پاورپوینت کامل وضعیت انجمن مطالعات سیاسی در حوزه علمیه قم;در گفت وگو با حجت الاسلام و المسلمین احمد رضا یزدانی مقدم(۱) ۸۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وضعیت انجمن مطالعات سیاسی در حوزه علمیه قم;در گفت وگو با حجت الاسلام و المسلمین احمد رضا یزدانی مقدم(۱) ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وضعیت انجمن مطالعات سیاسی در حوزه علمیه قم;در گفت وگو با حجت الاسلام و المسلمین احمد رضا یزدانی مقدم(۱) ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وضعیت انجمن مطالعات سیاسی در حوزه علمیه قم;در گفت وگو با حجت الاسلام و المسلمین احمد رضا یزدانی مقدم(۱) ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۱

با تشکر از جناب عالی، بفرمایید که انجمن مطالعات سیاسی، از چه زمانی و با چه اهدافی آغاز به کار کرده است؟

انجمن مطالعات سیاسی در اوائل دهه ۸۰، از سوی عده ای از صاحب نظران و دانش آموختگان علوم سیاسی که طلبه و حوزوی بودند، به عنوان هیأت مؤسس انجمن، تشکیل شد، و سپس در مجمع عمومی، که هیأت مؤسس برگزار کرد، هیأت مدیره اول انتخاب شد. در اساس نامه انجمن به اهداف انجمن نیز اشاره شده، که گسترش و تقویت دانش سیاسی، تولید دانش سیاسی اسلامی و برگزاری آموزش های لازم در زمینه دانش سیاسی از جمله آن اهداف است.

مهم ترین فعالیت های انجمن چه بوده است؟

نفس تشکیل انجمن مطالعات سیاسی در حوزه علمیه کار بزرگی است و نشان دهنده توانایی های علمی و تخصصی حوزه علمیه می باشد. هنگامی که انجمن تشکیل شد حدود ۱۰۰ عضو داشت، و در حال حاضر حدود ۱۵۰ عضو دارد. به دنبال تشکیل انجمن مطالعات سیاسی تاکنون چند مجمع عمومی تشکیل شده است و از بزرگانی مانند حضرت آیت الله عمید زنجانی، دکتر محسن رضایی، آیت الله یزدی، دکتر علی لاریجانی در آن حضور و سخنرانی داشتند.

در حال حاضر انجمن، ۱۲ گروه مطالعاتی دارد که نیمی از این گروه ها فعال می باشند در هر گروه مطالعاتی به طور متوسط حدود ۱۰ نفر مشغول بحث و گفت وگو درباره موضوعات دانش سیاسی هستند که کار بسیار ارزشمند و ماندگاری است. علاوه بر این ها انجمن دارای سایت نیز هست که متأسفانه به جهت ضعف پشتیبانی وضع مطلوبی ندارد. هم چنین انجمن، نشست ها و همایش هایی را به صورت مستقل برگزار کرده که از جمله آنها می توان به همایش مشروطیت اشاره کرد که در آن موضوع مشروطیت از دیدگاه اندیشمندان حوزوی، مانند نائینی، آخوند خراسانی و نیز ایده هایی که در زمان مشروطیت در رابطه با مجلس و یا ولایت فقیه بوده، جریان های فکری سیاسی در میان عالمان دینی آن زمان بحث و بررسی گردید. همچنین انجمن حداقل دو نشست درباره دانش سیاسی در حوزه علمیه قم برگزار کرده که مباحث مهم مطرح شده در نشریه انجمن نیز گزارش شده است. علاوه بر اینها، انجمن با سازمان برنامه ریزی و بودجه همکاری داشته و تاکنون ده ها مقاله در زمینه توسعه اسلامی فراهم کرده و در یک مجموعه ارزشمند به آنها ارائه کرده است. کرسی های نظریه پردازی و نیز مصاحبه با ده ها تن از اندیشمندان حوزوی از دیگر کارهای انجام شده برای سازمان برنامه ریزی و توسعه اسلامی است که در اختیار آنها قرار گرفته است.

