پاورپوینت کامل حوزه و عرصه های جدید ; در مصاحبه با حجت الاسلام والمسلمین فاضل گلپایگانی«قسمت دوم» ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حوزه و عرصه های جدید ; در مصاحبه با حجت الاسلام والمسلمین فاضل گلپایگانی«قسمت دوم» ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حوزه و عرصه های جدید ; در مصاحبه با حجت الاسلام والمسلمین فاضل گلپایگانی«قسمت دوم» ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حوزه و عرصه های جدید ; در مصاحبه با حجت الاسلام والمسلمین فاضل گلپایگانی«قسمت دوم» ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

۵

حضرت عالی روند فعلی حوزه ها را چگونه ارزیابی می کنید؛ با توجه به اینکه فرمودید ما سرسفره پیشینیان نشسته ایم، آیا آیندگان می توانند سر سفره امروزی ها بنشینند؟

حرکت امروز ما حرکت کند و نامناسب با نیازها است و از امکانات و برنامه ریزی لازم برخوردار نیست و در این صورت نمی توانیم با رسالتی که داریم هماهنگ باشیم. ما باید برای آینده برنامه ریزی داشته باشیم. ما باید برای حوزه یک برنامه کوتاه مدت و یک برنامه درازمدت ترسیم کنیم و در برنامه کوتاه مدت اولاً از نیروهای موجود به صورت بهینه استفاده کنیم؛ یعنی باید از نیروهای زحمتکشی که از گذشته باقی مانده اند و ما وارث آنان هستیم، در ابعاد مختلفی که نیاز داریم، استفاده کنیم که متأسفانه این کارها هنوز به طور متناسب انجام نشده است. ممکن است آنها خود پیشنهاد کار ندهند، ولی گروهی باید از طرف حوزه برای شناسایی این نیروها قیام کنند و این افراد را شناسایی کنند و سپس در مسیرهایی که آنها آمادگی آن را دارند، از آنها استفاده کنند.

اکنون ما باید در مدارس و در ابعاد مختلف، بعد تربیتی و اخلاقی حوزه را بهتر و بیشتر توسعه دهیم. من در این رابطه احساس خطر می کنم؛ اگر ما در بعد سازندگی درون حوزه، نیروهایی را که می خواهیم عالم بشوند، تهذیب نکنیم در آینده متضرر خواهیم شد؛ چرا که اینان به جای جذب دفع خواهند کرد و به جای خدمت ضربه خواهند زد.

بحث دیگر هم این است که ما باید از حالا برای آینده مربی و مدرس تربیت کنیم؛ اکنون که دو دهه از انقلاب گذشته، باید به فریاد حوزه برسیم. به علاوه باید به فکر فردا هم باشیم؛ یعنی مدیریت حوزه باید پنجاه یا صد سال دیگر را ببینید. ما نباید در مسئله دین که مهم ترین مسئله ما است، عقب تر از دیگران باشیم. اکنون می گویند ژاپن برای مسائل اقتصادی و کارهای مملکتی خود، برای ۵۰۰ سال دیگر برنامه ریزی کرده است و همینطور که پیش برویم، احتمالاً برای ۱۰ قرن بعد خود هم برنامه ریزی می کند.

بنابراین ما نیز باید برای آینده دین و حوزه خود برنامه داشته باشیم؛ اکنون ما باید جلوتر از همه آینده را ببینیم و آن را شناسایی کنیم. ژاپن برای فروش کالاهای خود، ابتدا در مورد جوامع مطالعه می کند؛ خود به اسلام، اذان و نماز اعتقاد ندارد، اما برای فروش خوب ساعت الله اکبر و اذان را در تولیدات خود جای می دهد و مسلمانان هم از چنین ساعتی به خوبی استقبال می کنند؛ بعد هم آن را به اشکال و رنگ های مختلف تولید می کنند، زیرا یک رنگ و شکل خاص، پس از مدتی از چشم می افتد و باید نوع جدید وارد بازار شود. ما هم برای اینکه دینمان را به همه دنیا برسانیم، و برای اینکه قرآن را به همه جهان تفهیم کنیم، ابتدا باید در مورد جوامع اسلامی و غیر اسلامی مطالعه داشته باشیم؛ اگر امروز بخواهیم برای اروپا، یا افریقا یا کشورهای آسیایی مبلّغ بفرستیم، ابتدا باید آنها را شناسایی کرده باشیم و شرایط آنها را بسنجیم و مبلّغ متناسب با آنجا اعزام کنیم.

