پاورپوینت کامل حوزه و عرصه های جدید در مصاحبه با استاد حجت الاسلام و المسلمین فاضل گلپایگانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حوزه و عرصه های جدید در مصاحبه با استاد حجت الاسلام و المسلمین فاضل گلپایگانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حوزه و عرصه های جدید در مصاحبه با استاد حجت الاسلام و المسلمین فاضل گلپایگانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حوزه و عرصه های جدید در مصاحبه با استاد حجت الاسلام و المسلمین فاضل گلپایگانی ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

۷

با سپاس و تشکر از فرصتی که در اختیار نشریه پگاه قرار دادید، برای آشنایی خوانندگان نشریه پگاه، اجمالی از حضور خود در فعالیت های علمی تخصصی را بیان بفرمایید.

در ابتدا از برنامه ارزشمندی که شما در هفته نامه پگاه جهت آشنایی دیگران با وضع حوزه علمیه قم و دیگر حوزه های علمیه تدارک می بینید، تشکر می کنم. این توفیقی است که نصیب ما شده تا در این فرصت بتوانیم درباره یکی از مراکز مهمی که از دیرزمان در سرنوشت انسان ها و دنیا و عقبای بشر نقش اساسی داشته و دارد، مطالبی را به محضر شریفتان تقدیم کنیم.

از زمان قیام حضرت امام در ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲، فعالیت ما در مباحث دینی و رشته های حوزوی آغاز شد که خداوند توفیقی نصیب ما کرد تا بتوانیم در کنار حوزویان باشیم. در طی این سال ها توانستیم، در کمتر از یک دهه، دروس سطح را به پایان برسانیم و به دروس خارج راه پیدا کنیم. قریب به ۲۰ سال هم در دروس خارج علمای بزرگوار و اساتید معظم حوزه شرکت داشتیم.

از اوایل دوره تحصیل این توفیق را داشتیم که در کنار تحصیلات، تدریس هم داشته باشیم. زمانی که ما توفیق پیدا کردیم که به قم بیاییم، فقط دو مدرسه تحت برنامه بودند؛ مدرسه حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی و مدرسه حقانی که ما از هر دو برنامه استفاده کردیم و گاهی به خاطر تشویق محضر خود آقا می رسیدم، ایشان می فرمودند: باید طوری درس خواند که بتوان درس داد. به همین دلیل ما بعد از اینکه جامع المقدمات را تمام کردیم و خواندن سیوطی و شرح نظام را در مدرسه مرحوم آقا شروع کردم، جامع المقدمات را هم تدریس می کردم. به این ترتیب، من این کتب دوره سطح را از جامع المقدمات تا کفایتین چند بار، چه در برنامه های خصوصی حوزه و چه در برنامه های عمومی در خدمت عزیزان حوزوی بودم. پس از چند سالی که از تدریس مکاسب و کفایتین گذشت، دوستان از ما خواستند که بحث ها را به صورت رسمی در طی درس خارج شروع کنیم که بیش از ده سال است که درس خارج را در حوزه آغاز کرده ایم که در این سال ها یک دوره اصول را که بیش از ده سال طول کشیده مطرح کردیم و همینک در آخر بحث اجتهاد و تقلید، بر اساس کفایه مرحوم محقق خراسانی هستیم.

در فقه نیز ابتدا از مکاسب محرمه بعد انفال و سپس خمس و زکات در حال حاضر هم مباحث صوم را دنبال می کنیم که در انتهای آن هستیم.

در طی این سال ها این توفیق را داشتیم که در فقه و اصول تا اینجا جلو برویم و چون من به بحث های فلسفی، تفسیر و حدیث هم علاقه خاصی داشتم، تدریس مباحث فلسفه را شروع کردم و کل نهایه را تدریس کردیم، سپس منظومه مرحوم سبزواری و بعد هم اسفار که از جلد اول شروع کردیم و اکنون اواخر جلد هفتم هستیم که ان شاء الله اگر توفیق شود، بتوانیم سال آینده تدریس جلد هشتم اسفار را شروع کنیم.

هم چنین چون به بحث تفسیر علاقه زیادی داشتم، همیشه در درس تفسیر اساتیدی که تفسیر می گفتند، شرکت می کردم و مباحثه تفسیری هم داشتم و در گوشه و کنار تدریس هم می کردم که بحمد الله در حال حاضر پنج شنبه و جمعه در مدرسه فیضیه، بحث تفسیر را از سوره حمد شروع کردیم که امسال پایان دوره با پایان سوره حمد تمام شد.

