پاورپوینت کامل رمز موفقیّت علامه طباطبایی«قسمت سوم» ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رمز موفقیّت علامه طباطبایی«قسمت سوم» ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رمز موفقیّت علامه طباطبایی«قسمت سوم» ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رمز موفقیّت علامه طباطبایی«قسمت سوم» ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

د. ظرفیت فکری

استاد علاّمه طباطبایی(ره) اهل مطالعه، تحقیق و تفکر بود و تمام عمر پربرکت خود را در مطالعه، تفکر، تألیف، تصنیف و تدریس صرف کرد و آثار گرانبهایی از خویش به یادگار گذاشت. وی در مطالعه و تفکر قدرت فوق العاده داشت. می توانست مدتی همه حواس خود را در یک مطلب متمرکز سازد و فقط درباره آن بیندیشد. اکثر وقت خود را صرف تألیف تفسیر المیزان کرد. الطاف الهی شامل حالش شده بود و جز اشتغالات علمی اشتغالی نداشت.

آن قدر فکر و مطالعه می کرد که پزشکان معالج، درباره کسالتش گفتند، سلول های مغزی او به مقدار توانایی خود کار کرده اند و دیگر تاب و تحمل درک مطالب تازه را ندارند یا به تعبیر پزشکی «اشباع» شده اند. در این زمینه شهید آیه الله قدوسی (ره) داماد ایشان می فرماید:

«علاّمه طباطبایی پشتکار عجیبی داشتند و چندین سال برای تفسیر المیزان زحمت کشیدند. او شب و روز نمی شناخت. ما اصلاً ایشان را نمی دیدیم. صبح زود مشغول کار می شد تا ساعت ۱۲. بعد از نماز و صرف غذا و استراحتی نیم ساعتی تا نماز مغرب مشغول کار بودند.»(۱)

علاّمه طباطبایی(ره) در خصوص ظرفیت فکری و علمی خود می فرماید:

«بمدت هفده سال چنان شوق وصف ناپذیری نسبت به تحصیل به من دست داد که شب های بهار و تابستان تا به صبح، به مطالعه و تحقیق مشغول بودم و همیشه درس فردا را شب پیش مطالعه می کردم، و اگر اشکالی پیش می آمد، با هر خودکشی بود، حل می نمودم».(۲)

استقلال فکری

یکی از امتیازات و ویژگی های شخصیتی علاّمه طباطبایی(ره) این بود که دارای استقلال فکری و روح واقع گرایی بود و همواره حقیقت را به عوامل دیگر مقدم می داشت و با دیدی انتقادی به گفته بزرگان می نگریست و حقیقت و واقعیت را فدای عظمت استاد یا دانشمندان دیگر نمی کرد. البته انتقاد از دیگران را نه از روی تحقیر و اهانت، بلکه با تعظیم، احترام و تقدیر از افکار آن ها انجام می داد. بدین جهت به اندیشه های حکما و عرفای سلف احترام می گذاشت و وقتی در محضرش سخن از اقامه برهان بر اصول معارف قرآنی عنوان می شد، می فرمود:«اینها را ملاصدرا به ما یاد داده است».(۳)

امّا در عین حال برخی نظریات آنان را نقد می نمود؛ مسأله حرکت در حرکت را که صدرالمتألهین نمی پذیرفت، ایشان اثبات می کرد، مُثُل افلاطونی را به آن معنا که ملاصدار می پذیرفت، ایشان رد می کرد. علاّمه طباطبایی(ره) به بزرگی ملاصدرا اعتراف داشت، امّا نظرش این بود که با وجود آن که فیلسوف بزرگی است و در جهان تشیّع از نوادر می باشد، ولی نوشته هایش به نحوی است که برهان را با غیر برهان درهم آمیخته است.(۴)

جامعیت دانش و وسعت بینش

در عصری که حوزه های دینی از جامعیت علمی برخوردار شد و در جهت رفع نیازها حرکت رو به رشدی را در پیش گرفته است، مطالعه زندگی فرهنگی علاّمه طباطبایی(ره) از دیدگاه شناخت جامعیت علمی و وسعت بینش او، حرکتی سازنده خواهد بود. این مسأله نشان خواهد داد که حوزه های دینی هیچ گاه از وجود عالمانی جامع و گسترده نگر خالی نمانده است.

