پاورپوینت کامل جنگ و زبان ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جنگ و زبان ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جنگ و زبان ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جنگ و زبان ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

k_alyani@yahoo.com

زبان شناسان برای زبان چهار کارکرد می شناسند. یک کارکرد اصلی که انتقال مفهوم است و سه کارکرد فرعی که فکر است و واگویه و ادبیات. اما در این میان جای قدرت کجا است؟ ما چه گونه با زبان بر دیگران اعمال قدرت می کنیم؟ انگار این اعمال قدرت دو شکل است. گاهی که ما صریح از قدرت حرف می زنیم و با سخن گفتن از قدرت، این قدرت را منتقل می کنیم یعنی کارکرد اول زبان و گاهی که ما با متن گفتار بر دیگران اعمال قدرت می کنیم، نشان شان می دهیم که چه توانا ایم و چه زبان دان ایم و چه قدرتی در واژه هامان هست، که این کارکرد چهارم زبان است؛ ادبیات.

ادبیات لزوماً چیز والایی نیست. گاه والا است و گاه منحط است. فروشنده ای که در برگه ی معرفی کالایش می نویسد «لباس ها را با روش SLQT آب کشی نموده احساس طراوت را به شما و خانواده تان هدیه می کند.» ادبیاتی بس منحط را به کار گرفته است و وااسفا که معمولاً موفق هم هست! در این میان هرچه زمان می گذرد خواننده هم با این زبان و ادبیات آشناتر می شود. نسلی می گذرد و نسل بعد با این روش ها آشناتر خواهد بود و کاربران ادبیات ناچار نمونه هایی پیچیده تر و ناشناس تر و ترس ناک تر می سازند. فعل ها را دراز می نویسند و متن ها را پر از اصطلاح می کنند و فاعل را پنهان می کنند و فعل مجهول را عمومی می کنند و مفعول را جایی هم سنگ فاعل می دهند و این را حتا از زبان بیرون برده تا گستره ی نگاه می گسترند. این گونه می گویند «دست ام شکست» و حتا چنان نگاه می کنند که انگار دست کاری کرده است و انگار آن میله ی آهنین و پنجه ی محکم و صاحب اش این میان هیچ کاره بوده اند. اما جنگ روزگاری دیگر است. در جنگ دو خاصیت هست که در پالایش زبان به کار می آیند. اول این که در جنگ و خاصه جنگی مانند جنگ ایران و عراق، قدرت را از طریق زبان منتقل نمی کنند. آنان که رودرروی تواند با ابزار فیزیکی و آلت قتاله با تو طرف اند و تو نیز با آنان همین گونه رودرروای. صحبتی نیست و چون صحبتی نیست اعمال قدرت زبانی ای هم نیست. آنان که در کنار تواند نیز با تو هم دل و هم زبان و هم درداند و تو با آنان کاری از سنخ زورگویی نداری یا اگر داری اندک تر از آن است که به چشم بیاید. در جنگ مرز میان خودی و دیگری همان مرز میان زبان و خشونت فیزیکی است. این خصوصیت جنگ، قدرت را از عرصه ی زبان دور می کند. ادبیات را از پیچیدگی به سادگی می برد و پیچ ها و غمزه ها و ارعاب ها همه از زبان بیرون می روند. دومین خاصیت جنگ را هم باید گفت. جنگ جای حیرت است. هر که هستی و هر چه هستی حیرت می کنی اگر ببینی از دوست ات که یک دقیقه پیش با هم قدم می زدید، تنها تکه پارچه ای چسبیده به دیواری باقی مانده است. کاری که جنگ و جنگ افزار با آدم می کند حیرت آور است. جنگ، نادان است و حرمت تن آدم را نمی شناسد. می برد و می درد و می شکند و می سوزاند و له می کند و برای این کارها از کسی اجازه نمی گیرد و حتا خبر نمی کند. بی حرمتی ای که جنگ به تن آدمی می کند نظیر ندارد. بهت و حیرت در جنگ کسی را رها نمی کند. و بهت تنها در آن جا که می کشند و می برند و می کوبند و می سوزانند نمی ماند. حاشیه ای هم دارد. حاشیه ای که فرسنگ ها دورتر از آن جا در خانه ات به سراغ ات می آید. حجله ای می بینی و ناگهان مرگ نزدیک تر از رگ گردن ات درست میان گلوی ات می ایستد و مبهوت می شوی. نگاهی هم هست که تمام این بهت را شیرین می کند. درست مانند شیرینی گلوگیر عسل و حتا شیرین تر. نگاهی که حتا با واژه هایش صاف و صریح از شیرینی عسل نام می برد. این نیز خود حیرت و بهتی است. آدم ها در جنگ مبهوت اند. آدم مبهوت جمله های بلند نمی گوید. آدم مبهوت جمله ها را بزک نمی کند. آدم مبهوت تکرار