پاورپوینت کامل لوح ساده;عبا و عمامه لباس کار است؟! ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لوح ساده;عبا و عمامه لباس کار است؟! ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لوح ساده;عبا و عمامه لباس کار است؟! ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لوح ساده;عبا و عمامه لباس کار است؟! ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

کیه اول صبح؟

ذهنم، این سوال را خیلی جدی نگرفت. ما از شهرستان مهمان زیاد داشتیم و خودم پیش پیش جواب دادم که حتما یکی از شهرستان است. اما وقتی به داخل ساختمان برگشتم همه به جای این که ازم بپرسند: کیه؟ ، سوال کردند: این چیه؟ همه منتظر بودند.

– امام جماعت مسجد بود. پارچه قبا برام آورده.

– چرا؟

– گفتند: دیشب ازت شنیدم که لمعه شروع کردی؛ پارچه آوردم بدوزی و تاج کرامت را روی سرت بگذاری.

راست می گفتند. شب قبل، بعد از نماز از وضع درسیم پرسیدند و وقتی فهمیدن لمعه می خوانم ازم خواستند که معمم شوم. من هم برایشان توضیح دادم که قوانین حوزه تا پیش از تکمیل پایه ششم، اجازه معمم شدن را نمی دهد؛ اما باز لطف کرند و پارچه قبا آوردند.

برای ایشان که از طلبه های قدیمی و از شاگردان مرحوم آیت الله بروجردی است، لباس پوشیدن یک طلبه امری طبیعی و معمولی است.

به طور کلی وقتی خاطرات طلبه های قدیمی را می شنویم و مرور می کنیم و دغدغه های ذهنی سال های جوانی آنان را وا می کاویم، در فهرست دل مشغولی ها و پرسش هایشان چنین سوالی را نمی توانیم بیابیم:آیا من طلبه باید لباس مخصوص صنف روحانی را بپوشم.؟

از نظر آنان طلبه باید لباس روحانیت را بپوشد؛ همه جا و همه وقت. اما اکنون شرایط تغییر کرده است و طلبه جوان با مواجهه با این شرایط جدید، این سوال را به طور جدی برای خویش مطرح می کند و از زوایای گوناگون و بر اساس شاخصه ها و مولفه های متعدد به آن می پردازد.

آیا من لیاقت این لباس را دارم؟ و آیا من ظرفیت این لباس را دارم؟ یکی از این جنبه ها است. اما جنبه دیگری که سبب می شود لباس روحانیت تبدیل به یک دغدغه شود کارکردهای آن است. برای یک طلبه به طور جدی این سوال طرح می شود که لباس در هویت بخشی به یک طلبه چه جایگاهی دارد؟ و اصولا در هویت صنف روحانی، برای لباس جایگاهی می توان تصور نمود؟

بنابراین پاسخ به آن سوال در گرو جواب به این سوالات بنیادی و اساسی است. هر گونه پاسخ به این سوالات تاثیر مستقیم در جواب ما به آن سوال دارد.

در این مجال بنا نیست به تمام این سوالات پرداخته شود. آنچه در این جا اندکی درباره اش بحث می کنیم سوالی است که بسیار نیز مطرح می شود.

می گویند: هر قشری لباس مخصوص به خود را دارد و با پوشیدن آن از دیگران متمایز می شود. فردی که وابسته به یک قشر خاص است با پوشیدن لباس خاص آن قشر، به دیگران وابستگی صنفی خود را اعلام می کند. آن لباس معمولا لباس کار آن صنف است؛ یعنی افراد آن صنف هنگام کار آن پوشش ویژه را دارند. این پوشش هر قدر هم برازنده و زیبا باشد باز لباس کار است؛ لباس جشن و تفریح و پارک و بازار نیست. یک پزشک در مطب و بیمارستان و درمانگاه جامه ای سفید با دوخت و طراحی خاص می پوشد؛ ولی پیش از این که از محل کار خود پا بیرون بگذارد، آن روپوش سفید را از تن به در می کند و بعد خارج می شود. او در محیط بیرون مانند دیگران است؛ لباسی ندارد که جلب توجه کند و به اصطلاح لباس شهرت نمی پوشد. روحانی هم باید همین گونه باشد. بر فرض هم اگر بپذیریم که صنف روحانی باید لباسی خاص داشته باشند، این لباس لباس کار است و لزومی ندارد که فرد روحانی همه جا و همه وقت این لباس را بپوشد. بلکه هر گاه روحانی بخواهد برای اقامه نماز یا سخنرانی در مسجد یا دیگر کارهایی که صنف روحانی انجام آن را بر عهده دارند، در محلی حاضر شود، بر تن کردن این لباس ضروری است. اما وقتی در فضایی بیرون از این دست فضاها وارد می شود، لزوم و ضرورتی نیست. روحانی اگر در محیطی غیر از محیط کاری خویش لباس روحانی به تن کند درست مانند پزشکی است که در بیرون محل کار خویش روپوش سفید می پوشد و یا به مانند کارگری است که بخواهد در مجلس جشن با لباس کارگری حاضر شود. آیا این پوشش در آن محیط خنده دار و موجب تعجب و مسخره نیست؟

اگر بخواهیم این استدلال را به شکلی منطقی در آوریم می توانیم آن را به این صورت بیان کنیم: لباس روحانیت لباس کار است.(صغری)لباس کار محدودیت زمانی و مکانی دارد.(کبری)لباس روحانیت محدودیت زمانی و مکانی دارد.(نتیجه)

این استدلال به نظر درست می آید. چرا که و