پاورپوینت کامل تحقیق و مجاهده علمی در حوزه در مصاحبه با آیت الله مسعودی خمینی تولیت آستان مقدس حضرت معصومه(علیهم السلام) ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحقیق و مجاهده علمی در حوزه در مصاحبه با آیت الله مسعودی خمینی تولیت آستان مقدس حضرت معصومه(علیهم السلام) ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحقیق و مجاهده علمی در حوزه در مصاحبه با آیت الله مسعودی خمینی تولیت آستان مقدس حضرت معصومه(علیهم السلام) ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحقیق و مجاهده علمی در حوزه در مصاحبه با آیت الله مسعودی خمینی تولیت آستان مقدس حضرت معصومه(علیهم السلام) ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

۲

با تشکر از اینکه در این مصاحبه شرکت فرمودید. لطف کنید و مختصری از فعالیت های علمی و مسئولیت های اجرایی خود را بیان بفرمایید.

بنده هم از شما و گروه های دیگری که زحمت می کشید، تشکر می کنم و از کسانی که حلقه مفقوده میان نسل قدیم و نسل آینده را پیدا کردند تا بتوانند مسائل گذشته را به آینده وصل کنند و آیندگان را نسبت به مسائل گذشته بیشتر آشنا کنند که این از وظایف بسیار سنگین نسل ما است قدردانی می کنم.

اینجانب علی اکبر مسعودی خمینی یک سال و نیم در اراک تحصیل کردم و در سال ۲۶ به قم آمدم و حدود ۷ یا ۸ سال در قم بودم که با امام آشنا شدم؛ آشنایی من با امام هم جریان خاصی دارد. بنده از شاگردان امام و آقای بهجت بودم . از همان ابتدا از صرف میر تا رسائل و مکاسب، درس گفتم که پس از به عهده گرفتن مسئولیت اجرایی دیگر وقت تدریس ندارم امیدوارم انشاء الله خدمت به آستانه مقدسه و زائران محترم کمتر از تدریس علوم دینی نباشد.

از نظر مسئولیت های اجرایی پس از انقلاب، کارهای انجام شده زیاد است، ولی به دستور امام در خدمت آقای امینی برای سروسامان دادن به کمیته های آن روز، به استان مازندران و ترکمن صحرا، استان هرمزگان و بندرعباس و استان کردستان و سنندج رفتیم، زیرا ممکن بود عده ای در آن بحبوحه سر خود عمل کنند که این کار حدود ۳۰ ۴۰ روز طول کشید. البته پیش از آن نیز، یعنی حدود ۳۴ ۳۵ سال قبل، عضو جامعه مدرسین بودم و ۹ سال اجرائیات جامعه مدرسین را به عهده داشتم و در مسائل انقلاب هم فعالیت داشتم که امیدوارم خداوند متعال ما را مورد عنایت خود قرار دهد.

آیا در حوزه نجف هم تحصیل کردید؟

برای درس خیر، ولی سال ۴۶ که امام در نجف حضور داشتند، به صورت قاچاق به عراق رفتم و حدود ۵۰ روز در منزل ایشان بودم؛ برای انجام یکسری کارهای مربوط به امام و آوردن و پخش کردن قبوض به آنجا رفتم که کار بسیار مشکلی بود و گرفتار شدم که مسائل آن بماند.

اگر بین حوزه قم و حوزه نجف مقایسه ای داشته باشیم، این دو حوزه چه برتری هایی نسبت به هم دارند؟

البته این دو فصل دارد؛ تا پیش از نهضت امام حوزه نجف و حوزه قم، تفاوت با هم نداشتند و هر دو حوزه بارور شده و از نظر درسی و پرورش عالم پیشرفت خوبی داشتند، ولی از روزی که امام نهضت را آغاز کرد، می توان میان دو حوزه تفاوت قائل شد؛ حوزه نجف از مسائل ایران و رژیم ستمشاهی دور بود و مقداری از انقلاب کنار بودند و نمی توانستند متوجه شوند که مشکل چیست؟ اما حوزه قم به خصوص زمانی که امام حرکت خود را آغاز کرد، آگاهی های بسیار خوبی بدست آورد و جوانهای پرشور و متدینی تربیت کرد که با امام کاملاً رفت و آمد داشتند.

البته بیداری حوزه قم هم رهین فداکاری فدائیان اسلام و مرحوم نواب بود. حوزه قم از نظر انقلابی زنده تر و بیدارتر بود، ولی حوزه نجف صرفاً درس بود. طلاب حوزه قم در مواقع خاص پخش می شدند و تبلیغات اسلامی داشتند و منبر می رفتند، گرچه علمای نجف ممکن بود بگویند این آقایان درس نمی خوانند و از نظر علمی عقب هستند، ولی اینگونه نبود.

حوزه نجف از نظر علمی حوزه قم را قبول نداشت، ولی پس از آنکه امام به نجف رفتند و درس مکاسب را شروع کردند، عقیده فضلا و علمای نجف عوض شد و معتقد بودند که حوزه قم غنی است. درس امام به گونه ای بود که فضلا را به طرف خود جلب کرد. حتی یکی از آقایان فضلا که از اعضای جامعه مدرسین بود به من گفت که ما خیال می کردیم قم از نظر علم اصول و فقه خیلی خوب نیست، ولی وقتی که امام آمد و مکاسب را شروع کرد و حرف های حاج شیخ و مرحوم آشیخ محمد حسین و مرحوم نائینی را نقد و رد می کرد، یک حالت شوکه ای در نجف ایجاد شد و متوجه شدند که قم هم مرکز علم و جایگاه بررسی علوم و تحقیق است. نجف از حوزه های هزار ساله بود که صدام (لعنه الله علیه) آن را در هم ریخت. امیدواریم که در آینده، هم حوزه قم رشد بیشتری پیدا کند و حوزه نجف پیشرفت خوبی داشته باشد که هر دو به نفع اسلام است. انشاء الله علما هم در این راه کوشش و تلاش کنند که هم حوزه قم و هم حوزه نجف بارور شود.

