پاورپوینت کامل درباره مأموریت گرایی (قسمت دوم) ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درباره مأموریت گرایی (قسمت دوم) ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درباره مأموریت گرایی (قسمت دوم) ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درباره مأموریت گرایی (قسمت دوم) ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۸۱

۲. نسبت مأموریت و طول امل:

در روایات ما آرزوی بلند «مقابل عمل»، «مقابل عقل» و موجب «قساوت قلب» و رو در روی «یاد مرگ، آخرت و اجل» قرار داده شده و از طرف دیگر، حکیمانه بودن ویژگی آرزو در انسان نیز روشن گردیده است. با این حساب ما باید املِ مطلوب و نامطلوب با بازشناسی کنیم که چه املی است که ممدوح است و چه املی است که مذموم است؟

امل ممدوح، املی است که انگیزه ساز عمل باشد. و املی مذموم است که عمل را به تأخیر بیندازد، جایی که خیال باقی و ذهنی شدن، موجب شود که خود را و نفس خود را گول بزنیم، از آن به تسویف یاد می کنند. لذا در روایات، طول امل در مقابل عمل قرار گرفته و اجل نابودکننده آن است.

امل در نسبت با حسن فعلی و کالبد رفتار معنا دارد و اجل و ابن الوقت بودن در نسبت با حسن فاعلی و نیت. و لذا هدفی مذموم است که خود را به حیطه عمل و برنامه عملیاتی و اجرایی نمی کشد.

در بعضی از آیات و روایات وارده از ائمه معصومین(ع) آمده است که آرزو موجب فراموشی مرگ می شود؛ زیرا مرگ به صورت ناگهانی می رسد، ولی آرزو بدون لحاظ این نکته واقع می شود، پس مرگ؛ یعنی جایی که قدرت عمل از انسان گرفته می شود. برنامه ریزی شخصی باید با لحاظ کردن این نکته واقع شود، که اجل با زمان نامشخص وجود دارد، «اءذا جاء أجلهم لایستأخرون ساعهً و لایستقدمون» لذا باید رفتارها، به خودی خود سودمند باشند؛ هم به لحاظ اثر روی محور زمان و مکان مفید باشند و هم حداکثر ارزش را در نقطه، هم خط و هم در سطح داشته باشند. به این که سبب است که می گوییم: عمل باید هم حسن فاعلی و هم حسن فعلی داشته باشد و لذا کسانی که صرفاً به نیت نتیجه عمل کار می کنند و دل به نتیجه می بندند و با نیم نتیجه خوش هستند اینها مرگ را مانع خود می بینند، ولی کسانی که نتیجه، بلکه با مرگ به نقطه ای که محبت و عشق آنها به اوست می رسند. لذا همان طور که بیان شد طول املی که منفور است، نسبت به مقام حسن فاعلی است و امل ممدوح نسبت به طراحی فعل و حسن فعلی است که قوت می گیرد.

امل این است که بخواهیم کاری را انجام دهیم، ولی نه الآن و این به خودی خود بد نیست، بلکه بد آن است که برای رسیدن به آینده، برنامه عملیاتی روشنی نباشد و اساس – همانطور که در تعریف مأموریت بیان شد – مأموریت، هدف روشن به نیت برنامه و عملیات است. هر چیزی که در فضای تخیل واقع شود، امل منفی نیست و هرچیزی هم که در آینده در نظر گرفته شود امل موجب می شود که بیهوده کار را به عقب نیندازیم، نه اینکه اساساً به آینده فکر نکنیم. بلند همتی و نیت بلند داشتن چیست؟ خدا را به عنوان یک هدف دیدن چگونه است، در حالی که خداوند غایت همه حرکت هاست. منظور این است که خود را با خیال بازی معطل نکنیم. به خیالباقی دست نزنیم؛ خیالی که ما را از واقعیت و عینیت و عمل دور کند. مقام معظم رهبری در ابتدای یکی از درس های خارج خود بن یک روایت اشاره کرده و می فرمایند:

