پاورپوینت کامل طلبه، سطح زندگی و مراعات شأن طلبگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طلبه، سطح زندگی و مراعات شأن طلبگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طلبه، سطح زندگی و مراعات شأن طلبگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طلبه، سطح زندگی و مراعات شأن طلبگی ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

مدیریت درآمد و هزینه در تنظیم روابط اقتصادی خانواده در سطوح مختلف طبقات اجتماعی به معنای تعریف شأنی خاص متناسب با جایگاه و منزلت اجتماعی اشخاص و خانواده ها می باشد. در این میان آنچه از یک طلبه در انظار اجتماعی انتظار می رود و حد متعارفی بین دو حد زهدگرایی و دنیاطلبی است. تنظیم روابط و ضوابط اقتصادی زندگی طلبگی متناسب با شأن روحانیت، تراز دارایی ها و مخارج و مصارف زندگی این طبقه اجتماعی را متعادل ساخته و به رضایت مندی نسبی خانواده، خود و اجتماع پیرامون خواهد انجامید.

از آنجا که طلبه نقش الگویی و تأثیرگذار در طبقات مختلف اجتماعی دارد و تأثیرگذاری فعالیت های تبلیغی و هدایتگرانه روحانیت در گرو مراعات شأن طلبگی و الگویی آنان است، لذا فاصله طبقاتی حوزویان و طلاب علوم دینی یا عامه مردم نباید آنچنان باشد که متهم به دنیاطلبی شوند. بنابراین آنچه زیبنده و برازنده طلبه است، نه دنیاطلبی بلکه علم طلبی و سعادت طلبی در چارچوب تنفس در فضای معنویت و معنویت گرایی و برخورداری متعارف از مواهب مادی و دوری از زرق و برق زندگی اجتماعی است از این رو

۲. دارایی، مخارج و سطح زندگی طلبه

دارایی ظاهری طلبه و مخارج آشکار او باید تابع مقررات کلی پیش گفته باشد. مثلا طلبه با دارایی و هزینه های خود نباید متهم به بدی و دنیاطلبی یا مبتلا به بی انصافی شود، و یا آه حسرت دیگران را برآورد. طلبه حتی اگر توان مالی فوق العاده دارد در نوع مخارج زندگی نباید از سطح متوسط مردم بالاتر باشد، بلکه شایسته است که اندکی پایین تر از این سطح قرار گیرد. تظاهر به هر عملی که با این فرمول هماهنگ نباشد با شأن حوزوی او سازگار نیست.

باید توجه کنید که همه متوجه شما هستند، لذا زی اهل علم خودتان را حفظ کنید. درست مانند علمای گذشته ساده زندگی کنید. در گذشته چه طلبه و چه عالم بزرگ شهر زندگیشان از سطح معمولی مردم پایینتر بود و یا مثل آنها بود. امروز سعی کنید زندگیتان از زی آخوندی تغییر نکند. اگر روزی از نظر زندگی از مردم عادی بالاتر رفتید بدانید که دیر یا زود مطرود می شوید؛ برای اینکه مردم می گویند ببینید آن وقت نداشتند که مثل مردم زندگی می کردند، امروز که دارند و دستشان می رسد از مردم فاصله گرفتند. باید وضع مثل سابق باشد، باید طوری زندگی کنیم که نگویند طاغوتی هستیم.(۱)

طلبه باید در میزان هزینه ها و دارایی مشهود خود مراعات متوسط مردم را بکند و فاصله فاحشی از توده جامعه نداشته باشد. سطح زندگی طلبه نه از سطح متوسط مردم به اندازه ای بالاتر رود که در چشم آنان از ثروتمندان و اشراف تلقی شود و نه در صورت امکان چنان پایین تر باشد که نگاه ترحم آمیز دیگران را برانگیزد.

قاعده ای که ذکر شد (قرار گرفتن در سطح متوسط مردم و پرهیز از بالا رفتن یا پایین آمدن فاحش از این سطح) حداکثر و حداقل مناسبات رفتاری طلبه را مشخص می کند. فضای میان این حداقل و آن حداکثر طیف گسترده ای است که طلبه اجازه دارد در هر نقطه آن قرار گیرد. به بیان دیگر این قاعده، مصادیق فراوان دارد و با الگوهای رفتاری متنوّعی می توان این قاعده را رعایت کرد. گرچه پیشنهاد می شود به جهت ملاحظه بیشتر، طلبه، کمی پایین تر از متوسط مردم قرار گیرد.

اسباب زندگی مردم سه گونه است: گونه اول اسبابی که نوع مردم به صورت متعارف از آنها استفاده می کنند. مثل یخچال، فرش، کمد و ظروف معمولی. استفاده از این وسایل قطعاً برای طلبه مجاز است.

نوع دوم اسبابی که یقیناً به طبقه ثروتمند و مرفّه جامعه اختصاص دارد. مثل ماشین سواری اشرافی یا گوشی موبایل بسیار گران قیمت، لوازم لوکس و تجملی مانند مبل استیل و چلچراغ بلورین، آکواریوم، تزئینات ویژه مانند پرده های ویژه، کالاهای ویترینی و تابلوهای تجملی و مصالح گران قیمت ساختمانی. استفاده از اینها نیز قطعاً برای طلبه ناروا است.

دسته سوم مصادیق مشکوکی است که به روشنی معلوم نیست جزو گروه اول یا دوم هستند. تعیین تکلیف نهایی این مصادیق نیاز به روابط اجتماعی گسترده و کشف نوع نگاه مردم دارد و خالی از دشواری نیست. ولی استفاده از آنها جز در شرایط خاص و نیاز ضروری توصیه نمی شود در هر حال ترکیب نهایی حاصل از دارایی های متنوع طلبه و نوع زندگی او نباید از محدوده آن دو حدّ تجاوز کند.

منزل مسکونی طلبه، اتومبیل سواری او، لباس، خوراک، هزینه مسافرت و پذیرایی او از میهمان، همه باید با معیار توده جامعه تنظیم شود و بهره گرفتن از اسباب رفاهی ویژه ثروتمندان و مترفان برای روحانی مجاز نیست. تهیه یک باره مواد غذایی و مصرفی حتی در شرایط خاص (مثلاً خرید مقدار زیادی گوشت هر چند در طول زمان مصرف شود یا برای برگزاری یک مجلس میهمانی یا رفع نیاز چند خانواده باشد) بازتاب اجتماعی پسندیده ای ندارد؛ زیرا مقدور توده متوسط نیست و درد و حسرت آنان را برمی انگیزد. در شرایطی که توده مردم گرفتار تأمین نیازهای اولیه خویش اند مشاهده شادخواری و رفاه زدگی طلبه برای آنان بسیار دشوار و آزارنده است.

از سوی دیگر اگر موقعیت مالی طلبه اجازه دهد نباید در خرج کردن از این سطح بسیار پایین تر باشد زیرا متهم به خشک دستی یا ریاضت ناروا می شود.

قال الامام الصادق (ع): بینا أنا فی الطواف اذا رجل یجذب ثوبی فالتف