خوشبختانه اکنون استقبال از دین خوب است. من به تازگی شنیدم که براساس آمار ۸۰ درصد مردم امریکا به دین اعتقاد دارند. در روسیه مردم به دین رو آورده اند؛ مردم روسیه به روزه ای که مسیحیان به آن معتقد هستند روی آورده اند و به آن توجه می کنند؛ یعنی این ذهنیت نسبت به دین در شرق و غرب عالم وجود دارد و ما باید از این ذهنیت به بهترین وجه استفاده کنیم. در جبهه جنگ هم، نظامی پیروز می شود که نیروی اطلاعاتی قوی داشته باشد تا منطقه را شناسایی کند و نحوه دفاع و حمله را به صورت هماهنگ و متناسب بیان کند؛ بنابراین نقش اطلاعات از برنامه های دیگر مهم تر است و ما امروز باید این عالم را بشناسیم و دنیا در کف دست ما باشد؛ یعنی حوزه علمیه باید شناسایی قوی ای داشته باشد تا اگر خواست به یکی از نقاط دنیا مبلّغ بفرستد، هیچ مشکلی نداشته باشد و آنجا را شناسایی کرده باشد.

در مورد حوزه های خارج از کشور هم باید برنامه ریزی های دقیقی داشته باشیم. اکنون ما باید از طریق روزنامه ها و مجلات در دنیا تأثیرگذار باشیم. به نظر من، استفاده حوزه از تبلیغات روز، یعنی روزنامه ها، صدا و سیما و به طور کلی رسانه ها، نسبت به آنچه که باید باشد، بسیار کم است. و اصلاً ناچیز است؛ یعنی حوزه علمیه قم اکنون باید روزنامه ها و مجلات بسیاری داشته باشد. صدا و سیما باید بیشتر در اختیار حوزویان باشد. اکنون ما باید در آنچه که مردم به آن علاقه دارند، حضور داشته باشیم؛ برای مثال حوزویان باید برنامه ریزی کنند و بخشی از تاریخ غنی اسلام را به تصویر بکشند. به نظر من این فیلم ها از هر فیلمی که اکنون پخش می شود، پرجاذبه تر و درس آموزتر است، زیرا در عین حال که مسائل زنده تاریخ اسلام را نمایش می دهد، سرگرم کننده هم هست، چون جامعه ما جامعه ای دینی است. به اعتقاد من جامعه دینی ما با بسیاری از فیلم هایی که اکنون پخش می شود و با بسیاری از برنامه هایی که پخش می شود، هماهنگ نیست. در عین اینکه مسئولین زحمت زیادی متحمل شده اند و برنامه های مفید و سازنده بسیاری تولید کرده اند که باید از آنها تقدیر به عمل آید، ولی باز هم بسیاری از برنامه ها با جامعه ما متناسب نیست. می خواهم بگویم که ما باید ابتکارات لازم را به دست بیاوریم و در درون و بیرون مملکت به کار بگیریم. اکنون می بینیم که مثلاً صهیونیست ها مراکز خبری جهان را در اختیار دارند. اینها هم انسان بودند و در کره زمین در اقلیت به سر می بردند. اما با برنامه ریزی، آینده را دیدند. اگر می گوییم که صهیونیست ها سیاستگزار حکومت امریکا هستند این مسئله از روز نخست اینگونه نبوده است. بلکه با یک برنامه قبلی به اینجا منتهی شده است. در حال حاضر صهیونیست ها از طریق رسانه ها در اروپا و امریکا، بلکه در آسیا و افریقا، به صورت همزمان یک مطلب را به خورد مردم می دهند. دلیل آن هم برنامه ریزی آنها است.

ما باید قوی تر از آنها عمل بکنیم. البته منظور من این نیست که ما خلق الساعه به آنجا برسیم، ولی باید برنامه ریزی داشته باشیم. ما می توانیم از این طریق دینمان را به گوش مردم دنیا برسانیم.

