پاورپوینت کامل مدرسه فقهی نجف در دوره عثمانی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدرسه فقهی نجف در دوره عثمانی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدرسه فقهی نجف در دوره عثمانی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدرسه فقهی نجف در دوره عثمانی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

روند فراگیری مواد درسی حوزوی، به این صورت است که فرد مبتدی با ورود به حوزه، برنامه درسی خود را به شرح زیر آغاز می کند؛ طلبه دانش اندوزی را با ادبیات و فقه مقدماتی می آغازد و پس از پشت سرگذاشتن این مرحله، به فراگیری ادبیات سطح اول که شامل فقه (شرایع الاسلام) و منطق است، می پردازد. پس از این مرحله، فلسفه، حدیث، تفسیر(علوم قرآنی)، اصول فقه مقدماتی، فقه در سطح «لمعه» و بلاغت در سطح عالی فرا روی طلبه است. پس از این دوره «مکاسب»(فقه)، «قوانین» (اصول)، فلسفه و تفسیر قرار دارد؛ او با طی این مراحل، فقه را همراه اصول مقارن، یعنی «رسائل» و پس از آن فقه و اصول مقارن، یعنی «کفایه» دنبال می کند.

درباره دیگر شاخه های دانش که پیش از این به آن اشاره کردم، طلبه در انتخاب آن ها در هر یک از دوره های پیش گفته شده، آزاد است. آنچه در این روش تحصیل جلب توجه می کند، این است که طلبه خود، قبولی یا مردودی خویش را تعیین می کند؛ به این معنا که اگر احساس کند که یکی از مراحل طی شده را خوب درک نکرده و آن را به دقت فرا نگرفته، آن مرحله را مجدداً می گذراند، زیرا می داند که اگر این مرحله را بدون درک و فهم صحیح پشت سر بگذارد، در مرحله بالاتر با مشکل درنیافتن درس ها روبه رو است و روزگاری را بر باد داده و در نتیجه خود را با شکست علمی مواجه می بیند؛ این، وضعیت طلبه مبتدی است. وضعیت کسانی که با اندوخته ای عملی پا به حوزه می گذارند، به گونه ای دیگر است؛ بدین ترتیب که یک یا چند تن از استادان حوزه او را می آزمایند و پس از سنجش، نقطه شروعی از میان برنامه های پیش گفته شده برای او در نظر می گیرند یا به این دلیل که طلبه تازه وارد، به جهت دانش خود، از برخی مواد درسی یاد شده بی نیاز است، آن مواد درسی را از برنامه او حذف می کنند و دیگر مواد درسی که بدان نیاز دارد، برای او در نظر می گیرند، این دوره بسته به تلاش شاگردان و استاد، ۱۲ تا ۱۵ سال طول می کشد.

درس خارج

در این مرحله که معادل رتبه دکتری است، برخلاف مراحل پیشین که از روی متن تدریس می شد، استاد از اندوخته های علمی و آرای مجتهدان و خود (که لزوماً باید مجتهد باشد)، بدون مراجعه به منتهی بهره می گیرد. آن دسته از طلاب که به شایستگی علمی در خود اطمینان دارند، در جلسات درس فقه، اصول، کلام، فلسفه و… استاد شرکت می کنند. در این مرحله استاد رشته ای را که در آن تخصص یافته، مورد بحث، تحلیل، نقد و پالایش قرار داده و مسائل فقهی و اصولی را شرح می دهد و آرای دیگر عالمان را در مورد مسئله مورد بحث مطرح می کند و براساس مبانی و ادله فقهی و اصولی، یکی را برگزیده و دیگر آرا را رد می کند.

پس از به پایان رساندن دوره درس خارج و زمانی که طلبه احساس کند که از شرکت در این جلسات درسی بی نیاز شده و به ملکه اجتهاد در استنباط مسائل شرعی از طریق ادله آن دست یافته، دیگر از تقلید در احکام دست کشیده و خود مجتهد می شود. در صورتی که طلبه به چنین باوری نرسد، مرحله درس خارج را اگر ده ها سال نیز به درازا بکشد، از سر می گیرد.

شایان ذکر است که در روزگاران اخیر روش تدریس خارج، سامان و روش خاصی به خود گرفته، به این معنا که مرجع، کتاب های «رسائل» شیخ انصاری و «کفایه الاصول» آخوند خراسانی در موضوع اصول و «عروه الوثقی» سید محمد کاظم یزدی را در موضوع فقه مبنای درس خارج قرار داده است.

روش شناختن مجتهد در میان حوزویان به این صورت بوده است که مجتهد اعلام، از طریق مناظره و مباحثه علمی با شاگرد خود یا دیگر شاگردان، یا اشکال هایی که شاگردان درجلسه درس بر استاد وارد می کردند، میزان علمیت آنان سنجیده می شد ؛ به دیگر سخن، ارزیابی علمی و میزان اجتهاد فرد از طریق بحث های علمیِ نانوشته و بدون آمادگی قبلی طلبه صورت می گرفت، تا از این رهگذر، مجتهد اعلم اجتهاد او را مسجّل بداند. در صورتی که ازاین راه به اجتهاد فرد اطمینان حاصل می شد، اجتهاد او زبان به زبان می گشت و هر کس از علمیت او می پرسید، به این حقیقت دست می یافت؛ این گواهی و فرمان شفاهی به منزله اعطای درجه علمی می بود.

در بحث خارج، غالباً روزانه دو درس توسط مجتهد تدریس می شود؛ یک درس در موضوع اصول فقه و دیگری در موضوع فقه. اصول فقه شامل بحث هایی است که استاد در آنها تمام آرای عرضه شده در زمینه قواعد اصول را مطرح کرده، سپس به مناقشه و بحث در آن ها و تأیید نظریه ای و تضعیف نظریه دیگر پرداخته، تا به یک نظریه منتخب در هر قاعده می رسد. میانگین مدت این درس پنج سال است؛ حال اگر شاگرد توانست، در این مدت در قواعد اصول صاحب نظر شود، به همین مقدار بسنده کرده و به تنهایی تحقیقات خود را دنبال می کند و در غیر این صورت، دوره پنج ساله دوم و حتی سوم را پشت سر می گذارد. گاهی نیز ممکن است که شاگرد تا پایان عمر خود در این مرحله ماندگار شود. باید دانست که شاگرد، همزمان با فراگیری از استاد، مصادری را که استاد در بحث خود بدان اشاره می کند، مورد مداقه و کندوکاوِ متخصصانه قرار می دهد؛ چرا که روزانه دو جلسه درس دارد و طبعا برای مطالعه و تحقیق فرصت زیاد است.

«مرحوم ملا محمد کاظم»، معروف به آخوند خراسانی (متوفای ۱۳۲۹ ق) در تدریس علم اصول از دیگران متمایز بود و روش ویژه ای در این زمینه داشت و اثری محققانه در این