پاورپوینت کامل حوزه های علمیه و مسئولیت جهانی ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حوزه های علمیه و مسئولیت جهانی ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حوزه های علمیه و مسئولیت جهانی ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حوزه های علمیه و مسئولیت جهانی ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۵

درباره نگرش حاکم بر کشورهای عربی نسبت به محورهای شیعه، انقلاب اسلامی، حضرت امام و نیز مقام ولایت فقیه، به دشواری می توان حکمی کلی صادر کرد؛ این کشورها و حتی کشور واحدی از آنها، طیف های اجتماعی، سیاسی و اقشار گوناگونی از دیدگاه ها را در اختیار دارند.

پاره ای از گروه های اجتماعی مانند حزب اللّه لبنان، به تمام معنا هوادار و پشتیبان انقلاب و رهبری انقلاب و حتی باورمند به مبانی نظری و ایدئولوژی آنها هستند. گروه هایی هم در مبانی عینیتی سیاست بین الملل، از نگرش های سیاسی، از ایران و رهبری نسبت به قضایای عربی و اسلامی، به ویژه مسئله فلسطین و قدس پشتیبانی می کنند، اما در خصوص ابعاد دینی و مذهبی نگرش دیگری دارند.

هر طبقه، قشر و گروهی دارای مدل و جهت گیری دینی، مذهبی و بینشی خاص است و بر آن اساس، می توان به نگرش های ایشان پی برد. برای رسیدن به چنین نگرش ها و اندیشه هایی، لزوماً باید تحقیقاتی جامعه شناختی و بر پایه روش تحقیقات خاصی سامان یابد تا دسته بندی ها و جناح های گوناگون این جوامع شناخته شوند.

با جرأت می توان گفت که جوامع منطقه عربی، گرچه به خاطر گرایش های مسموم و تعصّب آمیز موجود در آنها، تحفظ هایی نسبت به ما دارند، اما در کل، طبقات عمومی و سواد اعظم ملل اسلامی و عربی شرق، در نهانخانه خود و حتی در مجامع علنی، از اعلام هواداری نسبت به راهبردهای کلان جمهوری اسلامی در عرصه بین الملل ابایی ندارند. البته اقشار تحصیل کرده و به عبارتی نخبگان جوامع شرقی و عربی، گرچه تمایل شدیدی به نزدیکی با ایران دارند و در سطوح عالی سیاسی ایران، به ویژه آن بخش از تحرک سیاسی دستگاه اجرایی کشور، به صورت پراکنده ابراز رضایت می کنند، اما به خاطر پیوندهای سنّتی و همیشگی این قشر با اندیشه های غربی و روش های اندیشه حاکم بر تمدن غرب و تأثیرپذیری شخصیتی آنان از جهت گیری های اندیشگی حاکم بر دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی معطوف به قدرت و بافت های درگیر با غرب، نگرش های انتقادآمیزی نیز نسبت به ساختار سیاست و قدرت در ایران دارند.

چارچوب این طبقه اجتماعی در این کشورها، به شدت در حال افزایش است. شاید بالا بردن ظرفیت های سیاسی و مدیریتی جمهوری اسلامی، در داد و ستد با این قشرهای فرهیخته و تحصیل کرده و تحول آفرینی در عرصه ارتباطات بین المللی و بین الجوامعی، بتواند این روند را کندتر و در نهایت انگیزه های فکری و شخصیتی آنان را در نزدیک شدن به بنیان های فکری ما افزایش دهد.

در این راستا حرکت های خوبی در جهت نزدیکی فزاینده نخبگان مسیحی لبنانی و مسلمان مصری به جمهوری اسلامی آغاز شده است. همچنین حوادث پس از ۱۱ سپتامبر، به شدت بر جاذبه های ایدئولوژی اسلامی و شیعی، و کشش های ناشی از فهم تسامح محور و مداراگر و پر تحمل مذهب اهل البیت(ع) اضافه کرده است.

ساختار حوزه و نیازهای جهانی

آیا ساختار کنونی حوزه های علمیه، برای پاسخ گویی به نیازهای جهانی کافی است؟ بی شک پاسخ «هرگز» است؛ این ساختار و تشکیلات و این نگره ها و بینش ها و راهبردهای حاکم بر شخصیت های اصلی تصمیم ساز، تناسب معقول و منطقی ای با اقتضائات همه جانبه، فرصت های پیش آمده، و تهدیدهای جدی و نهفته در اوضاع کنونی قرن ۲۱ ندارد.

باید در این فکر بود که برای تبیین دقیق این تناسب، یعنی تناسب وضعیت حوزه با عصر حاضر، سازوکاری علمی مبنا قرار گیرد. تناسب این دو امر به چه معناست؟ در هر صورت پاسخی در خور و دقیق لازم است؛ نسبت های معرفتی به گونه ای است که ممکن است با نسبت های سازوکاری، روشی، فنی و امثال آن همگون نباشد؛ برای نمونه می توان به فرایند تبلیغ توجه کرد و آن را با رویکردی این گونه مطالعه نمود؛ آیا تبلیغ کنونی ما که خود بخشی از مأموریت حوزه تلقی می شود، در محتوای علمی و معرفتی خود، نسبت منطقی و مناسبی با اقتضائات علمی و درخواست ها و پرسش های معاصر دارد و می تواند در درون خود پاسخ گوی نیازهای معرفتی عصر ما، با همه تنوع مخاطبان و سطوح عقلی، شخصیتی و اجتماعی آنان باشد؟ این تناسب و پیوندی است که باید با سازوکاری علمی و تکنیکی و با فعالیت های روش شناسانه ارزیابی و ارزشیابی، در صدد تبیین وضعیت موجود شاخصه های علمی تبلیغ و مطالعه بازخوردهای عملی آن بود.

