پاورپوینت کامل تأملی در نظام آموزشی حوزه های علمیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تأملی در نظام آموزشی حوزه های علمیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تأملی در نظام آموزشی حوزه های علمیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تأملی در نظام آموزشی حوزه های علمیه ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

مقدمه

یکی از امور مورد اتفاق اکثر بزرگان حوزه، نارضایتی عمومی آنان از شیوه تحصیلی سنتی طلاب در زمان حاضر است. گرچه در طول تاریخ، حوزه های علمیه انسان های موفقی را تحویل جامعه داده اند، اما متأسفانه آمار افراد ناموفق نیز بسیار بوده است، حتی افرادی که از نظر پیشرفت تحصیلی خوب بوده اند، از نظر کارآمدی برای جوامع اسلامی، بعضا مورد انتقاد جدی بزرگان، از جمله مقام معظم رهبری بوده اند.

البته وجود افراد موفقی مانند حضرت امام(ره)، علامه طباطبایی، شهید بهشتی، شهید مطهری و… غیرقابل انکار است، ولی توفیق آنان به دلیل سعی، تلاش و ابتکارات شخصی خودشان بوده است، نه برنامه تحصیلی حوزه اعجازی داشته باشد.

بنابراین، در این راستا به تعمقی بیشتر نیاز است تا واقع بینانه تر و به دور از هرگونه تعصب و جمود، فکری برای آینده حوزه شود، «چون آزموده را آزمودن خطاست.»

اخیرا توسط مرکز مدیریت حوزه برنامه هایی در دست اجرا است که قابل تقدیر است، ولی کافی به نظر نمی رسد، زیرا برنامه ریزان فعلی، تمام هم و غمشان در فشرده کردن زمان تحصیل طلاب خلاصه می شود و می پندارند که طولانی بودن سال های تحصیل، اساس مشکلات موجود است، در حالی که این، یکی از معضلات است، ولی مشکلات و نابسامانی های مهم تری نیز وجود دارد؛ مانند عدم پاسخ گویی به نیازمندی های جامعه، کم شدن انگیزه ها، معلق بودن و پیچیدگی اکثر متون حوزوی و در نظر گرفته نشدن زمان مناسب برای گذراندن واحدهای مشخص شده و… .

ضعف های نظام آموزشی فعلی

نظام فعلی برای حدود ۱۰ درصد طلاب که قصد اجتهاد در فقه و اصول دارند تا حدودی مفید است، اما برای ۹۰ درصد دیگر که براساس احساس وظیفه، تصمیم دارند بعد از چند سال تحصیل، برای خدمت به اسلام و جامعه، در آموزش و پرورش، عقیدتی سیاسی، قضاوت، امامت جماعت، وعظ و منبر، تدریس در حوزه های علمیه و دانشگاه ها و… مشغول انجام وظیفه شوند، یقینا مثمر ثمر نیست.

اگر امر دایر شود بر اینکه طلاب در مرحله اول سریعا سطح ۱، ۲ و ۳ را که حدودا ۱۰ سال طول می کشد، فرا گیرند، سپس به امور سیاسی، اجتماعی، اعتقادی، تفسیر، کلام و… بپردازند و یا اینکه همزمان با تحصیل سطح با این امور نیز آشنا شوند، با اندکی تأمل درخواهیم یافت که انتخاب روش دوم واقع بینانه تر است، زیرا در این دوران، طلبه از نشاط کامل جوانی برخوردار بوده و درگیر مشکلات عدیده اجتماعی و خانوادگی نیست، لذا با دقت و پشتکار لازم می تواند علوم مورد نیاز را بیاموزد.

در نتیجه، اگر بخواهیم طلاب آگاه و مسلط به علوم روز و پاسخ گو به شبهات که توان ظهور در عرصه های علمی و فرهنگی کشور را داشته باشند، تربیت نماییم، باید برنامه ریزی آموزشی به صورتی تنظیم شود که طلاب در ضمن تحصیل، با این امور نیز آشنا شوند که با شیوه تحصیلی کنونی میسر نیست.

طلبه ای که در روز دو درس از کتاب عمیق و استدلالی شرح لمعه، یک درس از اصول مظفر و یک درس از بدایه المعارف دارد و اغلب در ماه های آخر سال به علت تمام نشدن محدوده مورد نظر، مجبور است در دو درس جبرانی از شرح لمعه نیز شرکت نماید، چگونه ممکن است علوم روز، تفسیر قرآن و نهج البلاغه را فراگیرد؟

علت اصلی نابسامانی برنامه های آموزشی فعلی این است که طراحان برنامه، به کتاب عمیق و پرمغزی مانند شرح لمعه، نگاهی مقدمه ای و سطحی دارند، لذا سه سال را برای خواندن و فهمیدن آن و کتب هم ردیف آن کافی می دانند. در حالی که شرح لمعه یک کتاب جامع فقهی و کاملاً استدلالی است و به فرموده «حضرت آیت الله العظمی وحید»، اگر کسی این کتاب را به خوبی بفهمد، مجتهد است، و انصافا کسی که عمیقا مباحث شرح لمعه را درک نماید، سطح علمی ای مساوی با دکترا دارد. پس لزومی ندارد که طلاب با عجله تمام (بدون تعمق و غور در این کتاب ارزشمند)، همانند دانشجویان با استفاده از شرح و خواندن نمونه سئوالات، این کتاب را پاس کنند تا بتوانند در کلاس درس رسائل و مکاسب شرکت نموده و از این طریق مدارج علمی خود را اخذ کنند. در حالی که کتاب های رسائل و مکاسب کاملاً تخصصی بوده و ارزش علمی آنها منحصرا برای رشته های تخصصی فقه و اصول قابل ارج است، لذا منطقی نیست طلبه ای که قصد اجتهاد در فقه و اصول را ندارد، برای دریافت مدرک حوزوی، مجبور به گذراندن این دروس باشد؛ درست مثل این که دانشجوی رشته ادبیات را مجبور کنند، برای دریافت مدرک لیسانس یا فوق لیسانس، یک دوره تخصصی پنج یا شش ساله جبر و مثلثات را بگذراند.

طبق برنامه فعلی، طلبه سپس از ده سال پیاپی ممکن است، آمادگی بحث و تحقیق پیرامون فقه و اصول را داشته باشد، اما در زمینه تفسیر، جز چند کتاب محدود و از نهج البلاغه جز چند نامه، چیز بیشتری آموزش ندیده اند.

هیچ کلاسی در رابطه با علوم سیاسی نداشته و برای بحث و گفت وگو با استادان و اندیشمندان حوزوی یا دانشگاهی وقت نداشته اند، هیچ اطلاع و تجربه ای در امور اجرایی، فرهنگی، اجتماعی و… ندارند، لذا جرأت حضور در صحنه های اجتماعی، سیاسی از آنان سلب شده و مجبور به گوشه گیری می شوند.

طرح پیشنهادی

به دلایل فوق، سال های تحصیلی طلاب از نظر کمی، باید افزایش یابد، تا هم فرصت کافی برای پژوهش در دروس حوزوی و هم مجال پرداختن به امور جنبی را بیابند، لذا برای تأمین همه