پاورپوینت کامل زائر در زیارت شهید یا شهید در نظارت زائر;تأملات جسته و گریخته ای در رابطه با زیارت شهدا، نه سیاحت با شهدا ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زائر در زیارت شهید یا شهید در نظارت زائر;تأملات جسته و گریخته ای در رابطه با زیارت شهدا، نه سیاحت با شهدا ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زائر در زیارت شهید یا شهید در نظارت زائر;تأملات جسته و گریخته ای در رابطه با زیارت شهدا، نه سیاحت با شهدا ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زائر در زیارت شهید یا شهید در نظارت زائر;تأملات جسته و گریخته ای در رابطه با زیارت شهدا، نه سیاحت با شهدا ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

قلب شربت های صلواتی

جنگ تحمیلی معرکه ی تقابل حق و باطل بود و چونان شراب طهورایی از محضر حضرت حق در پیمانه ی وجود شهیدان و مشهودان غیب روانه گشته بود. ما نیز اگر بخواهیم به شراب طهورا و شهد شهادتی که شهدا در این معرکه به کام کشیدند دست بیابیم باید چون شهدا، شهود کنیم و وفاداری خود را در این مشاهده ثابت نماییم. شرط شهود بر حقیقت شهادت این است که در ارزش و روش با شهید یگانه شویم و برای نیل به این جای گاه باید در واقعیت به شهدا شبیه گردیم. حقیقت موعود را باید در وضعیت موجود جویید و محقق نمود. سراب است اگر در واقعیت ذره ای به شهدا شبیه نشویم و بخواهیم در حقیقت به شهدا تشبه جوییم. برای نوش شرابی که شهدا نوشیدند باید تشنه بود. زیرا که شراب را تنها برای تشنه گان عالم آفریده اند نه سیرابان. باید فریاد العطش العطش گوش ها را غرق نماید تا شهدی که شهید نوشیده است را به ما نیز بنوشانند. باید تشنه بود تا که اذن یابیم شراب را بچشیم یا بنوشیم. و هر که تشنه تر شراب ش بیش تر. خود را فریفته ایم اگر بخواهیم هزینه ی شراب را نپردازیم و تصور کنیم که جرعه نوش ش می شویم. باید هزینه ی حقیقت را در واقعیت پرداخت وگرنه حقیقت بر خود ما نیز مشتبه می شود. واقعیت خود را شبیه حقیقت آراسته می سازد و ما نیز واقعاً فریب ش را می خوریم. حقیقت را باید در واقعیت جویید نه در تصورات و تخیلات. حقیقت متصور برای ما غایتی است که از گود ابتلای واقعیت می گذرد. عطش عاشقان در واقعیت جنگ با شربت های صلواتی و در حقیقت جنگ با شراب طهورا فروکش می کرد. ابتدای حقیقت جنگ برای شهیدان شربت های صلواتی ای بود در ایست گاه های پشت خط و انتهای ش عطش مفرط بود در محاصره ی خط مقدم. اما ابتدای واقعیت زیارت شهدا برای عده ای از ما دلسترهای خنک راه گل زار شهداست و انتهای ش شربت های مسیر برگشت از مقتل عطشان فکه. عادلانه نیست اگر بخواهیم با شربت هایی که حق ما نیستند و تلاش نمودیم تا به بهانه ی صلوات اثبات کنیم که محق ش هستیم به وصال شراب طهورایی که شهدای قتل گاه عطش نوشیدند برسیم. حقیقت شربت های صلواتی در جنگ شراب های طهورایی بود که از تاک ملکوت سرریز گشته بود و واقعیت شربت های صلواتی در اردوی راهیان نور جیره ی مازاد سهمیه ای است که از انبارهای ستاد تک زده شده اند! شربت ها هر چیزی هست جز شراب طهور. مشروب هست، اما شراب نیست. سراب شراب است نه شراب. پس از جنگ دیگر شربت های صلواتی عده ای از ما را به ملکوت نزدیک نمی کند زیرا که دیگر ایست گاه های صلواتی کم تر ناظر جوانانی اند که قطرات عرق نشسته بر پیشانی های شان یا اشک های غلتیده بر گونه های شان در لیوان شربتی که به دست گرفته اند و با تردید به آن خیره شده اند فرو بریزد. ایا مرتبه ای دیگر انسان کیمیا می کند و از واقعیت حقیقت می سازد، اکسیر عرق خدمت و اشک عبادت در لیوان شربت بریزد و شربت را شراب نماید. دیگر بر پیشانی ها کم تر قطرات عرق نقش بسته است و گونه ها نیز در فراق قطرات اشک خشکیده اند. دیگر ایست گاه های صلواتی کم تر ناظر جوانانی اند که لبان شان از شدت عطش به هم دوخته شده است، اما حیا کنند که تا دیگران کنار نرفته اند به سوی ایست گاه گام بردارند. حقیقت را شبیه به واقعیت پنداشته ایم؛ غافل از این که فرق میان این دو فرق وقوع است و حقوق. شربت های صلواتی را می گیریم و صلوات فرستاده و نفرستاده بالا می کشیم؛ غافل از این که شربت می گیریم و شراب می دهیم. شربت های صلواتی برای همه ی زایران حقیقت یک سانی ندارند، اگرچه شبیه می نماید؛ اما برای عده ای شراب غفلت است و برای عده ای دیگر شراب عترت. شربت های صلواتی برای شماری از زایران، حقیقت شراب طهور می یابد و برای شماری دیگر واقعیت مشروب مادی. شربت های صلواتی در اردوهای راهیان نور برای عده ای مملو از اشک استغفار است و برای دیگران مملو از ترشحات غدد بزاق کودکان خوزستانی که هر بهار، تشنه کام، ناظر زواری اند که محرومیت خوزستان را نمی بینند. زایران و کودکان بیش از پیش شبیه یک دیگر گشته اند و این شباهت به قدری شدت یافته است که زایران دیگر کودکان را نمی بینند. کودکان فقیر خوزستانی فراگرفته اند که وقتی کاروان های زیارتی را می بینند به یاد شربت های صلواتی بیفتند و بزاق شان شروع به ترشح کند. بار دیگر قوانین روان شناسی کار خودش را کرده است و کودکان خوزستانی شرطی شده اند! عادت کرده اند تا کاروان های زیارتی آن ها را به یاد مشروب صلواتی و خماری غفلت بیندازد. شربت های صلواتی را لفظ صلوات تطهیر نمی کند. واقعیت شربت های صلواتی را قطرات عرق و اشک تبدیل به حقیقت شراب طهورایی می کند و اگر بصیرت و شهامت این را داشته باشیم که باری دیگر بند پوتین های مان را گره ای کور ببندیم تا دیگر از پای مان در نیاید دومرتبه جنس شربت های صلواتی قلب می گردد و شرابی طهور می شود. این بار باید بند پوتین ها را گره ای کور زد تا دیگر از پای مان در نیاید، مگر زمانی که تنها از پای مان استخوانی بر جای مانده باشد.

