پاورپوینت کامل پرونده ای برای یک پرونده ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرونده ای برای یک پرونده ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرونده ای برای یک پرونده ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرونده ای برای یک پرونده ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

nili@habil-mag.com

ایرانِ بعد از خرداد ۷۶ از جنبه هایی با ایرانِ قبل از آن تاریخ فرق های اساسی دارد. هرچند خرداد ۷۶ لزوماً نقش فاعلانه ای در این دگرگونی نداشته (و قضاوت و گفتار در این باره هم موضوع این گزارش نیست)، اما به خوبی می توان آن را به یک نشانه ی زمانی تعبیر کرد. از همان نشانه ها که وقتی بخواهیم به دوره ی خاصی از زندگی خودمان یا زندگی جامعه (یا همان تاریخ) اشاره کنیم، یکی ازشان پیدا می کنیم و منظورمان را راحت تر منتقل می کنیم. نشانه هایی مثل: انقلاب مشروطه، سلطنت پهلوی ها، اشغال ایران، کودتای ضد مصدق، خرداد ۴۲، انقلاب اسلامی ۵۷ و از این قبیل.

پس بی آن که قصد داشته باشیم عاملیت یا نقش آفرینی آگاهانه ای برای خرداد ۷۶ و اتفاقی که به خاطر آن شناخته می شود قائل شویم، این فرض را می پذیریم که می توان آن مقطع زمانی را به عنوان نشانه ای زمانی بپذیریم.

چهره ی صنعت فرهنگ ایران ، یکی از اولین بازنماهای دگرگونی بعد از خرداد ۷۶ بود. رنگ عوض کردن چهره ی صنعت فرهنگ و به تبع آن صنعت نشر، خیلی زود خود را به رخ کشید. این موضوع در روایت دفاع مقدس نیز مؤثر افتاد. مجموعه کتاب های مؤسسه ی انتشاراتی روایت فتح که با موضوع روایت دفاع مقدس و آدم های آن پدیده تهیه و منتشر شدند، جدی ترین و بارزترین شاهد این مدعاست.

عرضه ی آن مجموعه کتاب های روایت فتح، تقریباً هم زمان شد با تغییرچهره ی اساسی مطبوعات ایران و معرفی شدن شیوه های تازه ای از ارتباط مکتوب. این شیوه ها، توسط نویسندگان جوانی که خود از چهره های جدید مطبوعاتی بودند و اصلاً با همین شیوه های تازه شناخته می شدند، برای روایت دفاع مقدس به خوبی به کار گرفته شد؛ برای روایت موضوعی که آن روز شاید نخ نماشده و کلیشه ای و حتا کهنه شده و نامناسب برای مذاق جامعه ی ایرانی به نظر می رسید.

لحن و زاویه دید آشنا و مأنوس آن مجموعه کتاب ها برای جوانان ایرانی خواستنی و دل پذیر بود؛ جوانانی که تازه داشتند به سئوال هایی درباره ی پدیده ای به نام جنگ هشت ساله ی ایران و عراق و آدم های آن پدیده می رسیدند و البته از قرار معلوم کم تر پاسخی هم برای آن سئوال ها می جستند. اقبال به نخستین کتاب های انتشارات روایت فتح از مجموعه ی «به مجنون گفتم زنده بمان» و موفقیت آن کتاب ها در بازار نشر به شدت سیاست زده ی آن روز ایران، این انتشارات را راضی به ادامه ی تدوین و نشر آن کتاب ها کرد.

نویسندگان این مجموعه اغلب جوانانی بودند در دهه ی سوم زندگی شان؛ جنگ و فضای آن را درک کرده بودند و در عین دل بسته گی های حسی ای که با آن پدیده داشتند، با جنس سئوال ها و کنج کاوی های جوان تر از خودشان هم آشنا بودند و آن را به خوبی لمس کرده بودند؛ چه بسا که همان سئوال ها و گاه تردیدها را هم در خود داشتند. مجموعه ها، به سردبیری کوروش علیانی آغاز شدند و هر یک جای خود را پیدا کردند: «نیمه ی پنهان ماه» که در واقع زندگی شهیدان است به روایت هم سران شان، «آسمان» که همان شهید به روایت هم سر شهید است با این تفاوت که شهیدان این مجموعه خلبان بوده اند، «اینک شوکران» که باز هم همان شهید به روایت هم سر شهید است اما در این مجموعه شهیدان جان بازهایی هستند که چند سال بعد از جنگ شهید شده اند، «روایت نزدیک» که هرکدام از کتاب هایش شرح یک عملیات کوچک یا بزرگ ولی تعیین کننده و ماندنی از جنگ است، «دوره ی درهای بسته» که به روایت دوران اسارت رزمندگان ایرانی در اردوگاه های عراقی می پردازد و «یادگاران» و «روزگاران» و «از چشم ها».

امروز که کم کم نزدیک به یک دهه از آغاز انتشار این مجموعه ها می گذرد، می توان یک کتاب خانه ی جمع وجور از همه ی آن ها فراهم کرد. با وجود اهمیت و کیفیت این مجموعه ها که حتا در این حجم بالای تولید، کیفیت محتوا هم حفظ شده است، هنوز به قدر کافی درباره ی آن ها نوشته نشده است. هرچند پیش تر در شهریورماه گذشته هفته نامه ی «کتاب هفته» به بررسی آن مجموعه ها پرداخته بود، اما هنوز جای فکرکردن و حرف زدن و نوشتن درباره ی این کتاب ها هست.

بنای هابیل بر این بود که در این پاطوق بیش تر از این با دست اندرکاران این مجموعه کتاب ها آشنا شویم و ازشان بخوانیم. اما از سویی پرهیز این عده و بیم آنان از «بالارفتن از نردبان دفاع مقدس و اسطوره های آن» (کاری که به نظر می رسد این روزها آسان و همه گیر شده) و از سوی دیگر پراکنده شدن برخی از ایشان کمابیش مانع آن شد ک