انجمن مطالعات سیاسی چه ضعف ها و یا موانعی را در برابر خود می بیند؟

چنانکه گفته شد انجمن مطالعات سیاسی در نوع خود منحصر به فرد است؛ زیرا این انجمن ده ها نفر از دانش آموختگان، اساتید، هیأت علمی و صاحب نظران دانش سیاسی، که قریب به اتفاق آنها حوزوی هستند را جمع کرده است. چنین چیزی در کشورما کم نظیر است، انجمن مطالعات سیاسی مانند دیگر انجمن های علمی از سوی مدیریت محترم حوزه و هم چنین معاونت پژوهشی حوزه حمایت می شود، که این حمایت قابل تقدیر است. امکانات اولیه ای هم در اختیار انجمن مطالعات سیاسی قرار داده شده که این هم ارزشمند است.

در پاسخ به پرسش شما ابتدا باید توجه کنیم که انجمن علمی به چه معناست؟ انجمن علمی بنابر تعریف؛ افرادی هستند از اهل یک فن، دانش و تخصص، که به طور داوطلبانه و در فرصت هایی مناسب و با امکانات خودشان کارهایی را از روی انگیزه و علاقه انجام می دهند، یعنی اگر ما یک فرایند برای دانش تصوّر کنیم، شاید انجمن علمی در پایان و یا دست کم در اواخر این فرآیند قرار بگیرد. فرآیند دانش به این صورت است که در مؤسسات آموزشی، آموزش های لازم به افراد داده می شود تا در ادامه از جمله درگیر کارهای پژوهشی شوند و یا احیاناً ممکن است بین آموزش و پژوهش تعاملات مثبت و قابل قبولی هم وجود داشته باشد. در کنار آموزش و پژوهش رسمی، انجمنی هم شکل می گیرد، که کارهای آن رسمی و اداری نیست. سئوال دیگر این است که ما چقدر آن فرآیند را داریم؟ پیشنهاد می کنم که شما عزیزان هم در جواب این سؤال فکر کنید و آن را دنبال نمایید، که آیا ما الآن از وضعیت آموزشی قابل قبول، و یا حداقلی، در زمینه دانش سیاسی برخوردار هستیم یا خیر؟ ما یک بار از دانش سیاسی در کل کشور صحبت می کنیم، که خود این هم فرآیند خاصی دارد؛ از جمله افراد در کنکور شرکت می کنند، امتحان می دهند و پس از قبولی در کنکور به طور رسمی در دانشگاه ها مشغول به تحصیل می شوند که بعد از چند سال یا کارشناس می شوند، یا کارشناس ارشد و یا دکتر. در حوزه علمیه تصور ما این بوده و هست که علاوه بر فرآیند یاد شده طلابی که درس های حوزوی خود را خوب خوانده و مراحل قابل قبولی از درس های حوزوی را گذرانده اند، به عنوان مثال چند سال درس خارج را رفته اند، مشغول دروس دانشگاهی شده و ما دروس دانشگاهی را در حد استانداردهای بالا و با اساتید درجه یک و سیستم های قابل قبول آموزش به آنها ارائه کنیم و آنها مراتب کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری را بگذارنند و آماده کارهای پژوهشی شوند و یا ضمن آموزش، کارهای پژوهشی هم انجام دهند و فرصت هایی که در اختیارشان هست را به صورت آزاد و از روی انگیزه و علاقه در انجمن ها صرف کنند. عرض من این است که در حال حاضر چنین فرآیندی در حوزه وجود ندارد و این موجب نگرانی است و این قضیه خیلی جدی است ؛ زیرا ما پژوهشگاه های مختلف، مراکز گوناگون و یا حتی دانشکده های علوم سیاسی را در حوزه تعریف کرده ایم، اما آیا افرادی که در اینجا هستند آموزش های لازم را گذرانده اند یا نه؟ در بهترین حالت این است که شخصی آمده و علاوه بر دوره فلسفه سیاسی و یا جامعه شناسی سیاسی و یا روابط بین الملل و مانند اینها، دوره های حوزوی را خیلی عالی خوانده و تخصص هم پیدا کرده نهایت این است که می تواند در مورد مسائل فلسفه سیاسی به کار و پژوهش و اظهارنظر بپردازد. یعنی در یک موضوع مشخص و در یک حوزه محدود نه نامحدود. و این وضعیت حاصل سال ها پشتوانه و سرمایه گذاری است. یعنی در گذشته سرمایه گذاری های اولیه ای انجام شده و حاصل آن این شده است که ما یک عده از پژوهشگران، دانش آموختگان، اساتید و صاحب نظران علوم سیاسی را داریم. حال سؤال این است که آیا ما به طور متوالی و متناوب نیز همین سرمایه گذاری ها را انجام داده ایم و مثلاً برای ۵ سال، ۱۰ سال و یا ۲۰ سال بعد هم فکر کرده ایم؟ جواب این است که این کارها انجام نگرفته است. وقتی که شما این فرآیند و حالت طبیعی را نداشته باشید، معلوم است که این امر می تواند بزرگ ترین ضعف و مانع برای هر کاری در حوزه دانش سیاسی باشد.