علاّمه طباطبایی(ره)، در همه محافل علمی و فرهنگی به عنوان مفسری بزرگ و فیلسوف و حکیمی الهی مطرح است؛ درخشش او در صحنه تفسیر و عرصه حکمت، گرچه سایر ابعاد علمی آن بزرگ را تحت الشعاع قرار داده است، ولی جایگاه علمی او در سایر رشته های معارف اسلامی، چون فقه، اصول، رجال، حدیث و علومی چون جبر، مقابله، هندسه، حساب استدلالی، هیئت قدیم و جدید، فنون ادب فارسی، مباحث تاریخی و اجتماعی، و مبانی و نظریات مکاتب مادی بسیار چشم گیر است. این ظرفیت و قابلیت زمان و نیازهای محیط علمی و اجتماعی است که به برخی از ابعاد علمی و تفسیری او تبلوری افزون تر بخشیده است. به اظهار آنان که از خرمن حضورش، خوشه چیده و از روح بلندش مدد گرفته اند، و نیز به داوری آنان که در آثار علمی و میراث فرهنگی او سیر کرده اند، علاّمه طباطبایی(ره) دائره المعارفی است که بیشترین مباحث اسلامی و معارف قرآنی و مسائل اصولی عقلی را به تبیین و تحلیل نشسته است.(۵)

در وسعت ظرفیت معرفتی و معلوماتی علاّمه طباطبایی(ره) این کلام کافی است که خود می فرمودند:

«اگر مجال باشد، می توانم همه مسائل قرآن کریم را تنها با استفاده از یک سوره کوچک بیان کنم».(۶)

چنین عمق و درک والایی است که دیگران را به تحسین وا می دارد، به طوری که از نویسنده معروف لبنانی «شیخ جواد مغنیه» منقول است که «از وقتی که المیزان به دست من رسیده است، کتابخانه من تعطیل شده و پیوسته در روی میز مطالعه ام المیزان قرار گرفته است.»(۷)

۷/۴ – تکلیف شناسی و تکلیف پذیری

از آن جا که عمل به تکلیف همواره با سختی و مشقت همراه است و این امر با خواسته های نفسانی انسان ناسازگار است، انسان مسئول دائما در معرض عوامل وسوسه انگیز قرار می گیرد؛ به گونه ای که عمل به تکلیف را بر او دشوار می سازد. عوامل بازدارنده انسان از انجام مسئولیت بسیار هستند؛ سختی ها، عقیم ماندن فعالیت ها، حبّ و بغض ها، ترس از جان ومال و…، هر کدام این ها لغزشگاه هایی است که انسان مسئول را تهدید می کند. مسئولیت هر چه بیشتر باشد، عوامل وسوسه انگیز آن نیز بیشتر است. تنها کسانی می توانند در مقام انجام مسئولیت و عمل به تکلیف، از تمامی این موانع بگذرند که ایمانشان به خدا قوی باشد.

گرچه بزرگان و فرهیختگان دینی همواره به دنبال عمل به تکلیف و انجام وظیفه بوده اند، امّا ویژگی خاص علاّمه طباطبایی(ره) در این جهت دو چیز است:

اوّل آن که علاّمه(ره) مسئولیت و تکلیف را همان گونه که باید شناخت و آن را نه به عنوان ضمیمه بر زندگی خویش که در متن زندگی خود وارد ساخت.

