پاورپوینت کامل حرف هایی درباره ی روایت جنگ خودمان;به بهانه ی کتاب های روایت فتح ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حرف هایی درباره ی روایت جنگ خودمان;به بهانه ی کتاب های روایت فتح ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حرف هایی درباره ی روایت جنگ خودمان;به بهانه ی کتاب های روایت فتح ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حرف هایی درباره ی روایت جنگ خودمان;به بهانه ی کتاب های روایت فتح ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

samadi@habil-mag.com

۱

درباره ی تفاوت داستان و خاطره و درست یا غلط بودن آمیختن خاطره با تکنیک های داستانی، و مستند بودن یا نبودن این نوع خاطرات بحث بسیار است. اما حتا در صورتی که شیوه ی بیان مینی مالیستی و داستان وار کتاب های روایت فتح در نقل خاطرات را به عنوان یک گونه ی ادبی بپذیریم، باید دانست که این شیوه از پرداخت به شخصیت ها خصوصاً با ساختار اپیزودیک لاجرم دو کارکرد با خود به هم راه دارد:

اول واجد نوعی «نتیجه گیری» (چه پنهان و چه آشکار) در ذات خود است. یعنی اصلاً قصه به این جا ختم نمی شود که بگوییم می خواهیم برش هایی از زندگی یک شخص را فقط و فقط روایت کنیم و ضمناً این ها همه ی آن آدم نیست؛ بل که آن چیزهایی است که ما دیده ایم و شنیده ایم. قصه این جا است که وقتی بیان ادبی و هنری مطرح می شود، ما در پس کوشش ادبی و هنری خود به دنبال این هستیم که شناخت مان را اثبات کنیم و الا بی هیچ انتخاب و دخل و تصرفی، باید کتاب اسناد چاپ می کردیم.

پس باید پذیرفت که در بیان مینی مالیستی نیز وقتی پای تکنیک وسط بیاید، نگاه، فردیت و احساس شخصی ما در بیان مان دخیل خواهد شد. این مسأله الزاماً بد نیست. کما آن که گریزپذیر هم نیست. منتها وقتی صحبت از شخصیت هایی است که قرار است الگو باشند، باید بسیار مراقب باشیم که رنگ شخصیت مورد بحث را به رنگ مورد علاقه مان نزدیک نکنیم. نه قرمز، نه سبز و نه صورتی …

دوم بیان مینی مالیستی وقتی در رابطه با معرفی اشخاص مطرح استخدام می شود، برخلاف انتظار اتفاقاً به «اسطوره سازی» خواهد انجامید. علی الخصوص زمانی که با آن شخصیت فاصله ی زمانی پیدا کرده باشیم. هرچند ظاهراً هدف کتاب های روایت فتح از روایت زندگی شهدا، اسطوره سازی نیست. بل که شاید بتوان گفت در بعضی موارد از این مجموعه کتاب ها، بیش تر نوعی گرایش به عرفی سازی دیده می شود.

شاید این سئوال پیش آید که وقتی دست مایه ی ما در معرفی یک شخصیت، خاطرات اطرافیان اوست، دیگر چه مجالی برای اسطوره سازی باقی خواهد ماند؟ باید گفت اسطوره سازی با بزرگ نمایی تفاوت دارد. وجود بعضی آدم ها از جنسی است که برای اسطوره شدن نیازی به بزرگ نمایی ندارند. فقط کافی است نوع روایت ما روایت اسطوره ساز باشد. و از قضا، هم شهدا از جنس همان آدم ها هستند و هم روایت مینی مالیستی از جنس همان روایت ها. انگار که ما از کسی درباره ی تقوای آدم مقدسی که دیگر بین ما نیست، سئوال کنیم و او بگوید «بگذار فقط و فقط یک جمله بگویم.» و این یعنی قاب گرفتن آن شخصیت. یعنی این که این جا ساحتی نیست که من و تو بفهمیم یا حتا زیاد اجازه ی ورود داشته باشیم. بشنو و بگذر. بخوان و رد شو.

شهدا از جهاتی واقعاً اسطوره اند. منتها گذار تبدیل شخصیت آن ها در آن بخش ها نیز از مرزهای واقعیت به اسطوره است، نه از خیال به اسطوره. در واقع در آن جهات اسطوره ای نیز آن ها اسطوره های معقول و ممکن الوقوع اند. یعنی ممکن است کسی با مجاهدت فردی و توفیق الاهی به مقام و مرتبه شهید برونسی یا خرازی و همت برسد.

در این میان باز هم جای خالی رمان های خوب جنگی خیلی احساس می شود. چراکه در رمان بلند مجبور نیستیم فقط فلاش های نورانی زندگی یک آدم را مطرح کنیم. بل که می توان در یک مقطع زمانی محدود به تحلیل شخصیت موردنظر پرداخت و نقاط فراز و فرود را در کنار هم دید.

۲

بعضی حرف ها، «حرف های دونفری» است. یعنی فقط برای یک جمع دو نفره خلق شده اند و همه ی لطف آن ها هم به همین است. حتا اگر یکی از دو نفر بخواهد این حرف های دو نفری را فاش کند باز هم نمی شود. مگر این که نفر دوم هم بخواهد یا حداقل راضی باشد. نه برای این که حرف هامان خیلی مهم است یا خیلی رمانتیک و عاشقانه است، نه! برای این که این حرف ها، «حرف های دو نفری» است و وقتی یک نفر دیگر از این حرف ها باخبر شود، دیگر دو نفری نیست. حرف های دو نفری زمان و مکان برنمی دارد. همیشه و همه جا باید دو نفری بماند.

۳

گرافیک کتاب های روایت فتح خوب است و خوب به معنی بی