مطلب دیگری که خیلی قابل توجه و قابل تأمل است و بزرگان و مسئولان حوزه و کشور باید برای آن فکر کنند، این است که ما چقدر به موضوعات دانش سیاسی به عنوان موضوعات علمی و تخصصی نگاه می کنیم؟ یعنی اگر ما بخواهیم مصداق و نمونه عرض کنیم، می توانیم به حوادث ماه های اخیر اشاره کنیم؛ مراکز و پژوهشکده هایی که در رابطه با علوم سیاسی فعالیت می کنند و یا صاحب نظرانی که در این رابطه هستند، چقدر در این باره مورد مراجعه قرار گرفته اند؟ و چه تعداد افراد نزد آنها آمده اند و سؤال کرده اند و به عنوان یک تکلیف دینی، ملی، اسلامی، حوزوی از اینها خواسته اند که به این موضوعات بپردازند و یا اینکه چقدر خودشان به این موضوعات پرداخته اند؟! چندان خبری از این که چنین کاری صورت گرفته باشد وجود ندارد. در حالی که به عنوان مثال اگر ما بیمار شویم؛ برای درمان بیماری به متخصص آن بیماری و به طور کلی به پزشک معالج مراجعه می کنیم؛ همچنین اگر بخواهیم خانه ای را بسازیم به متخصص آن فن مراجعه می کنیم و یا هر کار دیگری که داشته باشیم به متخصص مربوطه مراجعه می کنیم؛ اما ظاهراً موضوعات دانش سیاسی، طوری است که همه خودشان را در این زمینه صاحب نظر و صاحب صلاحیت های لازم می دانند و به طوری عجیب و در یک گستره عجیبی هم اظهارنظر می کنند؛ یعنی این طور نیست که در رابطه با موضوعات فلسفه سیاسی و یا در موضوعات جامعه شناسی سیاسی اظهارنظر کنند؛ بلکه در هر موضوع سیاسی که هیچ ورود تخصصی در آن ندارند اظهارنظر می کنند، به طور مثال در روابط بین الملل هم اظهارنظر می کنند، راجع به بعضی از مسائل داخلی کشورها هم اظهارنظر می کنند. به یاد دارم که در سال های گذشته و در جریان انتخابات دور اول ریاست جمهوری بوش در آمریکا که حدود سال ۸۰ بود؛ در آن زمان نشریه ای منتشر می شد، که نشریه ای سیاسی تلقی می شد، و متمایل به یکی از جناح های سیاسی کشور بود. یکی از دانش آموختگان دانش سیاسی در آن نشریه مقاله ای نوشته بود و در آن مقاله گفته بود که انتخابات آمریکا دو مرحله ای است، آقایانی که مدعی مسائل سیاسی بودند به ایشان خرده گرفته بودند که مثل اینکه نویسنده اطلاع ندارد که انتخابات آمریکا یک مرحله ای و مستقیم است. مسئله، مسئله عجیبی است؛ این آقایان نشریه ای سیاسی راه انداخته اند و بعد در مسائل داخلی آمریکا هم اظهارنظر می کنند و راجع به اظهارنظر دیگران و تحلیل های کارشناسان و کارشناسان ارشد علوم سیاسی هم نقد وارد می کنند، در حالی که از ابتدایی ترین مسائل در رابطه با انتخابات آمریکا خبر ندارد و… . شما مستحضرید خود اینکه شما بتوانید در رابطه با مسائل داخلی یک کشور بیگانه اظهارنظر کنید، تخصص و صلاحیت های خاصی را می خواهد؛ یعنی یک فارغ التحصیل علوم سیاسی ولو در مرحله دکتری به راحتی نمی تواند در رابطه با مسایل داخلی یک کشور دیگر اظهارنظر کند چون این گونه کارها تخصص ویژه، صلاحیت های ویژه و مطالعات ویژه می خواهد و این مسئله نشان می دهد که متأسفانه، به طور کلی فضای عمومی کشور یک فضای مراجعه به کارشناس، صاحب نظر و متخصص نیست و این امر باعث صدمه زدن به همه می شود؛ از حضرت رسول اکرم(ص) مشهور است که آن حضرت فرمودند: «اگر کسی کاری را در دست بگیرد که شخص واردتر از او و یا متخصص تر از او در آن کار هست، و با علم به وجود آن شخص، خودش آن کار را برعهده گیرد و به آن شخص مراجعه نشود، دائماً کارش تنزل می یابد و به زوال و انحطاط کشیده می شود تا آنکه به شخص داناتر رجوع گردد». یا اینکه در همین سنت های خودمان در رابطه با یکی از سلاطین و حاکمان نقل شده که به یکی از حوزه ها مراجعه کرده می بیند که مدارس علمیه وضعیت مطلوبی ندارد و به عالم آن وقت می گوید که چرا وضعیت مدارس این گونه شده است؟ عالم پاسخ می دهد که این کار را شما کرده اید!! می گوید چگونه من این کار را کرده ام، در حالی که دلم می خواهد حوزه ها رونق داشته باشند. آن عالم می گوید: اگر می خواهید رونق داشته باشد فردا صبح افسار مرکبی که من می خواهم سوار آن بشوم را بگیرید تا من سوار شوم، و آن سلطان این کار را می کند و افسار مرکب را برای آن عالم دینی نگه می دارد و از فردا، ولو اینکه یکی دو نفر بیشتر این را ندیده اند، خبر در جامعه می پیچید که علم و عالم آنقدر اهمیت دارد که سلطان مملکت افسار مرکب را برای عالم دینی نگه می دارد، از بعد آن روز مدارس خیلی پررونق می شود چون می بینند که به دانش، علم و تخصص اهمیت داده می شود.