گاه ما در پی مطالعه روش ها هستیم، و می خواهیم در همین واژه «تبلیغ» و یا «عملیات میدانی تبلیغ»، صرف نظر از محتوای آن و توانمندی، مقاومت و پاسخ گویی درونی اش، از قلمرو نفوذ و توسعه آن در جغرافیای گوناگون خبردار شویم که برای مثال برد آن تا کجا است؟ ابزار و ادوات آن چگونه اند؟ در چه طبقه ای از تصنیف های سازوکاری و تکنولوژیک قرار می گیرد؟ کارکردهای این ابزارها و یا روش ها چگونه ارزیابی می شود؟ رسانه ها، تکنولوژی نوین تبلیغ و پیام رسانی، و نیز تحولات علمی این عرصه تا چه میزان در این فرایند به کار گرفته می شوند؟ این گونه ای از عرصه های مطالعه تبلیغ دینی و بررسی مقدار تناسب آن با عصر است.

هم چنین می توان از نگرش انسانی و با تکیه بر مطالعه منابع انسانی این امر به آن توجه کرد. از منظر نیروی انسانی در تمام مراحل شناسایی، گزینش، آماده سازی، اعزام یا به کارگیری و…، در چه وضعیت و شرایطی قرار دارند. نیروی انسانی تبلیغ دینی ما در حوزه ها، چه تناسبی با مقیاس ها و استانداردهای لازم این امر در این عصر دارند؟ در تربیت و سازندگی منابع انسانی چه باید کرد تا منابع انسانی تبلیغی متناسب با پرسش های تبلیغی تأمین گردد.

باز هم می توان به امر تبلیغ (که جزئی از کلّ حوزه به حساب می آید)، از نظر مدیریت و برنامه ریزی و حتی بیش از آن، از دیدگاه مطالعه و پژوهش عادی و استراتژیک نگریست. آیا مدیریت عملیات تبلیغ دینی ویژگی های خود را دارا است؟ سلیقه ای و فردی است؟ علمی و تکنیکی و دارای مبانی تئوریک و نظری است؟ در عرصه بین الملل، این مدیریت در میان حرکت مدیریت بین المللی فرهنگ، قابل ارزیابی و مطالعه است یا خیر؟

چنان که ملاحظه می کنید، فرایند تبلیغ از زوایای گوناگون و با رویکردهای بسیار زیاد و متنوعی، پذیرای مطالعه و تحقیق است. برای کشف حقیقت تناسب این عملیات ویژه دینی با عصر و پرسش ها و مقتضیات آن، باید پروژه های مطالعاتی و تحقیقاتی مختلفی تعریف کرد؛ بنابراین، در کلّ حرکت حوزه هم بدون دسته بندی و طبقه بندی ابعاد گوناگون و گونه شناسی فعالیت ها و کارکردهای متفاوت حوزه، نمی توان پاسخ قطعی و کلّی ای به سؤال نخست داد. در عین حال، بی شک مجموعه کلّی حوزه با همه ابعاد نظری، روشی و مدیریتی آن، با آنچه که عصر ما می طلبد و با حقایق دنیای معاصر، فاصله کمی ندارد.

شاید یکی از روش های کم دردسر و تأثیر گذار برای رسیدن به پاسخ این پرسش، مطالعه علمی و دقیق نهادهای همسو و مشابه آن در عرصه جهانی است. می توان حرکت های تبلیغ، تربیت، پژوهش و مدیریت مراکز و نهادهای عالی دینی و مذهبی جهان را از دیدگاه های گوناگون شناخت و درصدد کاری تطبیقی و مقایسه ای برآمد؛ برآیند این نگرش و پژوهش، دریافت نسبتا درستی از وضعیت و نسبت ما با جهان خواهد بود.

البته رسیدن به سطح رقیبان و حریفان آرمان ما نیست. اما می تواند عده ای از ما را تعدیل کند و حس شدید از خود راضی بودن را در بعضی از عزیزان متعادل تر کند. در این جا تنها به یک نقطه مرکزی در خصوص عصری سازی حرکت های حوزه، بیش از هر چیزی باید توجه داشت؛ این امر همان زبان جهانی حرکت حوزه است؛ زبان حوزه های علمی نسبتی با عصر خود ندارد، بدون زبان قابل، نافذ، مقبول و مبتنی بر قواعد سلیم و جذّاب عصری، و بدون ابتنای حرکت دینی براساس زیبایی های گفتاری و نوشتاری، و هنر پیوند زبانی با جامعه جهانی، امکان تحقق «تفاهم» از میان می رود و یا اصلاً حاصل نمی شود.

اگر بخواهیم که فحوای ارزشی، علمی، دینی و فرهنگی ما در عرصه جهانی مطرح شود و با شیوایی، دقّت و امانت علمی به گوش همه جهان برسد، باید به این فکر باشیم که جایگاه و پایگاه ارجمندی برای زبان و زبان شناسی در برنامه ریزی کلان آموزش، پژوهش و پرورش در نظر بگیریم.

حوزه دینی پرقیمت و با شکوه علمی و معنوی، امّا بی زبان و صامت، همانند