی در یک مدرسه منسجم این گونه است. اما در نظامِ آزاد، حوزه این گونه نیست. گاهی استاد اعلام می کند که من درس خاصی را می دهم؛ هر کس خواست بیاید. استادی که خود را مهیای تدریس کرده، یک ماه این درس را برگزار می کند، اما بعد طلبه رها می کند و گاهی اصلا کلاس تعطیل می شود. چون اختیار در دست طلبه است، یا استاد مشکلی پیدا می کند، کلاس به سرانجام نمی رسد و الزامی برای تداوم نیست.

درس های حوزه علمیه، گاهی تا ۱۰۵ روز تقلیل پیدا می کند. ما الان در نظام برنامه ای، تا ۲۰۰ روز درس داریم؛ یعنی دو برابر، و این حجم قابل توجهی است. از مدرسه ای که دقیقا نظام آموزشی ما را اجراء کردند، چند روز پیش گزارش به من دادند که تا ۲۰۵ روز درس بوده است. استاد، ماه مبارک رمضان تشریف می برند، به جایش استاد جایگزین می گذاریم؛ یعنی کاری می کنیم که استاد حتی المقدور در مدرسه باشد. چون مدیریت، خود را مسئول وضعیت تحصیلی طلاب می داند. در واقع معامله طرفینی فقط بین استاد و شاگرد نیست و یک طرف قضیه، مدیر مدرسه است که نمی گذارد این قضیه به افت شدید مبتلا شود. خوب حالا ما باید در نظام آزاد گزینه هایی پیدا کنیم که این ارتباط را برقرار کند؛ مثلاً حضور و غیاب را چگونه انجام دهند و چگونه به اطلاع مرکز مدیریت برسانند و مرکز مدیریت چگونه روی ارزیابی استاد نظر دهد. الان در مدارسِ برنامه ای، حداقل دو ثلث، واقعاً نظر استاد را در نظر می گیریم؛حتی تا چند نمره را به ارزیابی های خود استاد واگذار کنند. گاهی طلبه بدون تعهد به استاد و بدون تعهد به حضور در کلاس، آخر سال می رود از روبروی فیضیه، شرح المسائل و حل المسائل را می خرد آنها را می خواند و امتحان می دهد. در ارزیابی، فهمیدیم که ظاهراً ۹۶% از طلبه ها اعلام کرده بودند که با همین شروح آماده می شوند و سر جلسه امتحان می آیند. این خطر در حوزه است. افت تحصیلی شدید را در حوزه ایجاد می کند که باید حل شود.

گام بعدی این است که اساتید محترم سطح ۲ خودشان را با مرکز مدیریت و معاونت محترم آموزشی هماهنگ کنند. خواست اولیه همه ما این است که نظام آموزشی حوزه، آزاد بماند؛ اما نظام آزاد باید در شرایط مناسب و با مرکز مدیریت، مسئله خودش را حل کند. چون نمی شود در این همه اتفاق نامیمون و بدی که در آموزش سطح ۲ به بالا اتفاق می افتد، چشم را بست. باید از اساتید محترم خواست که تشریک مساعی کنند و برای سؤال های اصلی که ما در این بخش داریم، پاسخ مناسب فراهم کنند. سؤال اصلی ما این است که چگونه می شود در همین نظام آزاد، یک انضباط مناسبی به فعالیت های آموزشی داد. سؤال بعد، مسئله تربیتی است. حتی اگر مسئله آموزشی را حل کردیم، مسئله تربیتی را چگونه حل کنیم؟ مسائل فرهنگی را چگونه حل کنیم؟ ما در مدارسی که نظام