*

غروب فراغت یا طلوع رسالت

اگر از ما بپرسند چه تصاویری از مناطق جنگی در خاطرتان ثبت گردیده است غروب طلائیه جزو تصاویری است که خیل زیادی از زایرانی که توفیق زیارت ش را داشته اند روایت ش می کنند. و نه غروب طلائیه که در کل، غروب های منطقه بیش تر در خیال ها ثبت می گردد تا طلوع های ش. مناطق زیارتی را بیش تر به غروب ش می شناسیم تا به طلوع ش. با غروب ش انس می گیریم، گریه می کنیم و شیدا می شویم. در دل نوشته ها و شکواییه ها نیز غروب ها طلوع می کند و طلوع ها غروب می کند. و به راستی چرا غربت غروب ما را از طلعت طلوع غافل می کند؟ باید تأمل نمود که این گرایش ریشه در کدام نگرش دوانده است. تردیدی وجود ندارد که انس انسان با غروب ریشه در غربت انسان در عالم ماده دارد و غروب گویی که ندایی است از عمق فطرت تا که فوت حیات مادی را متذکر گردد. غروب روایت دل گشایی از وفات است و وفات یعنی ترک عالم ماده به سوی عالم معنا. جذبه ی غروب برای عده ای ریشه در گرایش به معنویت و عنایت به فنای حیات مادی دارد، اما برای عده ای دیگر خیر. برای این عده دلیل گرایش به غروب را باید در امور دیگری کاوید. این که به غروب منطقه بیش تر از طلوع منطقه جذب می شویم شاید از سویی ریشه در جنبه ی تذکاری غروب و جذبه ی عرفانی مرگ داشته باشد. اما از سویی دیگر باید از خود پرسید که این کشش به غروب چه قدر از جنس کشش است و چه قدر از جنس گریز. کشش به غروب و گریز از طلوع. غروب نشان گر گودی در پس است و طلوع روایت گر گودی در پیش. غروب از جنس انتها است و طلوع از جنس ابتدا و نفس های گریزان از ابتدای بصر و صبر بی راهه ای به انتهای عزلت و عافیت می جویند. شرط اصلی این که زیارت زایر پذیرفته گردد منوط است به تقید زایر در مراقبت از مشارطه ها، و توفیق در این مشارطه و مراقبه متأثر است از این گرایش و گریز. گرایش به غروب فراقت و گریز از طلوع رسالت. این که ما چه گونه به ارتباط با شهدا و زیارت منطقه بنگریم تأثیر غیرقابل انکاری می گذارد بر کیفیت حضور ما در این محضر. برای شماری از زوار ابتدای زیارت ابتدای معاشقه است و انتهای زیارت انتهای عاشقی؛ و عشق تنها در فصل زودگذر حضور در منطقه می روید و نه در فصلی دیگر. باید در منطقه بود تا عاشق بود و در بیرون منطقه، عشق لفظی است بدون معنا و عشقی است بدون ع و ش و ق. طلوع فریاد شورانگیز قیام است و غروب ناله ی حزن انگیز قعود، و راز این که غروب مناطق برای عده ای از زایران بیش از طلوع ش کشش ایجاد می کند و جاذبه دارد در قعودگرایی است و نه در ادراکات عرفانی و حزن فراق از مأوای ازلی. شهید ابتدا طلوع رسالت را انتخاب می کند و از این طلوع به غروب شهادت می رسد و با این غروب طلوعی دیگر می آفریند. طلوع هدایت و شفاعت. و ما برخلاف مسلک شهید و قاموس خلقت ابتدا غروب فراغت را انتخاب می کنیم و در نهایت این غروب به ظلمت شقاوت می رسیم. وقتی منطقه را ترک می کنید به یاد بیاورید. زایری که منطقه را ترک می کند گویی غم عالم را بر دوش می کشد. چراکه می پندارد دومرتبه با محضر قدسی شهدا وداع می نماید و پا در گندآب روابط و شرایط مادی خود می گذارد. ابتدای حضور برای او ابتدای زیار