نهج البلاغه هم از خطبه اول شروع کردیم که بحمدالله فرازهایی از این خطبه تا به حال تدریس شده است. از ابتدای انقلاب فرهنگی در دانشگاه های کشور، بیشتر دانشگاه تهران و دانشکده علوم پزشکی و تربیت مدرس تهران و تربیت مدرس قم و دانشگاه قم و دانشگاه آزاد اسلامی قم توفیق تدریس داشتم و به عنوان استاد راهنما و مشاور، در رساله های متعددی که توسط حوزویان در تربیت مدرس قم و توسط دانشگاهیان دفاع شده، حضور داشتم، ولی در حال حاضر بحث حضور در دانشگاه ها را کاهش داده ام. و بیشتر به تدریس و تحقیق در حوزه اشتغال دارم.

در مجمع نمایندگان طلاب نیز چند دوره ای توفیق حضور داشتم، اما با توجه به اینکه علاقه من بیشتر به درس و بحث و کارهای فرهنگی بوده، کارهای دیگر را برای خود جنبی قرار دادم. هنگامی که حضرت امام در تهران در مدرسه رفاه ساکن شدند، با آشنایی که با حاج احمد آقا، آقازاده ایشان داشتیم و زمانی که حضرت امام در نجف اشرف تشریف داشتند، با ایشان در قم هم مباحثه بودیم. از این رو بنده یکی از اساتیدی بودم که به تهران دعوت شدیم تا در محضر امام باشیم و مسئولیت هایی در مدرسه رفاه بر عهده ما گذاشته شد، تا امام به قم تشریف آوردند. بعدها نیز چند مسئولیت در چند استان به ما سپرده شد و بعد از آنها دیگر وارد کارهای اجرایی نشدیم و بر درس و بحث و کارهای فرهنگی متمرکز شدیم و بحمد الله تا به حال این توفیق را داشتیم و همچنان به این کارها می پردازم.

با توجه به اینکه شما سالیان متمادی است که در حوزه فقه و اصول، بلکه در حوزه های دیگر مورد علاقه خود مشغول تحقیق و تدریس هستید، اصولاً نگرش حوزه با یک تقسیم بندی مشخصی، بین دو مقوله فقه و اصول از یک طرف و دروس دیگر غیر از فقه و اصول، اعم از تفسیر، متون روایی، فلسفه و… چگونه ارزیابی می کنید؟

اعتقاد من از همان ابتدای ورود به قم و آشنایی با مباحث حوزوی این بود که چون رسالت حوزه رسالت پیامبران و امامان است و رسالتی دینی و قرآنی است. دین و قرآن هم جامعیتی دارند تا بتوانند جامعه را در تمام ابعاد هدایت کنند. اگر رسالت پیامبر یک رسالت جهانی است و برای دین و دنیای مردم مأموریت یافته اند، طبعا این فقه است که عمده این رسالت اسلامی را تدارک می بیند. این مکتبی که قرآن برای ترسیم آن آمده و روایات اهل بیت (صلوات الله علیهم) که مفسر این قرآن و مبین این سنت بزرگ و طریقه راستین رسول الله(ص) هستند، به اعتقاد من به صورتی جهت داده شده اند که بتوانند یک زندگی را در چارچوبی که هم عزت و عظمت دنیایی در آن باشد و هم سعادت و قرب و رضوان الهی و اخروی را به دنبال داشته باشد.

ما معتقدیم که برنامه ریزی به عمل آمده، یک برنامه ریزی ناقص نبوده که به مکمل نیاز داشته باشد که قسمتی از آن را پیامبر مکرم بیاورد و اهل بیت دنبال کنند و قسمت دیگر را به خود بشر واگذار کنند. برنامه ریزی اسلام یک برنامه ریزی جامع است؛ یعنی پاسخ گوی آنچه که بشر می خواهد است؛ یعنی این دنیا نیاز بشر را برآورده می کند، لیکن تفاوتی که با مکاتب دیگر دارد، علاوه بر اینکه همه چیز را واقع بینانه می بیند و کمال واقعی انسان ها و جوامع را در نظر دارد، در دراز مدت و آخرت هم بازده و بازتاب روشن و نورانی و ثمربخش دارد. قوانین دیگر دنیا، هرچند هم خوب باشند، در حوزه رفاه دنیوی تنظیم می شوند تا بشر بتواند دنیای خود را سروسامان بدهد. اما مکتب نورانی اسلام می خواهد بشر به صورتی حرکت کند که پیش از آخرت دنیای او را هم سروسامان بدهد و نیز به گونه ای حرکت کند که بتواند از مزایای دوره کوتاه مدت برزخ و دوره دراز مدت عقبی و جاویدان بهره مند شود.