یکی از ارکان مدیریت برنامه ریزی است؛ به نظر شما آیا حوزه علمیه شیعه که مرکز آن حوزه قم است، به این بلوغ لازم رسیده است که بتواند این ارکان را در مدیریت و تئوری آن تحکیم کند و در درون خود دچار تعارض نشود و برنامه ریزی خوبی انجام دهد؟

به اعتقاد من، مدیریت ما باید در درون طوری شکل بگیرد که ما امروز بتوانیم رسالت خود را به انجام برسانیم. طبیعی است وقتی می خواهیم پرواز کنیم، چنانکه خود را به وسائل آن مجهز نکنیم نمی توانیم پرواز کنیم؛ یعنی اکنون ما باید در سیاستگزاری ها، برنامه ریزی ها، آینده نگری ها و تدبیرهای خود، هم برنامه های کوتاه مدت و هم درازمدت درون مرزی و برون مرزی داشته باشیم. برای به دست آوردن امکانات لازم تلاش کنیم و زمینه را برای اجرای آن فراهم کنیم. در صورتی که به این سه اصل توجه نکنیم، در آینده با مشکل مواجه خواهیم شد.

بنابراین، ابتدا باید مدیریت خود را کارآمد، به روز و مجهز کنیم و سپس تدارکات و بسترها را برای اجرا فراهم کنیم و در نهایت در زمینه اجرا، با دولت و قوای دیگر هماهنگ شویم، زیرا طبیعی است حوزه علمیه، برای اجرای یک برنامه در خارج از مملکت باید با وزارت خارجه هماهنگ باشد، و نیز برای کار در داخل باید با هماهنگی وزارت کشور یا ارگان های دیگر کار کند.

بنابراین، باید بسترسازی کند، نیرو داشته باشد و آنها را متناسب با شرایط مختلف پرورش بدهد، تا بتواند برای مثال در گوشه ای از فلان مملکت، پایگاهی برای کارهای دینی داشته باشیم.

ما کاری به سیاست ها و تشنج آفرینی نداریم. اکنون امریکا به دنبال این است که در گوشه ای از این مملکت، چند نفر مخالف پیدا شوند و از امریکا کمک بخواهند و او وارد صحنه بشود و بگوید: ما به تقاضای آنها وارد صحنه شدیم. به تازگی در روزنامه ای دیدم که در عربستان، عده ای برای تبلیغ دین مسیحیت فعالیت می کردند که برخی از آنها اسیر شده و تعدادی را بیرون کرده اند. ما نیز باید برای عرضه دین و حرف حق، همپای ادیان دیگر، بلکه یک قدم جلوتر فعالیت کنیم و آن سرمایه های دینی و جاذبه های ایمانی و در کل این مکتب را به دنیا ارایه دهیم. هر کس خواست بپذیرد و هر کس نخواست نپذیرد.

اگر ما از یک نقطه شروع نکنیم و قدم برنداریم، کی می توانیم کار را شروع کنیم. ما پس از ۲۰ سال چه کردیم. در این زمینه ما باید کار را شروع کنیم و کمی به قدم ها سرعت ببخشیم، در غیر این صورت دینی که ما از آن دم می زنیم و می گوییم که توان مدیریت تمام جامعه را دارد و باید در هر قسمت بهترین قانون را ارائه بدهد و بهترین نیروی اجرایی را به کار بگیرد، باز هم بر زمین می ماند؛ فقه ما دوباره تعطیل می شود و در درس و بحث منحصر می شود. در صورتی که ما می خواهیم این فقه را وارد جامعه کنیم تا نتیجه داشته باشد که این مسئله به برنامه ریزی نیاز دارد.

البته ما سال ها است که هم در شورای مدیریت و هم در مرکز مدیریت، و اکنون هم در معاونتی تحت عنوان برنامه ریزی، این فعالیت ها را آغاز کرده ایم. حضرت عالی اشکال اساسی را در کجا می بینید که حوزه علمیه نمی تواند تمام توان بالقوه و نیروهای مستعد خود را شناسایی نموده و به کار بگیرد.

این مسئله چند جهت دارد و نمی توان بر یک نقطه تکیه کرد، ولی چیزی که ما تا به حال در گفت وشنودها، جلسات و نشست ها