دوم آن که پس از شناخت تکلیف، آن را با همه مشقت های چندین و چند ساله اش با جان و دل پذیرفت و آن زمان که تدریس فقه و اصول، ارزش مطلق تلقی می شد و زمینه ساز مرجعیت عامه بود و از آن رهگذر می توانست به شهرت علمی و اجتماعی نیز دست یابد، خود را فدای عمل به تکلیف نمود و پرداختن به مباحث قرآنی و عقلی را از ضروری ترین موضوعات دانست:

«هنگامی که از تبریز به قم آمدم، مطالعه ای در نیازهای جامعه اسلامی و مطالعه ای در وضع حوزه قم کردم و پس از سنجیدن آن ها به این نتیجه رسیدم که این حوزه به تفسیر قرآن نیاز شدیدی دارد، تا مفاهیم والای اصیل ترین متن اسلامی و عظیم ترین امانت الهی را بهتر بشناسد و بهتر بشناساند. از سوی دیگر، چون شبهات مادّی رواج یافته بود، نیاز شدیدی به بحث های عقلی و فلسفی وجود داشت تا حوزه بتواند مبانی فکری و عقیدتی اسلام را با براهین عقلی اثبات و از موضع حق خود دفاع نماید. از این رو وظیفه شرعی خود دانستم که به یاری خدای متعال در رفع این دو نیاز ضروری کوشش نمایم».(۸)

علاّمه طباطبایی در عرصه حیات علمی

الف. تواضع علمی

انسان های وارسته، مهذّب و دانشمند، هر چه به سوی کمالات علمی و معنوی به پیش می روند، به تواضع و فروتنی علمی آنان افزوده می شود. این شخصیت ها هرگز به علم خود مغرور نمی شوند، بلکه سعی دارند، یافته های علمی خود را در برابر مجهولات کوچک جلوه دهند. علاّمه طباطبایی(ره) به حق فیلسوفی بزرگ الهی و عارفی بسیار عظیم الشأن بود. شاگردان متعددی را که می یافت، به معارف حقه الهیه و مسیر سیر و سلوک و تهذیب نفس و ذکر، آشنا می نمود. محفل او کانون بحث و کاوش و برهان بود و اگر در محضرش موضوعی عنوان می شد، می باید ابعاد و جوانب و ژرفای آن مشخص شود و شخصی که آن را مطرح کرده، قانع شود. شاگردان را وادار می کرد که موضوعات خاصی را در نظر گرفته، در خصوص آن اندیشیده و بر روی کاغذ بیاورند، زیرا به قول بیهقی: «مرد آنگاه دانا شود که نوشتن گیرد».(۹)

استاد حسن زاده آملی می فرماید:

«علاّمه طباطبایی(ره) در تربیت شاگردان و دست ها به قلم آشنا شدن و معانیِ معانی و مقاصد را به کاغذ آوردن، اهتمام بسیار داشت و بحمداللّه تعالی نتیجه بسیار ارزشمند و شایانی از اهتمام خود برده است».(۱۰)

علاّمه طباطبایی(ره) نسبت به اظهار نظری های علمی افراد قدرشناس بود و اگر مطلبی به ذهنش می آمد و فکر می کرد که این نکته را از شاگرانش به دست آورده است، می گفتند: این مطلب را فلان شخص مطرح نموده است و با این روش روان شناسی، اعتماد به نفس شاگردان خود را تقویت می کرد تا قادر باشند در جلسات علمی و آموزشی، تراوشات فکری خود را ابراز نمایند و استمرار این وضع قدرت تفکر و شجاعت علمی آنان را فزونی دهد.

یکی از شاگردان علاّمه طباطبایی(ره) در زمینه تواضع علمی ایشان می فرماید:

«در طول سی سال که افتخار درک محضر ایشان را داشتم، هرگز کلمه «من» از او نشنیدم، در عوض لفظ «نمی دانم» را بارها در پاسخ سؤالات شنیدم، همان عبارتی که افراد کم مایه از گفتن آن عار دارند، ولی این دریای پرتلاطم علم و حکمت از فرط تواضع و فروتنی به آسانی می گفت و جالب این است که به دنبال آن پاسخ، سؤال را به صورت احتمال و یا با عبارت «به نظر می رسد» بیان می کرد».(۱۱)

افتادگی آموز اگر طالب فیضی هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

ب. روش شناسی تدریس

علاّمه طباطبایی(ره) از جمله متفکران ارزشمندی بود که در حوزه تحقیق، تدریس