امام کاظم(ع) فرمود: «یا هشام! من سلط ثلاثاً علی ثلاثٍ فکأنّما أعان هواه علی هدم عقله: من أظلم نور فکره بطول أمله، و محا طرائف حکمته بفضول کلامه، و أطفأ نور عبرته بشهوات نفسه، فکأنّما أعان أعان هواه علی هدم عقله و من هدم عقله، افسد علیه دینه و دنیاه؛(۱) سه دسته هستند که با عمل خود نیروی عقل خود را فاسد می کنند و در نتیجه دین و دنیای خود را از دست می دهند: دسته اول آنانکه به آرزوهای دور و دراز و توهم آمیز می پردازند، البته صرف آرزو داشتن مذموم نیست؛ زیرا هرکس در زندگی خود امیدها و آرزوهایی دارد اما غرق شدن در تخیلات و توهمات ناشی از آرزوها خطری است که عقل را از واقعیت ها دور می کند».

با توجه به ترجمه ای که معظم له از طول امل ارائه داده اند. می توان نیم آن را مؤیدی بر مباحث خود بدانیم.

۳. نسبت مأموریت و فهم فطری:

یکی از مشکلات ماموریت گرایی این است که شما مجبور هستید، همواره به این سؤال پاسخ بدهید که نسبت این کار جدید با مأموریت من در آینده چیست؟ و معمولاً تعیین فهم این نسبت، کار ساده ای نیست، نسبت نماز و مثلا فلان تحول اجتماعی چیست؟ در انقلاب اسلامی برای طلاب پیش آمده بود که باید تعیین می کردند که نسبت جنگ و مأموریت اجتماعی؛ یعنی طلبگی که در نظر گرفته اند چیست؟ و البته خیلی ها هم به جبهه نرفتند. ممکن است شما بگویید: اگر خوب عاقل و اهل تفکر باشیم، این ارتباط را خواهیم دید، اما بحث سر این نیست؛ زیرا احساس می کنیم که بعضی افراد در این مواقع ساده تر از یک مأموریت گرایی، نتیجه گیری و تصمیم گیری می کنند، چرا؟ تشخیص رابطه امر فوری و امور مرتبط با مأموریت در ظرف تزاحم خود، زمان گیر بوده و موجب فوت وقت و مشکل شدن تصمیم گیری می شود به خصوص اینکه اگر قرار باشد، یک سازمان نتیجه گیری کند که در این صورت، کار، خیلی دشوارتر خواهد شد، چه باید کرد؟

اساساً مأموریت گرایی یک زندگی ذهنی، استدلالی و خشک را شکل می دهد، در حالی که عده ای زندگی فطری، ساده و راحتی دارند. در تحلیل انواع دستگاه های معرفتیِ بشر به سهولت می توان این را مشاهده کرد، که همانطور که عده ای زندگی استدلالی، چوبین، خشک و ذهنی دارند، عده ای مثلاً چنین فلسفه ای را ارائه می دهند، ولی عده ای یک فلسفه عادی، فطری، ساده، انسانی و تری را ارائه می دهند. حس انسان در یک فضا حس ریاضی است و در یک فضا حس هنر است. حس یک امر طبیعی و انسانی است. حال سؤال این است که ریشه این تفاوت کجاست؟ ما به صورت طبیعی، گرایش به دومی داریم، یک رویکرد عرفانی یا انسانی یا فطری یا تر یا هنری و غیره.

واژه هایی، مثل سازمان، تشکیلات، کلان سازمان ها و از این دست را با واژه هایی، مثل زندگی مقایسه کنید. دومی حالت طبیعی تری دارد، ولی اولی حالتی تصنعی دارد. تفاوت یک دستگاه مکانیکی با یک موجود ارگانیک چیست؟ هر دو، هم اجزا و هم روابط دارند. آیا صرف اینکه بگوییم پیچیدگی وجود دارد کفایت می کند؟

به نظر می رسد برای توضیح این مسأله لازم است تا اندازه ای ارتباط انسان و واقعیت را توضیح داده و نقش ذهن و قلب را در این فرآیند به نظاره بنشینیم. انسان در برخورد با واقعیت،