در گفتار امامان معصوم(ع) نیز هست که اگر مسئولان و صاحبان قدرت به صاحبان تخصص و دانش مراجعه کنند، هم مسئولان، مسئولان خوبی خواهند بود و هم عالمان و دانشمندان، دانشمندان خوبی خواهند شد و اگر این امر صورت نگیرد و برعکس شود، نه آن امرا، امرای خوبی هستند، و نه این علما، علمای خوبی.

بنابراین، به طور کلی فکر می کنم که باید بپذیریم که بالاخره تخصص ها و دانش هایی وجود دارد و عده ای در این زمینه ها وظیفه دارند و برای آنها سرمایه گذاری شده و ما انتظارمان این است که حاصل این سرمایه گذاری ها عائد این مملکت و حوزه علمیه شود، و این امر با مراجعه به دانش و حوزه های تخصصی و اهمیت دادن به آنها انجام می شود. البته در برخی از مراکز پژوهشی و مراکز حوزوی به موضوعات تخصصی و دانش تخصصی، عنایت دارند و این مطلب را جدی می گیرند و یا در برخی از نهادهای کشور، کمیسیون های ویژه ای دارند و از متخصصین استفاده می کنند، و معمولاً این گونه نهادها و مراکز موفق هستند و در مقابل آنها مراکزی هم داریم که در آن مراکز به تخصص توجه لازم را ندارند و یا در برخی مراکز آموزشی مسئولیت گروه علوم سیاسی را به کسی سپرده اند که تحصیلاتش در زمینه علوم سیاسی نیست و یا در برخی از مراکز پژوهشی افرادی نظرات نهایی را در رابطه با دانش سیاسی می دهند که خودشان اصلاً هیچ گونه تحصیلاتی در این رابطه ندارند. امیدواریم که در این فضای عمومی تحولی صورت بگیرد. در عین حال، علاوه بر موضوع فرآیند آموزشی و وضعیت دانش سیاسی در کشور، مسائل دیگری مانند کیفیت آموزشی نیز وجود دارد، که از گذشته انتقادهایی به آن می شده، که به طور کلی می توان گفت که ما دانش سیاسی را جدی نگرفته ایم و نمی گیریم؛ و هر کدام از ما می تواند در ذهن خود مرور کند که چه تعداد از مسئولین ما در نهادهای مختلف و در قوای گوناگونی تخصص های لازم و تحصیلات لازم را دارند. این مطلب خیلی راحت قابل مرور و بررسی است. و یا