چنانکه فرمودید یکی از ویژگی های خاص حوزه علمیه قم، فرستادن مبلغ به نقاط مختلف کشور بود؛ این کار از چه زمانی آغاز شد و ابتکار چه کسی بود و چرا در ایران اجرا شد اما در نجف اجرا نگردید؟

اینکه دقیقاً در چه زمانی آغاز شد، در خاطرم نیست؛ امام می فرمودند که ما در زمان مرحوم حاج شیخ ۴۰۰ طلبه ورشکسته بودیم. این جمله از خود امام بود. خوب ۴۰۰ طلبه ورشکسته به فرموده امام، به این معنا است که نمی گذاشتند راحت و درست درس بخوانند، ولی زمانی که من وارد حوزه شدم، یک سالی بود که آیت الله بروجردی مستقر شده بودند، پس از او ما به قم آمدیم و دیدیم که ماه های محرم، صفر و رمضان آقایان علما برای روضه و منبر می روند.

البته نمی توان این مسئله را از نظر دور داشت که در حوزه آن روز طلاب از جهات مادّی واقعاً با سختی و ناراحتی زندگی می کردند و همین احتیاجات زندگی باعث موجب شده بود که علما به قراء و قصبات و شهرها بروند و تبلیغ کنند و مختصری از نظر مادی و مالی خود را تأمین کنند. یکی از بزرگان می گفت: این یکی از خوبی های حوزه بود که دانشجوهای حوزه فقیر و محتاج بودند؛ این احتیاج موجب شد که اسلام و قرآن و مسائل دینی منتشر شود.

ظاهراً در نجف روضه و منبر مرسوم نبود. وضع مادی طلبه ها هم از قمی ها بهتر بود؛ قمی ها از نظر مادی وضع خوبی نداشتند و آنقدر عفیف بودند که کوچک ترین حرفی به کسی نمی زدند. با گرسنگی و با نبود امکانات به سر می بردند، ولی تبلیغ راه خوبی بود؛ برای اینکه هم با مردم رفت و آمد کنند و هم مردم آقایان را می شناختند و از تبلیغاتشان استفاده می کردند، و هم طلبه ها از کارکرد خود استفاده می کردند و از آنچه که می دانستند به مردم می گفتند. علمای نجف عالم و فقیه بودند، اما آنچه که داشتند، در سینه محفوظ بود. این سنت حسنه ای است که الحمد الله در حال حاضر هم در قم وجود دارد؛ «لیتفقهوا فی الدین و لینذرو اقومهم اذا رجعوا الیهم».

نقش حوزه علمیه قم و طلاب حوزه در فرآیند شکل گیری انقلاب اسلامی چگونه بود؟

باید بگویم که حوزه و انقلاب، صد در صد در ارتباط بوده و هستند. اگر امام تنها بود و کسی وجود نداشت که افکار نورانی اش را پخش کند، انقلاب به ثمر نمی رسید؛ این طلبه ها و علما بودند که با سخنرانی، نامه، اعلامیه، و رفت و آمد با مردم در مساجد که آن روزها پایگاه بود، صحبت می کردند. حدود چهل سال پیش جلسات ۷۰ ۸۰ نفری برگزار می شد. موضوع این جلسات این بود که حوزه چگونه باید به اسلام و دین خدمت کند. همه باید بدانند که حوزه در شکل گیری انقلاب و پیشبرد نهضت و یاری امام خمینی حرف اول را می زند. اگر حوزه و دنباله روی از امام نبود، قطعاً این انقلاب یا اصلاً پای نمی گرفت یا به این زودی به پیروزی نمی رسید. علمای بزرگ، طلاب و فضلا، و حتی علمای شهرستان ها و آنها که به حوزه وابسته بودند، برای نهضت و قیام امام و انقلاب تلاش زیادی کردند.

شیوه کار و تحصیل علمای سلف و کسانی که مؤسس حوزه بودند و حوزه زیر نظر آنها رشد کرد، چگونه بوده است؟

یکی از خصوصیات حوزه قدیم که توانست علمایی مانند امام، بروجردی ها، گلپایگانی ها، اراکی ها و فضلا و علمای کنونی، مصباح ها، حسن زاده ها، جوادی آملی ها و سایر علمایی که هم از نظر علمی و هم از نظر عملی مورد تأیید هستند را تربیت کند، این بود که اینها برای مدرک درس نمی خواندند. آن ها برای کار اجرایی روزانه و یا غیر فرهنگی و غیر اسلامی، برای خانه و پول و ماشین به حوزه نیامدند. در حوزه قدیم طلاب فقط برای خدا و علم و فقه و عقاید درس می خواند. متأسفانه امروزه یک عده، نه صرفاً به خاطر علم و فهم و درک، بلکه برای چیزهای دیگر از قبیل مدرک ِ لیسانس و دکتری وارد حوزه می شوند. یکی از خصوصیات حوزه این بود که طلاب به دنبال مدرک نبودند؛ خود جوش و برای خدا و برای علم و فهم و درک درس خواندند.

به اعتقاد