محوریتی که حوزه تا پیش از انقلاب داشت و من شاهد آن بودم بیشتر فقه و اصول بود، آن هم در حد تدریس و در گفت و شنود در حوزه ها؛ یعنی زمینه اجرا و حکومت نداشت؛ مانند کتب «عبید و اماء» که اصلاً زمینه نداشت. یکسری مباحث دیگر مانند قضا، شهادات، حدود، دیات، سیاسات و… هم زمینه اجرا نداشت. این است که از یک جهت باید بگوییم که شرایط زمانی میدان نمی داد که فقه ما با آن گستردگی ای که دارد، به روز و حاکم باشد و بصورت جامع پیاده شود، و از طرف دیگر مباحث جنبی حوزوی هم در برابر فقه و اصول کمرنگ به نظر می آمد .حداقل باید بگوییم که مباحث تفسیر، نهج البلاغه، روایات، حتی فلسفه و کلام حوزه آن گونه که باید پاسخ گوی شبهات نبود و اصلاً زمینه پاسخ گویی به شبهات نبود.

خود من پیش از انقلاب در دروس مختلف تفسیری شرکت می کردم و اساتید بزرگواری بودند که تفسیر تدریس می کردند و از زمانی که توانستم فلسفه بخوانم، نزد اساتید خوب و مبرزی حضور می یافتم. در عرفان هم وضع به همین صورت بود؛ من ۵ سال استاد بزرگواری داشتم که نزد ایشان عرفان می خواندم و مباحث دیگر مثل رجال، کلام و درایه نیز کم و بیش وجود داشت، ولی نه آن طوری که فراگیر باشد؛ به عبارت دیگر، چون محوریت با فقه و اصول بود، تنها جهت گیری کسی که وارد حوزه می شد، این بود که مجتهد شود، ولی خوشبختانه پس از انقلاب زمینه های دیگر هم پیدا شد.

اگرچه ۲۳ سال از انقلاب گذشته، ولی به هر حال حوزه ما حوزه فقه و اصول است و حداکثر به تازگی یکسری مراکز تخصصی در کنار این حوزه ایجاد شده است؛ با توجه به اینکه در حال حاضر زمینه های اجرایی بسیاری از احکام فقهی ما در جامعه فراهم شده، آیا تکیه کردن بر همان نگرش قبلی را مناسب می دانید؟

وقتی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام (رض) محقق شد، تحولی در این مملکت به وجود آمد و انتظارات مردم مملکت ما و مردم جهان را از حوزه و حوزویان به مراتب بالاتر برد؛ یعنی وقتی انقلاب کردیم، با این عنوان که می خواهیم حکومت اسلامی تشکیل دهیم و ادعا داریم که فقه ما و مکتب ما امروز پاسخ گوی جامعه در ابعاد مختلف است. طبعا انتظارات جامعه درون و بیرون از ما بسیار بیشتر شد و اگر بخواهیم با همان نگرش پیش از انقلاب به درس و بحث بپردازیم، روشن است که نمی توانیم با مطالبات مردم، خواسته های جامعه و واقعیت های موجود هماهنگی داشته باشیم. از طرف دیگر، امروز رسالت حوزویان به گونه ای است که هم می توانند با جاذبه ترین، شیواترین و زیباترین شکل این اسلام ناب را معرفی و حاکم کنند و هم می توانند، خدایی نکرده آنچه را که ما تا پیش از انقلاب از دین ترسیم و تبیین می کردیم، از بین ببرند و مردم به آنچه که از دین و حاکمیت آن انتظار داشتند نرسند.

بنابراین، ما در یک مقطع سرنوشت ساز تاریخی قرار گرفته ایم که از یک سو مملکت ما نیازها و انتظاراتی دارد و از سوی دیگر جهان اسلام، به ویژه جهان تشیع و در هر کجا که شیعه و مسلمان وجود دارد و حتی باید بگویم مستضعفان جهان که در گوشه و کنار این عالم هستند، چشم به این نظام و سیستم جدیدی دوخته اند که قدم به میدان بگذارد و بتواند با ارزش های جدیدی که ارائه می کند، به بشریت نویدی بدهد که بشریت به آن امیدوار باشد؛ یعنی بخواهیم یا نخواهیم با این ادعای خود و دستگاهی که با عنوان دین، در بعد حاکمیت، به دنیا نشان دادیم، و اهدافی که تابه حال از آنها طرفداری می کردیم و هم اینک نیز از آنها دم می زنیم، همه نگاه ها را به سوی خود معطوف کرده ایم.

بر این اساس ما طبعا نمی توانیم اوّلاً ما نمی توانیم به فقه و اصول بسنده کنیم. ما باید تخصص های گوناگون حوزوی داشته باشیم که من عرض می کنم این تخصص هایی که ما داریم، اکنون از نظر کمیت و کیفیت پاسخ گوی نیازهای ما نیستند و حتی فقهی هم که ما در مورد آن بحث می کنیم، یک برنامه جامع زندگی بشر است. ما