پاورپوینت کامل حوزه های علمیه و اخلاق سیاسی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حوزه های علمیه و اخلاق سیاسی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حوزه های علمیه و اخلاق سیاسی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حوزه های علمیه و اخلاق سیاسی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۱) در خصوص نسبت دین و اخلاق، حسب یک تقسیم بندی مشهور گفته شده که دین دارای سه ساحت اعتقادات، اخلاق و شریعت است که در ساحت نخست، «هست ها» و در دو ساحت دیگر «بایدها» مطرح می شوند. هرچند هست ها و بایدها در مآل خود قابل تحویل به یک دیگر هستند.

به عبارت دیگر؛ بایدها همان هست ها هستند که قالب انشایی به خود گرفته اند. اما به نظر می رسد تقسیم دین به سه ساحت مذکور ناشی از نوعی فهم تفکیکی از دین می باشد که چندان قابل دفاع نیست یا حداقل، تقسیم ها و تقریرهای بهتر از آن نیز وجود دارد. چه حسب تقریر مشهور از نسبت دین و اخلاق، اخلاق را ساحتی مجزا از دیگر ساحات دین بدانیم و چه حسب تقریر مختار از این نسبت، آن را در کل دین منتشر و تنیده بدانیم، در هر صورت، اخلاق یکی از ارکان و پایه های دین است. کانت، اخلاق را غایت دین می دانست، اما در نگرش اسلامی، اخلاق نه غایت دین و نه جزء آن، بلکه فضا و عالم دین است. به عبارت دیگر؛ اخلاق، ظرف دین است به گونه ای که هرگونه تجلی عینی دین اگر بخواهد کارآمد باشد، ناگزیر باید در قالب اخلاق ارایه شود.

۲) در خصوص نسبت دین و سیاست نیز، دیدگاهی که هم مشهور و هم دیدگاه غالب است سیاست را جزء دین می داند. این در حالی است که برخی صاحب نظران از جمله حضرت امام (ره) معتقدند که «والله اسلام همه اش سیاست است». با این حساب، اگر اخلاق، ظرف دین است و اگر دین، همه اش سیاست است، در خصوص نسبت اخلاق و سیاست از نگاه اسلام باید گفت که سیاست اسلامی تنها در عالم اخلاق تحقق می یابد. به عبارت دیگر؛ سیاست اگر خارج از عالم اخلاق صورت بگیرد، عنوان سیاست بر آن روا نخواهد بود. بر این اساس، از نظرگاه اندیشه اسلامی، سیاستی که در دنیای غرب بیرون از قواعد اخلاق انسانی صورت می گیرد و اصطلاحاً به سیاست ماکیاولیستی معروف است، در حقیقت عنوان سیاست به معنی دقیق کلمه بر آن صدق نمی کند. هم چنان که دینی که در قرون اخیر، استعمار در کشورهای اسلامی تبلیغ و قلمروی آن را جدا از سیاست تعریف کرده، دین واقعی نیست.

۳) در خصوص بحث قلمرو دین یا همان نسبت دین و هستی سه دیدگاه مطرح است: نخست آن که دایره دین، دایره ای با شعاع بسیار کوچک در درون دایره هستی با شعاعی بسیار زیاد قرار دارد (دیدگاه دین حداقل). دوم آن که دایره دین، دایره ای با شعاع نزدیک به شعاع دایره هستی و در درون دایره هستی قرار دارد (دیدگاه دین منطقه الفراغ). سوم آن که دایره دین کاملاً بر دایره هستی تطبیق می خورد (دیدگاه دین حداکثر). اگر در بحث قلمرو دین به دیدگاه دین حداکثری قائل باشیم و معتقد شویم که همه ساحت هستی را ساحت دین فراگرفته و به عبارتی، فضای هستی، فضای دینی است، در این صورت، نظر به این که معتقد شدیم ظرف دین، اخلاق است، باید معتقد شویم که کل هستی در فضای اخلاق است. به عبارت دیگر؛ چیدمان اجزای هستی به گونه ای است که کارآمدی حداکثری آن ها تنها در ظرف اخلاق ممکن می شود؛ بدین معنی که نظم، آرمش، وفور نعمت، آبادانی، صلح و… که مقدمات هر کارآمدی حداکثری می باشند، تنها در ظرف اخلاق قابل حصول هستند.

۴) در خصوص نسبت دین و روحانیت نیز دیدگاه های متعددی وجود دارد که بر حسب دیدگاه مختار، روحانیت سخن گو، نماینده و نمایاننده آن می باشد. هدف از تنزیل و تشریع دین نیل بشر به قرب الهی است و این مهم، هرچند از طریق مناسکی ظاهری صورت می گیرد، اما اساس این امر، تحول در باطن انسان است و آن مناسک نیز از این حیث تشریع شده اند که تأثیر مناسب بر باطن می گذارند. از همین رو، تفکیک میان اسلام (که ناظر به رفتارهای ظاهری انسان است) و ایمان (که ناظر به باطن و نیت انسان است) توجیه پیدا می کند. هدف غایی دین، نه اسلام که ایمان است. به عبارت دیگر؛ ایمان مرحله بالاتر از اسلام است. روحانی باید کسی باشد که از طریق عمل به مناسک ظاهری دین، باطنش جلا یافته و مستعد درک معارف باطنی دین گشته باشد. روحانی باید کسی باشد که تناسبش با روح بیش تر از جسم باشد. روحانی باید بیش از این که نمایان گر یک صنف باشد، بیان گر یک منزلت باشد. روحانی