پاورپوینت کامل کمربندهایی که شُل می شوند ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کمربندهایی که شُل می شوند ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کمربندهایی که شُل می شوند ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کمربندهایی که شُل می شوند ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

چهل سال پیش، جلال آل احمد در رساله ی «غرب زده گی»ش ریشه ی غرب زده گی ملل مسلمان را در فراموشی کلیات دید و مصداق عینی آن را هم معرفی کرد: فراموشی کلیتی به نام «سنت شهادت». «از آن زمان است که ما سواران بر مرکب کلیت اسلام، بدل شدیم به حافظان قبور. ما درست از آن روزگار که امکان شهادت را رها کردیم و تنها به بزرگ داشت شهیدان قناعت ورزیدیم، دربان گورستان ها از آب درآمدیم…» نوشته های جلال در رساله ی چهل ساله ی غرب زده گی نه دریافتی صرفاً تاریخی است و نه دارای تاریخ مصرف و مربوط به دوران حیات خود او. جلال خواسته تا یک اخلاق تاریخی را تحلیل کند و تا حدود زیادی نیز موفق بوده است.

مسأله ی بزرگ داشت شهید، اتفاقاً از آن خُلق وخوهای اعتراضی شیعه است. این که شیعه به شهید به عنوان قربانی نگاه نمی کند و فراموشی او را نمی پسندد، هر شهید را تبدیل به عَلمی برای اعتراض می کند و باز، باز و باز هم.

نمونه ش را در چله های انقلاب به وضوح می توانیم پیدا کنیم: چهل م شهدای تبریز، چهل م شهدای قم، چهل م شهدای … مگر نه این که همه ی این چله ها هل من مبارز و شاخ و شانه کشیدن برای ظلم بود که دست آخر هم به شهادت های دیگر می انجامید و شهید پشت شهید.

نمونه ی دیگر و تاریخی ترش در قیام عاشوراست و حتا در زیارت قبر مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و باز هم مگر جز این بوده و هست که هیچ قیامی در میان اهل تشیع و یا منتسبین به این مکتب برپا نشده است مگر این که نام حسین(ع) و عاشورا را با خود به هم راه داشته است و حتا در دوران خفقان دورانی که نفس ها را در سینه حبس می کنند عرض ارادت به آستان مقدس حضرت حسین(ع) چه در حد زیارت نامه خواندن و چه بیش تر، عَلم مبارزه و نافرمانی و طغیان شیعه در برابر ظلم را بالا نگه می دارد.

اما این همه تنها زمانی محقق می شود که جای اصل و فرع ماجرا عوض نشده باشد. که در غیر این صورت همه چیز وارونه خواهد شد. و مردمی را خواهید دید که یا خود در خدمت حکام و سلاطین جور کمر به قتل امام زاده گان می بندند و یا با نشستن و نظاره کردن به قتل آنان رضایت می دهند و آن گاه که آب ها از آسیاب افتاد، گنبد و بارگاه می سازند و دخیل می بندند و نذر می کنند و حتا حاجت می گیرند و باز هم ریشه ی این وارونه گی ها به عمق تاریخ برمی گردد. به جماعتی که روز عاشورا در اطراف بیابان کربلا ضجه می زدند و دعا می کردند تا پسر پیغمبرشان حسین(ع) بر سپاه عمرسعد پیروز شود و دریغ داشتند که خود، پسر پیغمبرشان را یاری کنند! به فوج فوج آدم هایی برمی گردد که در هم این بیست سی سال پیش، صبح هر هفت روز هفته زیارت عاشورا می خواندند و با سوز و گداز «انی سلم لمن سالمکم» می گفتند و «یالیتنی»های آب دارشان جگر آدم را کباب می کرد، و هم زمان آقازاده هاشان در خطوط مقدم آمریکا و اروپا خود را برای دوران بعد از جنگ آماده می کردند!

طبیعی است وقتی جای اصول و فروع عوض می شود، فراموش می کنیم که زنده نگه داشتن یاد شهید در درجه ی اول برای زنده نگه داشتن خود شهادت است؛ که در غیر این صورت یادبود شهادت و شهید از هر ماده ی مخدری مهلک تر می شود.

وقتی قرار باشد بمانیم و منتظر باشیم تا نصرت الاهی با پای خود به سمت ما بیاید و تا اطلاع ثانوی مزاحمتی برای معیشت آرام و زنده گی بی دردسر ما درست نشود، باید فکری هم به حال حافظه ی تاریخی و خرده اعتقادات باقی مانده کرد تا خدای ناکرده عقده نشود و گلوی وجدان حساس مان را نگیرد.

تلخ است، اما واقعیت دارد. بیماری همه ی ملت هایی که سنت جهاد را فرامو